Porównanie Best Scooter 83325 vs Explore Stunt Step

— Hulajnoga. Hulajnogi o tradycyjnej konstrukcji to platforma z kierownicą osadzona na kołach o stosunkowo małej średnicy. Innymi słowy, ta kategoria obejmuje wszystkie modele, które nie należą do bardziej specyficznych odmian.

— Kickboard. Rodzaj hulajnogi, która ma dwa koła z przodu, a kierownicy nie trzeba skręcać, ale przechylać ją w odpowiednim kierunku. Dzięki trzem punktom podparcia modele kickboard są stabilniejsze niż klasyczne hulajnogi i dobrze nadają się do wstępnej nauki jazdy; w rzeczywistości większość z tych produktów jest przeznaczona dla młodszego wieku.

— Hulajnoga wyczynowa. Różnorodność klasycznych hulajnóg przeznaczonych do sportowej jazdy wyczynowej. Główną cechą wyróżniającą takie modele jest zwiększona wytrzymałość: rama wykonana jest z metalu, jednoczęściowa kierownica bez regulacji wysokości i składania. Ponadto takie hulajnogi mogą być wyposażone w pegi i inne elementy do programu wyczynowego. Co prawda, podobne modele kosztują odpowiednio.

— Hulajnoga typu rowerowego (footbike). Hulajnogi z kołami rowerowymi: dużymi, ze szprychami i pompowanymi oponami. To znacznie zwiększa możliwości przejazdu i pozwala na jazdę nawet po drogach gruntowych i innym nierównym terenie. Pamiętaj, że takich produktów nie należy mylić z rowerami bez pedałów (rowerami bi...egowymi): w tym przypadku chodzi właśnie o odmianę hulajnogi.

— Hulajnoga trójkołowa typu „fliker”. Główną cechą wyróżniającą hulajnogi Fliker jest obecność dwóch oddzielnych platform, pod każdą nogą. Odpowiednio ma się trzy koła - jedno z przodu i po jednym na każdej platformie z tyłu. Jazda na takiej hulajnodze różni się od klasycznej tym, że nogi mogą stale stać na platformach. Ruch naprzód w różnych modelach odbywa się na różne sposoby. Jedną z opcji są hulajnogi, w których trzeba huśtać się z boku na bok; w związku z tym na nich nie da się jeździć ściśle w linii prostej - trajektoria ruchu będzie falista, chwiejna. Inną opcją są tzw. „nożyczki”: platformy są w stanie poruszać się i rozszerzać, podobnie jak ostrza nożyczek, co zapewnia ruch do przodu.

— Hulajnoga śnieżna. Hulajnogi, pierwotnie przeznaczone do poruszania się po śniegu. W konstrukcji są podobne do zwykłych hulajnóg, ale zamiast każdego z kół zainstalowano małą płozę; ponadto w konstrukcji zastosowano materiały mrozoodporne. Jednocześnie wiele hulajnóg śnieżnych umożliwia wymianę płoz na koła (patrz "Cechy dodatkowe") i można z nich korzystać w ciepłym sezonie.

— Do driftu. Hulajnogi specjalnie zaprojektowane do jazdy z aktywnym wykorzystaniem driftów kontrolowanych. Zewnętrznie są nie tyle podobne do hulajnóg, co do trójkołowców z napędem elektrycznym, mają siedzenie i trzy koła - przednie (kierujące) i dwa tylne. Stopy kierowcy podczas jazdy są na podnóżkach i nie dotykają podłoża, przyczepność zapewnia silnik elektryczny na przednim kole, a tylne koła są zwykle obracane (jak w wózkach supermarketowych) i można je obracać w kierunku poślizgu. Taka konstrukcja pozwala na łatwe i bezpieczne wykonywanie trików przy użyciu driftu. Najbardziej cechy dodatkowe i prędkościowe modele, przeznaczone dla profesjonalistów, mają bardziej tradycyjne tylne koła, bez możliwości skręcania.

Minimalny wiek, w którym dziecku można powierzyć hulajnogę. Zalecenia te są raczej przybliżone, ale zdecydowanie odradza się od nich odstępstwo: zbyt „dorosła” hulajnoga może okazać się niewygodna, a nawet niebezpieczna dla dziecka. W przypadku hulajnóg elektrycznych (patrz „Rodzaj”) warto wziąć pod uwagę, że w niektórych krajach do obsługi takich urządzeń wymagane są uprawnienia uzyskiwane od określonego wieku; więc kupując taki model, warto wyjaśnić wymagania przepisów ruchu drogowego.

Od grupy wiekowej zależy bezpośrednio dopuszczalne obciążenie; według tego kryterium współczesne hulajnogi można podzielić na dziecięce(dopuszczalne obciążenie do 50 kg), młodzieżowe (od 50 do 80 kg) i dorosłe (80 kg i więcej).

Średnica przedniego kółka (kółek) hulajnogi.

Parametr ten dobiera producent w zależności od rodzaju, kategorii wiekowej i ogólnego przeznaczenia hulajnogi. Jeśli porównamy podobne modele o różnych średnicach kółek, to warto wziąć pod uwagę, że im większe kółka, tym lepiej radzą sobie z nierównościami jezdni, tym większa jest zdolność do jazdy w terenie. Małe kółka z kolei świetnie nadają się do równego asfaltu i dynamicznej jazdy, łatwo przyspieszają i pozwalają na wykonywanie ostrych zakrętów.

Średnica tylnego koła (kół) hulajnogi. Aby uzyskać więcej informacji na temat znaczenia tego parametru, patrz „Średnica przedniego koła”.

— Poliuretanowe. Koła z jednoczęściowymi oponami poliuretanowymi. Materiał ten zapewnia dobrą amortyzację wstrząsów, doskonałą przyczepność, a jednocześnie niezłą zdolność poruszania się siłą inercji; jest odporny na ekstremalne temperatury i uszkodzenia, trwały i niedrogi. Dzięki temu koła poliuretanowe cieszą się obecnie największą popularnością, można je montować nawet w dość zaawansowanych modelach hulajnóg - w szczególności wyczynowych (patrz „Rodzaj”).

— Gumowe. W tym przypadku chodzi o koła z jednoczęściową oponą gumową (pompowane koła są umieszczane w osobnym punkcie doboru). Pod względem swoich głównych cech guma jest podobna do opisanego powyżej poliuretanu, a w niektórych punktach nawet go przewyższa. Dzięki temu opony te nie hałasują, dobrze wygładzają nierówności asfaltu, mają doskonałą przyczepność i zapewniają wysoką skuteczność hamowania. Materiał ten jest jednak mniej wytrzymały i słabo toleruje ekstremalne temperatury, przez co jest używany znacznie rzadziej.

— Silikonowe Koła z jednoczęściową silikonową oponą. Te opony są dość miękkie; to, z jednej strony, pogarsza zdolność poruszania się siłą inercji w porównaniu z tym samym poliuretanem, z drugiej zaś zapewnia doskonałą amortyzację wstrząsów. Jednocześnie silikon jest krótkotrwały i szybko się zużywa, szczególnie przy dużych obciążeniach; dlatego koła wykonane z tego materiału są doś...ć rzadkie i uważane są za odpowiednie głównie do hulajnóg dziecięcych.

— Plastikowe. Tworzywo sztuczne wyróżnia się niskim kosztem, a ponadto można mu nadać prawie dowolny kolor. Z drugiej strony twarde koła plastikowe nie zapewniają amortyzacji, są bardzo głośne i w zasadzie nie nadają się do szybkiej jazdy. Dlatego ten materiał znajduje się wyłącznie w modelach dla najmłodszych; jednak ogólna jakość i niezawodność tworzywa sztucznego w dużym stopniu zależy od półki cenowej.

— Pompowane. Najbardziej zaawansowany typ kół, jaki można znaleźć we współczesnych hulajnogach. Koła tego typu posiadają pompowaną oponę (jak w rowerach), która zapewnia doskonałą amortyzację, dobrą przyczepność i dobre możliwości przejazdu. Wady pompowanych opon, oprócz ceny, obejmują wrażliwość na przebicia i zwiększoną trudność w konserwacji: należy monitorować ciśnienie i, jeśli to konieczne, pompować oponę.

Łożyska, w które wyposażona jest hulajnoga. W tym punkcie zwykle wskazuje się nie model/markę, ale klasę łożyska zgodnie ze standardem ABEC. Standardowe opcje współczesnych hulajnóg to ABEC 5, ABEC 7 i ABEC 9; im większa liczba, tym wyższa jakość i dokładność wykonania części.

Uważa się, że lepsze łożyska pozwalają na lepsze przyspieszenie i szybszą jazdę. To częściowo prawda, ale przyspieszenie i prędkość silnie zależą od wielu innych czynników – rozmiaru i materiału kół, wagi hulajnogi itp. Tak więc modele z łożyskami tej samej klasy mogą znacznie różnić się charakterystyką prędkości. Ale to, na co wskaźnik ten wpływa jednoznacznie, to trwałość i cena: wysoka dokładność wpływa na koszt, ale takie łożyska trwają dłużej i lepiej przenoszą obciążenia.

Zwróć też uwagę, że do stosunkowo prostego użytkowania wystarczą łożyska ABEC 5. Szczególnie sensowne jest szukanie modelu z ABEC 7 lub ABEC 9 tylko wtedy, gdy potrzebujesz hulajnogi do zaawansowanych trików lub profesjonalnej jazdy z dużą prędkością. Zresztą jeśli wybrany model zawiera wysokiej jakości łożyska, w żadnym wypadku to nie zaszkodzi.

— Szczękowy. Hamulec szczękowy jest uważany za najprostszy rodzaj układu hamulcowego. Hamulce te zapewniają płynne hamowanie i całkowite zatrzymanie hulajnogi przy średniej prędkości. Droga hamowania jest zwykle średnia lub długa. Hamulec szczękowy jest reprezentowany przez klocki, które są dociskane do obręczy koła za pomocą specjalnego mechanizmu. Same klocki są wprawiane w ruch za pomocą dźwigni, która znajduje się na kierownicy, a elastyczny kabel działa jako trakcja. Wśród zalet hamulca szczękowego są: niska cena, prosta konstrukcja. Wśród wad: dość szybkie zużycie klocków i konieczność regulacji hamulców w miarę zużywania się okładzin ciernych. Ponadto, używając hulajnogi z hamulcem szczękowym, należy pamiętać, że klocki stają się mniej przyczepne, jeśli obręcz jest mokra. W deszczową, pochmurną lub błotnistą pogodę nie można polegać na hamulcu szczękowym.

— Tarczowy. Uważa się, że hamulce tarczowe są bardziej zaawansowane niż układ szczękowy. Hamulec tarczowy umożliwia wystarczająco szybkie zatrzymanie hulajnogi, a sama droga hamowania może być minimalna lub średnia. Takie hamulce są reprezentowane przez sprzęgło cierne, które działa na tarczę o małej średnicy. Tarcza montowana jest na osi koła. Sprzęgło jest dociskane do tarczy hamulcowej z wystarczającą siłą, która pozwala na skuteczne działanie hamulców tarczowych nawet w przypadku dostania się wilgoci na sprzęgło. Hamulec tarczowy jest sterowany za pomocą dźwigni, która znajduje się na kierownicy. Zale...tami hamulca tarczowego do hulajnogi są: niezawodność, trwałość i możliwość szybkiego zatrzymania. Wśród wad wyróżniamy: wysoką cenę i konieczność regulacji w miarę zużywania się sprzęgła.

— Bębnowy. Hamulce bębnowe dobrze zwalniają i zapewniają dość szybkie zatrzymanie. Pod względem wydajności hamulec bębnowy do hulajnogi znajduje się między układami hamulców szczękowych i tarczowych. Hamulec bębnowy wykorzystuje klocki, które znajdują się wewnątrz obręczy. W tym przypadku płytki cierne działają po wewnętrznej stronie felgi. Hamulec bębnowy ma wiele zalet: duża powierzchnia styku sprzęgła, ochrona przed wilgocią, niezawodność i trwałość. Wśród niedociągnięć można zauważyć: zastosowanie masywnych kół, złożoność obsługi, konieczność okresowej regulacji.

— Elektryczny. Hamulce elektryczne są używane przez hulajnogi elektryczne. W takim przypadku zwalnianie i zatrzymywanie jest wykonywane przez sam silnik elektryczny poprzez zmniejszenie prędkości. Zazwyczaj hamulec elektryczny zapewnia miękkie i płynne zatrzymanie. Z reguły hamulec elektryczny działa jako pomocniczy układ hamulcowy. Równolegle z elektrycznym hulajnoga jest wyposażona w kolejny hamulec, który jest głównym. Ponadto w zaawansowanych hulajnogach często stosuje się rekuperacyjny hamulec elektryczny. W takim przypadku podczas zwalniania odzyskiwana jest energia, co pozwala na doładowanie akumulatora.

— Brak. Przednie koło nie jest wyposażone w układ hamulcowy. Hamulec może znajdować się tylko z tyłu. Ale są też hulajnogi, które nie mają przednich ani tylnych hamulców. Całkowity brak tradycyjnego hamulca jest typowy dla najprostszych hulajnóg. Spowolnienie i zatrzymanie następuje z powodu działań samego użytkownika. W takim przypadku użytkownik hamuje z nogą wyciągniętą do ziemi lub siłą naturalnego spowolnienia podjazdu. Z reguły hulajnogi bez hamulców fizycznie nie są w stanie osiągnąć niebezpiecznie wysokich prędkości.

— Składana. Możliwość złożenia hulajnogi – najczęściej poprzez „ułożenie” kierownicy w pozycji poziomej na platformie; w niektórych modelach uchwyty kierownicy są również składane. Funkcja ta znacznie upraszcza przechowywanie i transport poza godzinami pracy. Co prawda, modele składane są nieco droższe i trochę mniej niezawodne niż te nieskładane, jednak w wielu przypadkach te punkty absolutnie nie są krytyczne.

— Regulacja wysokości kierownicy. Możliwość zmiany wysokości kierownicy ze względu na wzrost użytkownika. Funkcja ta przyda się szczególnie, jeśli hulajnogę kupujemy dla dziecka na kilka lat: dzieci szybko dorastają, a każdy sezon wymaga coraz większej wysokości kierownicy. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat regulacji według wzrostu, patrz „Maksymalna wysokość”.

— Amortyzacja. Hulajnoga posiada system amortyzacji – najczęściej na przednim kole, jednak zdarzają się modele z pełną amortyzacją. W każdym razie taki system czyni jazdę bardziej komfortową, niweluje wibracje i wstrząsy, jednak zmniejsza zdolność poruszania się siłą inercji i dokładność sterowania. Dlatego na przykład hulajnogi wyczynowe i śnieżne (patrz „Rodzaj”) w zasadzie nie mają tej funkcji, a w kickboardach jest to niezwykle rzadkie.

— Stopka. Urządzenie pozwalające na ustawienie hulajnogi w pozycji pionowej na dowolnej odpowied...niej powierzchni bez stosowania dodatkowych podpór takich jak ściany, ławki, płoty itp. Wykonywana jest zwykle w formie składanej płyty lub ramki pod platformą: w stanie „złożonym” jest podnoszona i nie przeszkadza w ruchu, a jeśli jest obniżona, hulajnoga zyskuje dodatkowy punkt podparcia.

— Siedzisko. Własne siedzisko umożliwiające jazdę na hulajnodze w pozycji siedzącej. Najczęściej funkcja ta znajduje się w kickboardach (patrz „Rodzaj”) dla najmłodszych dzieci, które wciąż nie potrafią pewnie utrzymać równowagi – siedzisko w takich modelach pełni również funkcję zabezpieczenia przed upadkiem. Ponadto w siedzenie z definicji wyposażone są modele do driftu.

— Koszyk na kierownicę. Koszyk montowany na kierownicę pełni rolę bagażnika - w nim można przewozić różne przedmioty, na przykład ulubione zabawki czy ubrania na zmianę. Pojemność koszyków jest zwykle niewielka, jednak mogą zapewnić pewną wygodę. Funkcja ta występuje głównie w modelach dla młodszych dzieci.

— Uchwyt na butelkę. Urządzenie umożliwiające instalację wyłącznie butelki do picia. Ułatwia to cylindryczny kształt, w którym taki pojemnik idealnie się zmieści, a jednocześnie nie wypadnie podczas jazdy. To rozwiązanie dotyczy nie tyle dziecięcych hulajnóg, co dorosłych, kiedy hulajnoga tak naprawdę nie służy do rozrywki, lecz do ruchu i pragnienie można poczuć w każdej chwili.

— Świecące koła/platforma. Hulajnoga posiada podświetlenie kół i/lub platformy. Podświetlane koła są zwykle wykonane z przezroczystego polimeru, w którym osadzone są diody LED; platforma może być oświetlona zarówno po bokach, jak i od dołu. W każdym razie funkcja ta nie tylko zapewnia oryginalny wygląd, jednak także sprawia, że hulajnoga jest bardziej widoczna, co pozytywnie wpływa na bezpieczeństwo – zwłaszcza o zmierzchu i ciemności. Podświetlenie może być zasilane zarówno z baterii, jak i z wbudowanego generatora, który generuje energię podczas obracania się kół.

— Latarka/reflektor. Obecność latarki lub reflektora w hulajnodze. Funkcja ta przyda się przede wszystkim o zmierzchu i ciemności: zapewnia oświetlenie drogi, a także sprawia, że hulajnoga jest bardziej widoczna dla innych użytkowników drogi.

— Sygnał/dzwonek. Obecność dzwonka lub innego sygnału dźwiękowego (na przykład klaksonu) w zestawie. Takie urządzenie przydaje się do ostrzegania innych o ruchu hulajnogi, pozwala uniknąć nieprzyjemnych wypadków.

— Pegi. Urządzenia na kołach hulajnóg wyczynowych, które pozwalają wykonywać różne triki, a mianowicie ślizgać się po krawężnikach, balustradach itp. Jest to dodatkowy ogranicznik, który jest montowany w osi koła hulajnogi i może służyć nie tylko jako punkt podparcia dla stopy, jednak również jako podpora podczas pokonywania różnych przeszkód (balustrady, rampy itp.). Z reguły w pegi wyposażone są hulajnogi do jazdy wyczynowej/sportowej. Jednocześnie w nie mogą być wyposażone zarówno przednie, jak i tylne koła, a w niektórych przypadkach peg montowany jest zarówno po prawej, jak i lewej stronie koła.

— Uchwyt rodzicielski. Długa rączka dopasowana do niektórych kickboardów, dzięki czemu osoba dorosła może się jej wygodnie trzymać stojąc obok. W ten sposób rodzic może do pewnego stopnia kontrolować ruch dziecka, zatrzymać je w odpowiednim momencie lub odwrotnie, pchać, a nawet wozić dziecko, jak w wózku. Takie rozwiązanie jest odpowiednie dla modeli z siedziskiem oraz dla dzieci, które nie są na razie zdolne do samodzielnego poruszania się na hulajnodze.

Maksymalna wysokość, na jaką można ustawić kierownicę z regulacją wysokości (lub po prostu wysokość kierownicy w pozycji roboczej, jeśli nie ma regulacji wysokości).

Wysokość kierownicy powinna być taka, aby użytkownik mógł stać prosto na platformie bez zginania pleców i trzymać uchwyty lekko zgiętymi rękami. Jednocześnie nie ma jednoznacznego związku między tym wskaźnikiem a wzrostem użytkownika, wiele zależy od budowy ciała. Idealną opcją jest więc określenie optymalnej wysokości za pomocą „dopasowania na żywo”, a następnie wybór hulajnogi na podstawie wyniku.