Porównanie Best Scooter 83325 vs Jack Hot 10.4Ah

Maksymalna waga użytkownika, jaką konstrukcja hulajnogi może wytrzymać bez awarii i wypadków. Ten punkt jest częściowo określony przez grupę wiekową, ale głównie przez materiały użyte w ramie (patrz oba punkty poniżej). Należy pamiętać, że producenci mogą wskazywać maksymalne obciążenie dla idealnych warunków - gdy hulajnoga porusza się po idealnie płaskiej powierzchni lub ogólnie jest nieruchoma. Dlatego warto wybierać model według tego parametru z pewnym zapasem; jest to szczególnie ważne w przypadku odmian przeznaczonych do zwiększonych obciążeń, w szczególności hulajnóg typu rowerowego i modeli wyczynowych (patrz „Rodzaj”). Co więcej, nie należy przekraczać wagi wskazanej w charakterystyce – nawet jeśli hulajnoga nie zepsuje się od razu, może się to zdarzyć w dowolnym momencie, co obfituje w wypadki i skaleczenia.

Minimalny wiek, w którym dziecku można powierzyć hulajnogę. Zalecenia te są raczej przybliżone, ale zdecydowanie odradza się od nich odstępstwo: zbyt „dorosła” hulajnoga może okazać się niewygodna, a nawet niebezpieczna dla dziecka. W przypadku hulajnóg elektrycznych (patrz „Rodzaj”) warto wziąć pod uwagę, że w niektórych krajach do obsługi takich urządzeń wymagane są uprawnienia uzyskiwane od określonego wieku; więc kupując taki model, warto wyjaśnić wymagania przepisów ruchu drogowego.

Od grupy wiekowej zależy bezpośrednio dopuszczalne obciążenie; według tego kryterium współczesne hulajnogi można podzielić na dziecięce(dopuszczalne obciążenie do 50 kg), młodzieżowe (od 50 do 80 kg) i dorosłe (80 kg i więcej).

Od materiału, z którego wykonana jest platforma, zależą waga hulajnogi, jej wytrzymałość i odporność na obciążenia. We współczesnych modelach mogą sie stosować następujące opcje:

— Tworzywo sztuczne. W hulajnogach ten materiał należy do poziomu podstawowego. Wytrzymałość tworzywa sztucznego nie jest wysoka, nie jest ono przeznaczone do dużych ciężarów i dużych obciążeń, dlatego można je znaleźć głównie w modelach dla młodszej grupy wiekowej i typu klasycznego (patrz wyżej). Z drugiej strony w tej kategorii tworzywo sztuczne prezentuje się najlepiej: może mieć prawie dowolny kolor i wzór, niedużo waży i jest niedrogie.

— Aluminium. Stopy na bazie aluminium łączą w sobie wytrzymałość, odporność na obciążenia i niewielką wagę, dzięki czemu są dość popularne jako materiał wśród wszystkich typów hulajnóg (patrz wyżej).

— Stal. Główną zaletą stali jest jej wysoka wytrzymałość, nawet przewyższająca właściwości aluminium, nie mówiąc już o tworzywie sztucznym. Natomiast materiał ten ma dużą wagę i dlatego jest używany rzadziej niż inne, głównie w hulajnogach typu rowerowego (patrz „Rodzaj”) dla starszej grupy wiekowej.

— Stop magnezu. Dość zaawansowany materiał, który łączy bardzo niską wagę z dużą wytrzymałością i sprężystością. Jednocześnie jego koszt jest również dość wysoki. Dlatego magnezowe ramy można...spotkać głównie w drogich modelach klasy premium.

— CFRP. Termin ten zazwyczaj oznacza kompozyt zbrojony włóknem węglowym i polimerową osłoną. Uważa się za materiał klasy premium: jego wytrzymałość jest porównywalna ze stalą, a jego waga jest znacznie mniejsza. Co prawda, taki materiał jest wrażliwy na uderzenia punktowe - mogą z nich powstawać pęknięcia; generalnie jednak taka „uciążliwość” wymaga raczej niefortunnych okoliczności. Ale jedną z jednoznacznych wad włókna węglowego można nazwać wysoki koszt. Ponadto zwracamy uwagę, że materiał ten jest używany głównie w hulajnogach elektrycznych (patrz „Rodzaj”) – w przypadku innych odmian z wielu powodów łatwiej jest używać tańszych materiałów, nawet jeśli chodzi o drogi i wysokiej jakości model.

Średnica przedniego kółka (kółek) hulajnogi.

Parametr ten dobiera producent w zależności od rodzaju, kategorii wiekowej i ogólnego przeznaczenia hulajnogi. Jeśli porównamy podobne modele o różnych średnicach kółek, to warto wziąć pod uwagę, że im większe kółka, tym lepiej radzą sobie z nierównościami jezdni, tym większa jest zdolność do jazdy w terenie. Małe kółka z kolei świetnie nadają się do równego asfaltu i dynamicznej jazdy, łatwo przyspieszają i pozwalają na wykonywanie ostrych zakrętów.

Średnica tylnego koła (kół) hulajnogi. Aby uzyskać więcej informacji na temat znaczenia tego parametru, patrz „Średnica przedniego koła”.

— Poliuretanowe. Koła z jednoczęściowymi oponami poliuretanowymi. Materiał ten zapewnia dobrą amortyzację wstrząsów, doskonałą przyczepność, a jednocześnie niezłą zdolność poruszania się siłą inercji; jest odporny na ekstremalne temperatury i uszkodzenia, trwały i niedrogi. Dzięki temu koła poliuretanowe cieszą się obecnie największą popularnością, można je montować nawet w dość zaawansowanych modelach hulajnóg - w szczególności wyczynowych (patrz „Rodzaj”).

— Gumowe. W tym przypadku chodzi o koła z jednoczęściową oponą gumową (pompowane koła są umieszczane w osobnym punkcie doboru). Pod względem swoich głównych cech guma jest podobna do opisanego powyżej poliuretanu, a w niektórych punktach nawet go przewyższa. Dzięki temu opony te nie hałasują, dobrze wygładzają nierówności asfaltu, mają doskonałą przyczepność i zapewniają wysoką skuteczność hamowania. Materiał ten jest jednak mniej wytrzymały i słabo toleruje ekstremalne temperatury, przez co jest używany znacznie rzadziej.

— Silikonowe Koła z jednoczęściową silikonową oponą. Te opony są dość miękkie; to, z jednej strony, pogarsza zdolność poruszania się siłą inercji w porównaniu z tym samym poliuretanem, z drugiej zaś zapewnia doskonałą amortyzację wstrząsów. Jednocześnie silikon jest krótkotrwały i szybko się zużywa, szczególnie przy dużych obciążeniach; dlatego koła wykonane z tego materiału są doś...ć rzadkie i uważane są za odpowiednie głównie do hulajnóg dziecięcych.

— Plastikowe. Tworzywo sztuczne wyróżnia się niskim kosztem, a ponadto można mu nadać prawie dowolny kolor. Z drugiej strony twarde koła plastikowe nie zapewniają amortyzacji, są bardzo głośne i w zasadzie nie nadają się do szybkiej jazdy. Dlatego ten materiał znajduje się wyłącznie w modelach dla najmłodszych; jednak ogólna jakość i niezawodność tworzywa sztucznego w dużym stopniu zależy od półki cenowej.

— Pompowane. Najbardziej zaawansowany typ kół, jaki można znaleźć we współczesnych hulajnogach. Koła tego typu posiadają pompowaną oponę (jak w rowerach), która zapewnia doskonałą amortyzację, dobrą przyczepność i dobre możliwości przejazdu. Wady pompowanych opon, oprócz ceny, obejmują wrażliwość na przebicia i zwiększoną trudność w konserwacji: należy monitorować ciśnienie i, jeśli to konieczne, pompować oponę.

— Szczękowy. Hamulec szczękowy jest uważany za najprostszy rodzaj układu hamulcowego. Hamulce te zapewniają płynne hamowanie i całkowite zatrzymanie hulajnogi przy średniej prędkości. Droga hamowania jest zwykle średnia lub długa. Hamulec szczękowy jest reprezentowany przez klocki, które są dociskane do obręczy koła za pomocą specjalnego mechanizmu. Same klocki są wprawiane w ruch za pomocą dźwigni, która znajduje się na kierownicy, a elastyczny kabel działa jako trakcja. Wśród zalet hamulca szczękowego są: niska cena, prosta konstrukcja. Wśród wad: dość szybkie zużycie klocków i konieczność regulacji hamulców w miarę zużywania się okładzin ciernych. Ponadto, używając hulajnogi z hamulcem szczękowym, należy pamiętać, że klocki stają się mniej przyczepne, jeśli obręcz jest mokra. W deszczową, pochmurną lub błotnistą pogodę nie można polegać na hamulcu szczękowym.

— Tarczowy. Uważa się, że hamulce tarczowe są bardziej zaawansowane niż układ szczękowy. Hamulec tarczowy umożliwia wystarczająco szybkie zatrzymanie hulajnogi, a sama droga hamowania może być minimalna lub średnia. Takie hamulce są reprezentowane przez sprzęgło cierne, które działa na tarczę o małej średnicy. Tarcza montowana jest na osi koła. Sprzęgło jest dociskane do tarczy hamulcowej z wystarczającą siłą, która pozwala na skuteczne działanie hamulców tarczowych nawet w przypadku dostania się wilgoci na sprzęgło. Hamulec tarczowy jest sterowany za pomocą dźwigni, która znajduje się na kierownicy. Zale...tami hamulca tarczowego do hulajnogi są: niezawodność, trwałość i możliwość szybkiego zatrzymania. Wśród wad wyróżniamy: wysoką cenę i konieczność regulacji w miarę zużywania się sprzęgła.

— Bębnowy. Hamulce bębnowe dobrze zwalniają i zapewniają dość szybkie zatrzymanie. Pod względem wydajności hamulec bębnowy do hulajnogi znajduje się między układami hamulców szczękowych i tarczowych. Hamulec bębnowy wykorzystuje klocki, które znajdują się wewnątrz obręczy. W tym przypadku płytki cierne działają po wewnętrznej stronie felgi. Hamulec bębnowy ma wiele zalet: duża powierzchnia styku sprzęgła, ochrona przed wilgocią, niezawodność i trwałość. Wśród niedociągnięć można zauważyć: zastosowanie masywnych kół, złożoność obsługi, konieczność okresowej regulacji.

— Elektryczny. Hamulce elektryczne są używane przez hulajnogi elektryczne. W takim przypadku zwalnianie i zatrzymywanie jest wykonywane przez sam silnik elektryczny poprzez zmniejszenie prędkości. Zazwyczaj hamulec elektryczny zapewnia miękkie i płynne zatrzymanie. Z reguły hamulec elektryczny działa jako pomocniczy układ hamulcowy. Równolegle z elektrycznym hulajnoga jest wyposażona w kolejny hamulec, który jest głównym. Ponadto w zaawansowanych hulajnogach często stosuje się rekuperacyjny hamulec elektryczny. W takim przypadku podczas zwalniania odzyskiwana jest energia, co pozwala na doładowanie akumulatora.

— Brak. Przednie koło nie jest wyposażone w układ hamulcowy. Hamulec może znajdować się tylko z tyłu. Ale są też hulajnogi, które nie mają przednich ani tylnych hamulców. Całkowity brak tradycyjnego hamulca jest typowy dla najprostszych hulajnóg. Spowolnienie i zatrzymanie następuje z powodu działań samego użytkownika. W takim przypadku użytkownik hamuje z nogą wyciągniętą do ziemi lub siłą naturalnego spowolnienia podjazdu. Z reguły hulajnogi bez hamulców fizycznie nie są w stanie osiągnąć niebezpiecznie wysokich prędkości.

— Brak. Tylne koło nie jest wyposażone w hamulec. W takim przypadku układ hamulcowy może się zapewniać z przodu. Istnieją jednak hulajnogi, które nie mają hamulców ani z tyłu, ani z przodu. Zaletą hulajnóg bez tylnego hamulca jest to, że pojazd nie ślizga się na bok podczas aktywnego hamowania na zakrętach. Hulajnogi bez hamulców, zarówno z przodu, jak iz tyłu, to w większości najprostsze modele dla dzieci, które nie rozpędzają się do niebezpiecznych prędkości. W takim przypadku hamowanie następuje albo przez zmniejszenie przechyłu, albo przez stopę na ziemi.

— Szczękowy (V-Brake). Hamulce szczękowe zwalniają i zatrzymują hulajnogę, dociskając klocki do obręczy koła. Układ hamulcowy szczękowy ma średnią skuteczność. Zazwyczaj hulajnoga zatrzymuje się miękko i płynnie. Hamulec szczękowy montowany jest najczęściej na tylnym kole hulajnogi. Miękki hamulec zapobiega poślizgowi pojazdu podczas hamowania na zakrętach. Zaletą hamulców szczękowych jest to, że mają prostą konstrukcję. Ten rodzaj układu hamulcowego jest łatwy w utrzymaniu. Słabym punktem hamulców szczękowych jest gwałtowny spadek wydajności, gdy na obręcz dostaje się wilgoć.

— Tarczowy. Hamulec tarczowy na tylnym kole zapewnia szybkie zatrzymanie hulajnogi. Układ hamulcowy tego typu jest przeznaczony bardziej do hulajnóg wyczynowych, które często wymagają szybkiego hamowania przy dużych prędkościach. Ale hamulec tarczowy można znaleźć również w hulajnogach tradycyjnych i kickboardach. Hamulce...tarczowe mają sprzęgło z krótkim skokiem. Dzięki niewielkiej odległości między klockami a tarczą sprzęgło bardzo szybko wchodzi w kontakt z powierzchnią roboczą tarczy hamulcowej. W takim przypadku sprzęgło jest dociskane do tarczy z wystarczająco dużą siłą. Hamulec tarczowy umożliwia niezwykle efektywne zatrzymanie hulajnogi. Należy jednak zachować ostrożność podczas używania hamulca tarczowego na tylnym kole, ponieważ gwałtowne hamowanie, zwłaszcza podczas pokonywania zakrętów, może spowodować poślizg hulajnogi w bok.

— Bębnowy. Hamulec bębnowy ma ponadprzeciętną wydajność. Hamulec bębnowy sprawia, że tylne koło jest masywne i ciężkie. Z tego powodu hulajnogi z hamulcami bębnowymi są rzadko używane w hulajnogach wyczynowych i sportowych, ale są wyjątki. W hamulec bębnowy są często wyposażone uniwersalne modele miejskie i kickboardy. Ten typ hamulca ma konstrukcję zamkniętą. Klocki znajdują się wewnątrz koła. Podkładki cierne ocierają się o wewnętrzną powierzchnię felgi. Dostęp do hamulca bębnowego chroniony jest osłoną ochronną. Dzięki zamkniętej konstrukcji do wnętrza bębna hamulcowego nie przedostaje się wilgoć ani inne zatory, co sprawia, że praca hamulca jest bardziej niezawodna i bezproblemowa. Wśród wad można zauważyć: wzrost wymiarów i masy koła, złożoność konserwacji.

— Elektryczny. Hamulec elektryczny jest używany w hulajnogach elektrycznych. Układ hamulcowy tego typu sprawia, że zatrzymanie jest wyjątkowo łagodne, hamowanie prędkości następuje, gdy prędkość silnika elektrycznego maleje. Tylna lokalizacja hamulca elektrycznego przewiduje, że silnik elektryczny jest zamontowany na tylnym kole. Obecność silnika elektrycznego sprawia, że koło jest masywne, takie hulajnogi są trudne w użyciu do wyczynów kaskaderskich lub jazdy sportowej, chociaż silnik pozwala szybko nabrać i utrzymać prędkość przez długi czas. Elektryczny układ hamulcowy jest wysoce niezawodny i trwały oraz nie wymaga konserwacji. Ale jeśli akumulator w skuterze jest rozładowany, hamulec elektryczny nie będzie działał. W takich przypadkach zwykle przewidziany jest dodatkowy hamulec mechaniczny (ręczny lub nożny).

— Nożny. Najprostszy rodzaj hamulców zaciskowych, który polega na zwalnianiu i zatrzymywaniu hulajnogi poprzez wciśnięcie stopą błotnika tylnego koła. Należy zaznaczyć, że spośród istniejących wariantów jest to najmniej wydajny układ hamulcowy.

— Składana. Możliwość złożenia hulajnogi – najczęściej poprzez „ułożenie” kierownicy w pozycji poziomej na platformie; w niektórych modelach uchwyty kierownicy są również składane. Funkcja ta znacznie upraszcza przechowywanie i transport poza godzinami pracy. Co prawda, modele składane są nieco droższe i trochę mniej niezawodne niż te nieskładane, jednak w wielu przypadkach te punkty absolutnie nie są krytyczne.

— Regulacja wysokości kierownicy. Możliwość zmiany wysokości kierownicy ze względu na wzrost użytkownika. Funkcja ta przyda się szczególnie, jeśli hulajnogę kupujemy dla dziecka na kilka lat: dzieci szybko dorastają, a każdy sezon wymaga coraz większej wysokości kierownicy. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat regulacji według wzrostu, patrz „Maksymalna wysokość”.

— Amortyzacja. Hulajnoga posiada system amortyzacji – najczęściej na przednim kole, jednak zdarzają się modele z pełną amortyzacją. W każdym razie taki system czyni jazdę bardziej komfortową, niweluje wibracje i wstrząsy, jednak zmniejsza zdolność poruszania się siłą inercji i dokładność sterowania. Dlatego na przykład hulajnogi wyczynowe i śnieżne (patrz „Rodzaj”) w zasadzie nie mają tej funkcji, a w kickboardach jest to niezwykle rzadkie.

— Stopka. Urządzenie pozwalające na ustawienie hulajnogi w pozycji pionowej na dowolnej odpowied...niej powierzchni bez stosowania dodatkowych podpór takich jak ściany, ławki, płoty itp. Wykonywana jest zwykle w formie składanej płyty lub ramki pod platformą: w stanie „złożonym” jest podnoszona i nie przeszkadza w ruchu, a jeśli jest obniżona, hulajnoga zyskuje dodatkowy punkt podparcia.

— Siedzisko. Własne siedzisko umożliwiające jazdę na hulajnodze w pozycji siedzącej. Najczęściej funkcja ta znajduje się w kickboardach (patrz „Rodzaj”) dla najmłodszych dzieci, które wciąż nie potrafią pewnie utrzymać równowagi – siedzisko w takich modelach pełni również funkcję zabezpieczenia przed upadkiem. Ponadto w siedzenie z definicji wyposażone są modele do driftu.

— Koszyk na kierownicę. Koszyk montowany na kierownicę pełni rolę bagażnika - w nim można przewozić różne przedmioty, na przykład ulubione zabawki czy ubrania na zmianę. Pojemność koszyków jest zwykle niewielka, jednak mogą zapewnić pewną wygodę. Funkcja ta występuje głównie w modelach dla młodszych dzieci.

— Uchwyt na butelkę. Urządzenie umożliwiające instalację wyłącznie butelki do picia. Ułatwia to cylindryczny kształt, w którym taki pojemnik idealnie się zmieści, a jednocześnie nie wypadnie podczas jazdy. To rozwiązanie dotyczy nie tyle dziecięcych hulajnóg, co dorosłych, kiedy hulajnoga tak naprawdę nie służy do rozrywki, lecz do ruchu i pragnienie można poczuć w każdej chwili.

— Świecące koła/platforma. Hulajnoga posiada podświetlenie kół i/lub platformy. Podświetlane koła są zwykle wykonane z przezroczystego polimeru, w którym osadzone są diody LED; platforma może być oświetlona zarówno po bokach, jak i od dołu. W każdym razie funkcja ta nie tylko zapewnia oryginalny wygląd, jednak także sprawia, że hulajnoga jest bardziej widoczna, co pozytywnie wpływa na bezpieczeństwo – zwłaszcza o zmierzchu i ciemności. Podświetlenie może być zasilane zarówno z baterii, jak i z wbudowanego generatora, który generuje energię podczas obracania się kół.

— Latarka/reflektor. Obecność latarki lub reflektora w hulajnodze. Funkcja ta przyda się przede wszystkim o zmierzchu i ciemności: zapewnia oświetlenie drogi, a także sprawia, że hulajnoga jest bardziej widoczna dla innych użytkowników drogi.

— Sygnał/dzwonek. Obecność dzwonka lub innego sygnału dźwiękowego (na przykład klaksonu) w zestawie. Takie urządzenie przydaje się do ostrzegania innych o ruchu hulajnogi, pozwala uniknąć nieprzyjemnych wypadków.

— Pegi. Urządzenia na kołach hulajnóg wyczynowych, które pozwalają wykonywać różne triki, a mianowicie ślizgać się po krawężnikach, balustradach itp. Jest to dodatkowy ogranicznik, który jest montowany w osi koła hulajnogi i może służyć nie tylko jako punkt podparcia dla stopy, jednak również jako podpora podczas pokonywania różnych przeszkód (balustrady, rampy itp.). Z reguły w pegi wyposażone są hulajnogi do jazdy wyczynowej/sportowej. Jednocześnie w nie mogą być wyposażone zarówno przednie, jak i tylne koła, a w niektórych przypadkach peg montowany jest zarówno po prawej, jak i lewej stronie koła.

— Uchwyt rodzicielski. Długa rączka dopasowana do niektórych kickboardów, dzięki czemu osoba dorosła może się jej wygodnie trzymać stojąc obok. W ten sposób rodzic może do pewnego stopnia kontrolować ruch dziecka, zatrzymać je w odpowiednim momencie lub odwrotnie, pchać, a nawet wozić dziecko, jak w wózku. Takie rozwiązanie jest odpowiednie dla modeli z siedziskiem oraz dla dzieci, które nie są na razie zdolne do samodzielnego poruszania się na hulajnodze.