Orientacja umywalki, standardowo zakładana przez budowę szafki.
Zdecydowana większość współczesnych modeli ma
orientację wyśrodkowaną — jest to dość prosta, a jednocześnie wszechstronna opcja. Przy tym istnieją modele, w których umywalka jest przesunięta
w lewo lub
w prawo od środka. Z reguły są to rozwiązania projektowe, w których położenie umywalki w dużej mierze podyktowane jest przede wszystkim stylem projektowania; ponadto warto pamiętać, że takie szafki są zazwyczaj kompatybilne tylko z umywalkami „rodzimej” marki. Mają one kilka praktycznych zalet — z boku umywalki uformowana jest swego rodzaju półka, wygodna do tymczasowego umieszczenia różnych akcesoriów (np. można tam postawić maszynkę podczas golenia). Jednocześnie te zalety trudno nazwać decydującymi.
Materiał, z którego wykonana jest większość korpusu szafki — z wyjątkiem części przedniej (frontu), jej materiał wskazywany jest osobno.
— Płyta wiórowa. Niedrogi, a jednocześnie całkiem praktyczny materiał stosowany w niemal wszystkich przedziałach cenowych szafek pod umywalkę.
Korpus z płyty wiórowej nie ma tak atrakcyjnego wyglądu i jest mniej wodoodporny niż MDF, jest jednak tańszy, a wspomniane niedociągnięcia łatwo rekompensuje się różnymi impregnacjami i powłokami (zwłaszcza że korpus nie jest tak widoczny jak front).
—
Płyta wiórowa laminowana. Do produkcji tego materiału używa się wyłącznie wysokiej jakości płyty wiórowej z laminowaną powierzchnią. Laminat pełni zarówno funkcję ochrony drewna przed wilgocią, jak i powierzchni dekoracyjnej. Zastosowanie laminowanej płyty wiórowej do budowy korpusu sprawia, że szafka jest bardziej przystępna cenowo w porównaniu z modelami z MDF, a jednocześnie okazuje się równie piękna i efektowna jak modele premium wykonane z szeregu naturalnych materiałów. Główną wadą tego materiału jest obecność żywic formaldehydowych w składzie tego materiału.
— Płyta MDF. Powszechna nazwa płyty pilśniowej średniej gęstości (od angielskiej nazwy MDF). Taki materiał ma przyjemniejszy wygląd niż płyta wiórowa, jest też nieco bardziej niezawodny i odporny na wilgoć, jednak jest znacznie droższy. Dlatego nawet w drogich szafkach jednoczęściowe
korpusy z płyty MDF są niezwykle rzadkie.
— Drewno. Szafka jest wykonana z naturalnego drewna.
Drewniany korpus charakteryzuje wysoką klasę modelu oraz status produktu. Materiał ten jest bardzo przyjazny dla środowiska i ma doskonałe właściwości wytrzymałościowe. Najczęściej stosowanymi rodzajami drewna są buk, modrzew i korek. Drewniana szafka jest często pokryta warstwą bezbarwnego lakieru lub laminowanego wykończenia.
— Kamień akrylowy. Szafki wykonane z kamienia akrylowego są nie tylko atrakcyjne wizualnie, jednak również niezawodne, trwałe, a także bardzo praktyczne. Kamień akrylowy to syntetyczny polimer otrzymywany z żywic akrylowych, wodorotlenku glinu, wypełniacza luzem i pigmentów barwiących. Ten materiał jest często nazywany sztucznym kamieniem. Sztuczny akryl imituje powierzchnię kamienia naturalnego, a jednocześnie jest tak mocny, niezawodny i trwały jak kamień naturalny. Sztuczny akryl jest całkowicie przyjazny dla środowiska, nie pochłania wilgoci ani zapachów. Wśród wad można zauważyć jedynie wysoką cenę, a także dużą wagę, która wymaga zastosowania pewniejszych elementów złącznych niż w przypadku płyty wiórowej/płyty MDF.
Kraj wskazany jako producent produktu. Należy pamiętać, że kraj ten często nie jest powiązany z miejscem faktycznej produkcji — jako producent najczęściej wskazuje się „ojczyznę” marki, pod którą szafki prezentowane są na rynku, a zakłady produkcyjne mogą znajdować się w innym kraju. Nie można tego jednak nazwać jednoznacznym oszustwem: sumienni producenci z reguły uważnie monitorują jakość swoich produktów, niezależnie od tego, gdzie dokładnie są produkowane.
Zwracamy również uwagę, że dane o kraju pochodzenia są często wykorzystywane do celów reklamowych: niektóre kraje (zwłaszcza te wysoko rozwinięte) wydają się bardziej korzystne dla kupujących pod względem pochodzenia towarów. Ale i tutaj wszystko jest bardzo umowne: „niepopularne” kraje mogą równie dobrze produkować towary nie gorszej jakości i jednocześnie w niższej cenie (bez przepłacania za „przyzwoitą nazwę”). Dlatego w każdym razie warto skupić się przede wszystkim nie na geografii, ale na ogólnej reputacji konkretnej firmy czy marki. W tej niszy, oprócz ukraińskich produktów, najpopularniejszymi producentami są
Niemcy,
Hiszpania,
Włochy,
Polska,
Słowenia,
Francja,
Czechy,
Szwajcaria.