Porównanie Bosch Sensixx'x DA50 TDA502412E vs Philips Azur GC 4425

Powłoka podeszwy żelazka. Powierzchnia ta styka się bezpośrednio z tkaniną, dlatego rodzaj powłoki jest jedną z najważniejszych cech.

— Aluminium. Najprostsza i najtańsza opcja. Zaletą aluminium jest jego mała waga oraz bardzo wysoka szybkość nagrzewania. Z drugiej strony, materiał ten szybko pokrywa się rysami, które pogarszają jakość prasowania, a nawet mogą uszkodzić obrabianą tkaninę. Ponadto po przegrzaniu aluminium łatwo przywiera do tkanin i jest trudny w czyszczenia. W rezultacie „czyste” aluminium jest uważane za przywilej najbardziej przystępnych i / lub kompaktowych żelazek. Jednocześnie wielu producentów stosuje w podeszwach aluminiowych specjalne technologie, mające na celu przynajmniej częściowe skompensowanie opisanych wad.

— Stal nierdzewna. Niedrogi i jednocześnie bardzo praktyczny materiał, najczęściej spotykany wariant metalowej podeszwy w nowoczesnych żelazkach. Zgodnie z nazwą „stal nierdzewna” doskonale jest odporna na korozję, a jednocześnie jest trwała, nie podatna na zarysowania i zadziory, dobrze się ślizga i jest łatwa w czyszczeniu. Spośród istotnych wad tego materiału można zauważyć, że jest on dość ciężki.

— Ceramika. Główną zaletą ceramiki jest to, że ślizga znacznie lepiej niż stal czy aluminium. Ponadto materiał ten jest łatwy w czyszczeniu i prawie pozbawiony zarysowań. Z drugiej strony, podeszwy ceramiczne są do...ść kruche i mogą ulec stłuczeniu lub wyszczerbieniu pod wpływem silnego uderzenia.

— Metaloceramiczna. Materiał ogólnie podobny do ceramiki opisanej powyżej; może być nieco mocniejszy ze względu na dodatek metali, jednak w praktyce wszystko zależy od konkretnego składu.

— Turmalin. Innym rodzajem materiału ceramicznego zawierającego turmalin - naturalny kamień półszlachetny. Cechą podeszwy turmalinowej jest naturalny efekt antystatyczny, który jest szczególnie przydatny podczas prasowania lekkich tkanin: takie tkaniny nie przyklejają się do podeszwy żelazka z powodu ładunku statycznego.

— Tytan/ceramika. Metaloceramika (patrz wyżej), w tym tytan. Metal ten jest bardzo wytrzymały i trwały, co pozytywnie wpływa na ogólną trwałość podeszwy.

— Teflonowe. Teflon (politetrafluoroetylen, PTFE) umożliwia łatwe przesuwanie się żelazka po tkaninie, poza tym ma właściwości zapobiegające przywieraniu: taka powłoka doskonale się czyści, nie przykleja się do ubrań i prawie nie brudzi się nawet przy tak poważnych problemach jako przegrzanie ze spaleniem materiału. Główną wadą teflonu jest jego bardzo duża wrażliwość na zarysowania, co wymaga ostrożności podczas prasowania ubrań z metalowymi guzikami, zapięciami, elementami ozdobnymi itp.

— Nieprzywierające. Kategoria ta obejmuje wszystkie nieprzywierające powłoki teflonowe (patrz wyżej). Specyficzny skład i właściwości takiej powłoki mogą się różnić. Na przykład, w niektórych modelach jest to ten sam PTFE, po prostu nie nazwany Teflon (słowo „Teflon” jest zastrzeżonym znakiem towarowym i nie może być używane bez pozwolenia). Ponadto istnieją inne materiały. Wspólną cechą wszystkich tego typu powłok jest to, że prawie nie przywierają do brudu, co znacznie ułatwia czyszczenie podeszwy.

— Tytan. Jedna z bardziej zaawansowanych opcji. Tytan jest niezwykle wytrzymały i prawie niewrażliwy na odpryski i zarysowania, nawet w przypadku upadków i innych poważnych „wypadków”. Z drugiej strony, nie nagrzewa się bardzo szybko, jednak jest bardzo drogi. Dlatego taka powłoka jest rzadko spotykana, głównie w żelazkach premium.

— Emaliowana. Z reguły, tego typu podeszwy wykorzystują podstawę ze stali nierdzewnej, na którą nakładana jest specjalna emalia. Skład emalii dobrany jest w taki sposób, aby łatwo się ślizgała, a jednocześnie była trwała. W rzeczywistości główną zaletą takiej powłoki jest niezawodność: z reguły ma prawie absolutną odporność na zarysowania, wiele emaliowanych podeszew można czyścić nawet metalowymi szczotkami. Co prawda, takie żelazka odpowiednio kosztują.

Moc wytwarzania pary, zabezpieczanej przez żelazko - zasadniczo jest to ilość pary, dostarczanej przez urządzenie na minutę. W większości nowoczesnych żelazek intensywność parowania można regulować, dlatego ten punkt zwykle wskazuje maksymalną wartość mocy.

Im więcej pary dostarcza żelazko, tym intensywniejszy jest efekt na tkaninie, gęstsze materiały można skutecznie wygładzić bez użycia silnego uderzenia pary (patrz poniżej). Z drugiej strony, wysoka wydajność ma zauważalny wpływ na cenę, wymiary i wagę żelazka. W związku z tym warto wybierać według tego wskaźnika, biorąc pod uwagę planowany sposób aplikacji – zwłaszcza, że nie zawsze wymagana jest pełna moc pary, a w szczególnych przypadkach można zastosować to samo wyrzut pary.

W żelazkach podróżnych i prostych domowych wydajność wynosi około 15 - 30 g/min. Wskaźnik powyżej 30 g/min odpowiada ulepszonemu parowaniu, a najbardziej zaawansowane urządzenia, głównie do celów profesjonalnych, są w stanie wyprodukować 60 g/min lub więcej (tzw. „tryb turbo”).

Moc pary, zapewniana przez żelazko w trybie silnego uderzenia pary.

Wydajność dostarczania pary - to ilość pary, dostarczanej przez żelazko na minutę. Więcej informacji na temat ogólnego znaczenia tego parametru znajduje się powyżej. A tryb silnego uderzenia pary - to tryb silnego uderzenia parą, kiedy żelazko prawie „wystrzela” ładunkiem pary; „strzał” jest zwykle wykonywany przez naciśnięcie specjalnego przycisku. Silne wyrzut pary pozwala osiągnąć intensywny efekt, niedostępny przy konwencjonalnym parowaniu; taki efekt może być przydatny np. do wygładzenia mocno pogniecionych tkanin, z którymi trudno byłoby sobie poradzić w inny sposób.

Uważa się, że wydajność uderzenia pary wynosząca 100 g/min lub więcej jest wystarczająca do obsługi większości gęstych i „zgniecionych materiałów. A modele z silnym uderzeniem pary od 200 g/min na pewno nie zostawią zgniecioną nawet najgęstszą tkaninę. Istnieją jednak modele o skromniejszych wskaźnikach - są odpowiednie dla tych, którzy potrzebują żelazka do zwykłego prasowania w domu. Co więcej, duża moc z reguły wpływa na koszt. Nie zapomnij o żelazkach z generatorem pary, gdzie wartości wydajności są wyższe, ponieważ przeznaczenie żelazka jest nieco inne.

— Dopływ pary. Możliwość dostarczania pary do miejsca prasowania bezpośrednio przez podeszwę żelazka. Parowanie pozwala skuteczniej wygładzić zagniecenia, może być przydatne do niektórych innych zadań, a także działa bakteriobójczo. Najczęściej współczesne żelazka zapewniają dwa sposoby dostarczania pary: automatyczny ze stałą prędkością i ręczny, w trybie „parowego uderzenia” - krótkie i mocne wypuszczanie pary za naciśnięciem przycisku.

— Pionowe parowanie. Możliwość doprowadzenia pary przy pionowej pozycji żelazka. Funkcja ta pozwala „odświeżyć” i wyprasować ubrania bezpośrednio na wieszaku – jest to często wygodniejsze i bardziej odpowiednie niż pełnoprawne prasowanie na desce (np. szybkie usunięcie zagnieceń tuż przed założeniem i wyjściem z domu).

— Automatyczny dobór temperatury. Obecność w żelazku funkcji automatycznego doboru temperatury dla rodzaju prasowanej tkaniny. Niezależnie od tego, czy są to delikatne ubrania, czy dżinsy, żelazko samo dostosuje ustawienia. To rozwiązanie generalnie wyklucza jakiekolwiek regulacje na korpusie żelazka i pozwala na prasowanie absolutnie wszystkiego w jednym trybie.

— Blokada kapania. Funkcja zapobiegająca przedostawaniu się kropel wody przez otwory w stopie żelazka, służące do dozowania pary. Przyczyną pojawienia się kropli mogą być zarówno awarie żelazka, jak i zb...yt niska temperatura podczas parowania, gdy woda nie ma czasu na zamienienie się w parę. W każdym razie kropelki są niepożądane. z ich powodu na tkaninie mogą pojawić się plamy i smugi; dlatego przy regularnym prasowaniu parowym bardzo pożądana jest obecność systemu zapobiegającego kapaniu.

— Automatyczne wyłączanie. W takim przypadku oznacza to całkowite wyłączenie zasilania, jeśli żelazko jest nieruchome przez pewien czas. Jednocześnie dla pozycji poziomej, gdy podeszwa styka się z tkaniną, deską itp., czas wyłączenia jest zwykle bardzo krótki (około 20-30 sekund) - minimalizuje to ryzyko uszkodzenia tkaniny i pożary. A dla pozycji pionowej ten czas może wynosić kilka minut - tak, abyś mógł spokojnie wyjść na chwilę, bez obawy, że żelazko się wyłączy.

— Praca bezprzewodowa. Żelazka, które mogą pracować samodzielnie, bez przewodowego podłączenia do sieci. W tym celu konstrukcja zwykle zapewnia specjalną podstawkę ze stykami i zatrzaskiem: przy nagrzewaniu żelazko znajduje się na stojaku, a po osiągnięciu pożądanej temperatury można je wyjąć. Zaletą modeli bezprzewodowych jest możliwość pracy nawet w tych miejscach, w których nie ma możliwości dotarcia przewodu do gniazdka. Oczywiście, aby utrzymać temperaturę, żelazko trzeba będzie okresowo zwracać na podstawkę, jednak nie można tego nazwać poważną wadą. Ponadto podstawki można zaprojektować tak, aby żelazko można było używać w zwykły sposób przewodowy.

— Tryb Eco. Specjalny tryb przeznaczony przede wszystkim do oszczędzania energii. W tym trybie zmniejsza się intensywność tworzenia pary, co sprzyja oszczędności; jednocześnie dzięki specjalnym rozwiązaniom konstrukcyjnym jakość prasowania prawie nie ucierpi. Jednocześnie należy zauważyć, że tryb ekologiczny nie jest odpowiedni dla wszystkich materiałów: na przykład, w niektórych żelazkach można go używać tylko podczas prasowania wełny. Szczegóły te warto wyjaśnić zgodnie z instrukcją.

— Samoodkamienianie. Funkcja, która automatycznie czyści żelazko z kamienia. Kamień – nierozpuszczalne zanieczyszczenie wapieniem – zatyka rury i zawory w systemie parowym, zmniejszając wydajność i prowadząc do nieszczelności. Ponadto takie zanieczyszczenia mogą również przedostać się na obrabianą tkaninę. Z drugiej strony samooczyszczanie pozwala uniknąć tych problemów. Zwykle odbywa się to w następujący sposób: do żelazka wlewa się wodę, nagrzewa się do maksymalnej temperatury, po czym należy włączyć tryb czyszczenia, trzymając urządzenie nad zlewem lub innym pojemnikiem. W takim przypadku wapień zostaje zniszczony przez działanie gorącej pary i wydostaje się przez otwory w stopie żelazka.
Automatyczne czyszczenie będzie szczególnie przydatne, jeśli używasz twardej wody - to właśnie twardość wody prowadzą do tworzenia się kamienia. Warto również powiedzieć, że jako dodatek lub alternatywę dla samooczyszczania w żelazkach można zapewnić inne metody zwalczania kamienia – wymienny wkład, pojemnik lub pręt odwapniający; wszystkie opcje są opisane poniżej.

— Wymienny wkład. Specjalny wkład przeznaczony do „zmiękczania” używanej wody i ochrony żelazka przed osadzaniem się kamienia. Taki wkład zazwyczaj działa na zasadzie wymiany jonowej: zawarte w wodzie sole wapniowe i magnezowe (twardość wody) zastępowane są solami sodowymi, które nie wpływają na twardość i nie prowadzą do powstawania nierozpuszczalnych osadów. W ten sposób tworzenie się kamienia jest prawie zredukowane do zera. Głównymi wadami wymiennych wkładów są ograniczone zasoby i odpowiednio konieczność regularnej wymiany. Ponadto nie zapewniają stuprocentowej ochrony przed osadzaniem się kamienia; dlatego niektóre modele łączą tę funkcję z opisanym powyżej samooczyszczaniem.

— Kolektor (pojemnik) do zbierania kamienia. Innym sposobem zwalczania kamienia jest specjalny pojemnik, w którym zatrzymywane są nierozpuszczalne osady wapienne. Metoda ta nie wymaga skomplikowanych procedur i dodatkowych kosztów na materiały eksploatacyjne - wystarczy okresowe wyjmowanie i płukanie pojemnika. Jednocześnie skuteczność takiego sprzętu jest stosunkowo niska: pojemnik nie wpływa na kamień powstały w systemie wytwarzania pary, zatrzymuje jedynie drobinki kamienia, wydobywające się z żelazka (zapobiegając w ten sposób zanieczyszczeniu tkanin). Dlatego funkcja ta często jest łączona z innymi rozwiązaniami, przeznaczonymi do zwalczania kamienia - samooczyszczanie (patrz wyżej), pręt odwapniający itp.

— Pręt odwapniający. Urządzenie zapobiegające tworzeniu się kamienia (wapienia) w systemie dostarczania pary. Wygląda jak pręt wykonany ze specjalnego materiału; skład takiego materiału dobierany jest w taki sposób, aby „przyciągał” sole wapnia. W rezultacie większość kamienia osadza się na pręcie, a nie na zaworach, rurach i innych elementach roboczych żelazka. W takim przypadku sam pręt jest wielokrotnego użytku, wystarczy okresowo wyjmować go z żelazka i zmywać osad. Jednocześnie w ten sposób usuwana jest tylko część kamienia (choć duża); dlatego funkcja ta jest najczęściej łączona z systemem samooczyszczania (patrz wyżej).

— Wskaźnik czyszczenia. Obecność w konstrukcji żelazka wskaźnika odkamieniania - nierozpuszczalnych osadów wapiennych, które zmniejszają wydajność systemu dostarczania pary. Wygląd takiego wskazania może się różnić w zależności od modelu żelazka i producenta, ale często jest to dioda LED lub jakiś symbol na panelu sterowania - wskaźnik włącza się, gdy żelazko wymaga odkamieniania.

— Sygnalizacja dźwiękowa. Obecność w konstrukcji żelazka systemu, który podaje sygnały dźwiękowe. Konkretny zestaw takich sygnałów i ich zastosowanie może być różne: na przykład, niektóre modele emitują dźwięk, informujący o nagrzaniu do temperatury roboczej, inne — o automatycznym wyłączeniu (patrz wyżej) itp. W każdym razie powiadomienia dźwiękowe pozwalają otrzymywać sygnały z żelazka, nawet gdy jest on poza zasięgiem wzroku.

— Wyświetlacz. Własny wyświetlacz LCD dostarcza dodatkowych informacji, może wyświetlać różne powiadomienia o pracy żelazka: aktualna temperatura, tryb parowania, ostrzeżenie o usterkach itp. W porównaniu do klasycznych lampek sygnalizacyjnych wyświetlacz jest bardziej uniwersalny, jednak też droższy.

— Sterowanie ze smartfona. Obecność w żelazku możliwości połączenia z siecią Internet, dzięki czemu można zdalnie monitorować jego stan. A myśli o tym, czy wyłączyłem żelazko, czy nie, nie będą przeszkadzać, bo w każdej chwili można to zrobić zdalnie. Jednak głównym celem tej funkcji jest możliwość włączania/wyłączania żelazka na odległość.

Długość kabla sieciowego, przewidzianego w żelazku.

Producenci wybierają długość kabla, biorąc pod uwagę ogólną specjalizację żelazka i specyfikę jego zastosowania - tak, aby kabel był wystarczający w większości przypadków, a jednocześnie nie był zbyt długi i nieporęczny. Dlatego w większości przypadków parametr ten można zignorować; wyjątki - to tylko kilka konkretnych sytuacji. Na przykład, jeśli wybierzesz żelazko podróżne, a kompaktowość jest kluczowym kryterium, warto wybrać krótszy drut. Z kolei długi kabel przyda się, gdy jest spora odległość od gniazd i nie ma przedłużaczy.

Dla jasności zauważamy, że w przypadku żelazek domowych średnia długość kabla wynosi 1,5 m.

Całkowita waga żelazka. Z reguły parametr ten jest oznaczony „na sucho”, bez wody; natomiast w przypadku generatorów pary i systemów do prasowania (patrz „Rodzaj”) waga podana jest tylko dla samego żelazka, bez dodatkowego wyposażenia.

Początkowo uważano, że im cięższe jest żelazko, tym sprawniej wykonuje swoje zadanie. Jednak we współczesnych modelach stosuje się różne sztuczki techniczne, aby uzyskać dobrą jakość prasowania przy niskiej wadze. Jednocześnie lżejsze żelazko okazuje się bardziej „manewrowe” i łatwiejsze w obsłudze, można z nim pracować przez długi czas bez zmęczenia. Dlatego sensowne jest szukanie masywnego modelu tylko w przypadkach, gdy często planujesz pracować z trudnymi do prasowania tkaninami - na przykład, z naturalnym płótnem: większa waga zapewni dodatkową wydajność podczas pracy.