Odległość od punktu mocowania (przy montażu pionowym) lub od środka otworu montażowego (przy montażu poziomym) do środka wylewki. Jest to cecha, która określa „zasięg” baterii.
Właściwości materiałowe i cechy konstrukcyjne zaworu (zaworów) odpowiedzialnych za otwieranie i zamykanie wody w baterii.
—
Gumowy. Materiał do zaworów przeznaczonych do niedrogich baterii jedno- i dwuzaworowych (patrz "Rodzaj baterii"). Guma ma niską cenę, jest łatwa do wymiany i jest odporna na wodę z zabrudzeniami (w przeciwieństwie do ceramiki). Z drugiej strony zawory gumowe mają stosunkowo krótką żywotność – gdy się zużywają, zaczynają przeciekać i co jakiś czas trzeba je wymieniać.
—
Ceramiczny. Podstawą takich zaworów jest para metaloceramicznych płyt, wypolerowanych w celu zapewnienia maksymalnego kontaktu i szczelności. Mogą być stosowane zarówno w bateriach zaworowych, jak i dźwigniowych (patrz "Rodzaj baterii"). Materiał ten jest znacznie trwalszy niż gumowy, a w przypadku zaworu jednodźwigniowego ułatwia również regulację, ponieważ tarcie między płytami jest niskie, a dźwignia jest znacznie łatwiejsza do poruszania niż w przypadku zaworu kulowego. Wadą ceramiki jest podatność na zanieczyszczenie wody cząstkami stałymi – dostając się między płytki, mogą one naruszyć szczelność zaworu. Dlatego zaleca się umieszczanie filtrów przed takimi bateriami.
—
Elektromagnetyczny. Odmiana zaworu, stosowana we wszystkich bateriach bezdotykowych (patrz "Rodzaj baterii), a także w niektórych modelach o innej konstrukcji - w szczególności modelach przyc
...iskowych i jednodźwigniowych z dotykiem. Jak sama nazwa wskazuje, w takich modelach za otwieranie i zamykanie wody odpowiada elektromagnes. W tym przypadku zawór w większości modeli ma tylko dwie pozycje - "otwarte" i "zamknięte" - i nie implikuje regulacji ciśnienia. Lecz może być przewidziany regulator temperatury - na przykład w postaci odpowiedniej dźwigni (patrz wyżej). Zawory elektromagnetyczne są skuteczne, lecz drogie i do działania wymagają zewnętrznego zasilania.
— Kulowy. Rodzaj zaworu pierwotnie opracowany do baterii jednodźwigniowych (stąd wzięła się tendencja do nazywania takich urządzeń „zaworami kulowymi”, co nie jest technicznie poprawne). Sercem takiego zaworu jest kulisty element ze specjalną szczeliną, przez którą doprowadzana jest woda; kiedy dźwignia się porusza, szczelina przyjmuje tę lub inną pozycję, od której zależy ciśnienie i temperatura wody. W bateriach do użytku domowego ten rodzaj zaworu jest uważany za przestarzały i jest rzadko używany.
