Porównanie Artline Gaming X51 X51v07 vs Artline Overlord X57 X57v26

Współczynnik kształtu obudowy komputera charakteryzuje przede wszystkim objętość wewnętrzną. Podstawowe współczynniki kształtu komputera stacjonarnego to:

- Midi Tower. Przedstawiciel rodziny tower (obudowy montowanej pionowo) średniej wielkości - około 45 cm wysokości i 15-20 cm szerokości, z liczbą zewnętrznych wnęk od 2 do 4. Najpopularniejsze dla domowych komputerów klasy średniej.

- Mini Tower. Najbardziej kompaktowy pionowy typ obudowy o szerokości 15-20 cm, ma wysokość około 35 cm i (zazwyczaj) nie więcej niż 2 wnęki z dostępem z zewnątrz. Jest używany głównie w komputerach biurowych, które nie wymagają wysokiej wydajności.

— Full Tower. Pionowa obudowa jest obecnie jednym z największych współczynników kształtu do komputerów: szerokość wynosi 15-20 cm, wysokość 50-60 cm, liczba zatok z dostępem z zewnątrz może sięgać 10. Najczęściej w tym formacie produkowane są obudowy komputerów o wysokiej wydajności.

- Desktop. Obudowy przeznaczone do montażu bezpośrednio na biurku. Często mają możliwość montażu poziomego – dzięki czemu monitor można postawić na obudowie – choć zdarzają się też modele, które montuje się stricte pionowo. W każdym razie modele „desktopowe” są stosunkowo niewielkie.

- Cube Case. Obudowy sześcienne lub podobne. Mogą mieć różne rozmi...ary i są przeznaczone do różnych typów płyt głównych, ten punkt w każdym przypadku należy doprecyzować osobno. Tak czy inaczej, takie obudowy mają dość oryginalny wygląd, który różni się od tradycyjnych „wież” i „desktopów”.

Konkretny model procesora zainstalowanego w komputerze, a raczej jego oznaczenie w serii (patrz „Procesor”). Pełna nazwa modelu składa się z nazwy serii i tego oznaczenia - na przykład Intel Core i3 3220; znając tę nazwę, możesz znaleźć szczegółowe informacje o procesorze (specyfikacja, recenzje, opinie itp.) i określić, w jaki sposób odpowiada on Twoim celom.

Szybkość zegara procesora zamontowanego w PC.

Teoretycznie wyższa częstotliwość taktowania ma pozytywny wpływ na wydajność, ponieważ pozwala procesorowi wykonywać więcej operacji w jednostce czasu. Wartość ta jest jednak dość słabo powiązana z realną wydajnością. Faktem jest, że rzeczywiste możliwości procesora silnie zależą od wielu innych czynników — architektury, pojemności pamięci podręcznej, liczby rdzeni, obsługi specjalnych instrukcji itp. Podsumowując, porównywać według tej wartości można tylko układy z tej samej lub podobnej serii (patrz „Procesor”), a najlepiej — z tej samej generacji.

Częstotliwość taktowania procesora podczas pracy w trybie TurboBoost lub TurboCore.

Technologia Turbo Boost jest stosowana w procesorach Intel, Turbo Core — w procesorach AMD. Istota tej technologii jest tam i tam taka sama: jeśli niektóre rdzenie pracują pod dużym obciążeniem, a niektóre są bezczynne, to część zadań jest przenoszona z bardziej obciążonych rdzeni na mniej obciążone, co poprawia wydajność. Zwykle zwiększa to częstotliwość taktowania procesora; wartość ta jest wskazana w tym punkcie. Więcej ogólnych informacji na temat częstotliwości taktowania znajduje się powyżej.

 

Wynik pokazany przez kartę graficzną komputera w teście (benchmarku) 3DMark.

3DMark to specjalistyczny test przeznaczony przede wszystkim do testowania wydajności i stabilności karty graficznej w wymagających grach. Weryfikacja odbywa się poprzez uruchamianie filmów 3D stworzonych na różnych silnikach gier przy użyciu różnych technologii. Ostateczny wynik jest oceniany zarówno z uwzględnieniem liczby klatek na sekundę, jak i punktów warunkowych; w tym punkcie podana jest tylko liczba punktów. Im jest wyższa, tym mocniejsza i wydajniejsza jest karta graficzna.

Zwróć uwagę, że testowanie 3DMark można przeprowadzić dla dowolnego typu grafiki (patrz „Typ karty graficznej”). Jednocześnie (stan na 2020 r.) w rozwiązaniach zintegrowanych wynik końcowy rzadko przekracza 1 000 punktów; najniższa ocena dla adapterów dedykowanych wynosi około 1 700 punktów; a w niektórych kartach graficznych wysokiej klasy może przekroczyć 10 000 punktów.

Wynik pokazany przez kartę graficzną komputera w teście Passmark G3D Mark.

Passmark G3D Mark to kompleksowy test porównawczy do sprawdzania wydajności karty graficznej w różnych trybach. Tradycyjnie dla takich testów wyniki wyświetlane są w punktach, większa liczba punktów oznacza (proporcjonalnie) większą moc obliczeniową. Należy jednak pamiętać, że karta graficzna jest testowana w różnych trybach, a ostateczny wynik jest wyświetlany na podstawie kilku wyników w specjalistycznych testach. Dlatego adaptery o podobnym ogólnym wyniku mogą nieznacznie różnić się rzeczywistą wydajnością w niektórych określonych formatach pracy. Jeśli więc komputer stacjonarny kupowany jest do profesjonalnej pracy graficznej, a wysoka wydajność w niektórych specjalistycznych zadaniach jest krytyczna - te szczegóły warto wyjaśnić osobno.

Zwróć uwagę, że obecnie przy pomocy Passmark G3D Mark są testowane wszystkie typy kart graficznych (zobacz „Typ karty graficznej”). Jednocześnie dla rozwiązań zintegrowanych wynik powyżej 1 200 punktów jest uważany za bardzo dobry, a w modelach dedykowanych wskaźnik ten może wahać się od 2 200 - 2 300 punktów do 20 000 lub więcej.

Format dźwięku obsługiwany przez kartę dźwiękową komputera. Wskazywany w zależności od typu urządzenia. W przypadku klasycznych komputerów stacjonarnych (patrz „Rodzaj”) format dźwięku odpowiada największej liczbie kanałów, które komputer może wyprowadzić przez wyjścia analogowe - od tego zależy bezpośrednio możliwość użycia jednego lub drugiego zestawu głośników. W przypadku urządzeń z wbudowanymi głośnikami, głównie komputerami All-In-One (patrz „Rodzaj”), ten punkt zwykle określa format wbudowanych głośników.

Należy również pamiętać, że interfejsy cyfrowe, takie jak SP/DIF (patrz „Złącza”), mogą zapewnić więcej kanałów, ale takiego sygnału nie można bezpośrednio wyprowadzić do głośników - potrzebny jest odbiornik audio lub inny dodatkowy konwerter. Tak więc głównym parametrem jest liczba „analogowych” kanałów lub głośników. Dostępne opcje to:

- 2.0. Tradycyjne stereo to najskromniejszy format, który może zapewnić trójwymiarowe wrażenia dźwiękowe. Oczywiście tego dźwięku nie można porównywać pod względem „obecności” do zaawansowanych standardów, takich jak 5.1 i 7.1, ale w wielu przypadkach nawet to jest więcej niż wystarczające. Należy pamiętać, że format 2.0 jest najczęściej dostarczany w komputerach All-In-One - oznacza to dostępność pary wbudowanych głośników, zapewnić bardziej rozbudowany zestaw głośnikowy w takich komputerach może być trudno.

- 2.1. Dwukanałowy dźwięk st...ereo (patrz wyżej) uzupełniony o subwoofer zapewniający lepsze brzmienie basów. Z wielu powodów nie otrzymał dużego rozpowszechnienia, również znajduje się głównie w komputerach All-In-One - w takich urządzeniach instalowane są dwa zwykłe głośniki i subwoofer.

- 2.2. Rozszerzona wersja formatu 2.1, zakładająca dwa subwoofery. W teorii jest w stanie zapewnić mocniejszy i bardziej niezawodny bas, ale jest droższa, ale w praktyce korzyści te rzadko są zauważalne. Dlatego jest używana nawet rzadziej niż 2.1 - również głównie w komputerach All-In-One.

- 4.0. W teorii 4.0 to format dźwięku przestrzennego z dwoma przednimi i dwoma tylnymi kanałami. W komputerach stacjonarnych ten format występuje wyłącznie wśród komputerów All-In-One i zwykle oznacza obecność dwóch dodatkowych głośników, oprócz standardowych głośników stereo. Efektu „dźwięku ze wszystkich stron” nie da się z takim systemem osiągnąć, ale dźwięk jest i tak lepszy i pewniejszy niż w systemach 2.0. Jednak cena też jest wyższa, a różnica w dźwięku nie jest dla wszystkich istotna. Dlatego ten format nie stał się powszechny.

- 4.2. Opisana powyżej rozszerzona wersja 4.0, w której do ulepszonego 4-głośnikowego systemu stereo dodano parę subwooferów. Dzięki temu poprawia się jakość basu, ale wymiary i koszt głośników rosną jeszcze bardziej, dlatego takie systemy są jeszcze rzadziej spotykane.

- 5.1. Klasyczny format pełnowartościowego dźwięku przestrzennego („ze wszystkich stron”): dwa kanały przednie, jeden środkowy, dwa tylne i subwoofer. Wiele treści zostało wydanych z myślą o tym dźwięku, a w grach często zapewnia się kompatybilność z systemami 5.1. Jednocześnie obsługa tego formatu w czystej postaci jest stosunkowo rzadka wśród nowoczesnych komputerów stacjonarnych. Karty dźwiękowe 7.1 są używane znacznie częściej: posiadają bardziej zaawansowane funkcje, niewiele różnią się ceną i całkiem dobrze współpracują z 5.1.

- 7.1. Kolejne, po 5.1, ulepszenie pomysłu dźwięku przestrzennego. Takie systemy mają 5 tradycyjnych kanałów dźwiękowych (2 z przodu, 1 z przodu pośrodku i 2 z tyłu), a 2 dodatkowe kanały można rozmieścić na różne sposoby – jako kanały boczne, jako „dodatki” nad frontem lub z tyłu itp. W każdym przypadku format 7.1 pozwala uzyskać bardziej niezawodny dźwięk niż 5.1, a jego obsługa we współczesnych kartach dźwiękowych jest bardzo tania.

- 10.2. Specyficzny format audio używany w niektórych wysokiej klasy multimedialnych komputerach All-In-One. 10 głównych głośników w takich urządzeniach jest połączonych w soundbar pod ekranem i zapewnia możliwie wierny dźwięk przestrzenny w systemach bez tylnych kanałów. Ponadto takie głośniki są często wykonywane wielopasmowo - to znaczy zawierają specjalistyczne głośniki, które są zoptymalizowane pod kątem określonego pasma częstotliwości i tylko je odtwarzają. To jeszcze bardziej poprawia jakość dźwięku. Dwa subwoofery z kolei pozwalają uzyskać odpowiednią charakterystykę basu. Jednocześnie ta opcja jest niezwykle rzadka – zarówno ze względu na wysoki koszt, jak i dlatego, że na osobno dobranych głośnikach łatwiej osiągnąć pożądaną jakość dźwięku.