Porównanie Xiaomi Mi Note 10 Lite 128 GB / 6 GB vs Xiaomi Mi Note 10 64 GB / 6 GB

Obecnie największą popularnością cieszą się układy Qualcomm i MediaTek, procesory z Unisoc są nieco mniej popularne. W przypadku Qualcomm można wyróżnić kilka procesorów z każdej serii, a mianowicie Snapdragon 765G, Snapdragon 778G, Snapdragon 7 Gen 1, Snapdragon 7+ Gen 2, Snapdragon 7 Gen 3, Snapdragon 865, Snapdragon 870, Snapdragon 888, Snapdragon 8 Gen 1, Snapdragon 8+ Gen 1, Snapdragon 8 Gen 2, Snapdragon 8 Gen 3. U Mediatek zaś jest to budżetowa seria MediaTek Helio P i linię zaawansowanych chipsetów MediaTek Dimensity (Dimensity 1000, Dimensity 8000, Dimensity 9000) .

Znając nazwę modelu procesora (CPU) zainstalowanego w smartfonie, możesz znaleźć szczegółowe dane dotyczące konkretnego procesora i ocenić jego poziom oraz ogólne możliwości. Jest to szczególnie aktualne w świetle faktu, że możliw...ości te zależą nie tylko od liczby rdzeni i szybkości zegara, lecz także od specyfiki konstrukcji.

Typ pamięci operacyjnej (RAM), zainstalowanej w smartfonie.

Wszystkie współczesne urządzenia wykorzystują pamięć RAM formatu LPDDR (LPDDR4, href="/list/122/pr-45705/">LPDDR4x, LPDDR5, LPDDR5x, LPDDR5T). Oprócz swoich miniaturowych rozmiarów, różni się ona od zwykłej komputerowej pamięci RAM obsługą specjalnych formatów transmisji danych (16- i 32-bitowych magistrali pamięci). Natomiast wersje takiej pamięci mogą być różne:

— LPDDR3. Najwcześniejsza generacja LPDDR — została wprowadzona w 2012 roku i jest wdrażana w urządzeniach od 2013 roku. Standardowo pracuje z prędkością do 1600 MT/s (megatransakcji na sekundę) i częstotliwością do 933 MHz; wersja „ulepszona” obsługuje prędkości do 2133 MT/s. Obecnie ten standard nie cieszy się dużą popularnością, jest spotykany głównie wśród przestarzałych urządzeń mobilnych.

— LPDDR4. Następca LPDDR3, oficjalnie zaprezentowany w sierpniu 2014 roku (choć pierwsze produkty ukazały się pod koniec 2013 roku). Prędkość pracy w porównaniu z poprzednikiem podwoiła się – do 3200 MT/s; częstotliwość wzrosła do 1600 MHz; podczas gdy zużycie energii zostało zmniejszone o 40%. Ponadto zmienił się sposób transmisji danych – w szczególności zastosowano dwie magistrale 16-bitowe zamiast jednej 32-bitowej, a także wprowadzono do standardu pewne ulepszenia bezpieczeństwa. Ten typ pamięć m...ożna spotkać w niektórych smartfonach ze średniej półki cenowej. — LPDDR4x. Ulepszona wersja LPDDR4 o obniżonym poborze prądu — w standardzie zastosowano napięcie 0,6 V zamiast 1,1 V. Ponadto w tego typu pamięci RAM zaimplementowano pewne ulepszenia mające na celu zwiększenie prędkości (osiąga 4266 MT/s) oraz ogólnej optymalizacji pracy – np. tryb jednokanałowy dla niewymagających aplikacji. Dzięki tym cechom ta wersja pamięci stała się znacznie bardziej rozpowszechniona niż oryginalna LPDDR4. Można ją spotkać w urządzeniach średniego i najwyższego poziomu.

— LPDDR5. Dalsze rozwinięcie „mobilnej” pamięci RAM, oficjalnie zapowiedziane na początku 2019 roku. Prędkość pracy w tej wersji została zwiększona do 6400 MT/s, wprowadzono różnicowy format sygnału poprawiający odporność na zakłócenia i błędy oraz zaimplementowano dynamiczną kontrolę częstotliwości i napięcia w celu zmniejszenia życia energii. Zastosowanie takich modułów pamięci jest typowe głównie dla smartfonów z wyższej półki.

— LPDDR5x. Bardziej energooszczędna i szybsza wersja pamięci RAM LPDDR5. Prędkość przesyłania danych została zwiększona do 8533 MT/s, a wskaźnik szczytowej przepustowości — do 8.5 Gb/s. Liczba banków pamięci na kanał w LPDDR5x wynosi zawsze 16. Pamięć RAM tego standardu jest typowa dla zaawansowanych smartfonów najwyższej klasy.

— LPDDR5T. T jak turbo. Szybkość pracy pamięci RAM typu LPDDR5T została zwiększona do 9600 MT/s, a urządzenia z takimi modułami pamięci są o około 13% szybsze w porównaniu do LPDDR5X. Pamięć pracuje w niskim zakresie napięć od 1,01 do 1,12 V. Odpowiednie moduły przeznaczone są do stosowania w urządzeniach mobilnych z najwyższej półki.

Ilość pamięci wbudowanej zainstalowanej w telefonie; innymi słowy - pojemność własnej, niewymiennej pamięci masowej urządzenia.

Pojemność ta ma bezpośredni wpływ na to, ile danych można przechowywać w telefonie bez używania wymiennych kart pamięci. Wskaźnik ten jest szczególnie ważny w przypadku modeli bez gniazd na karty. Jednak nawet jeśli obsługiwane są dyski wymienne, nadal preferowana jest pamięć wbudowana: przynajmniej działa szybciej i zwykle ma mniej ograniczeń użytkowania (w szczególności większość smartfonów umożliwia instalowanie aplikacji tylko na dysku niewymiennym).

Jeśli chodzi o konkretne pojemności, rzeczywiste minimum dla współczesnego smartfona to 32 GB; mniej pojemne urządzenia w naszych czasach spotyka się rzadziej. 64 GB to komfortowe minimum, 128 GB uważa się za średnią 256 GB — powyżej średniej. Niektóre zaawansowane urządzenia są wyposażone w pamięć 512 GB lub nawet 1 TB.

Należy zauważyć, że rzeczywista pojemność pamięci dostępnej dla użytkownika będzie nieuchronnie nieco mniejsza niż całkowita, ponieważ część pamięci zajmują pliki systemu operacyjnego.

Specyfikacja, z którą jest zgodna wbudowana pamięć telefonu.

Prędkość pamięci przede wszystkim zależy od specyfikacji, a zatem od prędkości całego urządzenia (zwłaszcza podczas pracy z dużymi ilościami danych lub aplikacjami wymagającymi dużej ilości zasobów). Obecnie istnieją dwie podstawowe specyfikacje - eMMC i UFS; każda z nich ma kilka wersji. Ogólnie rzecz biorąc, najszybsze i najbardziej zaawansowane obecnie dyski to dyski z UFS 3.1 i UFS 4.0, lecz kosztują one dużo więcej i dlatego są używane głównie w smartfonach klasy premium. Bardziej szczegółowy opis tych standardów wygląda następująco:

- eMMC. Jeden z najprostszych i najtańszych standardów pamięci półprzewodnikowej - na przykład jest to specyfikacja której używa większość dysków flash. W smartfonach i innych gadżetach przenośnych standard ten był ogólnie akceptowany do 2016 roku, kiedy rozpoczęło się wprowadzenie UFS; jednak nadal jest on bardzo popularny, głównie ze względu na niski koszt i niskie zużycie energii. Lecz prędkości eMMC są zauważalnie niższe niż prędkości UFS. Czyli w najnowszej wersji eMMC 5.1A (2019) prędkość odczytu wynosi do 400 MB/s, a wcześniejsza i bardziej rozpowszechniona wersja eMMC 5.1 zapewnia do 250 MB/s w trybie odczytu, do 125 MB/s w trybie zapisu sekwencyjnego i to wszystko tylko do 7,16 MB/s przy zapisie losowym (czyli w trybie pracy z aplikacjami).

- UFS. Standard dysków półprzew...odnikowych zaprojektowany jako szybszy i bardziej zaawansowany następca eMMC. Oprócz zwiększonych prędkości wymiany danych, zmieniono również format pracy w UFS - jest on w pełni dupleksowy, czyli odczyt i zapis może odbywać się jednocześnie (podczas gdy w eMMC procesy te odbywały się kolejno). Znacząco poprawiono również wydajność w trybie losowego odczytu i zapisu, co pozytywnie wpłynęło na jakość pracy z aplikacjami. Zaś konkretne prędkości wymiany danych i funkcje operacyjne zależą od wersji UFS, w naszych czasach na rynku można znaleźć następujące odmiany:

• 2.0. Najwcześniejsza wersja, spotykana we współczesnych smartfonach; została wydana w roku 2013 . Zapewnia szybkość przesyłania danych do 600 MB/s na linię i do 1,2 GB/s na dwóch liniach, maksymalne dostępne w tej wersji. Nowsza wersja 2.1 ma te same wskaźniki, lecz jest uzupełniona szeregiem ważnych innowacji. Dlatego pamięć UFS 2.0 jest rzadko używana w telefonach komórkowych.
• 2.1. Pierwsza z wersji, która aktywnie jest stosowane w smartfonach; została wydana w roku 2016. Pod względem prędkości nie różni się ona od opisanej powyżej wersji 2.0, a główne różnice dotyczą kilku modyfikacji. W szczególności UFS 2.1 wprowadził wskaźnik stanu („kondycji”) dysku, możliwość zdalnej aktualizacji firmware, a także szereg rozwiązań mających na celu poprawę ogólnej niezawodności.
• 2.2. Ewolucja standardu UFS 2.x zaprezentowana latem 2020 roku. Kluczowym ulepszeniem jest wprowadzenie funkcji WriteBooster (pierwotnie wprowadzonej w UFS 3.1); funkcja ta może znacznie zwiększyć prędkość zapisu, a tym samym ogólną wydajność w zadaniach, takich jak uruchamianie aplikacji.
• 3.0. Wersja wydana w 2018 roku i realizowana sprzętowo rok później. Zwiększono przepustowość do 2,9 GB/s dla dwóch linii (1,45 GB/s dla jednej), wprowadzono nowe wersje protokołu elektronicznego M-PHY (warstwa fizyczna) i opartego na nim UniPro, zwiększono niezawodność pracy z danymi oraz rozszerzono tryb temperaturowy pracy regulatorów (teoretycznie może wynosić od -40 °C do 105 °C). UFS 3.0 jest używany głównie w dość zaawansowanych smartfonach, choć w przyszłości możemy spodziewać się rozpowszechnienia tej specyfikacji na skromniejsze modele.
• 3.1. Następca standardu UFS 3.0, oficjalnie wprowadzonego na początku 2020 roku. Jest pozycjonowany jako specyfikacja stworzona specjalnie dla urządzeń mobilnych o wysokiej wydajności i mająca na celu zwiększenie prędkości działania przy jednoczesnej minimalizacji zużycia energii. W tym celu w UFS 3.1 zaimplementowano szereg innowacji: Nieulotna pamięć podręczna Write Booster przyspieszająca zapis; specjalny tryb oszczędzania energii DeepSleep dla stosunkowo prostych i niedrogich systemów; oraz Powiadomienie o ograniczeniu wydajności, które umożliwia dysku ostrzeganie systemu sterowania o przegrzaniu. Ponadto ten standard może dodatkowo przewidywać obsługę rozszerzenia HPB w celu zwiększenia prędkości odczytu.
• 4.0. UFS 4.0 podwojono przepustowość (23,2 GB/s na linię) oraz poprawiono efektywność energetyczną o około 46% (w porównaniu z poprzednim standardem 3.1). Standardowe moduły pamięci UFS 4.0 zapewniają maksymalną prędkość odczytu do 4200 MB/s, prędkość zapisu do 2800 MB/s. Wysoka przepustowość sprawia, że ​​standard pamięci jest idealny dla smartfonów 5G.

Wyniki testów są podawane dla młodszego modelu w linii lub dla konkretnego modelu, co ma na celu lepsze zrozumienie wydajności modeli telefonów, jeśli porównujesz telefony według tych parametrów. Na przykład dla modelu 128 GB są wyniki testów, a dla modelu 256 GB nie ma informacji w sieci, w obu modelach zobaczysz tę samą wartość, co pozwoli zrozumieć ogólną wydajność urządzenia. Natomiast jeżeli redakcja dysponuje informacjami dla każdego poszczególnego modelu, to wyniki testów zostaną wpisane dla każdego modelu, a model z dużą ilością pamięci RAM będzie miał większe wartości.

Wynik wyświetlany przez urządzenie po przejściu testu wydajności (benchmark) AnTuTu Benchmark.

AnTuTu Benchmark to kompleksowy test zaprojektowany specjalnie dla urządzeń mobilnych, głównie smartfonów i tabletów. W czasie testów bierze się pod uwagę wydajność procesora, pamięci, grafiki i układów I/O, dając w ten sposób dość opisowe wrażenie możliwości systemu. Im lepszy wynik, tym więcej punktów zostanie przyznanych. Smartfony, które zdobyły ponad 750 tys. punktów, według rankingu AnTuTu, są uważane za wysokowydajne.

Jak w przypadku każdego testu porównawczego, test ten nie zapewnia absolutnej dokładności: to samo urządzenie może pokazywać różne wyniki, zwykle z odchyleniami w granicach 5-7%. Odchylenia te zależą od wielu czynników, które nie są bezpośrednio związane z systemem - od obciążenia urządzenia programami firm trzecich, a skończywszy na temperaturze powietrza podczas testów. Tak więc o znaczącej różnicy między dwoma modelami przychodzi mówić tylko wtedy, gdy różnica w ich działaniu wykracza poza wspomniane odchylenie.

Wynik wyświetlany przez urządzenie po przejściu testu wydajności (benchmark) Geekbench.

Geekbench to wyspecjalizowany test porównawczy przeznaczony dla procesorów. Od wersji 4.0 test dotyczy także akceleratorów graficznych, pod koniec 2019 roku benchmark został wydany pod numerem „5”. W specyfikacji gadżetów przenośnych podawane są zwykle dane o procesorze. Podczas testowania Geekbench symuluje obciążenia powstające przy wykonywaniu rzeczywistych zadań oraz uwzględnia zarówno możliwości pojedynczego rdzenia, jak i wydajność wielu rdzeni jednocześnie. Dzięki temu ostateczne wyniki są dobrym wskaźnikiem możliwości procesora w codziennym użytkowaniu. Ponadto test jest wieloplatformowy i umożliwia porównanie procesorów różnych urządzeń (smartfony, tablety, laptopy, komputery PC). W podstawowych informacjach podawane są tylko wartości testu wielordzeniowego dla procesora.

Liczba pojedynczych obiektywów przewidziana w głównym (tylnym) module aparatu urządzenia. Jest wskazywana tylko wtedy, gdy obiektywów jest więcej niż jeden. W danym przypadku każde "oczko” ma swoją własną matrycę i faktycznie jest odrębnym aparatem; można je jednak z powodzeniem stosować razem, tworząc jeden obraz przy użyciu danych z kilku obiektywów lub uzupełniając się nawzajem. Jako ilustrację drugiego przypadku można podać następujący przykład: przy korzystaniu z zoomu smartfon może automatycznie przełączać się z optyki głównej na teleobiektyw, gdy wybrana przez użytkownika krotność przekroczy określony próg.

Najprostszym wariantem modułu głównego z kilkoma obiektywami jest podwójny aparat, jednak coraz powszechniejsze są urządzenia z 3 lub więcej tylnymi aparatami (w niektórych modelach liczba obiektywów może sięgać sześciu). W każdym razie te aparaty zwykle różnią się specyfikacją i pełnią różne funkcje. W ten sposób zwykły kolorowy aparat może być uzupełniona o obiektyw do nagrywania czarno-białego, który poprawia kontrast; w niektórych modelach obiektywy o różnych ogniskowych pozwalają wybrać optymalny kąt widzenia w określonych warunkach; informacje z pomocniczego obiektywu (patrz poniżej) są zwykle używane do regulacji głębi ostrości już gotowego zdjęcia, itp. Te szczegóły należy wyjaśnić osobno, lecz w każdym razie obecność kilku obiektywów oznacza zaawansowane możliwości nagrywania.

Specyfikacja głównego obiektywu aparatu tylnego, zainstalowanego w telefonie. W modelach z kilkoma obiektywami (patrz „Liczba obiektywów”) „oczko” jest uważane za główne, które odpowiada za podstawowe możliwości nagrywania i nie ma wyraźnej specjalizacji (szerokokątna, teleobiektyw itp.). Mogą tutaj wskazywać się cztery główne parametry: rozdzielczość, przysłona (dość powszechna jest optyka o wysokim współczynniku przysłony), ogniskowa, dodatkowe dane dotyczące matrycy.

Rozdzielczość (w megapikselach, MP)
Rozdzielczość matrycy zastosowanej w głównym obiektywie. Warianty budżetowe są wyposażone w moduł 8 MP i poniżej wiele modeli ma aparat 12 MP / 13 MP, także ostatnio popularna jest tendencja do zwiększania liczby megapikseli. Często w smartfonach można spotkać główny fotomoduł na 48 MP, 50 MP< /a>, 64 MP, a nawet 108 MP a> .

Maksymalna rozdzielczość uzyskanego obrazu zależy bezpośrednio od rozdzielczości czujnika; a wysoka rozdzielczość „obrazu” pozwala z kolei na lepsze wyświetlenie drobnych szczegółów. Z drugiej strony samo zwiększenie liczby megapikseli może prowadzić do pogorszenia ogólnej jakości obrazu - ze względu na mniejszy rozmiar każdego...pojedynczego piksela poziom szumów wzrasta. W rezultacie bezpośrednia rozdzielczość aparatu ma niewielki wpływ na jakość fotografowania - więcej zależy od fizycznych rozmiarów matrycy, cech optyki i różnych trików konstrukcyjnych zastosowanych przez producenta.

Wartość przysłony
Wartość przysłony opisuje zdolność obiektywu do przepuszczania światła. Jest zapisywany jako liczba ułamkowa, na przykład f/1,9. Co więcej, im większa liczba w mianowniku, tym niższy wartość przysłony, tym mniej światła przechodzi przez optykę, pod warunkiem że pozostałe parametry są podobne. Oznacza to, że na przykład obiektyw f/2.6 będzie ciemniejszy niż f/1.9.

Wysoki wartość przysłony zapewnia aparatowi szereg zalet. Po pierwsze, poprawia wydajność przy słabym oświetleniu. Po drugie, możliwe staje się nagrywanie przy niskich czasach otwarcia migawki, minimalizując efekt „drgania” i rozmycia poruszających się obiektów w kadrze. Po trzecie, z optyką o dużym współczynniku przysłony łatwiej jest uzyskać piękne rozmycie tła („bokeh”) - na przykład przy nagrywaniu w trybie portretowym.

Ogniskowa(w milimetrach)
Ogniskowa to odległość między czujnikiem a środkiem obiektywu (ogniskowana na nieskończoność), przy której na matrycy uzyskuje się najostrzejszy obraz. Jednakże w przypadku smartfonów, w specyfikacji wskazuje się nie rzeczywista, lecz tzw. ekwiwalentna ogniskowa (EO) - wskaźnik umowny przeliczany za pomocą specjalnych formuł. Wskaźnik ten można wykorzystać do oceny i porównania aparatów z różnymi rozmiarami matryc (nie można do tego wykorzystać faktycznej ogniskowej, ponieważ przy innym rozmiarze czujnika ta sama faktyczna ogniskowa będzie odpowiadać różnym kątom widzenia).

Tak czy inaczej, kąt widzenia i stopień powiększenia zależą bezpośrednio od EO: większa ogniskowa daje mniejszy kąt widzenia i większy rozmiar pojedynczych obiektów, które wpadają w kadr, a także zmniejszenie tej odległości z kolei pozwala na objęcie większej przestrzeni. W większości nowoczesnych smartfonów ogniskowa głównego aparatu wynosi od 13 do 35 mm; w porównaniu z optyką tradycyjnych aparatów obiektywy z EO do 25 mm można zaklasyfikować jako szerokokątne, powyżej 25 mm - jako modele uniwersalne „z nastawieniem na nagrywanie szerokokątne”. Takie wartości dobierane są z uwzględnieniem faktu, że smartfony często wykorzystywane są do nagrywania w ciasnych warunkach, gdy na niewielkiej odległości w kadrze trzeba zmieścić dość dużą przestrzeń. Powiększanie obrazu w razie potrzeby najczęściej odbywa się cyfrowo - ze względu na dostarczenie megapikseli na matrycę; lecz są też modele z zoomem optycznym (patrz poniżej) - dla nich nie podaje się jednej wartości, natomiast cały zakres roboczy EO (przypomnijmy, że zoom optyczny jest realizowany się poprzez zmianę ogniskowej).

Kąt widzenia(w stopniach) Kąt widzenia charakteryzuje wielkość przestrzeni zajmowanej przez obiektyw, a także wielkość poszczególnych obiektów „widzianych” przez kamerę. Im większy ten kąt, tym większa część sceny wpada w kadr, jednak tym mniejsze są poszczególne obiekty na obrazie. Kąt widzenia jest bezpośrednio związany z ogniskową (patrz wyżej): zwiększenie tej odległości zawęża pole widzenia obiektywu i odwrotnie.

Należy pamiętać, że parametr ten jest powszechnie uważany za ważny dla profesjonalnego używania aparatu, lecz nie dla fotografii amatorskiej. Dlatego dane o kącie widzenia podawane są głównie dla smartfonów wyposażonych w zaawansowane aparaty - m.in. w celu podkreślenia w ten sposób wysokiej klasy tych aparatów. Jeśli chodzi o konkretne wartości, to dla głównego obiektywu mieszą się one zwykle w zakresie od 70° do 82° - odpowiada to ogólnej specyfice takiej optyki (nagrywanie uniwersalne z naciskiem na sceny ogólne i szerokie objęcie na krótkich dystansach).

Dodatkowe dane dotyczące matrycy
Dodatkowe informacje dotyczące matrycy zainstalowanej na głównym obiektywie. Ta pozycja może obejmować zarówno rozmiar przekątnej (w calach), jak i model czujnika, a czasami oba parametry jednocześnie. W każdym razie takie dane są podawane, jeśli urządzenie jest wyposażone w wysokiej jakości matrycę, która wyraźnie wyróżnia się na ogólnym tle. W przypadku modelu wszystko jest dość proste: znając nazwę czujnika, można znaleźć szczegółowe dane na jego temat. Rozmiar należy rozważyć bardziej szczegółowo.

Przekątna matrycy jest tradycyjnie podawana w ułamkowych częściach cala - na przykład czujnik na 1/2,3 "będzie większy niż 1/2,6". Większe czujniki są uważane za bardziej zaawansowane, ponieważ zapewniają lepszą jakość obrazu przy tej samej rozdzielczości. Logika tutaj jest prosta - ze względu na dużą powierzchnię czujnika, każdy pojedynczy piksel jest również większy i dostaje więcej światła, co poprawia czułość i redukuje szumy. Rzeczywista jakość obrazu będzie oczywiście zależała również od szeregu innych parametrów, lecz generalnie większy rozmiar matrycy oznacza zazwyczaj bardziej zaawansowany aparat. W zaawansowanych flagowcach fotograficznych mogą występować matryce o fizycznym rozmiarze 1”, co jest porównywalne z czujnikami obrazu stosowanymi w topowych aparatach kompaktowych z obiektywami stałoogniskowymi.