Porównanie LARIS Zebra Standart E L 525x660 vs Elna Standart E 500x680

Maksymalna moc pobierana podczas obsługi elektrycznego grzejnika łazienkowego (lub modelu kombinowanego podczas pracy przy zasilaniu z sieci; patrz Typ). Z reguły wartość ta odpowiada roboczej mocy cieplnej nagrzewnicy elektrycznej, dzięki czemu całkiem możliwe jest oszacowanie całkowitej wydajności takich urządzeń na podstawie zużycia energii. Ponadto od tego wskaźnika zależy zużycie energii i obciążenie sieci.

Z reguły producenci dobierają zużycie energii w zależności od wielkości grzejnika łazienkowego - tak, aby zagwarantować, że wystarczy na ogrzewanie i skuteczne suszenie. Wymaga to stosunkowo mało energii. Ale w roli grzejnika łazienkowego wygodniej jest stosować grzejniki wodne - łatwiej w nich osiągnąć dużą moc (a takie ogrzewanie kosztuje mniej). Dlatego grzejniki elektryczne we współczesnych modelach mają niską moc - urządzenia o mocy powyżej 150 W są rzadkie, a urządzenia o najniższej mocy nie osiągają nawet 50 W.

Najwyższa temperatura robocza grzejnika łazienkowego. Cechy tego parametru zależą od typu urządzenia (patrz wyżej). Tak więc w przypadku modeli wodnych w tym przypadku wskazana jest maksymalna temperatura wody (lub innego nośnika ciepła), przy której urządzenie może działać przez nieograniczony czas bez ryzyka uszkodzenia. Zwykle wartość ta wynosi co najmniej 95 °C, a w niektórych modelach może przekroczyć temperaturę wrzenia wody i osiągnąć 105 ... 110 °C. Zwykle jest to więcej niż wystarczające w przypadku pomieszczeń z centralnym ogrzewaniem i ciepłą wodą, ale jeśli ogrzewanie jest dostarczane autonomicznie, warto osobno wyjaśnić zakres temperatur roboczych w obwodach i upewnić się, że wybrany grzejnik łazienkowy jest dla nich odpowiedni.

Jeśli mówimy o modelu elektrycznym, to maksymalna temperatura robocza oznacza najwyższą temperaturę, do której urządzenie może się nagrzać. Z reguły po jego osiągnięciu ogrzewanie jest automatycznie wyłączane i włączane tylko wtedy, gdy temperatura znacznie spada. W tym przypadku zwykłe wartości to 60…70°C, co jest porównywalne ze standardową temperaturą wody w scentralizowanych systemach zaopatrzenia w ciepłą wodę – taka temperatura zapewnia skuteczne suszenie i jednocześnie nie stwarza ryzyka poparzenia jeśli przypadkowo dotknął.

Umiejscowienie kabla na korpusie grzejnika łazienkowego pozwala wybrać odpowiedni model, aby nie fantazjować o podłączeniu urządzenia do gniazdka.

- Lewo. Przewód elektryczny wyprowadzony jest na lewą stronę obudowy, co pozwala zgrabnie i zwięźle zamontować grzejnik łazienkowy na ścianie, po prawej stronie gniazdka.

- Dobrze. Kabel zasilający jest poprowadzony przez prawą stronę obudowy. Wskazane jest, aby wybrać taki układ okablowania, gdy grzejnik łazienkowy zostanie zamontowany po lewej stronie gniazdka.

- Ukryty. Ukryte prowadzenie kabli polega na podłączeniu do sieci energetycznej za fałszywą ścianą lub za pomocą komunikacji elektrycznej ukrytej w ścianie. W takim przypadku skrzynka zaciskowa samej nagrzewnicy znajduje się najczęściej bliżej środka obudowy. Z reguły podgrzewacz do ręczników z ukrytym podłączeniem ma na końcu krótki przewód bez wtyczki. Istnieją jednak modele, które nie są standardowo wyposażone w okablowanie przyłączeniowe - w tym przypadku konieczne jest podłączenie ukrytego w ścianie końca kabla do skrzynki zaciskowej nagrzewnicy. Na rynku dostępne są również modele obsługujące obie opcje podłączenia: ukryte oraz klasyczne (za pomocą konwencjonalnej wtyczki zasilającej), co pozwala użytkownikowi samodzielnie określić, która opcja podłączenia będzie dla niego najbardziej optymalna.

Liczba zworek - elementów poziomych - przewidziana w konstrukcji grzejnika łazienkowego. To na nich umieszczane są ręczniki i inne rzeczy przeznaczone do suszenia; istnieją jednak modele, w których nie każdy skoczek się do tego nadaje. Faktem jest, że elementy poziome mogą znajdować się w grupach, w których odległość między nimi jest tak mała, że umieszczenie tam ręcznika jest bardzo trudne, jeśli nie niemożliwe. W takich grupach tylko górny mostek służy jako podpora, a reszta pełni rolę dodatkowych elementów grzejnych, zwiększając powierzchnię grzewczą i odpowiednio wydajność suszenia tkaniny. Ta cecha konstrukcyjna jest dość powszechna w modelach z dużą liczbą zworek - ponad 10.

Można powiedzieć, że teoretycznie im więcej swetrów - tym więcej rzeczy można powiesić na grzejniku łazienkowym; jednak w praktyce punkt ten w dużej mierze zależy od konstrukcji konkretnego modelu, a im więcej elementów poziomych, tym większe prawdopodobieństwo ich ułożenia w grupy. Należy również zwrócić uwagę na szerokość grzejnika łazienkowego, zgodnie z tym kryterium można je umownie podzielić na szerokie i wąskie.

Obecność kilku skoczków przy grzejniku łazienkowym wystającym na tle reszty. Pozwala to wygodniej wieszać ubrania, aby nie wisiały jedna na drugiej, ponieważ podgrzewane rury nie znajdują się na tej samej linii, ale w różnych odległościach od ściany. W ten sposób na wystających swetrach można łatwo powiesić ręcznik, koszulkę, spodnie, a na resztę położyć drobne ubrania (bielizna, ubranka dziecięce itp.).

Obecność półki w grzejniku łazienkowym - element konstrukcyjny, który pozwala ułożyć wysuszoną tkaninę poziomo. Najczęściej nie jest to solidna półka w klasycznym tego słowa znaczeniu, a kilka zworek (najczęściej 2-3) umieszczonych pomiędzy dwoma poziomymi rurkami. Półka zwiększa całkowitą pojemność konstrukcji bez rozszerzania jej wymiarów w pionie; ponadto w niektórych przypadkach suszenie jest na nim bardziej efektywne niż na tradycyjnych mostach.