Porównanie Canon CanoScan LiDE 220 vs Canon CanoScan 9000F

- CIS, skrót od "Contact Image Sensor" - kontaktowy czujnik obrazu. Najprostszy rodzaj elementu optycznego: jest to linijka na całej szerokości przestrzeni roboczej skanera, na której w rzędzie znajdują się fotokomórki odczytujące obraz oraz diody LED zapewniające oświetlenie. Są niedrogie i zajmują niewiele miejsca, dzięki czemu skanery są tańsze i mniejsze. Z drugiej strony czujniki CIS mają płytką głębię ostrości i nawet drobne nieregularności w skanowanym obrazie mogą być nieostre. Ogólnie jednak nadają się zarówno do osobistych, jak i niezbyt skomplikowanych zadań zawodowych.

- CCD, skrót od "Charge-Coupled Device" - Charge-Coupled Device. O wiele bardziej wyrafinowany konstrukcja niż CIS zawiera świetlówkę, obiektyw i lustro. Skanery CCD są większe, cięższe i znacznie droższe niż ich odpowiedniki CIS. Z drugiej strony tego typu element optyczny zapewnia wysoką jakość odwzorowania kolorów i dobrą głębię ostrości, dobrze radząc sobie ze złożonymi mediami. Dlatego zaawansowane profesjonalne skanery są zwykle wyposażone w matryce CCD.

- CMOS. Skrót od „Complementary Metal-Oxide-Semiconductor” - komplementarna struktura półprzewodnika z tlenkiem metalu (w języku rosyjskim stosuje się również oznaczenie CMOS). Kluczową cechą czujników CMOS jest to, że przechwytują cały zeskanowany obraz, podobnie jak w przypadku fotografowania (a nie linia po linii, jak w inny...ch typach elementów optycznych). W trosce o uczciwość należy zauważyć, że „chwilowość” skanowania nie daje namacalnej przewagi szybkości, ponieważ przetwarzanie przechwyconego obrazu zajmuje dość dużo czasu. Cecha ta jest jednak niezwykle przydatna w przypadkach, gdy trudno jest zapewnić bezruch skanowanego materiału i/lub równomierny ruch elementu optycznego względem tego materiału. Takie sytuacje często pojawiają się podczas pracy ze skanerami książkowymi i ręcznymi (patrz „Typ”), dlatego właśnie w takich urządzeniach elementy CMOS są najbardziej popularne.

Zewnętrzna głębia kolorów opisuje maksymalną możliwą liczbę odcieni kolorów w obrazie przesyłanym przez skaner do komputera. Głębokość 24 bitów jest uważana za wystarczającą do zadań nieprofesjonalnych, w bardziej zaawansowanych modelach parametr ten może osiągnąć 96 bitów. Aby uzyskać więcej informacji na temat głębi kolorów i ich relacji, zobacz „Głębia kolorów (wewn.)”.

Liczba odcieni szarości rozpoznawanych przez skaner. Warto zwrócić uwagę na parametr ten, jeśli planujesz aktywnie pracować ze złożonymi czarno-białymi materiałami (na przykład zdjęciami) - im więcej odcieni, tym wyższa będzie jakość zdigitalizowanego obrazu. Na ten moment za średni wskaźnik uważa się 512 odcieni - odpowiada to z grubsza możliwościom ludzkiego oka. Modele o niższym indeksie należą do poziomu podstawowego, bardziej zaawansowane „rozumieją” 1024 odcienie.

Szybkość skanowania mono zapewniana przez urządzenie. Zwykle podaje się maksymalną szybkość przetwarzania kartki A4, tj. szybkość pracy w najniższej rozdzielczości. W praktyce szybkość jest zwykle mniejsza i zależy zarówno od rozdzielczości, jak i wymiarów oryginalnego materiału. Im wyższa szybkość skanowania, tym wygodniej jest pracować ze skanerem; zwróć szczególną uwagę na parametr ten jeśli planujesz pracować z dużą liczbą czarno-białych obrazów.

Szybkość skanowania w kolorze zapewniana przez urządzenie. W praktyce zależy ona od wybranej rozdzielczości, głębi kolorów i wymiarów oryginału; w specyfikacji najczęściej podaje się szybkość dla arkusza formatu A4 przy minimalnej rozdzielczości i głębi kolorów, tj. maksymalna możliwa szybkość. Jeśli potrzebujesz od czasu do czasu zeskanować tylko jeden lub kilka arkuszy, duża szybkość nie jest zbyt istotna, lecz przy dużej ilości materiałów warto wybierać szybkie modele.

Skaner domyślnie przystosowany jest do pracy z elementami odblaskowymi, tj. materiały nieprzezroczyste (np. papier). Moduł slajdów umożliwia wykorzystanie urządzenia do obróbki materiałów transparentnych, takich jak np. klisza fotograficzna.

- Z sieci. Najpopularniejszą opcją jest podłączenie do zwykłego zasilacza 230 V. Ten zasilacz zapewnia wystarczającą moc do obsługi dowolnego, nawet najszybszego i najbardziej wydajnego skanera. Jego wadą jest w rzeczywistości potrzeba sieci elektrycznej.

- Z USB. Zasilanie USB to ta sama, przez którą łączy się z komputerem. To znacznie zwiększa autonomię skanera - w szczególności może być używany z laptopem w miejscach, w których nie ma dostępu do sieci 230 V, co jest szczególnie ważne w przypadku modeli przenośnych (patrz "Przenośna konstrukcja"). Z drugiej strony wydajność takich urządzeń jest zwykle niska, a moc portu USB nie zawsze wystarcza do zasilania (co jest szczególnie typowe przy korzystaniu z koncentratorów USB).

- Autonomiczny. Skaner zasilany jest z własnych akumulatora (akumulatorów lub baterii wymiennych). Takie modele są maksymalnie autonomiczne, ponieważ nie wymagają do działania przewodu zasilającego, a wiele z nich może działać jako oddzielne urządzenia bez konieczności podłączania do komputera. Ich wadą jest ryzyko wyłączenia się w najbardziej nieodpowiednim momencie ze względu na wyczerpanie się ładunku - wtedy będziesz musiał albo wymienić baterie (co wymaga przynajmniej nowych) albo naładować baterię (co wymaga czasu).

Maksymalna moc pobierana przez skaner podczas pracy. Im wyższa moc, tym więcej energii pobiera skaner, lecz dotyczy to tylko samego procesu skanowania - pobór mocy w trybie czuwania jest znikomy. I nawet w szczytowym momencie w większości modeli moc jest tak niska, że w praktyce parametr ten praktycznie nie ma wpływu na rachunki za prąd i jest raczej wartością pomocniczą (np. służy do obliczania sumarycznej mocy urządzeń podłączonych do zasilacza awaryjnego).