Porównanie MARIO Classic HP-I L 430x650 vs Paladii Classic E 700x600

Konstrukcja grzejnika łazienkowego przede wszystkim decyduje o jego wyglądzie, ale może też wpływać na kwestie bardziej praktyczne – na przykład cechy instalacji. Do najpopularniejszych nowoczesnych konstrukcji należą cewki(w tym w kształcie litery M i U), drabiny(w tym wolumetryczne), półki boczne oraz konstrukcje narożne. Ponadto istnieją oryginalne rozwiązania projektowe. Wszystkie zostały opisane poniżej.

- Cewka w kształcie litery U. Odmiana wężownic opisanych powyżej, w której główne (prowadzące) rury są wygięte w kształt litery „P”. Najczęściej pomiędzy „nogami” tej litery znajduje się dodatkowy zwój rurek o mniejszej średnicy – tym samym przy niewielkich wymiarach grzejnik łazienkowy zapewnia wiele „siedzeń”. Istnieją jednak również najprostsze modele, bez dodatkowej cewki.

- Cewka w kształcie litery M. Serpentyny (patrz wyżej), w kształcie litery M, ułożone z jednej strony. W rzeczywistości - wersja klasycznych cewek w kształcie litery S, która ma trzy zagięcia: dwa w jednym kierunku i jedno między nimi w drugim.

- Drabina. Konstrukcja takich grzejników łazienkowych opiera się na dwóch pionowych elementach (rurkach lub listwach), pomiędzy którymi znajdują się poziome poprz...eczki, jak stopnie zwykłych schodów (stąd nazwa). Nowoczesne modele „drabin” są bardzo różnorodne, mogą mieć różne szerokości i wysokości, różnić się liczbą szczebli, być wyposażone w dodatkowe półki do suszenia (więcej szczegółów poniżej) itp. Co więcej, cena takich urządzeń jest dość niska. Z niedociągnięć drabin warto zauważyć, że ręcznik zawieszony na takiej konstrukcji najprawdopodobniej pokryje pod nim kilka poprzeczek - utrudnia to jednoczesne suszenie kilku ręczników (chociaż zwiększa szybkość procesu ze względu na kontakt tkaniny z kilkoma podgrzewanymi poprzeczkami jednocześnie).

- Drabina wolumetryczna. Rodzaj drabiny (patrz wyżej), w której zworki nie znajdują się bezpośrednio między pionowymi rurami, ale są przesunięte względem nich do przodu i / lub do tyłu. Najprostszą wersją drabiny wolumetrycznej jest jeden rząd szczebli, przesunięty do przodu; to nieco zwiększa ich użyteczną długość przy tej samej szerokości całej konstrukcji, jednak tutaj kluczowe różnice w porównaniu z konwencjonalnym zakończeniem drabiny. Są też opcje bardziej złożone, z rozmieszczeniem zworek w dwóch pionowych rzędach - na przykład jeden rząd jest bezpośrednio między rurkami, a drugi jest przesunięty do przodu lub jeden jest przesunięty do przodu, a drugi do tyłu. Te grzejniki łazienkowe mogą być bardzo przydatne, jeśli chcesz suszyć kilka ręczników jednocześnie, ale zazwyczaj są one dość drogie.

- Półki z boku. Ta konstrukcja można nazwać „drabiną jednokierunkową”: łączy również elementy pionowe i poziome nadproża, ale nadproża są mocowane tylko z jednej strony - druga jest „zawieszona”. Nadaje to podgrzewanemu wieszakowi na ręczniki oryginalny wygląd. Jednak w modelach wodnych o takiej konstrukcji raczej trudno jest zapewnić skuteczną cyrkulację wody, dlatego konstrukcja „wystająca” nie była szeroko stosowana.

- Kąt. Jak sama nazwa wskazuje, ten typ modelu został pierwotnie zaprojektowany do montażu w rogu łazienki. Wymaga to odpowiednich cech konstrukcyjnych; mogą się różnić w różnych modelach. Zauważ, że istnieją opcje zarówno dla "normalnego", wewnętrznego narożnika, jak i zewnętrznego, wystającego narożnika.

- Projektant. Ta kategoria obejmuje wszystkie grzejniki łazienkowe, które mają oryginalny wygląd i nie należą do żadnej z powyższych kategorii. Nieodzownym elementem ich designu jest tylko obecność poziomych mostów (tak, aby w rzeczywistości było gdzie powiesić ręczniki), ale opcje ich względnej pozycji, połączenia ze sobą i z podporą itp. ogranicza jedynie wyobraźnia projektantów.

Maksymalna moc pobierana podczas obsługi elektrycznego grzejnika łazienkowego (lub modelu kombinowanego podczas pracy przy zasilaniu z sieci; patrz Typ). Z reguły wartość ta odpowiada roboczej mocy cieplnej nagrzewnicy elektrycznej, dzięki czemu całkiem możliwe jest oszacowanie całkowitej wydajności takich urządzeń na podstawie zużycia energii. Ponadto od tego wskaźnika zależy zużycie energii i obciążenie sieci.

Z reguły producenci dobierają zużycie energii w zależności od wielkości grzejnika łazienkowego - tak, aby zagwarantować, że wystarczy na ogrzewanie i skuteczne suszenie. Wymaga to stosunkowo mało energii. Ale w roli grzejnika łazienkowego wygodniej jest stosować grzejniki wodne - łatwiej w nich osiągnąć dużą moc (a takie ogrzewanie kosztuje mniej). Dlatego grzejniki elektryczne we współczesnych modelach mają niską moc - urządzenia o mocy powyżej 150 W są rzadkie, a urządzenia o najniższej mocy nie osiągają nawet 50 W.

Najwyższa temperatura robocza grzejnika łazienkowego. Cechy tego parametru zależą od typu urządzenia (patrz wyżej). Tak więc w przypadku modeli wodnych w tym przypadku wskazana jest maksymalna temperatura wody (lub innego nośnika ciepła), przy której urządzenie może działać przez nieograniczony czas bez ryzyka uszkodzenia. Zwykle wartość ta wynosi co najmniej 95 °C, a w niektórych modelach może przekroczyć temperaturę wrzenia wody i osiągnąć 105 ... 110 °C. Zwykle jest to więcej niż wystarczające w przypadku pomieszczeń z centralnym ogrzewaniem i ciepłą wodą, ale jeśli ogrzewanie jest dostarczane autonomicznie, warto osobno wyjaśnić zakres temperatur roboczych w obwodach i upewnić się, że wybrany grzejnik łazienkowy jest dla nich odpowiedni.

Jeśli mówimy o modelu elektrycznym, to maksymalna temperatura robocza oznacza najwyższą temperaturę, do której urządzenie może się nagrzać. Z reguły po jego osiągnięciu ogrzewanie jest automatycznie wyłączane i włączane tylko wtedy, gdy temperatura znacznie spada. W tym przypadku zwykłe wartości to 60…70°C, co jest porównywalne ze standardową temperaturą wody w scentralizowanych systemach zaopatrzenia w ciepłą wodę – taka temperatura zapewnia skuteczne suszenie i jednocześnie nie stwarza ryzyka poparzenia jeśli przypadkowo dotknął.

Umiejscowienie kabla na korpusie grzejnika łazienkowego pozwala wybrać odpowiedni model, aby nie fantazjować o podłączeniu urządzenia do gniazdka.

- Lewo. Przewód elektryczny wyprowadzony jest na lewą stronę obudowy, co pozwala zgrabnie i zwięźle zamontować grzejnik łazienkowy na ścianie, po prawej stronie gniazdka.

- Dobrze. Kabel zasilający jest poprowadzony przez prawą stronę obudowy. Wskazane jest, aby wybrać taki układ okablowania, gdy grzejnik łazienkowy zostanie zamontowany po lewej stronie gniazdka.

- Ukryty. Ukryte prowadzenie kabli polega na podłączeniu do sieci energetycznej za fałszywą ścianą lub za pomocą komunikacji elektrycznej ukrytej w ścianie. W takim przypadku skrzynka zaciskowa samej nagrzewnicy znajduje się najczęściej bliżej środka obudowy. Z reguły podgrzewacz do ręczników z ukrytym podłączeniem ma na końcu krótki przewód bez wtyczki. Istnieją jednak modele, które nie są standardowo wyposażone w okablowanie przyłączeniowe - w tym przypadku konieczne jest podłączenie ukrytego w ścianie końca kabla do skrzynki zaciskowej nagrzewnicy. Na rynku dostępne są również modele obsługujące obie opcje podłączenia: ukryte oraz klasyczne (za pomocą konwencjonalnej wtyczki zasilającej), co pozwala użytkownikowi samodzielnie określić, która opcja podłączenia będzie dla niego najbardziej optymalna.

Certyfikat grzejnika łazienkowego dla ochrony przed kurzem i wilgocią zgodnie z normami IP (Ingress Protection). Specyficzny stopień takiej ochrony może być różny: na przykład niektóre modele pozostają w pełni sprawne pod wpływem strumienia wody z dowolnego kierunku, podczas gdy inne pozwalają tylko na wejście pojedynczych kropel wody w płaszczyźnie pionowej. Punkty te są zwykle wskazane w instrukcjach, należy je wziąć pod uwagę przed zainstalowaniem grzejnika łazienkowego.