Porównanie Hotpoint-Ariston TQG 641 HA WH biały vs Hotpoint-Ariston PC 640 T OW R beżowy

— Retro. Płyty grzewcze wykonane w starym stylu - przy tym funkcjonalność takich modeli z reguły jest dość nowoczesna (podobna do klasycznych). Takie rozwiązania są przeznaczone głównie do kuchni o odpowiednim designie. Należy pamiętać, że styl retro zwykle nie jest tani, a urządzenia z tej kategorii, podobnie jak płyty grzewcze o nietypowym wyglądzie (patrz poniżej), o jednakowych parametrach użytkowych, są znacznie droższe niż odpowiedniki o klasycznym wyglądzie.

— Domino. Specyficzny rodzaj kompaktowych płyt grzewczych, zwykle jedno- lub dwupalnikowych. Nazwa wynika z faktu, że takie modele z wyglądu przypominają domino, a dwa palniki potęgują podobieństwo. Ta opcja jest jednak popularna nie tylko wśród płyt grzewczych - jest również wygodna w przypadku grilli i frytkownic (patrz "Urządzenie"). Płyta Domino jest zwykle instalowana na blacie stołu, od ściany do przedniej krawędzi. Jako główna płyta grzewcza ta opcja jest bardzo wygodna w ciasnych warunkach, gdy w kuchni nie ma dużo miejsca. Również z tego typu urządzeń można złożyć wielofunkcyjny zestaw według zasady konstruktora - np. zamontować obok siebie płytę, grill i tepan. Innym zastosowaniem jest rozbudowa istniejącej płyty; tu jednak należy mieć na uwadze, że z wyglądu „domino” jest najczęściej podobne do klasycznych modeli i nie pasuje do stylu retro.

— Niestandardo...wa. Płyty grzewcze w oryginalnym designie, który nie pasuje do żadnej z wyżej wymienionych kategorii. Większość tych modeli ma układ „poziomy” – szerokość powierzchni jest znacznie większa niż jej głębokość, a palniki znajdują się wzdłuż urządzenia. W takim przypadku liczba i wielkość palników może być różna; modele są dostępne zarówno z tymi samymi grzałkami, jak i w różnych rozmiarach. Niektóre rozwiązania są wykonane w postaci litych powierzchni, które w ogóle nie mają wystających części: czujniki są odpowiedzialne za sterowanie, a palniki są wyodrębnione tylko wzorem na części roboczej. Istnieją inne opcje, jeszcze bardziej ekstrawaganckie, takie jak powierzchnie okrągłe lub w kształcie kropli. Tak czy inaczej, niestandardowy design może być przydatny nie tylko z estetycznego, ale także praktycznego punktu widzenia: może być najlepszą opcją tam, gdzie trudno jest zainstalować płytę w bardziej tradycyjnym stylu.

— Emaliowana. Najprostsza i najczęstsza odmiana powłoki. Emalia łączy w sobie niskie koszty i dobre wskaźniki wytrzymałości, a ponadto może być dostępna w prawie każdym kolorze. Z drugiej strony jego czyszczenie może wymagać znacznego wysiłku, a z czasem na takiej powierzchni pojawiają się rysy i odpryski.

— Stal nierdzewna. Powierzchnie stalowe charakteryzują się solidnym wyglądem; dodatkowo są mocniejsze od emaliowanych, nie pojawiają się na nich pęknięcia i odpryski. Stal jest też dość łatwa w utrzymaniu czystości, jednak punkt ten jest prawie zniwelowany ze względu na trudności w utrzymaniu czystości – zanieczyszczenia pojawiają się łatwo, nawet odciski palców mogą zepsuć schludny wygląd. A do czyszczenia musisz użyć specjalnych środków - w przeciwnym razie możesz porysować piec.

— Szklano-ceramiczna . Szkło ceramiczne jako materiał ogólnie wyróżnia się wysoką przewodnością cieplną w połączeniu z dobrą wytrzymałością i odpornością na ciepło. Udało się to zwłaszcza Schott Ceram i EuroKera - producenci tej samej ceramiki szklanej, którą producenci sprzętu gospodarstwa domowego instalują w swoich modelach. Pozwoliło to na stworzenie oryginalnych modeli elektrycznych powierzchni do gotowania, w których elementy grzejne znajdują się pod solidną „pokrywą" ze szkła ceramicznego, warto zauważyć, że...właściwości tego materiału umożliwiają stosowanie go z palnikami indukcyjnymi(patrz poniżej). Takie „osłony” nie mają wystających części, a położenie grzałek jest oznaczone tylko liniami; dzięki temu można wygodnie przenosić naczynia między grzałkami, a czyszczenie takiej powierzchni jest tak proste, jak to tylko możliwe. Co prawda są też wady: szkło ceramiczne jest mniej wytrzymała od emalii czy stali, wymaga idealnie płaskich naczyń, a rozlanie płynu na płaskiej powierzchni obfituje w rozlewanie się na całej płycie i (nie tylko). Materiał ten jest również stosowany w płytach gazowych „gaz na szkle”; jest jednak bardziej obrazowy, ponieważ poza wytrzymałością nie ma kluczowych przewag nad szkłem hartowanym (patrz niżej), jednak kosztuje znacznie więcej.

— Szkło hartowane. Materiał stosowany w powierzchniach kuchennych w formacie „gaz na szkle": z niego wykonana jest powierzchnia, nad którą znajdują się palniki gazowe. Takie modele mają oryginalny wygląd, a samo szkło jest odporne na zarysowania i łatwe do czyszczenia. Jego wytrzymałość i odporność na nagrzewanie jest znacznie mniejsza niż ceramiki szklanej (to właśnie dlatego szkło hartowane nie jest stosowane w kuchenkach elektrycznych), jednak te momenty są z nawiązką rekompensowane niskim kosztem.

— Żeliwo. Oryginalny wariant występujący w niektórych modelach gazowych premium. W tym przypadku powierzchnia robocza wykonana jest z tego samego żeliwa co ruszty palnika, a same ruszty są w rzeczywistości występami na powierzchni żeliwnej. Nadaje to całej konstrukcji niezwykły, bardzo solidny wygląd, a także zwiększa jej niezawodność: konstrukcja kratownic jest taka, że nie uginają się one nawet pod najcięższymi naczyniami. Z drugiej strony czyszczenie takiej powierzchni może być dość pracochłonne (zarówno ze względu na specyfikę samego żeliwa, jak i ze względu na konieczność czyszczenia narożników między rusztami a powierzchnią), a ta opcja nie jest tania. Z tego powodu na rynku dostępnych jest tylko kilka modeli z powierzchnią żeliwną.

Liczba palników gazowych, w których płomień nie znajduje się w jednym, jak w standardowych palnikach, ale w dwóch (lub trzech) rzędach — innymi słowy, w postaci dwóch (trzech) pierścieni, jednego w drugim. Palniki o tej konstrukcji mają większą moc niż zwykłe jednorzędowe, a także bardziej równomiernie ogrzewają dno naczyń, co może być szczególnie przydatne podczas smażenia. Ponadto uważa się, że takie grzejniki najlepiej nadają się do patelni typu "Wok". Jednocześnie dla większości zadań taka zwiększona moc jest zbędna, dlatego większość modeli z tą funkcją ma tylko jedną turbosprężarka. większe ilości są niezwykle rzadkie.

Materiał, z którego wykonane są ruszty na palnikach gazowych powierzchni do gotowania. Elektryczne palniki nie wymagają rusztu.

— Stalowe. Ruszty stalowe charakteryzują się stosunkowo niewielką wagą, dobrą wytrzymałością, a jednocześnie niskim kosztem. Ze względów estetycznych i dla dodatkowej ochrony są zwykle pokrywane specjalną emalią żaroodporną. Z takiej emalii dość łatwo jest zmyć zabrudzenia, jednak niepożądane jest jej czyszczenie „twardymi” metodami - w przeciwnym razie na powierzchni mogą pojawić się odpryski i rysy. Ogólnie rzecz biorąc, pomimo ogólnej praktyczności, stalowe ruszty są uważane za mniej solidne niż żeliwne i są nieco rzadziej stosowane w płytach grzejnych. Jeśli jednak nie obciążamy powierzchni dużymi garnkami, wiadrami itp., w większości przypadków różnica nie jest krytyczna, a żywotność rusztów stalowych jest często porównywalna z „żywotnością” samej powierzchni do gotowania.

— Żeliwne. Ruszty żeliwne wyglądają solidniej i masywniej niż stalowe i ważą znacznie więcej. Można to przypisać zaletom - w przypadku, gdy ruszty można zdjąć: duża waga przyczynia się do stabilności. Ponadto takie konstrukcje są mocne, trwałe i wytrzymują nawet duże obciążenia. Kosztują nieco więcej niż stalowe, jednak w przypadku powierzchni kuchennych różnica w cenie nie jest szczególnie zauważalna. W rezultacie żeliwo jest bardzo popularnym materiałem występującym w rusztach znacznie cz...ęściej niż stal. Spośród jego wad warto zauważyć pewne trudności w oczyszczeniu go z zanieczyszczeń; z drugiej strony ruszty żeliwne zwykle nie mają dodatkowych powłok i można się nie bać zepsuć ich drucianymi gąbkami lub materiałami ściernymi.

Ogólne wymiary urządzenia szerokość i głębokość. Głębokość w tym przypadku oznacza rozmiar od przedniej do tylnej krawędzi (patrząc od strony użytkownika). Należy pamiętać, że zewnętrzne wymiary powierzchni kuchennych są często większe niż wymiary do wbudowania (patrz poniżej).