Porównanie Toshiba Seiya RAS-B07J2KVG/07J2AVG 20 m² vs Toshiba RAS-07BKV/07BAV-EE 20 m²

Brytyjska jednostka termiczna (BTU) służy do określania mocy znamionowej klimatyzatorów w trybie chłodzenia. Parametr podawany jest głównie dla systemów split i multisplit z montażem ściennym. Moc sprzętu jest zaznaczana w BTU na godzinę, gdzie 1 BTU/h odpowiada około 0,293 W. Moc znamionowa klimatyzatora jest często wielokrotnością 1000 BTU. Wskaźnik określa, ile tysięcy BTU/h zapewnia sprzęt klimatyzacyjny. Na przykład oznaczenie „9 BTU” oznacza jednostkę na 9000 BTU/h, czyli około 2600 watów mocy efektywnej.

Praktyczne znaczenie wskaźnika mocy polega na tym, że za pomocą BTU można łatwo określić zalecaną powierzchnię standardowego pokoju w metrach kwadratowych: wystarczy pomnożyć liczbę podaną w specyfikacji przez 3. Tak więc dla 9 BTU będzie to odpowiadać 9 * 3 = 27 m². Należy zauważyć, że na tej liście nie ma ścisłego związku między BTU a watami: na przykład klimatyzatory o efektywnej mocy od 2360 do 2900 W należą do tej samej kategorii 9 BTU. W praktyce nawet taki przybliżony stosunek wystarczy, aby zrozumieć, który klimatyzator poradzi sobie z obsługą określonej powierzchni.

Tryby chłodzenia i wentylacji są z definicji w każdym modelu. Jednak klimatyzatory z nawilżaniem są stosunkowo rzadkie. Dla nich wymagany jest odwrotny format - osuszanie i ogrzewanie.

- Chłodzenie. Tryb obniżania temperatury powietrza w pomieszczeniu jest główną funkcją każdego klimatyzatora. Należy pamiętać, że konwencjonalne klimatyzatory po schłodzeniu również usuwają wilgoć z powietrza, jednak ze względu na spadek temperatury wilgotność względna w tym trybie zmienia się nieznacznie (lub nie zmienia się wcale).

- Wentylacja. Tryb, w którym klimatyzator zapewnia jedynie cyrkulację powietrza w całym pomieszczeniu, bez zmiany jego temperatury i wilgotności. Funkcja ta może być przydatna na przykład do mieszania powietrza i wyrównywania temperatury; ponadto przy przechodzeniu przez klimatyzator powietrze jest filtrowane, co jest przydatne np. do odkurzania z kurzu i dymu, czy do zapewnienia higieny w pomieszczeniu, w którym przebywa chory. Podkreślamy, że wentylację należy odróżniać od domieszki świeżego powietrza(patrz „Funkcje”): możliwość dodania powietrza z zewnątrz jest bardzo rzadka i jest ona dostępna wyłączenie w drogich modelach.

- Osuszanie. Tryb usuwania nadmiaru wilgoci z powietrza. Funkcja ta działa na zasadzie skraplania pary wodnej na zimnym wymienniku ciepła klimatyzatora; Zebrana wilgoć jest zwykle...odprowadzana na zewnątrz rurą drenażową lub gromadzona w specjalnym zbiorniku. Zwróć uwagę, że kondensacja występuje również w trybie chłodzenia (patrz powyżej); tryb osuszania różni się od niego tym, że temperatura powietrza przechodzącego przez klimatyzator zmienia się bardzo nieznacznie - zwykle o nie więcej niż 1 °C - lecz wilgotność spada bardzo zauważalnie.

- Ogrzewanie. Tryb podwyższenia temperatury w pomieszczeniu. Należy mieć na uwadze, że większość klimatyzatorów z tą funkcją nie jest przeznaczona do użytku jako pełnowartościowe systemy grzewcze - ich zadaniem jest „pomoc” takim układom, a także ogrzewanie w sezonie przejściowym, kiedy główne ogrzewanie nie jest włączone. Ponadto dopuszczalna temperatura zewnętrzna (patrz „Minimalna t dla trybu ogrzewania”) może się różnić, na przykład nie każda jednostka z trybem ogrzewania może pracować w mrozie. Z drugiej strony są wyjątki - wydajne modele odporne na zimno, specyfikacje których są zbliżone do pomp ciepła. Są one w stanie wytrzymać temperatury -25 °C, a nawet niższe.

- Nawilżanie. Tryb zwiększania wilgotności powietrza. Taka potrzeba często pojawia się zimą: gdy powietrze jest podgrzewane przez urządzenia grzewcze, jego wilgotność względna spada (a ogólny komfort w pomieszczeniu jest ściśle powiązany z wilgotnością względną). Ponadto w pomieszczeniach, w których przebywają małe dzieci, zaleca się specjalne nawilżanie powietrza. Tryb nawilżania w klimatyzatorach występuje niezwykle rzadko i tylko w modelach klasy premium. A do pracy nawilżacza potrzebny jest zapas wody, który należy monitorować i okresowo uzupełniać.

- Domieszka powietrza. Możliwość mieszania świeżego powietrza z zewnątrz z powietrzem przepuszczanym przez klimatyzator. Dzięki temu modele z tą funkcją nie tylko zmieniają temperaturę i wilgotność powietrza, lecz także dodatkowo je odświeżają. Z drugiej strony mieszanie znacznie komplikuje zarówno konstrukcję samego klimatyzatora, jak i jego instalację. Dlatego funkcja ta jest dość rzadka, występuje głównie w modelach ze średniej półki i wyżej.

- Automatyczny wybór trybu pracy. Funkcja zwalniająca użytkownika z konieczności ręcznego sterowania parametrami klimatyzatora. W rzeczywistości wystarczy ustawić żądany mikroklimat w pomieszczeniu - po tym urządzenie będzie samodzielnie monitorować aktualne warunki i wybierać żądany tryb pracy. Najczęściej funkcja ta przewiduje monitorowanie temperatury i automatyczne przełączanie między chłodzeniem i ogrzewaniem, lecz w zaawansowanych modelach mogą być dostępne bardziej rozbudowane opcje - na przykład monitorowanie wilgotności z automatyczną aktywacją osuszania lub nawet nawilżania.

- Tryb nocny. Funkcja, która pozwala maksymalnie komfortowo korzystać z klimatyzatora w nocy. Ten tryb ma dwie główne funkcje. Po pierwsze, prędkość wentylatora jest ustawiana na minimum, aby zmniejszyć poziom hałasu i uniknąć dużych prądów powietrza, które mogą zakłócać sen. Po drugie, zmiana temperatury zachodzi bardzo powoli i płynnie - o kilka stopni w ciągu dwóch-trzech godzin; jest to uważane za optymalne do komfortowego snu. Dodatkowo w trybie nocnym można zastosować timer, który wyłącza klimatyzator po 7-8 godzinach.

- Ogrzewanie w trybie czuwania. Funkcja występująca w klimatyzatorach z ogrzewaniem (patrz „Tryby pracy”); przeznaczona głównie dla domów prywatnych, domków letniskowych i innych podobnych miejsc, które w zimnych porach roku można pozostawić na długi czas bez opieki. Podczas korzystania z ogrzewania w trybie czuwania klimatyzator utrzymuje niską dodatnią temperaturę w pomieszczeniu (około + 8,10 °C). To wystarczy, aby uniknąć zamarzania ścian, przy tym zużycie energii jest dość niskie.

- Samooczyszczanie. Tryb automatycznego oczyszczania wewnętrznych części klimatyzatora - zwykle wskutek intensywnego „przedmuchiwania” powietrzem. Pozwala to na usunięcie kurzu nagromadzonego w środku i wysuszenie nadmiaru wilgoci, a także zapobiega rozwojowi szkodliwych mikroorganizmów. Jednocześnie samooczyszczanie nie eliminuje konieczności pełnego ręcznego oczyszczania lub wymiany elementów roboczych w filtrach klimatyzatora.

Pobór mocy przez klimatyzator w trybie chłodzenia i ogrzewania; dla modeli bez funkcji ogrzewania, jest podawany tylko jeden numer. Tego parametru nie należy mylić z efektywną wydajnością klimatyzatora. Efektywna moc to ilość ciepła, jaką urządzenie jest w stanie „przepompować” do otoczenia lub do pomieszczenia (więcej informacji można znaleźć w rozdziale „Moc w trybie chłodzenia”, „Moc w trybie ogrzewania”). W tym rozdziale wskazywana jest ilość energii elektrycznej zużywanej przez urządzenie z sieci.

We wszystkich klimatyzatorach pobór mocy jest kilkakrotnie niższy niż mocy efektywny - wynika to ze specyfiki działania takich jednostek. Przy tym urządzenia o tej samej wydajności mogą różnić się zużyciem energii. W takich przypadkach bardziej ekonomiczne modele zwykle kosztują więcej, lecz przy ciągłym użytkowaniu różnica może szybko się zwrócić ze względu na mniejsze pobór mocy elektrycznej.

Również od tego niuansu zależą dwa punkty związane z elektrotechniką. Po pierwsze, pobór mocy wpływa na zapotrzebowanie na moc: modele do 3 - 3,5 kW można podłączać do zwykłego gniazdka, a przy wyższym zużyciu energii wymagane jest albo zasilanie bezpośrednio z panelu, albo połączenie trójfazowe (patrz poniżej). Po drugie, pobór mocy jest potrzebny do obliczenia obciążenia sieci i niezbędnych parametrów wyposażenia dodatkowego: stabilizatorów, generatorów awaryjnych, zasilaczy awaryjnych itp.

Maksymalny i minimalny poziom hałasu wytwarzanego przez klimatyzator podczas pracy; w przypadku systemów typu split i multisplit (patrz „Rodzaj”), domyślnie jest wskazywany dla jednostki wewnętrznej, a dane dotyczące jednostki zewnętrznej mogą być wskazywane w uwagach.

Poziom hałasu podawany jest w decybelach; jest to jednostka nieliniowa, więc najłatwiejszym sposobem oceny tego parametru są tabele porównawcze – można je znaleźć w specjalnych źródłach. Należy zauważyć, że zgodnie z normami sanitarnymi maksymalny stały poziom hałasu w pomieszczeniach mieszkalnych wynosi 40 dB w dzień i 30 dB w nocy; w przypadku biur wartość ta wynosi 50 dB, a w pomieszczeniach przemysłowych wyższe poziomy hałasu mogą być akceptowalne. Warto więc wybrać klimatyzator, biorąc pod uwagę to, gdzie i jak planujesz z niego korzystać.

Jeśli chodzi o konkretne wskaźniki, wśród najcichszych nowoczesnych klimatyzatorów spotykane są modele o minimalnych wskaźnikach 23 – 24 dB , 22 - 21 dB , a czasem nawet 20 dB lub mniej . Jednakże, również nie są rzadkie jednostki 31-31 dB i 33-34 dB ; taka głośność z reguły nie powoduje dyskomfortu w ciągu dnia, lecz w nocy nie jest już pożądana. Niemniej jednak w niektórych przypadkach „głośniejszy” klimatyzator może być najlepszym wyborem: redukcja hałasu wpływa na cenę, czas...ami jest to dość zauważalne, a jeśli urządzenie nie planuje się włączać w nocy, można nie przepłacać za dodatkową redukcję szumów.

Rodzaj czynnika chłodniczego zastosowanego w klimatyzatorze.

Czynnik chłodniczy jest wysoce lotną cieczą, która przenosi ciepło między jednostką(ami) zewnętrzną i wewnętrzną(ami). W mowie potocznej takie związki są również nazywane freonami, chociaż nie jest to do końca poprawne technicznie. W praktyce rodzaj czynnika chłodniczego jest ważny przede wszystkim przy zakupie jednostek klimatyzacyjnych oddzielnie - na przykład przy montażu systemu multi-split (patrz „Rodzaj”): wszystkie jednostki muszą używać freonu tej samej marki, w przeciwnym razie będą one ze sobą niekompatybilne. Jednak między różnymi składami występują dość zauważalne różnice fizyczne, czasem dość istotne.

Najbardziej rozpowszechnione w naszych czasach czynniki chłodnicze to R22 , R32 , R407C , R410A , R134A i R290, oto bardziej szczegółowy ich opis:

- R22. Obecnie najstarszy z rodzajów czynników chłodniczych. Wyróżnia się niskim kosztem, niskim ciśnieniem roboczym (co pozytywnie wpływa na niezawodność i cenę samych obiegów chłodzących) oraz jednorodnością kompozycji, co sprawia, że ​​w przypadku wycieku czynnika chłodniczego nie trzeba wymieniać go całkowicie, lecz po prostu do uzupełnić system wymaganą ilością płynu. R22 jest jednak niebezpieczny dla środowiska (głównie dla warstwy ozonowej), dlatego obecnie jest stopniowo zastępowany przez...bardziej zaawansowane odpowiedniki.

- R32. Dość zaawansowany czynnik chłodniczy, który łączy w sobie trzy kluczowe zalety: wydajność, bezpieczeństwo środowiskowe i jednorodność. Tak więc klimatyzatory dla R32 mogą być dość kompaktowe, a jednocześnie wydajne; substancja ta nie zuboża warstwy ozonowej i nie wpływa znacząco na globalne ocieplenie; a jednorodna kompozycja pozwala na bezproblemowe napełnienie klimatyzatora w przypadku wycieku. Główną wadą modeli z tym rodzajem czynnika chłodniczego jest wysoka cena związana nie tyle z kosztem samego R32, ile ze specyficznymi wymaganiami dotyczącymi konstrukcji obwodu chłodniczego.

- R407C. Czynnik chłodniczy zaprojektowany jako bezpieczna alternatywa dla R22; nie ma wpływu na warstwę ozonową. Jednocześnie taka kompozycja jest znacznie droższy; jego ciśnienie robocze jest nieco wyższe, dlatego wymagana jest większa wytrzymałość układu chłodzenia (choć nie tak wysoka jak dla R410A); a olej poliestrowy stosowany z R407C ma tendencję do wchłaniania wilgoci i utraty swoich właściwości. Ponadto wypełniacz ten jest zeotropowy (niejednorodny w składzie): jego składniki mają różne temperatury wrzenia i szybkości parowania. W rezultacie nawet przy niewielkim wycieku czynnik chłodniczy traci swoje właściwości, a sytuację można naprawić jedynie poprzez całkowite napełnienie klimatyzatora.

- R410A. Kolejna „zielona” alternatywa dla R22. W przeciwieństwie do R407C jest azeotropowy - składa się ze składników o tych samych właściwościach parowania; aby w przypadku wycieku stosunek tych składników nie uległ zmianie, w takim przypadku można napełnić obwód zamiast całkowicie wymienić zawartość. Z drugiej strony, R410A ma wysokie ciśnienie robocze, co stawia poważne wymagania co do wytrzymałości i niezawodności obwodu chłodzącego i zwiększa jego koszt; a sam czynnik chłodniczy jest dość drogi.

- R134A. Jeden z nowoczesnych czynników chłodniczych o zaawansowanych właściwościach. Jest całkowicie jednorodny, podobnie jak R22, lecz jednocześnie jest całkowicie bezpieczny dla warstwy ozonowej i charakteryzuje się niskim współczynnikiem wpływu na globalne ocieplenie. Wadą tej kompozycji jest tradycyjna - wysoki koszt; dodatkowo wykorzystywany jest olej poliestrowy, który ma tendencję do pochłaniania wilgoci.

- R290. Propan skroplony stosowany jako czynnik chłodniczy. Ma szereg zalet: nietoksyczny, przyjazny dla środowiska (zerowy wpływ na warstwę ozonową, minimalny wpływ na globalne ocieplenie), jednorodny (czyli nie wymaga całkowitej wymiany w przypadku wycieku, wystarczy uzupełnić brakującą ilość), stosuje się go z olejem mineralnym, który jest niewrażliwy na wilgoć. Ponadto propan charakteryzuje się niskim ciśnieniem roboczym, co upraszcza konstrukcję obwodu i obniża koszt, a także niskimi temperaturami na wylocie sprężarki w celu zwiększenia wydajności. Ten czynnik chłodniczy ma dwie wady: łatwopalność i wysokie wymagania dotyczące mocy sprężarki, dlatego takie jednostki są dość ciężkie i nieporęczne. Dlatego pomimo wszystkich zalet R290 jest rzadko używany.

Współczynnik chłodzenia EER zapewniany przez klimatyzator. Obliczany jest jako stosunek użytecznej mocy roboczej klimatyzatora w trybie chłodzenia do zużycia energii elektrycznej. Na przykład urządzenie, które wytwarza 6 kW mocy roboczej w trybie chłodzenia i zużywa 2 kW w tym samym czasie, będzie miało EER 6/2 = 3.

Im wyższy wskaźnik ten, tym bardziej ekonomiczny jest klimatyzator i tym wyższą klasę efektywności energetycznej chłodzenia on posiada (patrz poniżej). Właściwie każda klasa ma swoje własne szczegółowe wymagania EER.

Należy zauważyć, że wskaźnik ten uznano za mało wiarygodny, a Unia Europejska wprowadziła inny, bliższy praktyce, współczynnik - SEER. Aby uzyskać szczegółowe informacje, patrz "Sezonowy współczynnik chłodzenia SEER".

Współczynnik grzania COP zapewniany przez klimatyzator. Obliczany jest jako stosunek mocy cieplnej klimatyzatora w trybie ogrzewania do zużycia energii elektrycznej. Na przykład, jeśli urządzenie zużywa 2 kW i wytwarza 5 kW mocy cieplnej, wówczas współczynnik COP wyniesie 5/2 = 2,5.

Im wyższy wskaźnik ten, tym bardziej ekonomiczny jest klimatyzator i tym wyższą klasę efektywności energetycznej ogrzewania on posiada (patrz poniżej). Właściwie każda klasa ma swoje własne wymagania dotyczące COP.

Należy zauważyć, że wskaźniki COP są zwykle wyższe niż wskaźniki innego ważnego współczynnika - EER (patrz powyżej). Wynika to z właściwości technicznych klimatyzatorów.

Warto również wspomnieć, że od 2013 roku w Europie został wprowadzony do użytku doskonalszy i bardziej odpowiadający rzeczywistości współczynnik SCOP. Aby uzyskać więcej informacji, patrz „Sezonowy współczynnik ogrzewania SCOP”

Sezonowy współczynnik chłodzenia SEER zapewniany przez klimatyzator.

Znaczenie tego parametru jest zbliżone do „zwykłego” współczynnika chłodzenia - EER (patrz wyżej): chodzi o stosunek mocy użytecznej do mocy pobieranej, a im wyższy współczynnik tym wydajniejsze jest urządzenie. Różnica między tymi parametrami polega na metodzie pomiaru: EER mierzy się dla ściśle standardowych warunków (temperatura zewnętrzna + 35 °C, obciążenie 100%), natomiast SEER jest bardziej zbliżone do rzeczywistości - uwzględnia sezonowe wahania temperatury (dla Europy) i kilka innych specyficznych punktów, takich jak zwiększona wydajność sprężarek inwerterowych. Dlatego od 2013 roku SEER jest stosowane jako główny parametr w Unii Europejskiej; cechę tę przyjęto również dla klimatyzatorów dostarczanych do innych krajów o podobnym klimacie.

Klasa sezonowej efektywności energetycznej, którą spełnia klimatyzator podczas pracy w trybie chłodzenia. Początkowo parametr ten oznaczono łacińskimi literami od A(najbardziej ekonomiczny wskaźnik) do G (najdroższy); jednak bardziej wydajne klasy pojawiły się później niż A - A +, A ++ i A +++(im więcej plusów, tym wyższa efektywność energetyczna).

Wskaźnik ten jest bezpośrednio powiązany z wartością współczynnika SEER. Aby uzyskać więcej informacji na temat tego współczynnika i tego, jak różni się on od „zwykłego” EER, sprawdź SEER dla sezonowego chłodzenia. Należy podkreślić, że każda klasa ma swój własny zakres SEER; szczegółowe tabele zgodności można znaleźć w specjalnych źródłach.

Przy pozostałych warunkach równych, bardziej energooszczędne klimatyzatory kosztują więcej, ale z czasem różnica może się zwrócić dzięki zmniejszeniu zużycia energii.