Porównanie Redmond RMB-M716/3 vs Redmond RMB-M731/3

Rodzaj sterowania, przewidziany w urządzeniu.

- Mechaniczne. Mechanicznymi nazywane są układy, w których sterowniki są połączone bezpośrednio z elementami roboczymi urządzenia, bez „pośrednictwa” obwodów elektronicznych. Na przykład, przycisk zasilania w takich modelach bezpośrednio zamyka i otwiera obwód zasilania, pokrętło termostatu obraca reostat, zmieniający prąd w grzałce itp. Takie sterowanie, realizowane głównie za pomocą przełącznika obrotowego, jest proste, niezawodne i jednocześnie ma niski koszt. Co prawda, nie pozwala na realizację niektórych funkcji i nie różni się szczególną dokładnością w regulacji poszczególnych parametrów (ustawienia timera, temperatura grzałki); jednak w tym przypadku te wady często są nieistotne. Dlatego większość tych urządzeń w dzisiejszych czasach wykorzystuje ten rodzaj sterowania.

- Elektroniczne. Sterowanie realizowane za pomocą specjalnych obwodów elektronicznych: polecenia z przycisków, pokręteł i innych elementów sterujących są wysyłane do jednostki sterującej, po czym jednostka ta odpowiednio zmienia parametry urządzenia. Takie sterowanie jest bardzo dokładne i pozwala zapewnić różne dodatkowe opcje. Z drugiej strony, jest znacznie bardziej skomplikowane i droższe od mechanicznego, a wspomniane cechy często nie są wymagane. Dzięki temu opcja ta jest wykorzystywana głównie w urządzeniach z wyższej półki z mnóstwem dodatkowych funkcji.

- Automatyczne centrowanie. Funkcja spotykana w tosterach (patrz Rodzaj). Dzięki automatycznemu centrowaniu każda kromka chleba podczas pieczenia umieszczana jest na środku komory, w tej samej odległości od elementów grzejnych i smażona równomiernie z obu stron.

- Nagrzewanie. Tryb pracy tostera (patrz „Rodzaj”), w którym produkt nie jest smażony, a jedynie lekko podgrzewany. Funkcja ta może być przydatna np. do podgrzewania wcześniej przygotowanych tostów.

- Rozmrażanie. Funkcja używana w tosterach (patrz „Rodzaj”) mrożonego chleba. Nie możesz od razu usmażyć taki chleb, najpierw musisz go rozmrozić; najłatwiej można zrobić to w tym samym tosterze przy użyciu specjalnego trybu rozmrażania.

- Funkcja wysokiego podnoszenia. Możliwość podniesienia przygotowanego tostu powyżej standardowej wysokości. Funkcja ta jest przydatna podczas opiekania małych kromek chleba, które w innym przypadku trudno byłoby wyjąć z gorącego tostera.

- Smażenie jednostronne. Możliwość opiekania tostów tylko z jednej strony. Funkcja ta przydaje się np. przy robieniu tostów z końcówki chleba - z jednej strony nie trzeba już ją opiekać.

- Wskaźnik gotowości. Zewnętrzny wskaźnik (zwykle świetlny) sygnalizujący koniec przygotowania. Zwróć uwagę, że w tradycyjnych tosterach (patrz „Ro...dzaj”) funkcja ta jest stosunkowo rzadka - zamiast tego sygnałem jest charakterystyczne „podskakiwanie” tostów w przegródkach, któremu towarzyszy dość głośne kliknięcie lub nawet dodatkowy dźwięk.

- Ochrona przed przegrzaniem. System bezpieczeństwa, który automatycznie wyłącza urządzenie, gdy element grzejny lub obudowa osiągnie krytyczną temperaturę. Pozwala to uniknąć nieprzyjemnych konsekwencji, takich jak awaria urządzenia lub pożar.

— Ruszt do podgrzewania bułek. Urządzenie do podgrzewania wypieków, których ze względu na swój kształt nie można umieścić bezpośrednio w przegródce roboczej tostera - na przykład, bułki czy rogaliki. Instaluje się na tosterze; nagrzewanie w tym przypadku następuje z powodu strumieni gorącego powietrza, wytwarzanych podczas pracy elementów grzejnych.

— Kratka do tostów sandwich. Obecność w zestawie tostera specjalnej kratki, która umożliwia smażenie kanapek. Wykonana jest podobnie do grilla tylko o niewielkich rozmiarach - kanapka jest zaciśnięta z obu stron, aby nic z niej nie wypadło. Taka konstrukcja jest umieszczana w tosterze i tam danie przygotowuje się do wymaganej konsystencji.

— Formy do kanapek. Płytki z charakterystycznymi trójkątnymi wcięciami do robienia klasycznych tostów sandwich (kanapek zamkniętych); można je jednak wykorzystać również do innych celów, na przykład, do pieczywa. Z definicji wszystkie opiekacze do kanapek są wyposażone w podobne płytki (patrz „Rodzaj”), mogą być również dostarczane w zestawie z gofrownicami i innymi podobnymi urządzeniami.

— Gofrownica. Urządzenie do robienia gofrów ma postać dwóch płytek o charakterystycznej reliefowej powierzchni (na przykład, „w kwadraciki”). Takimi płytkami mogą być uzupełnione nie tylko urządzenie do gotowania gofrów (patrz „Rodzaj”), jednak ta...kże inne rodzaje urządzeń kuchennych - w szczególności, opiekacze do kanapek.

— Gofrownica (wiedeńskie gofry). Gofrownica do wyrobu gofrów wiedeńskich (austriackich) wyróżnia się konstrukcją części grzewczej. Wypieki uzyskane w komorze grzewczej wyglądają jak duże, grube i puszyste wafle. W przeciwieństwie do klasycznych gofrów, wiedeńskie gofry są bardziej miękkie. Często są używane jako baza do robienia ciast lub po prostu podawane z dodatkowymi kremami, cukrem itp.

— Gofrownica (cienkie gofry). Gofrownica do robienia cienkich gofrów posiada specjalną część grzewczą, która umożliwia wypiekanie cienkich ciastek z drobnym nacięciem waflowym. Cienkie gofry służą głównie do wyrobu rurek ze skondensowanym mlekiem (toffi) lub innym kremem. Na bazie takich cienkich ciastek można przygotować wielowarstwowe gofry, ciasta, ciasteczka i inne potrawy.

— Grill. Urządzenie w postaci płytek (lub jednej płytki) o żebrowanej powierzchni; po podgrzaniu taka powierzchnia pozostawia charakterystyczne smażone smugi na produkcie. Grille występują głównie w opiekaczach do kanapek, rzadziej w innych urządzeniach o podobnej konstrukcji (patrz „Rodzaj”). Funkcja ta wykorzystywana jest głównie do podgrzewania i lekkiego smażenia - np. podczas przygotowywania gorących kanapek, tortilli z nadzieniem itp. Teoretycznie grill można wykorzystać do poważniejszych zadań, takich jak przygotowanie steków - jednak w praktyce, nie wszystkie modele dopuszczają taką możliwość.

— Do orzechów. Płytka do robienia ciasteczek orzeszków. Na jednej połowie takiego urządzenia znajdują się wgłębienia na połówki orzeszków, druga strona pełni rolę ciężaru, który formuje „skorupki”. Z definicji orzesznice są wyposażone w podobną płytkę (patrz „Rodzaj”), jednak można ją również znaleźć w innych typach urządzeń kuchennych.

— Do babeczek. W tym przypadku babeczki to zazwyczaj zwykłe muffiny – ciastka o stosunkowo niewielkich rozmiarach, z zaokrągloną górą i lekko zwężającą się podstawą. Oprócz urządzeń do wypieku babeczek, płytki tego typu można znaleźć wśród opiekaczy do kanapek (patrz „Rodzaj”). (patrz „Rodzaj”).

— Do pączków. Płytki tego typu posiadają zazwyczaj pierścieniowe wgłębienia do wypieku charakterystycznych „bajglanych” pączków. Istnieją jednak inne opcje, a niektóre urządzenia mogą być wyposażone w kilka płytek jednocześnie, do pączków o różnych kształtach. Tego typu płytki stosuje się nie tylko w urządzeniach do pączków (patrz Rodzaj), ale także w niektórych opiekaczach do babeczek i kanapek.

— Do omletu. Tradycyjna forma omletów jest półokrągła; ten sam kształt mają wgłębienia w płytkach. Zwróć uwagę, że dzięki pewnym poprawkom na takich płytkach można również przygotować inne potrawy - na przykład, calzone lub tortille.

Oprócz wymienionych powyżej, nowoczesne urządzenia kuchenne mogą być wyposażone w inne rodzaje płytek.

Oddzielny schowek na przewód zasilający pozwala schować przewód zasilający w korpusie urządzenia, co znacznie ułatwia przechowywanie i transport. Jednocześnie taki schowek można również uzupełnić o urządzenie do równomiernego nawijania - zapewnia to nie tylko dodatkową wygodę, ale także chroni przewód przed załamaniami.

Główny materiał użyty w korpusie urządzenia.

— Plastik. Niedrogi, a jednocześnie całkiem praktyczny i funkcjonalny materiał. Plastik jest lekki, dobrze nadaje się do części o skomplikowanych kształtach, można mu nadać dowolny kolor. Również w tym przypadku zaletą jest niska przewodność cieplna - pomaga to zaoszczędzić energię i zmniejsza ryzyko poparzenia się, dotykając obudowę z zewnątrz. Plastik jest gorszy od metalu pod względem wytrzymałości i odporności na zarysowania, jednak te momenty wpływają głównie na wygląd urządzenia i nie są krytyczne. Z poważniejszych wad można zauważyć odporność obudów z tworzyw sztucznych na niskie temperatury, co wymaga zastosowania dodatkowej izolacji termicznej i czyni je mniej niezawodnymi w przypadku awarii. Materiał ten jest spotykany w modelach we wszystkich przedziałach cenowych, ale jest szczególnie popularny wśród stosunkowo niedrogich urządzeń.

— Stal. Korpusy stalowe wyróżniają się przede wszystkim wysoką wytrzymałością i niezawodnością, są znacznie lepsze od plastikowych pod względem odporności na zarysowania i bez większych trudności wytrzymują wysokie temperatury. Ponadto stal wygląda całkiem solidnie. Oprócz tego, materiał ten jest zauważalnie droższy, dlatego całkowicie metalowe obudowy są spotykane głównie wśród modeli ze średniej i wyższej półki cenowej. A w niedrogich urządzeniach stal jest zwykle używana jako dodatkowa (w rzeczywistości...- dekoracyjna) pokrycie na plastiku lub tylko w części obudowy (zwykle w pobliżu grzejnika, gdzie wymagana jest zwiększona niezawodność).

— Szkło. Nie ma sensu robić korpusy urządzeń kuchennych w całości ze szkła, mówimy więc o osobnych szklanych częściach – najczęściej przednich i tylnych paneli; reszta korpusu wykonana jest z metalu i/lub tworzywa sztucznego. Szklane wstawki nadają urządzeniu niecodzienny wygląd – przez nie widać „nadzienie” urządzenia bez otwierania jego obudowy. Jednocześnie taka konstrukcja jest droga i nie ma praktycznych zalet w porównaniu z bardziej tradycyjnymi materiałami; a samo szkło, nawet hartowane i żaroodporne, wciąż jest dość delikatnym materiałem. Dlatego takie korpusy są spotykane niezwykle rzadko, głównie w modelach designerskich.