Porównanie iTrike SR 2-053-4 vs Explore Pescara

Minimalny wiek, w którym dziecku można powierzyć hulajnogę. Zalecenia te są raczej przybliżone, ale zdecydowanie odradza się od nich odstępstwo: zbyt „dorosła” hulajnoga może okazać się niewygodna, a nawet niebezpieczna dla dziecka. W przypadku hulajnóg elektrycznych (patrz „Rodzaj”) warto wziąć pod uwagę, że w niektórych krajach do obsługi takich urządzeń wymagane są uprawnienia uzyskiwane od określonego wieku; więc kupując taki model, warto wyjaśnić wymagania przepisów ruchu drogowego.

Od grupy wiekowej zależy bezpośrednio dopuszczalne obciążenie; według tego kryterium współczesne hulajnogi można podzielić na dziecięce(dopuszczalne obciążenie do 50 kg), młodzieżowe (od 50 do 80 kg) i dorosłe (80 kg i więcej).

Od materiału, z którego wykonana jest platforma, zależą waga hulajnogi, jej wytrzymałość i odporność na obciążenia. We współczesnych modelach mogą sie stosować następujące opcje:

— Tworzywo sztuczne. W hulajnogach ten materiał należy do poziomu podstawowego. Wytrzymałość tworzywa sztucznego nie jest wysoka, nie jest ono przeznaczone do dużych ciężarów i dużych obciążeń, dlatego można je znaleźć głównie w modelach dla młodszej grupy wiekowej i typu klasycznego (patrz wyżej). Z drugiej strony w tej kategorii tworzywo sztuczne prezentuje się najlepiej: może mieć prawie dowolny kolor i wzór, niedużo waży i jest niedrogie.

— Aluminium. Stopy na bazie aluminium łączą w sobie wytrzymałość, odporność na obciążenia i niewielką wagę, dzięki czemu są dość popularne jako materiał wśród wszystkich typów hulajnóg (patrz wyżej).

— Stal. Główną zaletą stali jest jej wysoka wytrzymałość, nawet przewyższająca właściwości aluminium, nie mówiąc już o tworzywie sztucznym. Natomiast materiał ten ma dużą wagę i dlatego jest używany rzadziej niż inne, głównie w hulajnogach typu rowerowego (patrz „Rodzaj”) dla starszej grupy wiekowej.

— Stop magnezu. Dość zaawansowany materiał, który łączy bardzo niską wagę z dużą wytrzymałością i sprężystością. Jednocześnie jego koszt jest również dość wysoki. Dlatego magnezowe ramy można...spotkać głównie w drogich modelach klasy premium.

— CFRP. Termin ten zazwyczaj oznacza kompozyt zbrojony włóknem węglowym i polimerową osłoną. Uważa się za materiał klasy premium: jego wytrzymałość jest porównywalna ze stalą, a jego waga jest znacznie mniejsza. Co prawda, taki materiał jest wrażliwy na uderzenia punktowe - mogą z nich powstawać pęknięcia; generalnie jednak taka „uciążliwość” wymaga raczej niefortunnych okoliczności. Ale jedną z jednoznacznych wad włókna węglowego można nazwać wysoki koszt. Ponadto zwracamy uwagę, że materiał ten jest używany głównie w hulajnogach elektrycznych (patrz „Rodzaj”) – w przypadku innych odmian z wielu powodów łatwiej jest używać tańszych materiałów, nawet jeśli chodzi o drogi i wysokiej jakości model.

— 2-śrubowy. Zaciski 2-śrubowe są typowe dla hulajnóg z niższej półki cenowej. Zacisk 2-śrubowy jest zwykle używany do łączenia elementów sterujących w hulajnogach miejskich. Jako śruby najczęściej stosuje się złączki z gwintem M8. Złączka 2-śrubowa jest słabo przystosowana do odporności na poluzowanie łączników.

— 3-śrubowy. Zacisk 3-śrubowy pozwala mniej lub bardziej pewnie zamocować elementy sterujące. Hulajnogi z zaciskiem 3-śrubowym są ogólnie uważane za hulajnogi wyczynowe, ale są to hulajnogi dla początkujących. Zacisk 3-śrubowy pozwala zapobiegać luzom w złączce przez pewien czas.

— 4-śrubowy. Zacisk 4-śrubowy jest typowy dla dobrych hulajnóg wyczynowych. Ta złączka pozwala bezpiecznie zamocować elementy sterujące. Obecność 4 punktów mocowania sprawia, że połączenie dobrze opiera się luzowaniu dokręcania, a śruby w takich zaciskach są słabo podatne na samoluzowanie.

— 5-śrubowy. Zacisk 5-śrubowy to wysokiej jakości rozwiązanie, które można znaleźć w zaawansowanych hulajnogach wyczynowych. Obecność 5 punktów mocowania pozwala bezpiecznie zamocować kierownicę w pożądanej pozycji. Zacisk 5-śrubowy zapobiega powstawaniu luzów w złączce. Takie zaciski są w stanie utrzymać stopień dokręcenia złączek nawet przy dużych obciążeniach wibracyjnych.

Twardość kół dostarczanych standardowo w hulajnodze.

Im wyższa liczba podana w tym parametrze, tym twardsze materiały są użyte do budowy kół i tym są one sztywniejsze. Twarde koła „chętniej” toczą się po różnych nawierzchniach, łatwiej je rozpędzić, pozwalają dokładniej wyczuć nawierzchnię pod stopami i nie ścierają się tak szybko jak miękkie; koła te jednak mają mniejszą przyczepność, są bardziej podatne na wibracje i wstrząsy oraz wymagają szczególnej ostrożności podczas pokonywania zakrętów. Dlatego koła o dużej twardości są typowe głównie dla modeli profesjonalnych, a wersje miękkie polecane są początkującym użytkownikom.

Pamiętaj, że większość hulajnóg umożliwia zmianę kół; ta procedura jest co jakiś czas obowiązkowa, ponieważ koła zużywają się, jednak w razie potrzeby można zmienić komplet całkiem nadający się do jazdy - na twardszy lub odwrotnie, bardziej miękki.

— 82A. Koła o twardości 82A są optymalne do hulajnóg miejskich. Ten poziom twardości zapewnia kołom dobrą wytrzymałość, podczas gdy koła mają trwały kontakt z powierzchnią toczenia. Te hulajnogi słabo nadają się do jazdy wyczynowej.

— 84A. Koła o twardości 84A uważane są za uniwersalne. Można je znaleźć zarówno w hulajnogach spacerowych (miejskich), jak i modelach do jazdy wyczynowej. Sztywność 84A zapewnia kołom dobry poziom trwałości. Hulajnogi te nadal są zdolne do „miękkiego” kontaktu z powierzchnią toczenia, jednak użytkownik będzie już odczuwał „twardy odrzut...” podczas uderzania w wyboje. — 85A. Koła o twardości 85A są bardziej związane z hulajnogami wyczynowymi. Ten poziom twardości zapewnia kołom dobry poziom wytrzymałości, jednak ze względu na zwiększoną twardość utracony zostaje miękki kontakt kół z powierzchnią toczenia. Jeśli hulajnoga nie ma własnej amortyzacji, twardość kół odbije się z powrotem na platformę i drążek kierowniczy podczas uderzania w wyboje.

— 86A. Koła o twardości 86A stosowane są w hulajnogach do jazdy sportowej i wyczynowej. Uważa się, że twardość na poziomie 86A jest zwiększona. Hulajnogi z takimi kołami są zwykle przeznaczone do dość dużych obciążeń. Takie koła przenoszą na hulajnogę wstrząsy i wibracje. Hulajnogi bez własnej amortyzacji sprawiają, że jazda na tak twardych kołach jest mniej komfortowa. Ale jednocześnie wzrastają właściwości wytrzymałościowe kół, podwozie staje się bardziej niezawodne i trwałe.

— 88A. Koła o twardości 88A można znaleźć w hulajnogach wyczynowych. Wyróżniają się podwyższonymi właściwościami wytrzymałościowymi. Dzięki dużej twardości koła z łatwością wytrzymują jazdę po każdej nawierzchni toczenia. Z drugiej strony jazda na kołach 88A zapewnia całkiem spory odrzut w platformę i kolumnę kierownicy. Koła te są zalecane do hulajnóg z wbudowanym systemem amortyzacji.

Łożyska, w które wyposażona jest hulajnoga. W tym punkcie zwykle wskazuje się nie model/markę, ale klasę łożyska zgodnie ze standardem ABEC. Standardowe opcje współczesnych hulajnóg to ABEC 5, ABEC 7 i ABEC 9; im większa liczba, tym wyższa jakość i dokładność wykonania części.

Uważa się, że lepsze łożyska pozwalają na lepsze przyspieszenie i szybszą jazdę. To częściowo prawda, ale przyspieszenie i prędkość silnie zależą od wielu innych czynników – rozmiaru i materiału kół, wagi hulajnogi itp. Tak więc modele z łożyskami tej samej klasy mogą znacznie różnić się charakterystyką prędkości. Ale to, na co wskaźnik ten wpływa jednoznacznie, to trwałość i cena: wysoka dokładność wpływa na koszt, ale takie łożyska trwają dłużej i lepiej przenoszą obciążenia.

Zwróć też uwagę, że do stosunkowo prostego użytkowania wystarczą łożyska ABEC 5. Szczególnie sensowne jest szukanie modelu z ABEC 7 lub ABEC 9 tylko wtedy, gdy potrzebujesz hulajnogi do zaawansowanych trików lub profesjonalnej jazdy z dużą prędkością. Zresztą jeśli wybrany model zawiera wysokiej jakości łożyska, w żadnym wypadku to nie zaszkodzi.

Maksymalna wysokość, na jaką można ustawić kierownicę z regulacją wysokości (lub po prostu wysokość kierownicy w pozycji roboczej, jeśli nie ma regulacji wysokości).

Wysokość kierownicy powinna być taka, aby użytkownik mógł stać prosto na platformie bez zginania pleców i trzymać uchwyty lekko zgiętymi rękami. Jednocześnie nie ma jednoznacznego związku między tym wskaźnikiem a wzrostem użytkownika, wiele zależy od budowy ciała. Idealną opcją jest więc określenie optymalnej wysokości za pomocą „dopasowania na żywo”, a następnie wybór hulajnogi na podstawie wyniku.

Rozmiar platformy hulajnogi. W tym punkcie może się wskazywać zarówno długość, jak i szerokość lub tylko jeden rozmiar - najczęściej jest to długość.

Ogólnie parametr ten jest drugorzędny: producenci wybierają rozmiar platformy w zależności od rodzaju, kategorii wiekowej, ogólnej specjalizacji i innych cech hulajnogi. Z reguły na platformie jest wystarczająco dużo miejsca na nogi. Zwracamy tylko uwagę, że krótsze platformy okazują się zwinniejsze, dłuższe - stabilniejsze podczas jazdy.

Termin ten odnosi się do powierzchni użytkowej platformy, na której można postawić stopę, czyli jej rozmiar nie obejmuje mechanizmu składania, mocowania kół i innych elementów, które nie są przeznaczone na stopę.

Całkowita waga hulajnogi; w przypadku modeli elektrycznych (patrz „Rodzaj”) podana jest całkowita waga robocza z zainstalowanymi bateriami.

Parametr ten ma podwójne znaczenie. Tak więc lżejsze hulajnogi lepiej przyspieszają i manewrują, a także wymagają mniej wysiłku od użytkownika. Z kolei bardziej masywne modele dłużej utrzymują prędkość i są bardziej stabilne na trasie. Ponadto należy pamiętać, że mniejsza waga przy pozostałych parametrach równych oznacza albo mniejszą trwałość, albo większy koszt.

Najlżejsze współczesne hulajnogi ważą mniej niż 2 kg - są to w większości stosunkowo niedrogie modele klasyczne i kickboardy (patrz "Rodzaj"). Modele wyczynowe mają już wagę 2,5 kg, a często więcej. Najbardziej masywne wśród modeli bez własnego napędu są hulajnogi typu rowerowego - od 5 kg; a hulajnogi elektryczne nieuchronnie okazują się ciężkie ze względu na silniki i akumulatory, ich waga może sięgać 10 kg, a nawet więcej.