Porównanie Ballu BPHS-15H 41 m² vs Electrolux EACM-15CL/N3 38 m²

Bardzo umowny parametr, który w niewielkim stopniu charakteryzuje przeznaczenie po wielkości pomieszczenia. W zależności od wysokości sufitów, projektu, konstrukcji budynku i wyposażenia rzeczywiste wartości mogą się znacznie różnić. Niemniej jednak dany rozdział opisuje maksymalną zalecaną powierzchnię pomieszczenia do używania klimatyzatora w trybie chłodzenia.

Najczęściej parametr ten jest podawany według uproszczonego wzoru: na 1 m2 powierzchni pomieszczenia potrzeba około 100 W efektywnej mocy klimatyzatora. Na przykład, dla modelu o mocy chłodniczej 2200 W zalecana powierzchnia wynosiłaby 2200/100 = 22 m2. Jednak wyniki te mają znaczenie tylko dla standardowych warunków w pomieszczeniach mieszkalnych i biurowych: wysokość sufitu wynosi około 2,5 - 3 m, brak silnego przepływu ciepła itp. W przypadku bardziej specyficznych sytuacji istnieją bardziej szczegółowe wzory obliczeniowe, można je znaleźć w specjalnych źródłach. Cóż, w każdym razie, wybierając klimatyzator zgodnie z zalecaną powierzchnią, nie zaszkodzi uwzględnić zapas co najmniej 15-20%: da to dodatkową gwarancję w sytuacjach awaryjnych.

Zalecana powierzchnia do 15m2 dla współczesnego klimatyzatora uważana jest za bardzo małą, jednostki takie przeznaczone są do obsługi pojedynczych pomieszczeń o niewielkiej powierzchni. W przypadku przeciętnego pomieszczenia mieszkalnego, takiego jak sypialnia lub pokój dzienny, lepiej sprawdzi się model dla 20 m2 lub nawet 25 m2. Modele obsługujące powierzchnię większą niż30 m2 przeznaczone są co najmniej do mieszkań typu studio, a częściej do pomieszczeń biurowych i przemysłowych. A w najpotężniejszych nowoczesnych jednostkach zalecana powierzchnia może wynosić od 150 do 175 m2, a nawet więcej.

Należy zauważyć, że w przypadku trybu ogrzewania stosowany jest ten sam ogólny wzór - „100 W na 1 m2”. Przy tym efektywna moc większości klimatyzatorów w tym trybie jest zauważalnie wyższa niż w trybie chłodzenia. Zatem ten punkt może być również użyty do wyboru urządzenia z funkcją ogrzewania: klimatyzator zdolny do chłodzenia pomieszczenia o określonej powierzchni prawie na pewno będzie w stanie je ogrzać (z zastrzeżeniem odpowiednich ograniczeń użytkowania - patrz „Tryby pracy ”).

Tryby chłodzenia i wentylacji są z definicji w każdym modelu. Jednak klimatyzatory z nawilżaniem są stosunkowo rzadkie. Dla nich wymagany jest odwrotny format - osuszanie i ogrzewanie.

- Chłodzenie. Tryb obniżania temperatury powietrza w pomieszczeniu jest główną funkcją każdego klimatyzatora. Należy pamiętać, że konwencjonalne klimatyzatory po schłodzeniu również usuwają wilgoć z powietrza, jednak ze względu na spadek temperatury wilgotność względna w tym trybie zmienia się nieznacznie (lub nie zmienia się wcale).

- Wentylacja. Tryb, w którym klimatyzator zapewnia jedynie cyrkulację powietrza w całym pomieszczeniu, bez zmiany jego temperatury i wilgotności. Funkcja ta może być przydatna na przykład do mieszania powietrza i wyrównywania temperatury; ponadto przy przechodzeniu przez klimatyzator powietrze jest filtrowane, co jest przydatne np. do odkurzania z kurzu i dymu, czy do zapewnienia higieny w pomieszczeniu, w którym przebywa chory. Podkreślamy, że wentylację należy odróżniać od domieszki świeżego powietrza(patrz „Funkcje”): możliwość dodania powietrza z zewnątrz jest bardzo rzadka i jest ona dostępna wyłączenie w drogich modelach.

- Osuszanie. Tryb usuwania nadmiaru wilgoci z powietrza. Funkcja ta działa na zasadzie skraplania pary wodnej na zimnym wymienniku ciepła klimatyzatora; Zebrana wilgoć jest zwykle...odprowadzana na zewnątrz rurą drenażową lub gromadzona w specjalnym zbiorniku. Zwróć uwagę, że kondensacja występuje również w trybie chłodzenia (patrz powyżej); tryb osuszania różni się od niego tym, że temperatura powietrza przechodzącego przez klimatyzator zmienia się bardzo nieznacznie - zwykle o nie więcej niż 1 °C - lecz wilgotność spada bardzo zauważalnie.

- Ogrzewanie. Tryb podwyższenia temperatury w pomieszczeniu. Należy mieć na uwadze, że większość klimatyzatorów z tą funkcją nie jest przeznaczona do użytku jako pełnowartościowe systemy grzewcze - ich zadaniem jest „pomoc” takim układom, a także ogrzewanie w sezonie przejściowym, kiedy główne ogrzewanie nie jest włączone. Ponadto dopuszczalna temperatura zewnętrzna (patrz „Minimalna t dla trybu ogrzewania”) może się różnić, na przykład nie każda jednostka z trybem ogrzewania może pracować w mrozie. Z drugiej strony są wyjątki - wydajne modele odporne na zimno, specyfikacje których są zbliżone do pomp ciepła. Są one w stanie wytrzymać temperatury -25 °C, a nawet niższe.

- Nawilżanie. Tryb zwiększania wilgotności powietrza. Taka potrzeba często pojawia się zimą: gdy powietrze jest podgrzewane przez urządzenia grzewcze, jego wilgotność względna spada (a ogólny komfort w pomieszczeniu jest ściśle powiązany z wilgotnością względną). Ponadto w pomieszczeniach, w których przebywają małe dzieci, zaleca się specjalne nawilżanie powietrza. Tryb nawilżania w klimatyzatorach występuje niezwykle rzadko i tylko w modelach klasy premium. A do pracy nawilżacza potrzebny jest zapas wody, który należy monitorować i okresowo uzupełniać.

- Domieszka powietrza. Możliwość mieszania świeżego powietrza z zewnątrz z powietrzem przepuszczanym przez klimatyzator. Dzięki temu modele z tą funkcją nie tylko zmieniają temperaturę i wilgotność powietrza, lecz także dodatkowo je odświeżają. Z drugiej strony mieszanie znacznie komplikuje zarówno konstrukcję samego klimatyzatora, jak i jego instalację. Dlatego funkcja ta jest dość rzadka, występuje głównie w modelach ze średniej półki i wyżej.

- Automatyczny wybór trybu pracy. Funkcja zwalniająca użytkownika z konieczności ręcznego sterowania parametrami klimatyzatora. W rzeczywistości wystarczy ustawić żądany mikroklimat w pomieszczeniu - po tym urządzenie będzie samodzielnie monitorować aktualne warunki i wybierać żądany tryb pracy. Najczęściej funkcja ta przewiduje monitorowanie temperatury i automatyczne przełączanie między chłodzeniem i ogrzewaniem, lecz w zaawansowanych modelach mogą być dostępne bardziej rozbudowane opcje - na przykład monitorowanie wilgotności z automatyczną aktywacją osuszania lub nawet nawilżania.

- Tryb nocny. Funkcja, która pozwala maksymalnie komfortowo korzystać z klimatyzatora w nocy. Ten tryb ma dwie główne funkcje. Po pierwsze, prędkość wentylatora jest ustawiana na minimum, aby zmniejszyć poziom hałasu i uniknąć dużych prądów powietrza, które mogą zakłócać sen. Po drugie, zmiana temperatury zachodzi bardzo powoli i płynnie - o kilka stopni w ciągu dwóch-trzech godzin; jest to uważane za optymalne do komfortowego snu. Dodatkowo w trybie nocnym można zastosować timer, który wyłącza klimatyzator po 7-8 godzinach.

- Tryb antyzamarzaniowy. Funkcja występująca w klimatyzatorach z ogrzewaniem (patrz „Tryby pracy”); przeznaczona głównie dla domów prywatnych, domków letniskowych i innych podobnych miejsc, które w zimnych porach roku można pozostawić na długi czas bez opieki. Podczas korzystania z ogrzewania w trybie czuwania klimatyzator utrzymuje niską dodatnią temperaturę w pomieszczeniu (około + 8,10 °C). To wystarczy, aby uniknąć zamarzania ścian, przy tym zużycie energii jest dość niskie.

- Samooczyszczanie. Tryb automatycznego oczyszczania wewnętrznych części klimatyzatora - zwykle wskutek intensywnego „przedmuchiwania” powietrzem. Pozwala to na usunięcie kurzu nagromadzonego w środku i wysuszenie nadmiaru wilgoci, a także zapobiega rozwojowi szkodliwych mikroorganizmów. Jednocześnie samooczyszczanie nie eliminuje konieczności pełnego ręcznego oczyszczania lub wymiany elementów roboczych w filtrach klimatyzatora.

Pobór mocy przez klimatyzator w trybie chłodzenia i ogrzewania; dla modeli bez funkcji ogrzewania, jest podawany tylko jeden numer. Tego parametru nie należy mylić z efektywną wydajnością klimatyzatora. Efektywna moc to ilość ciepła, jaką urządzenie jest w stanie „przepompować” do otoczenia lub do pomieszczenia (więcej informacji można znaleźć w rozdziale „Moc w trybie chłodzenia”, „Moc w trybie ogrzewania”). W tym rozdziale wskazywana jest ilość energii elektrycznej zużywanej przez urządzenie z sieci.

We wszystkich klimatyzatorach pobór mocy jest kilkakrotnie niższy niż mocy efektywny - wynika to ze specyfiki działania takich jednostek. Przy tym urządzenia o tej samej wydajności mogą różnić się zużyciem energii. W takich przypadkach bardziej ekonomiczne modele zwykle kosztują więcej, lecz przy ciągłym użytkowaniu różnica może szybko się zwrócić ze względu na mniejsze pobór mocy elektrycznej.

Również od tego niuansu zależą dwa punkty związane z elektrotechniką. Po pierwsze, pobór mocy wpływa na zapotrzebowanie na moc: modele do 3 - 3,5 kW można podłączać do zwykłego gniazdka, a przy wyższym zużyciu energii wymagane jest albo zasilanie bezpośrednio z panelu, albo połączenie trójfazowe (patrz poniżej). Po drugie, pobór mocy jest potrzebny do obliczenia obciążenia sieci i niezbędnych parametrów wyposażenia dodatkowego: stabilizatorów, generatorów awaryjnych, zasilaczy awaryjnych itp.

Moc cieplna klimatyzatora podczas pracy w trybie chłodzenia, czyli ilość energii cieplnej, którą urządzenie jest w stanie przekazać z pomieszczenia na zewnątrz podczas pracy w tym trybie.

Ogólnie moc chłodnicza do 2 kW dla nowoczesnych klimatyzatorów jest uważana za bardzo skromną, 2 - 3 kW - niską, 3 - 4 kW - średnią, 4 - 6 kW - powyżej średniej, a w najcięższych i najbardziej wydajnych modelach liczba ta może wynosić 6 - 8 kW , a nawet więcej . Co więcej, konwencjonalna jednostka BTU, pochodząca z Wielkiej Brytanii, może być używana do oznaczania mocy; w naszym katalogu 1 BTU odpowiada około 293 W, jednak dla wygody wyboru dopuszczane są pewne odstępstwa - np. kategoria 7000 BTU obejmuje jednostki o mocy od 1,8 do 2,3 kW. Również sprzedawane są klimatyzatory 9000, 12000 , 18000, 24000 BTU i więcej.

Jeśli chodzi o wybór według tego wskaźnika, najprostsza formuła jest następująca: co najmniej 100 W lub 1/3 BTU mocy cieplnej powinno przypadać na 1 m2 powierzchni pomieszczenia. Tak więc, aby oszacować maksymalną powierzchnię użytkową, moc w watac...h należy podzielić przez 100, a pojemność BTU należy pomnożyć przez trzy. Jednak wszystkie te obliczenia dotyczą tylko standardowych pomieszczeń mieszkalnych/biurowych o wysokości sufitu około 2,5 - 3 m. W przypadku innych warunków należy użyć bardziej złożonego wzoru, który jest sumą trzech parametrów: 1) Q1 - zysk ciepła samego pomieszczenia, obliczony przez pomnożenie powierzchni pomieszczenia przez wysokość sufitów i współczynnik przenikania ciepła (w zależności od warunków waha się od 30 do 40 W); 2) Q2 - zysk ciepła z pracujących urządzeń (średnio jedna trzecia całkowitej mocy wszystkich urządzeń elektrycznych); 3) Q3 - przyrost ciepła od każdej osoby (od 100 W podczas pracy siedzącej do 300 W podczas dużego wysiłku fizycznego). Bardziej szczegółowe zalecenia dotyczące takich obliczeń można znaleźć w specjalnych źródłach.

Szczególnym przypadkiem są sprzedawane oddzielnie jednostki zewnętrzne klimatyzatorów (patrz „Wyposażenie”). W tym przypadku moc w trybie chłodzenia to maksymalna moc cieplna jednostki wewnętrznej (oczywiście w tym samym trybie), którą można podłączyć do tej jednostki zewnętrznej. W przypadku systemów typu multisplit brany jest pod uwagę całkowity wskaźnik wszystkich jednostek wewnętrznych.

Moc dostarczana przez klimatyzator w trybie grzania. Jest wskazywana wedle ilości energii cieplnej, jaką klimatyzator jest w stanie „przepompować” ze środowiska zewnętrznego do pomieszczenia podczas pracy w tym trybie. Najskromniejsze nowoczesne jednostki mają moc grzewczą 2 - 3 kW a nawet mniej , w najbardziej wydajnych osiąga ona 6 - 8 kW i więcej .

Przy ocenie tej mocy stosuje się te same wzory, które są używane do obliczania mocy ogrzewania tradycyjnego. Tak więc do pełnego ogrzewania zwykłego pomieszczenia mieszkalnego lub biurowego (z sufitami o długości 2,5 - 3 m i normalnej izolacji termicznej) wymagana jest moc cieplna co najmniej 100 W. Istnieją również bardziej szczegółowe zasady obliczeń, które pozwalają wyliczyć charakterystyki niezbędne dla innych warunków. A jeśli chodzi o sprzedawanej osobno jednostce zewnętrznej (patrz „Wyposażenie”), to znaczenie tego parametru jest nieco inne - oznacza się nim maksymalną moc jednostki wewnętrznej, którą można podłączyć do tej jednostki zewnętrznej do pracy w trybie ogrzewania. W przypadku systemów typu multisplit brana jest pod uwagę całkowita moc wszystkich jednostek wewnętrznych.

Przypomnijmy, że większość klimatyzatorów nie jest przeznaczona do użytku jako pełnowartościowe systemy grzewcze. Jednak taka jednostka może być dobrym dodatkiem do głównego sys...temu grzewczego; może się również przydać w sezonie przejściowym, kiedy ogrzewanie już nie działa, lecz na zewnątrz jeszcze jest dość chłodno. Jednocześnie klimatyzatory są tańsze od grzejników elektrycznych: efektywna moc grzejnika jest równa zużyciu energii, a klimatyzator zużywa znacznie mniej energii niż „dostarcza” do ogrzewanego pomieszczenia.

Należy również pamiętać, że jednostka BTU (dokładniej BTU/godzina) może być również używana do oznaczania mocy skutecznej (w tym w trybie ogrzewania). To oznaczenie pochodzi z Wielkiej Brytanii, 1 BTU (BTU/h) początkowo odpowiada 0,293 W, a liczby w charakterystyce klimatyzatorów odpowiadają tysiącom BTU/h. Na przykład klimatyzator 7 BTU zapewni efektywną wydajność 7000 BTU/h., czyli około 2 kW. W praktyce takie oznaczenie jest wygodne, ponieważ za pomocą BTU można łatwo określić zalecaną powierzchnię standardowego pomieszczenia (w m2): wystarczy pomnożyć liczbę wskazaną w charakterystyce przez 3. Tak więc w naszym przykładzie mocy 7 BTU będzie odpowiadała powierzchnia 7 * 3 = 21 m2.

Ilość powietrza, które klimatyzator może przejść przez siebie w ciągu godziny.

Wskaźnik ten zależy od mocy i ogólnego poziomu urządzenia, lecz nie ma tutaj ścisłej zależności: modele o tej samej mocy skutecznej mogą różnić się prędkością cyrkulacji powietrza. W takich przypadkach należy przyjąć, że większa prędkość przyczynia się do równomiernego chłodzenia/ogrzewania powietrza i skraca czas potrzebny do wytworzenia danego mikroklimatu; z drugiej strony bardziej wydajne klimatyzatory zużywają więcej energii, są większe i/lub droższe.

Maksymalny i minimalny poziom hałasu wytwarzanego przez klimatyzator podczas pracy; w przypadku systemów typu split i multisplit (patrz „Rodzaj”), domyślnie jest wskazywany dla jednostki wewnętrznej, a dane dotyczące jednostki zewnętrznej mogą być wskazywane w uwagach.

Poziom hałasu podawany jest w decybelach; jest to jednostka nieliniowa, więc najłatwiejszym sposobem oceny tego parametru są tabele porównawcze – można je znaleźć w specjalnych źródłach. Należy zauważyć, że zgodnie z normami sanitarnymi maksymalny stały poziom hałasu w pomieszczeniach mieszkalnych wynosi 40 dB w dzień i 30 dB w nocy; w przypadku biur wartość ta wynosi 50 dB, a w pomieszczeniach przemysłowych wyższe poziomy hałasu mogą być akceptowalne. Warto więc wybrać klimatyzator, biorąc pod uwagę to, gdzie i jak planujesz z niego korzystać.

Jeśli chodzi o konkretne wskaźniki, wśród najcichszych nowoczesnych klimatyzatorów spotykane są modele o minimalnych wskaźnikach 23 – 24 dB , 22 - 21 dB , a czasem nawet 20 dB lub mniej . Jednakże, również nie są rzadkie jednostki 31-31 dB i 33-34 dB ; taka głośność z reguły nie powoduje dyskomfortu w ciągu dnia, lecz w nocy nie jest już pożądana. Niemniej jednak w niektórych przypadkach „głośniejszy” klimatyzator może być najlepszym wyborem: redukcja hałasu wpływa na cenę, czas...ami jest to dość zauważalne, a jeśli urządzenie nie planuje się włączać w nocy, można nie przepłacać za dodatkową redukcję szumów.

Ogólna klasa efektywności energetycznej, jaką spełnia klimatyzator podczas pracy w trybie chłodzenia.

Wskaźnik ten oznaczono literami łacińskimi od A (najwyższa skuteczność) i dalej. Jest on bezpośrednio związany z wartością EER (patrz współczynnik chłodzenia EER): każda poszczególna klasa efektywności energetycznej odpowiada określonemu zakresowi współczynników (na przykład B - od 3,0 do 3,2). Konkretne wartości współczynników dla każdej klasy można znaleźć w specjalnych tabelach; tutaj zauważamy, że bardziej wydajne klimatyzatory są droższe, lecz ta różnica może się opłacić dzięki oszczędności energii elektrycznej.

Mały ekran instalowany na jednostce wewnętrznej klimatyzatora. Wyświetlacz taki ma zazwyczaj najprostszą funkcjonalność i wyświetla ograniczony zestaw symboli - cyfry, część liter, a czasami także pojedyncze ikony graficzne. Jednak nawet taki ekran może wyświetlić całkiem sporo informacji: ustawioną temperaturę, tryb pracy, ustawienia timera, stan filtrów, kody błędów itp. Dzięki temu sterowanie jest wygodniejsze i wizualne niż bez tej funkcji.