Porównanie Philips Daily Collection HD9350/91 2200 W 1.7 l stal nierdzewna vs Philips Daily Collection HD9334/11 2200 W 1.5 l granatowy

Pojemność nominalna czajnika, innymi słowy, największa ilość wody, jaką można do niego wlać. Do tej właśnie pojemności jest zwykle zaznaczany wskaźnik poziomu wody (jeśli jest, patrz poniżej). W przypadku zestawów do parzenia herbaty i kawy (patrz „Rodzaj”) ten punkt zwykle podaje pojemność głównego czajnika; pojemność zaparzacza może być określona osobno (patrz poniżej).

Im większa pojemność, tym więcej wody można za jednym razem ugotować w urządzeniu. Z drugiej strony, duża pojemność czajnika elektrycznego odpowiednio wpływa na wymiary i wagę, a nagrzewanie wymaga albo dużej mocy, albo dużo czasu. Warto więc wybierać według tego parametru w zależności od rzeczywistych potrzeb. Na przykład małe czajniki turystyczne (lub dla jednej osoby) mają pojemność do 1 litra. Do użytku domowego w rodzinie 2 - 3 osobowej wystarczy model 1,5 - 2 litrowy. Urządzenia o pojemności na 2 - 3 l już dobrze nadają się do małego biura lub podobnej sytuacji. Najpojemniejsze modele mogą pomieścić 10 litrów lub więcej - są to głównie termopoty przeznaczone do „rozdania” gorącej wody w stołówkach, kawiarniach i innych miejscach publicznych.

Urządzenie, które pozwala oszacować ilość wody w czajniku bez otwierania jego pokrywy. Najczęściej wskaźnik poziomu wody ma postać podziałki nanoszonej albo na przezroczystą ściankę pojemnika, albo na przeźroczystą wkładkę w nieprzezroczystej ściance. W każdym razie ta funkcja pozwala dość dokładnie zmierzyć objętość napełnionej wody, a nie tylko określić ją „na oko”. Ta możliwość jest szczególnie ważna w przypadku modeli z otwartymi cewkami (patrz „Element grzewczy”), w takich urządzeniach znak na wskaźniku jest zwykle umieszczany na minimalnym dopuszczalnym poziomie wody.

Możliwość całkowitego zdjęcia pokrywy czajnika. Taka możliwość nie ma szczególnego znaczenia podczas normalnego użytkowania, jednak zapewnia dodatkową wygodę w przypadku konieczności umycia czajnika od środka - zdejmowana pokrywa, w przeciwieństwie do konwencjonalnej nieusuwalnej, nie będzie dyndać na uchwycie, uderzać w ręce i stwarzać inne niedogodności. Z drugiej strony, istnieje pewne ryzyko utraty takiej pokrywy, więc funkcja ta nie jest powszechna.

Czajniki (patrz „Typ”), w których pokrywa otwiera się za naciśnięciem przycisku. Takie otwieranie jest szybsze i wygodniejsze, a często bezpieczniejsze niż metoda tradycyjna (chwycić pokrywkę i podnieść ją): pokrywa może się bardzo nagrzać podczas pracy czajnika, a dłuższy kontakt z nią jest obarczony oparzeniami. I choć przycisk może również być umieszczony na pokrywie, wystarczy krótkie naciśnięcie, aby go aktywować, a nawet w takich przypadkach ryzyko poparzenia jest minimalne. Z drugiej strony, otwieranie pokrywy przyciskiem komplikuje konstrukcję czajnika i nieco zmniejsza jego niezawodność.

Ogólny kształt korpusu czajnika elektrycznego.

- Stożkowy. Najpopularniejsza opcja: szeroki u dołu korpus, lekko zwężający się ku górze. Ten kształt przyczynia się do stabilności: środek ciężkości uzyskuje się maksymalnie przesunięty w dół. Co prawda, mycie takiego czajnika od wewnątrz może być niezbyt wygodne ze względu na stosunkowo mały rozmiar otworu w górnej części.

- Cylindryczny. Cylindryczny kształt zapewnia mniej więcej taką samą szerokość korpusu zarówno u podstawy, jak i u góry. Przy tej samej wysokości i średnicy podstawy takie czajniki zatrzymują nieco więcej wody niż stożkowe; ponadto takie urządzenie jest łatwiejsze do czyszczenia dzięki szerokiemu otworowi na pokrywę.

- Pochylony. Korpus jest lekko pochylony do przodu; szerokość takiego korpusu jest zwykle mniej więcej taka sama na całej wysokości. Te czajniki mają niezwykły, przyciągający wzrok wygląd; ponadto nieco łatwiej jest z nich wylać wodę - w tym celu urządzenie musi być przechylone pod mniejszym kątem niż w przypadku cylindrycznego, a tym bardziej stożkowego. Jednak ta opcja nie daje fundamentalnych korzyści w porównaniu z tym samym cylindrycznym kształtem, ale kosztuje więcej, dlatego nie jest powszechna.

Główny materiał czajnika.

Zauważ, że ten punkt uwzględnia przede wszystkim materiał zewnętrzny; powłoka wewnętrzna może się od niego różnić. Jeśli chodzi o konkretne opcje, to obecnie najpopularniejsze są wyroby z metalu (najczęściej ze stali), tworzywa sztucznego i szkła. Rzadziej spotykane są wyroby ze szkła z metalem i ceramiki (w tym porcelany). Oto bardziej szczegółowy opis różnych materiałów:

- Stal. Najpopularniejszy materiał w naszych czasach. Stal wyróżnia się, z jednej strony, wysoką wytrzymałością i niezawodnością, a z drugiej — stylowym wyglądem. Ponadto w czajnikach zwykle stosuje się odmiany nierdzewne, które nie korodują i nie reagują z zawartością. Takie produkty kosztują nieco więcej niż plastikowe, jednak wśród nich można znaleźć urządzenia z dowolnej półki cenowej - od niedrogich po te z najwyższej półki. Do jednoznacznych wad metalu należy przede wszystkim wysoka przewodność cieplna, co nieco zwiększa zużycie energii i stwarza ryzyko poparzenia przez nieumyślne dotknięcie korpusu. Ponadto stal nie jest przezroczysta, a do kontroli ilości wody takie pojemniki muszą być wyposażone w przezroczyste wkładki. Również ten materiał jest uważany za słabo nadający się do zaparzaczy: nawet najwyższej jakości stal nierdzewna może nadać przygotowanemu napojowi nieprzyjemny smak....

- Tworzywo sztuczne. Tworzywo sztuczne wyróżnia się niskim kosztem, podczas gdy bez problemu można mu nadać prawie każdy odcień lub sprawić, że będzie przezroczyste. Ponadto materiał ten ma dość słabą przewodność cieplną, dzięki czemu po dotknięciu korpusu takiego czajnika istnieje mniejsze ryzyko poparzenia. Plastikowe pojemniki są jednak podatne na zarysowania, a przezroczysty plastik może z czasem wyblaknąć i stracić swój pierwotny wygląd. Niektóre rodzaje tworzywa sztucznego (szczególnie niedrogie stosowane w modelach przystępnych cenowo) mogą wydzielać specyficzny zapach podczas nagrzewania, a nawet nadać wodzie nieprzyjemny posmak. Wobec tego w niektórych czajnikach z tego materiału ścianki są podwójne, a wewnętrzna powierzchnia wykonana jest z metalu. Zwiększa to niezawodność i stanowi dodatkową gwarancję przed pojawieniem się „plastikowego” posmaku. W modelach ze średniej i wyższej półki cenowej mogą się stosować specjalne wysokiej jakości gatunki tworzyw sztucznych, pozbawione opisanych wad; oczywiście, takie materiały odpowiednio kosztują.

- Szkło. Szklane pojemniki dobrze wyglądają i zazwyczaj są przezroczyste. Możesz więc sprawdzić obecność i przybliżoną objętość wody w takim czajniku nawet bez specjalnych wskaźników; w przypadku zaparzaczy szkło pozwala również monitorować kolor zawartości, kontrolując proces parzenia i nasycenie powstałego napoju. Ponadto materiał ten w ogóle nie wpływa na zapach i smak napoju — kolejna właściwość, która jest szczególnie przydatna w przypadku zaparzaczy, jednak nie jest zbyteczna również w przypadku czajników zwykłych. Wyroby ze szkła są uważane za kruche, jednak w praktyce zwykle trudno jest rozbić taki pojemnik. Natomiast ich jednoznaczne wady to przede wszystkim fakt, że kamień i inne zanieczyszczenia wewnątrz pojemnika są wyraźnie widoczne z zewnątrz; więc aby zachować ich pierwotny wygląd, należy je szczególnie ostrożnie pielęgnować. Przewodność cieplna szkła jest przeciętna, niższa niż stali, jednak zauważalnie wyższa niż wielu rodzajów tworzyw sztucznych. Dlatego należy unikać dotykania rozgrzanego czajnika, aby się nie poparzyć.
Zwróć uwagę, że górna i dolna część szklanych czajników, a także uchwyt, są zwykle wykonane z innych materiałów. Najczęściej jest to tworzywo sztuczne lub tworzywo sztuczne z elementami metalowymi; jednak jeśli te części są całkowicie (lub prawie całkowicie) metalowe, jako materiał wskazuje się „szkło z metalem”.

- Szkło z metalem. Rodzaj szklanych czajników, w których górna i dolna część korpusu są w całości wykonane z metalu (poza tym, że w pokrywce można umieścić plastikową wkładkę — dla ułatwienia obsługi — nie ma ona jednak kontaktu z wodą). Produkty te są na ogół bardziej zaawansowane niż „zwykłe” modele szklane, w których zastosowano tworzywo sztuczne. Metal nadaje czajnikowi solidny wygląd i zapewnia dodatkową niezawodność; ponieważ zawartość nie wchodzi w interakcję z plastikiem, prawdopodobieństwo pojawienia się obcych smaków i zapachów zmniejsza się prawie do zera. Minusem tych zalet jest stosunkowo wysoki koszt, choć wśród podobnych produktów są też całkiem niedrogie rozwiązania.

- Ceramika. Jedną z głównych zalet ceramiki jest jej stylowy wygląd. Jest to więc idealny materiał na czajniki w stylu retro, a nawet produkty, które formalnie są związane z klasycznym designem, zewnętrznie bardzo podobne do tradycyjnych czajników bez grzałek. Ponadto korpusy ceramiczne zazwyczaj uzupełniane są oryginalnymi wzorami. Z praktycznego punktu widzenia ten materiał jest dobry, ponieważ nie wpływa na smak zawartości, a także dobrze utrzymuje ciepło — zwłaszcza, że ścianki ceramiczne są zwykle dość grube. Jednocześnie czajniki takie są ciężkie i dość wrażliwe na wstrząsy, ich korpusy są nieprzezroczyste, a wskaźniki poziomu wody z wielu powodów nie są wykorzystywane w konstrukcji — trzeba więc otworzyć pokrywę, aby sprawdzić, czy czajnik jest pełny. W związku z tym warto zwrócić uwagę na ceramikę głównie w przypadkach, w których charakterystyczny wygląd jest dla Ciebie wyraźnie ważniejszy niż wspomniane niedociągnięcia.

- Porcelana. W rzeczywistości jest to rodzaj ceramiki opisanej powyżej. Porcelana uważana jest za materiał drogi i prestiżowy, jednak jest dość krucha i wymaga szczególnych zasad pielęgnacji, dlatego rzadko jest stosowana w czajnikach elektrycznych.