Porównanie Artline Overlord X56 X56v10 vs Vinga FireStrike Gryphon M92XAC74T0VN

Pojemność dodatkowego dysku zainstalowanego w komputerze.

Parametr ten dotyczy przede wszystkim konfiguracji z różnymi typami nośników. Tak więc w pakietach HDD+SSD i HDD+eMMC dysk twardy jest uważany za dysk główny, a ten punkt wskazuje na pojemność modułu półprzewodnikowego. W konfiguracjach SSD+eMMC za drugi dysk jest uważany eMMC - jest mniej pojemny i pełni funkcję pomocniczą. Istnieją modele PC z dwoma dyskami twardymi, ale w takich przypadkach dyski mają zwykle taką samą pojemność i nie ma dla nich znaczenia, który z nich jest uważany za główny.

Jeśli mówimy o konkretnych liczbach, to pojemność do 128 GB można uznać za stosunkowo niewielką, a 128 GB lub więcej - solidną. Aby uzyskać więcej informacji na temat pojemności, zobacz „Pojemność dysku” powyżej.

W większości komputerów stacjonarnych asortyment ten obejmuje zarówno złącza na płycie głównej, jak i dedykowanej karcie graficznej, wśród których są VGA, DVI, wyjście HDMI (istnieją modele, w których HDMI 2 szt.), wejście HDMI, DisplayPort, miniDisplayPort. Więcej szczegółów na ich temat.

- VGA. Inaczej nazywa się D-Sub. Analogowe wyjście wideo o maksymalnej rozdzielczości do 1280x1024 bez obsługi dźwięku. Rzadko jest instalowane w nowoczesnych urządzeniach, jednak może być przydatne do podłączenia niektórych modeli projektorów i telewizorów, a także przestarzałego sprzętu wideo.

- DVI. Nowoczesne komputery stacjonarne mogą być wyposażone zarówno w czysto cyfrowe złącze DVI-D, jak i hybrydowe DVI-I; to ostatnie umożliwia również połączenie analogowe, w tym współpracę z urządzeniami VGA przez adapter, a w formacie analogowym ma rozdzielczość 1280x1024. W cyfrowym DVI parametr ten może osiągnąć 1920x1200 w trybie pojedynczego kanału (single link) i 2560x1600 w trybie podwójnego kanału (dual link). Dostępność trybu dwukanałowego należy wyjaśnić osobno.

- Wyjście HDMI. Wyjście cyfrowe pierwotnie przeznaczone dla treści HD — wideo o wysokiej rozdzielczości i wielokanałowego dźwięku. Interfejs HDMI jest niemal obowiązko...wy w nowoczesnym sprzęcie multimedialnym z obsługą HD, jest też niezwykle popularny w monitorach komputerowych - więc dostępność takiego wyjścia w komputerze stacjonarnym daje bardzo szerokie możliwości podłączenia zewnętrznych ekranów, a nawet wysokiej klasy urządzeń audio. Niektóre urządzenia mogą mieć nawet 2 wyjścia HDMI.

- Wejście HDMI. Dostępność co najmniej jednego wejścia HDMI w komputerze. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat samego interfejsu, patrz powyżej; tutaj zauważamy, że to wejścia tego formatu znajdują się głównie w komputerach All-In-One (patrz „Rodzaj”). Pozwala to przynajmniej na użycie własnego ekranu komputera All-In-One jako ekranu dla innego urządzenia (na przykład jako zewnętrznego monitora laptopa). Możliwe są również inne, bardziej szczegółowe opcje korzystania z wejścia HDMI - na przykład nagrywanie przychodzącego sygnału wideo lub przesyłanie go (przełączanie) do jednego z wyjść wideo komputera.
Zarówno wejścia, jak i wyjścia HDMI we współczesnych komputerach mogą odpowiadać różnym wersjom:

• v 1.4. Najwcześniejszy standard w powszechnym użyciu. Obsługuje rozdzielczości do 4096x2160 i częstotliwość odświeżania do 120 kl./s (choć tylko w rozdzielczości 1920x1080 lub niższej), może być również używany do przesyłania sygnałów wideo 3D. Oprócz oryginalnej wersji 1.4, można znaleźć ulepszone v 1.4a i v 1.4b - w obu przypadkach usprawnienia wpłynęły głównie na pracę z 3D.
• v 2.0. Standard, znany również jako HDMI UHD, jako pierwszy zapewnił pełną obsługę UltraHD 4K, częstotliwość odświeżania do 60 kl./s, a także kompatybilność z proporcjami klatki 21:9. Ponadto liczba jednocześnie transmitowanych kanałów i strumieni audio wzrosła odpowiednio do 32 i 4. Warto również zauważyć, że początkowo wersja 2.0 nie zapewniała obsługi HDR, jednak pojawiła się ona w aktualizacji v 2.0a; jeśli funkcja ta jest dla Ciebie ważna, warto wyjaśnić, która wersja 2.0 jest dostępna na komputerze, oryginalna lub zaktualizowana.
• v 2.0b. Druga aktualizacja opisanej powyższej v 2.0. Główną aktualizacją było rozszerzenie możliwości HDR, w szczególności obsługa dwóch nowych formatów.
• v 2.1. Nazywana również HDMI Ultra High Speed: przepustowość została zwiększona do tego stopnia, że możliwe stało się przesyłanie wideo 10K z prędkością 120 kl./s (nie wspominając o skromniejszych rozdzielczościach) oraz praca z rozbudowanymi schematami kolorów do 16 bitów. To ostatnie może być przydatne do niektórych zadań zawodowych. Należy jednak pamiętać, że wszystkie funkcje HDMI v 2.1 są dostępne tylko przy użyciu kabli zaprojektowanych dla tego standardu.

- DisplayPort. Cyfrowy interfejs multimedialny, pod wieloma względami podobny do HDMI, jednak wykorzystywany głównie w sprzęcie komputerowym – w szczególności jest szeroko stosowany w komputerach i monitorach Apple. Jedną z ciekawych cech tego standardu jest możliwość pracy w formacie daisy chain – szeregowe podłączenie kilku ekranów do jednego portu, z transmisją własnego sygnału do każdego z nich (chociaż funkcja ta nie jest technicznie dostępna we wszystkich ekranach dla tego interfejsu). DisplayPort jest również dostępny na rynku w kilku wersjach, które są obecnie aktualne:

• v 1.2. Najwcześniejsza powszechnie używana wersja (2010 r.). Jednak już w tej wersji pojawiła się kompatybilność 3D i tryb daisy chain. Maksymalna w pełni obsługiwana rozdzielczość przy podłączeniu jednego monitora to 5K (30 kl./s), z pewnymi ograniczeniami możliwa jest transmisja do 8K; częstotliwość odświeżania 60 Hz jest obsługiwana do rozdzielczości 3840x2160, a 120 Hz - do 2560x1600. Korzystając z połączenia szeregowego, można jednocześnie podłączyć do 2 ekranów 2560x1600 przy 60 klatkach na sekundę lub do 4 ekranów 1920x1200. Oprócz oryginalnej wersji 1.2, istnieje ulepszona v 1.2a, której główną innowacją jest obsługa AMD FreeSync - technologii synchronizacji częstotliwości odświeżania monitora z sygnałem z karty graficznej AMD.
• v 1.3. Aktualizacja wprowadzona w 2014 roku. Zwiększona przepustowość pozwoliła zapewnić już pełną, bez ograniczeń obsługę 8K przy 30 kl./s, a także przesyłać obrazy 4K przy 120 kl./s, wystarczających do pracy z 3D. Rozdzielczości w trybie daisy chain również wzrosły - do 4K (3840x2160) przy 60 kl./s dla dwóch ekranów i 2560x1600 przy tej samej częstotliwości odświeżania dla czterech. Z konkretnych innowacji warto wspomnieć o trybie Dual Mode, który umożliwia podłączenie urządzeń HDMI i DVI do takiego złącza poprzez najprostsze pasywne adaptery.
• v 1.4. Najnowsza wersja szeroko stosowana w nowoczesnych komputerach stacjonarnych. Formalnie maksymalna prędkość połączenia nie wzrosła w porównaniu do poprzedniej wersji, jednak dzięki optymalizacji sygnału stała się możliwa praca z rozdzielczościami 4K i 5K przy 240 kl./s oraz z 8K - przy 120 kl./s. Co prawda, do tego podłączony ekran musi obsługiwać technologię kodowania DSC - w przeciwnym razie dostępne rozdzielczości nie będą się różnić od wskaźników wersji 1.3. Ponadto w wersji 1.4 dodano obsługę szeregu funkcji specjalnych, w tym HDR10, a maksymalna liczba jednocześnie przesyłanych kanałów audio wzrosła do 32.

- miniDisplayPort. Zmniejszona wersja pisanego powyżej złącza DisplayPort może również odpowiadać różnym wersjom (patrz wyżej). Zwróć uwagę, że to samo złącze sprzętowe jest używane w Thunderbolt w wersjach 1 i 2, a część graficzna tego interfejsu jest oparta na DisplayPort. Dlatego nawet niektóre monitory Thunderbolt można podłączyć bezpośrednio do miniDisplayPort (chociaż wskazane jest doprecyzowanie tej opcji osobno).

- COM (RS-232). Port szeregowy, pierwotnie używany do podłączania modemów telefonicznych i niektórych urządzeń peryferyjnych, w szczególności myszy. Jednak dziś ten interfejs jest używany jako interfejs serwisowy w różnych urządzeniach - telewizorach, projektorach, sprzęcie sieciowym (routerach i przełącznikach) itp. Połączenie z komputerem stacjonarnym przez RS-232 umożliwia sterowanie parametrami urządzenia zewnętrznego z poziomu komputera.

Dostępność złącza mini-Jack (3,5 mm) na panelu przednim komputera. Dokładniej, w zwykłych komputerach stacjonarnych, systemach do gier i komputerach All-In-One (patrz „Rodzaj”) najczęściej występują dwa takie złącza: jedno pełni rolę wyjścia na słuchawki, głośniki itp., drugie to wejście mikrofonowe. Ale w kompaktowych urządzeniach, takich jak niektóre nettopy, złącze mini-Jack może być tylko jedno - uniwersalny port, do którego można podłączyć słuchawki/głośniki oraz zestaw słuchawkowy z jednym wspólnym wtykiem do mikrofonu i słuchawek.

Tak czy inaczej, takie złącza są bliżej użytkownika i są wygodniejsze do podłączenia niż analogiczne wyjścia karty dźwiękowej na panelu tylnym obudowy.

Liczba pełnowymiarowych złączy USB 2.0 dostępnych z przodu komputera.

USB to najpopularniejszy współczesnie interfejs do podłączania urządzeń peryferyjnych. A liczba złączy to odpowiednio liczba urządzeń, które można jednocześnie podłączyć do przedniego panelu bez użycia rozgałęźników. W szczególności wersja 2.0 była najpopularniejsza jakiś czas temu, ale teraz jest uważana za przestarzałą i stopniowo zastępują ją bardziej zaawansowane standardy, takie jak USB 3.0 (3.1 Gen1). Niemniej jednak możliwości USB 2.0 (prędkość przesyłania danych do 480 Mb/s) są nadal wystarczające dla wielu urządzeń peryferyjnych – od klawiatur i myszy po drukarki. Więc ten standard jest wciąż daleki od całkowitego zniknięcia, a w niektórych komputerach na panelu przednim można zapewnić kilka takich portów jednocześnie.

Osobno należy zauważyć, że podobne złącza najczęściej znajdują się z tyłu obudowy. Jednak panel przedni jest bliżej użytkownika, a gniazda na nim są optymalne dla urządzeń peryferyjnych, które muszą być często podłączane i odłączane, takich jak dyski flash.

Liczba pełnowymiarowych złączy USB 3.2 Gen1(wcześniej oznaczanych jako USB 3.1 Gen1 i USB 3.0) umieszczonych na panelu przednim komputera.

USB to najpopularniejszy współcześnie interfejs do podłączania urządzeń peryferyjnych. Liczba złączy to odpowiednio liczba urządzeń, które można jednocześnie podłączyć do przedniego panelu bez użycia rozgałęźników. Co do wersji 3.2 Gen1, to ma ona prędkość do 4,8 Gb/s. Złącza USB 3.2 Gen1 są kompatybilne z urządzeniami peryferyjnymi USB 2.0. W związku z tym na przednim panelu takich złączy często znajduje się jednocześnie 2 lub więcej.

Oddzielnie należy zauważyć, że podobne porty najczęściej znajdują się również z tyłu obudowy. Jednak panel przedni jest bliżej użytkownika, a złącza na nim są optymalne dla urządzeń peryferyjnych, które muszą być często podłączane i odłączane, takich jak dyski flash.

Model układu audio (modułu przetwarzania i wyprowadzania dźwięku) zainstalowanego w komputerze. Dokładna nazwa układu audio będzie przydatna przy poszukiwaniu szczegółowych informacji na jego temat.

Współczesne komputery stacjonarne można wyposażyć w dość zaawansowane moduły audio, które obsługują dźwięk wysokiej jakości i mają rozbudowane możliwości. Dzięki temu niektóre konfiguracje można wykorzystać nawet do nagrywania dźwięku i innych profesjonalnych prac dźwiękowych. Jeśli jednak planujesz takie zastosowanie, warto osobno wyjaśnić specyficzne możliwości układu audio: może się zdarzyć, że nawet zaawansowana stacja robocza nadal będzie potrzebować zewnętrznej karty dźwiękowej.

Moc zasilacza zainstalowanego w komputerze.

Teoretycznie, jeśli kupuje się gotowy do użycia komputer, moc zainstalowanego w nim zasilacza z pewnością wystarczy do normalnej pracy systemu. Jednak nawet w takich przypadkach warto zwrócić uwagę na parametr ten: przy pozostałych warunkach równych, mocniejszy zasilacz zapewnia dodatkowy margines w przypadku dużych obciążeń i sytuacji awaryjnych. A jeśli zakupiony system jest niekompletny (np. bez pamięci RAM lub pamięci masowej), albo planuje się jego uaktualnienie (szczególnie przy instalacji „żarłocznych” komponentów jak dedykowana karta graficzna) to zdecydowanie należy sprawdzić, czy zasilacza wystarczy na to. Moc zasilacza zdecydowanie nie powinna być niższa niż pobór mocy systemu, a najlepiej powinna przekraczać ją o co najmniej 100 - 150 W - tak samo w razie nieprzewidzianych sytuacji.

Również parametr ten należy wziąć pod uwagę w niektórych sytuacjach podczas organizacji zasilania - na przykład przy obliczaniu całkowitego obciążenia, gdy komputer jest podłączony do zasilacza awaryjnego (UPS).