Porównanie Hatsan 125 Vortex vs Diana 350 N-TEC Premium

Prędkość wylotowa, zapewniana przez karabin - to prędkość pocisku opuszczającego lufę.

Przy wszystkich pozostałych parametrach wyższa prędkość pocisku zapewnia większą odległość i celność strzału, a także ułatwia celowanie na duże odległości: pocisk leci po gładszej trajektorii i wymaga mniej regulacji wysokości, a efekt bocznego wiatru zmniejsza się wraz ze wzrostem prędkości. Z drugiej strony, wskaźnik ten bezpośrednio wpływa na cenę karabinu; a w niektórych krajach ograniczenia prawne dotyczące posiadania pneumatyki związane są m.in. z prędkością wylotową.

Jeśli chodzi o konkretne wartości, to w najsłabszych nowoczesnych karabinach prędkość początkowa nie przekracza 150 m/s, a w najmocniejszych może wynosić 300 - 350 m/s, a nawet więcej(przypomnijmy, prędkość dźwięku wynosi 330 m/s ). Ogólnie rzecz biorąc, przy strzelaniu rozrywkowym na krótkich dystansach parametr ten nie ma większego znaczenia, a szczegółowe zalecenia dotyczące doboru pneumatyki do bardziej konkretnych sytuacji można znaleźć w specjalnych źródłach. Zauważamy tylko, że w napędach elektrycznych AEG (patrz „Rodzaj”) prędkość początkowa rzadko przekracza 150 m/s, ale odbywa się to wyłącznie ze względów bezpieczeństwa: taka „broń” jest przeznaczona do wojskowych gier taktycznych i początkowo polega na strzelaniu do ludzi, a duża prędkość byłaby niebezpieczna dla graczy, nawet z wyposażen...iem ochronnym.

Należy również pamiętać, że wskaźnik ten nie jest ściśle określony. W każdym typie pneumatyki zależy to od wagi pocisku (im lżejszy, tym szybszy); dlatego w charakterystykach zwykle wskazuje się pewną średnią prędkość dla standardowej amunicji (zwykle ważącej 0,5 g, w AEG - 0,2 g). Ponadto w karabinach wielokompresyjnych o rzeczywistej prędkości pocisku decyduje stopień napompowania, w modelach z butlą gazową - temperatura otoczenia, a w modelach PCP wyższą prędkość niż zadeklarowaną można uzyskać zastępując powietrze specjalnym gazem (na przykład, hel). Niemniej jednak, cecha ta pozwala ocenić możliwości karabinu i porównać go z innymi modelami, w tym różniącymi się typem.

Rodzaj mocowania do montażu przyrządów celowniczych, przewidzianych w konstrukcji karabinu. Najczęściej w takich przypadkach mówimy o celowniku optycznym lub kolimatorowym; a najpopularniejsze opcje montażu to szyna Weaver/Picatinny i jaskółczy ogon. Oto ich cechy:

— „Jaskółczy ogon”. Ten typ mocowania ma przekrój odwróconego trapezu (rozwijającego się w górę); klips na celowniku przykrywa ten trapez z obu stron, a poprzeczne wycięcia, w przeciwieństwie do szyn Weaver / Picatinny, nie są przewidziane w konstrukcji - mocowanie w miejscu odbywa się w inny sposób. Oprawy na jaskółczy ogon były pierwotnie używane w cywilnych karabinach myśliwskich, a także w broni wojskowej w stylu sowieckim. W dzisiejszych czasach, ze względu na swoją prostotę, niski koszt i wszechstronność, są one niezwykle powszechne w wiatrówkach. Ponadto zauważamy, że nawet szynę Weaver / Picatinny można zamontować „na jaskółczy ogon” (takie pręty są produkowane osobno) i użyć celownika z odpowiednim rodzajem mocowania.

— Szyna Weaver / Picatinny. Mocowanie w postaci listwy o profilu w kształcie litery T i charakterystycznych poprzecznych szczelinach - służą do sztywnego mocowania zainstalowanych akcesoriów w jednym miejscu. Technicznie tory Weaver i Picatinny - to różne typy mocowań, różnią się wielkością gniazd; różnice te są takie, że lunety pod paskami Weaver łatwo mieszczą się na szynie Picatinny, ale odwrotna opcj...a nie zawsze jest możliwa. Jednak, na rynku cywilnym większość akcesoriów do broni do takich pasków jest wykonywana specjalnie dla Weaver, więc ten niuans najczęściej nie jest zasadniczy, a oba rodzaje pasków są połączone w jedną kategorię.
Ogólnie rzecz biorąc, z wielu powodów takie paski są znacznie rzadziej spotykane w wiatrówkach, niż jaskółczy ogon. Z kolei klasyczna pneumatyka najczęściej wyposażona jest w mocowania Weaver, ale w airsoftowych kopiach prawdziwych broni można również zastosować tory Picatinny (lub kompatybilne paski standardu NATO STANAG 4694, znanego też jako RIS 22 mm).

— Brak. Brak jakichkolwiek standardowych mocowań na celownik w konstrukcji karabinu. Najczęściej oznaczenie to oznacza, że karabin wyposażony jest w klasyczną muszkę i nie przewiduje montażu dodatkowych przyrządów celowniczych. Istnieje jednak również bardziej specyficzna opcja - pneumatyka, w której do montażu optyki lub kolimatora wykorzystywane są oryginalne mocowania niezwiązane z opisanymi powyżej standardami. Te karabiny mogą być dostarczane z lunetami lub bez; istnieją nawet modele z niewymienną optyką, chociaż jest to niezwykle rzadkie.

Rodzaj bezpiecznika przewidziany w konstrukcji karabinu.

Przypominamy, że bezpiecznik jest urządzeniem, które zapobiega niechcianemu strzałowi. W wiatrówkach takie urządzenie może być automatyczne lub ręczne, a w niektórych modelach w ogóle go nie ma. Oto cechy każdej opcji:

— Ręczny. Bezpiecznik, włączany i wyłączany wyłącznie ręcznie, według preferncji strzelca. Najczęstszy typ - takie mechanizmy są tak proste i niedrogie, jak to tylko możliwe. Są one nieco mniej bezpieczne niż automatyczne (patrz poniżej) i wymagają większej uwagi; jednakże nie jest trudno rozwinąć umiejętność prawidłowego posługiwania się ręcznym bezpiecznikiem. A w modelach wielostrzałowych przewaga bezpieczników ręcznych nad automatycznymi polega na tym, że nie trzeba wykonywać niepotrzebnych czynności między strzałami.

— Automatyczne. Bezpiecznik, który w pewnym momencie wyzwala się automatycznie, bez dodatkowego działania ze strony strzelca. Najczęściej takie systemy działają w ten sposób: broń automatycznie jest na bezpieczniku po napięciu spustu, a żeby oddać strzał, trzeba najpierw ręcznie wyłączyć bezpiecznik. Zapewnia to większe bezpieczeństwo, niż opisane powyżej systemy ręczne: jeśli strzelec zapomni o bezpieczniku, strzał w żadnym wypadku nie zostanie oddany. Szczególnie popularne są automatyczne bezpieczniki w karabinach z łamaną lufą (patrz „System napinania”): taki mechanizm nie pozwala na naciśnięcie spustu, dopóki strzelec...nie zakończy przeładowania. Ale w innych rodzajach pneumatyki opcja ta jest rzadka.
Ponadto, kategoria ta może obejmować systemy, które nie są bezpiecznikami w pierwotnym znaczeniu tego słowa – na przykład, mechanizm uniemożliwiający włożenie pocisku do komory karabinu PCP (patrz „Rodzaj”), jeśli on tam już jest.

— Brak. Brak jakiegokolwiek oddzielnego bezpiecznika. Taką konstrukcję można znaleźć w dwóch typach wiatrówek. Pierwszy - to model budżetowy ze sprężynową zasadą działania (w tym ze sprężyną gazową; patrz „Rodzaj”). W takich modelach bezpiecznik nie jest instalowany wyłącznie w celu uproszczenia i obniżenia kosztów konstrukcji; warto kupić taki karabin tylko wtedy, gdy przyszły właściciel dobrze zna zasady bezpieczeństwa dotyczące obchodzenia się z bronią.
Drugi rodzaj pneumatyki bez bezpieczników - to wysokiej klasy karabiny PCP przeznaczone dla profesjonalnych strzelców. Podobnie, rolę „bezpiecznika” podczas korzystania z takiej broni odgrywają wyłącznie umiejętności i doświadczenie użytkownika.

Możliwość regulacji położenia podpórki pod policzek, znajdujący się na kolbie. Z reguły mówimy przynajmniej o regulacji wysokości, a w zaawansowanych modelach można również zapewnić możliwość przesuwania podpórki do przodu i do tyłu. W każdym razie, funkcja ta pozwala dopasować pozycję podpórki do budowy ciała i osobistych preferencji konkretnego strzelca, zapewniając w ten sposób najwygodniejszą pozycję – a ta wygoda, z kolei, pozytywnie wpływa na celność. Jednocześnie możliwość regulacji podpórki pod policzek znacznie podnosi cenę karabinu, dlatego jest spotykana głównie w modelach z najwyższej półki.

- Drewno. Klasyczny materiał używany od dawna w broni palnej, a potem pneumatycznej (a właściwie od momentu jej pojawienia się). Drewniane kolby same w sobie są wystarczająco mocne, a we współczesnych karabinach nadają się również do specjalnej obróbki w celu ochrony przed wilgocią, ekstremalnymi temperaturami itp.; podczas gdy karabiny mają przyjemny wygląd w klasycznym stylu. Jednocześnie, drewno jest podatne na ścieranie, łatwo pojawiają się na nim rysy, jest możliwość pęknięć. Przy użytkowaniu w nieskomplikowanych warunkach, takich jak okresowe strzelanie na działce, nie ma to znaczenia, jednak np. do polowania kolba drewniana jest słabo przystosowana – przynajmniej dlatego, że szybko straci swoją „prezentację”. Co więcej, materiał ten jest również nieco droższy i trudniejszy w obróbce niż tworzywo sztuczne, który jest bardziej odporny na „kłopoty”. Dlatego na dzień dzisiejszy drewno wykorzystywane jest głównie w pneumatyce ze średniej i wyższej półki cenowej i przeznaczone jest dla tych, których interesuje przede wszystkim estetyka broni.

- Plastik. Jeden z najpopularniejszych materiałów do produkcji nowoczesnej pneumatyki. Takie kolby są łatwe w produkcji i niedrogie, a tworzywo sztuczne można łatwo uformować w dość złożony kształt, co w szczególności ułatwia montaż różnych systemów regulacji (patrz „Regulacja”, „Regulacja kolby”) . Jednak jego główną zaletą jest praktyczność: materiał t...en jest odporny na uderzenia, pęknięcia i zarysowania, ma wytrzymałość porównywalną z drewnem (a nawet przewyższa) i ma niską wagę. W rezultacie tworzywo sztuczne stało się powszechne w prawie wszystkich przedziałach cenowych.

- Aluminium. Dość zaawansowany materiał, który łączy w sobie lekkość i wysoką wytrzymałość. Z drugiej strony, aluminiowe kolby do klasycznej pneumatyki są generalnie drogie i dlatego są używane głównie w modelach profesjonalnych z wyższej półki (choć zdarzają się wyjątki). Ale w karabinach ASG, kopiujących prawdziwą broń sytuacja jest nieco inna: tam aluminium może być prostszą i tańszą alternatywą dla stali (z której powstają prototypy broni palnej).