Porównanie LG 75SM9900 75 " vs LG 75SM9000 75 "

Natywna rozdzielczość ekranu - jego rozmiar w pikselach w poziomie i w pionie. Pod warunkiem, że wszystkie inne właściwości są równe, wyższe rozdzielczości zapewniają lepszą jakość obrazu, ale takie ekrany są droższe i wymagają odpowiedniej treści.

Zakres rozdzielczości, spotykanych w nowoczesnych telewizorach jest dość szeroki, ale można je podzielić na kilka grup warunkowych: HD, Full HD, Ultra HD 4K, Ultra HD 5K i Ultra HD 8K. Oto główne cechy każdej opcji:

- HD. Ekrany, zaprojektowane dla HD 720p. Nominalny rozmiar klatki w takim filmie to 1280x720, ale z wielu powodów większość telewizorów HD mają większe rozmiary - 1366x768. Ponadto w kategorii tej zwykle umieszczane są modele o rozdzielczościach od 1280x768 do 1680x1050, a także, z pewnymi wyjątkami, ekrany 1024x768. Ogólnie rzecz biorąc, rozdzielczości HD 720p są powszechne głównie w tańszych telewizorach ze stosunkowo małymi ekranami.

- Full HD. Telewizory zaprojektowane do wideo Full HD 1080p z rozmiarem klatki 1920x1080. Większość modeli w tej kategorii ma dokładnie taką rozdzielczość ekranu - 1920x1080; inne opcje są znacznie mniej powszechne - w szczególności 1920x1200 i 2560x1080. Ogólnie ekrany Full HD zapewniają dobrą szczegółowość przy stosunkowo niskich kosztach, co czyni je niezwykle popularnymi w modelach ze średniej półki i niedrogich telew...izorach wielkoformatowych.

- Ultra HD 4K. Format ten zapewnia różne opcje rozdzielczości, jednak w przypadku telewizorów faktycznym standardem jest 3840x2160, inne opcje prawie nigdy nie występują. Ogólnie jest to dość wysoka rozdzielczość, która jest typowa głównie dla modeli klasy premium; wspólną cechą takich modeli jest duży rozmiar - od 40 cali i więcej.

- Ultra HD 5K. Format Ultra HD jest bardziej zaawansowany niż 4K, ale niezwykle rzadko stosowany w telewizorach - głównie modele ultraszerokokątne o rozdzielczości 5120x2160.

- Ultra HD 8K. Standard, który zakłada rozmiar około 8 tysięcy px; jedna z opcji takiej rozdzielczości, spotykana w telewizorach to 7680x4320. W ten sposób UHD 8K jest dwukrotnie większy niż 4K z każdej strony, a całkowita liczba px jest o 4 razy większa, co daje niezwykle wyraźne i szczegółowe obrazy. Z drugiej strony takie ekrany są bardzo drogie, mimo że w dzisiejszych czasach skromniejsze 4K jest już uważane za bardzo zaawansowany standard. Ponadto nie ma wielu urządzeń wideo i treści, które spełniają ten standard. Dlatego telewizory 8K są niezwykle rzadkie, są to głównie wysokiej klasy modele flagowe o przekątnej co najmniej 65 cali.

Obsługa telewizora dla funkcji skalowania. Ta funkcja jest dostępna tylko w modelach z ekranami o rozdzielczości 4K i 8K.

Skalowanie do 4K pozwala zwiększyć rozdzielczość oryginalnego „obrazu” do 4K (3840x2160), jeśli początkowo była niższa - na przykład oglądając film w 4K, który został oryginalnie nagrany w Full HD (1920x1080). W tym przypadku nie chodzi tylko o „rozciągnięcie” obrazu tak, aby wypełnił cały ekran (wszystkie telewizory to potrafią), ale o specjalną obróbkę, dzięki której zwiększa się rzeczywista rozdzielczość wideo. Oczywiście taki film nadal będzie gorszy od treści nagranych oryginalnie w 4K; jednakże skalowanie w górę zapewnia zauważalną poprawę jakości w porównaniu z sygnałem surowym.

Skalowanie do 8K działa na tej samej zasadzie, dotyczy tylko telewizorów 8K.

 

Obecność technologii w celu poprawy jasności / kontrastu w telewizorze.

Z reguły w tym przypadku oznacza to programowe przetwarzanie obrazu, w taki sposób, aby poprawić jasność i / lub kontrast (w razie potrzeby). Poszczególne metody przetwarzania mogą być różne - w szczególności w niektórych przypadkach chodzi w rzeczywistości o konwersję treści zwykłej do HDR (patrz wyżej), a niektórzy producenci w ogóle nie określają szczegółów technicznych. Skuteczność różnych technologii też może się różnić, ponadto silnie zależy od konkretnej treści: w niektórych przypadkach poprawa będzie oczywista, w innych prawie niewidoczna. Należy również pamiętać, że funkcja ta nie zawsze jest przydatna, więc w większości modeli jest wyłączona.

Dekoder można ogólnie opisać jako standard, w którym zapisywany jest dźwięk cyfrowy (często wielokanałowy). Do normalnego odtwarzania takiego dźwięku odpowiedni dekoder musi być obsługiwany przez urządzenie. Dolby Digital i DTS były pierwszymi wersjami dekodowania wielokanałowego, później były wprowadzane nowe wersje i ulepszenia . Ostatnie etapy na 2020 rok to dekodery Dolby Atmos i DTS X.

- Dolby Atmos. Dekoder, który wykorzystuje nie sztywną dystrybucję dźwięku między kanałami, lecz przetwarzanie obiektów audio, dzięki czemu może być wykorzystywany w prawie dowolnej liczbie kanałów w systemie odtwarzającym - dźwięk zostanie podzielony między kanałami z takim obliczeniem, aby każdy obiekt audio był słyszalny jak najbliżej jego miejsca. Dzięki Dolby Atmos głośniki górne (lub głośniki skierowane w sufit) są uważane za bardzo pożądane. Jednak w skrajnych przypadkach można je sobie darować.

- DTS X. Analogicznie do opisanego powyżej Dolby Atmos, gdy dźwięk jest rozprowadzany nie przez oddzielne kanały, ale przez obiekty audio. Sygnał cyfrowy zawiera informację o tym, gdzie (zgodnie z zamysłem reżysera) powinien znajdować się obiekt słyszalny przez użytkownika i jak powinien się poruszać, a procesor urządzenia odtwarzającego przetwarza te informacje i określa, jak dokładnie dźwięk powinien być rozprowadzany na istniejących kanałach w celu uzyskania wymaganej lokalizacji. Dzięki temu DTS X nie jest przypisany do konkretnej...liczby kanałów dźwiękowych - może być ich tyle, ile chcesz, system automatycznie podzieli dźwięk na nie, osiągając pożądany dźwięk. Należy również pamiętać, że dekoder ten umożliwia oddzielną regulację głośności dialogów.

Możliwość wyświetlania na ekranie telewizora obrazów z kilku źródeł jednocześnie. Zwykle w trybie „obraz w obrazie” na tle obrazu głównego wyświetlane jest małe okienko pokazywane ma pełnym ekranie, w którym można zobaczyć dodatkowy obraz (lub kilka takich okienek). Jednym z najpopularniejszych sposobów wykorzystania tej „wielozadaniowości” jest pomijanie przerw reklamowych w programach telewizyjnych: w tym czasie można przełączyć obraz główny na bardziej interesujący kanał i pozostawić reklamę w oknie pomocniczym, aby nie przegapić koniec i później kontynuować oglądanie. Należy jednak pamiętać, że obraz dla każdego okna musi pochodzić z różnych źródeł - innymi słowy, nie da się włączyć dwa kanały jednocześnie z jednego tunera. A ostatnio wyjście obrazu ze smartfona jako drugiego obrazu stało się nie mniej istotne - w szczególności komunikator, aby siedząc przy telewizorze nie przegapić żadnej ważnej informacji.

Ilość pamięci, zainstalowanej w telewizorze do przechowywania zawartości w urządzeniu. Większy rozmiar jest szczególnie istotny biorąc pod uwagę fakt, że współczesne telewizory pozwalają na instalację dodatkowych aplikacji, które rozszerzają możliwości — te aplikacji również wymagają miejsca. Warto jednak pamiętać, że na system telewizora tak samo potrzebne jest miejsce. Pod pojemnością producenci mogą wskazać zarówno całkowitą wartość, jak i wolną pamięć, przeznaczoną do instalowania aplikacji. A sama ilość może się zmieniać od 4 GB do 16 GB i więcej. Jednak najlepszym rozwiązaniem może stać się telewizor z pamięcią 8 GB.

Ilość pamięci RAM zainstalowanej w telewizorze.

Ogólnie rzecz biorąc, ilość ta jest wybierana przez producenta w taki sposób, aby urządzenie mogło normalnie poradzić sobie z zadaniami, które są dla niego deklarowane. Z drugiej strony, przy wszystkich innych zachowanych warunkach, większa ilość pamięci RAM ( 3 GB, 4 GB lub więcej) z reguły oznacza szybszą pracę. Parametr ten jest szczególnie ważny, jeśli telewizor działa pod kontrolą systemu operacyjnego Android: to oprogramowanie umożliwia instalację dodatkowych aplikacji, które mogą mieć dość wysokie wymagania dotyczące ilości pamięci RAM. Jednak telewizory z 2 GB pamięci RAM i mniej również nie mogą być dyskontowane — tylko bardzo wymagające aplikacje mogą nie działać porządnie. Ale nie zapominaj, że to jest telewizor, a nie laptop.

— oddzielne 2 nogi. Dwie nogi pełniące rolę stojaków mieszczą się zwykle po przeciwnych stronach dolnej krawędzi obudowy panelu telewizora. Taka konstrukcja polega na umieszczeniu telewizora na dość dużej płaskiej powierzchni, która rozciąga się wzdłuż całej dolnej strony urządzenia. Na dwóch nogach telewizor jest często stabilniejszy niż na jednej.

— 1 noga na podstawie. Stojak do obudowy telewizora z okrągłą lub prostokątną podstawą, która całą swoją płaszczyzną styka się z powierzchnią panelu telewizora (stolikiem, szafką itp.).

- 1 noga z podpórkami. Stojaki tego typu składają się z jednej nogi i podstawy o różnych geometrycznych kształtach, która podtrzymuje obudowę telewizora. Takie rozwiązanie zapewnia niezawodną stabilność panelu TV, a pod względem wzorniczym jest stylowym elementem wystroju.

- Jednoczęściowa. Jednoczęściowa podstawa z dwoma lub więcej punktami mocowania do spodu obudowy oraz monolitycznymi ramkami, które pełnią rolę podpórki do montażu panelu TV na płaskiej powierzchni biurka lub szafki.