Dodatkowe elementy i wyposażenie zawarte w zestawie dostawczym oprócz samej szafki/konsoli lub przewidziane w jej konstrukcji.
—
Umywalka. Umywalka to właściwie przedmiot, do którego szafka/konsola jest oryginalnie kupowana. Obecność tego elementu w zestawie nie tylko oszczędza właścicielowi dodatkowych kłopotów związanych ze znalezieniem i zakupem — standardowa umywalka jest również optymalnie przystosowana do instalacji na „rodzimej” konstrukcji. Z drugiej strony wygląd i funkcjonalność umywalki z zestawu może nie odpowiadać życzeniom użytkownika, dlatego czasami lepiej kupować szafkę i umywalkę osobno.
—
Półki. W tym przypadku chodzi o dodatkowe półki, które dzielą wnętrze szafki na kilka poziomów. Jest to wygodne do umieszczenia dużej liczby stosunkowo niewielkich przedmiotów (zwykle takie przedmioty są przechowywane w szafkach podumywalkowych).
—
Uchwyty. Uchwyty do otwierania drzwi i szuflad. W tym przypadku może chodzić zarówno o uchwyty zewnętrzne, jak i ukryte; te ostatnie mają wygląd charakterystycznych wnęk na końcach drzwi lub szuflad. Jednak takie wgłębienie jest uważane za uchwyt tylko wtedy, gdy jest uzupełnione metalową wkładką.
Z kolei
brak uchwytów w zestawie zwykle oznacza, że drzwi i szuflady są wyposażone albo we wgłębienia bez metalowych wkładek, albo mechanizm push-to-open, albo t
...rzeba je chwycić bezpośrednio za końce, aby otworzyć. Technicznie jest możliwa inna opcja — uchwyty należy dokupić osobno; jednak w praktyce prawie nigdy nie występuje.
— System cichego domykania. Mechanizmy, które nieco automatyzują proces zamykania drzwi/szuflad i czynią go bardziej przyjaznym dla użytkownika i bezpiecznym dla samej konstrukcji. Głównym zadaniem cichego domyku jest „dociągnięcie” częściowo otwartych lub zamkniętych drzwi do pełnego domknięcia i utrzymanie ich w tej pozycji, zapobiegając ich przypadkowemu otwarciu lub zamknięciu — na skutek przeciągu, nierównego montażu szafki itp. Ponadto w końcowej fazie ruchu takie urządzenie może wyhamować drzwi (nawet przy silnym pociągnięciu), zapobiegając trzaśnięciu po osiągnięciu pozycji zamkniętej.
— Nóżki. Nóżki do montażu na podłodze dla modeli z odpowiednimi opcjami montażu (patrz wyżej). W porównaniu z solidną podstawą nóżki są mniej wymagające pod względem jakości podłogi; dlatego jeśli powierzchnia w łazience nie jest płaska, zaleca się stosowanie szafek z nóżkami. Z drugiej strony nóżki są mniej niezawodne niż solidna podstawa i nieco bardziej podatne na złamanie.
— Kosz na pranie. Kosz do przechowywania brudnej odzieży przed praniem. Z reguły jest wbudowany w samą szafkę, podczas gdy konstrukcja takiego urządzenia może być różna. Tak więc w niektórych modelach kosz wygląda jak krata przymocowana do drzwi otwieranych do dołu, w innych tę funkcję pełni jedna z szuflad itp. Jednak w każdym przypadku zamknięta konstrukcja zapobiega rozprzestrzenianiu się zapachów z niepranych ubrań. Konkretna pojemność kosza może być różna; najczęściej jest stosunkowo niewielka, ale nawet takie urządzenie przyda się do przechowywania bielizny, skarpetek i innych drobiazgów.
— Wspornik. Detal do mocowania produktu do ściany — najczęściej w formie „narożnika”, którego jedna strona jest mocowana do ściany, a druga wystaje poziomo. W takie części mogą się uzupełniać przeważnie konsole (patrz „Rodzaj”), ponieważ w szafkach ściennych zwykle stosuje się inne metody mocowania.Materiał, z którego wykonana jest większość korpusu szafki — z wyjątkiem części przedniej (frontu), jej materiał wskazywany jest osobno.
— Płyta wiórowa. Niedrogi, a jednocześnie całkiem praktyczny materiał stosowany w niemal wszystkich przedziałach cenowych szafek pod umywalkę.
Korpus z płyty wiórowej nie ma tak atrakcyjnego wyglądu i jest mniej wodoodporny niż MDF, jest jednak tańszy, a wspomniane niedociągnięcia łatwo rekompensuje się różnymi impregnacjami i powłokami (zwłaszcza że korpus nie jest tak widoczny jak front).
—
Płyta wiórowa laminowana. Do produkcji tego materiału używa się wyłącznie wysokiej jakości płyty wiórowej z laminowaną powierzchnią. Laminat pełni zarówno funkcję ochrony drewna przed wilgocią, jak i powierzchni dekoracyjnej. Zastosowanie laminowanej płyty wiórowej do budowy korpusu sprawia, że szafka jest bardziej przystępna cenowo w porównaniu z modelami z MDF, a jednocześnie okazuje się równie piękna i efektowna jak modele premium wykonane z szeregu naturalnych materiałów. Główną wadą tego materiału jest obecność żywic formaldehydowych w składzie tego materiału.
— Płyta MDF. Powszechna nazwa płyty pilśniowej średniej gęstości (od angielskiej nazwy MDF). Taki materiał ma przyjemniejszy wygląd niż płyta wiórowa, jest też nieco bardziej niezawodny i odporny na wilgoć, jednak jest znacznie droższy. Dlatego nawet w drogich szafkach jednoczęściowe
korpusy z płyty MDF są niezwykle rzadkie.
— Drewno. Szafka jest wykonana z naturalnego drewna.
Drewniany korpus charakteryzuje wysoką klasę modelu oraz status produktu. Materiał ten jest bardzo przyjazny dla środowiska i ma doskonałe właściwości wytrzymałościowe. Najczęściej stosowanymi rodzajami drewna są buk, modrzew i korek. Drewniana szafka jest często pokryta warstwą bezbarwnego lakieru lub laminowanego wykończenia.
— Kamień akrylowy. Szafki wykonane z kamienia akrylowego są nie tylko atrakcyjne wizualnie, jednak również niezawodne, trwałe, a także bardzo praktyczne. Kamień akrylowy to syntetyczny polimer otrzymywany z żywic akrylowych, wodorotlenku glinu, wypełniacza luzem i pigmentów barwiących. Ten materiał jest często nazywany sztucznym kamieniem. Sztuczny akryl imituje powierzchnię kamienia naturalnego, a jednocześnie jest tak mocny, niezawodny i trwały jak kamień naturalny. Sztuczny akryl jest całkowicie przyjazny dla środowiska, nie pochłania wilgoci ani zapachów. Wśród wad można zauważyć jedynie wysoką cenę, a także dużą wagę, która wymaga zastosowania pewniejszych elementów złącznych niż w przypadku płyty wiórowej/płyty MDF.
