Porównanie ELAC EA101EQ vs QLS QA100

Zakres częstotliwości dźwięku, z którymi wzmacniacz może pracować. Im szerszy ten zakres – im pełniejszy ogólny obraz dźwięku, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że zbyt wysokie lub niskie częstotliwości zostaną „obcięte” przez wzmacniacz na wyjściu. Należy jednak pamiętać, że zasięg dźwięku słyszanego przez osobę wynosi średnio od 16 Hz do 20 kHz; są pewne odstępstwa od tej normy, ale są one niewielkie. Jednocześnie nowoczesna technologia hi-fi i hi-end może mieć znacznie szerszy zasięg – najczęściej jest to swego rodzaju „efekt uboczny” high-endowych układów. Niektórzy producenci mogą wykorzystywać tę właściwość do celów reklamowych, ale sama w sobie nie ma ona praktycznej wartości.

Zwróć uwagę, że nawet w słyszalnym zakresie nie zawsze ma sens gonić za maksymalnym zasięgiem. Warto zastanowić się np. nad tym, że faktycznie słyszalny dźwięk nie może być lepszy, niż potrafią kolumny; dlatego w przypadku zestawu głośnikowego o niższym progu, powiedzmy 70 Hz, nie ma potrzeby szukania wzmacniacza z tym wskaźnikiem 16 Hz. Nie zapominaj też, że sam szeroki zakres częstotliwości wcale nie gwarantuje wysokiej jakości dźwięku - wiąże się to z ogromną liczbą innych czynników.

Nominalna moc dźwięku dostarczana przez wzmacniacz na kanał podczas pracy z obciążeniem o impedancji dynamicznej (impedancji) 8 omów. W naszym katalogu parametr ten jest wskazany dla trybu, w którym wszystkie kanały wzmacniacza pracują pod obciążeniem (patrz „Liczba kanałów”); w obecności nieużywanych kanałów moc nominalna może być nieco wyższa, ale tego trybu nie można nazwać standardowym.

Moc znamionową można po prostu opisać jako najwyższą moc sygnału wyjściowego, przy której wzmacniacz jest w stanie pracować stabilnie przez długi czas (co najmniej godzinę) bez negatywnych konsekwencji. To są średnie liczby, ponieważ w praktyce sygnał audio jest z definicji niestabilny, a poszczególne skoki jego poziomu mogą znacznie przekroczyć moc nominalną. Jednak to ona jest główną podstawą oceny ogólnej głośności dźwięku.

Wskaźnik ten określa również, które głośniki można podłączyć do wzmacniacza: ich moc znamionowa nie powinna być niższa niż moc wzmacniacza.

Zgodnie z prawami elektrodynamiki, przy różnej rezystancji obciążenia dynamicznego, moc wyjściowa wzmacniacza również będzie inna. We współczesnych głośnik standardowe wartości to 8, 6, 4 i 2 omy, dla których wskazane są poziomy mocy.

Nominalna moc dźwięku dostarczana przez wzmacniacz na kanał po podłączeniu do obciążenia o rezystancji dynamicznej (impedancji) 4 omów. Aby uzyskać więcej informacji na temat mocy znamionowej i jej związku z impedancją, zobacz Moc na kanał (8 Ω).

Nominalna moc dźwięku dostarczana przez wzmacniacz na kanał po podłączeniu do obciążenia o impedancji dynamicznej (impedancji) 2 omów. Aby uzyskać więcej informacji na temat mocy znamionowej i jej związku z impedancją, zobacz Moc na kanał (8 Ω).

Wskaźnik ten opisuje ilość zniekształceń harmonicznych wprowadzanych przez wzmacniacz do przetwarzanego sygnału. Takie zniekształcenia niekoniecznie są odbierane jako szumy obce, ale w każdym razie pogarszają jakość dźwięku – na przykład mogą go bardziej przytłumić. Ich uniknięcie jest prawie niemożliwe, ale można je zredukować do poziomów niesłyszalnych dla ludzkiego ucha.

W konsekwencji całkowite zniekształcenia harmoniczne (harmoniczne) są jednym z głównych parametrów opisujących ogólną jakość dźwięku we wzmacniaczach Hi-Fi i Hi-End. Im jest niższy, tym czystszy dźwięk. Setki procenta są uważane za dobry wskaźnik dla nowoczesnych wzmacniaczy, a tysięczne i poniżej są doskonałe. Wyjątkiem są modele lampowe i hybrydowe, dla których dopuszczalne są dość wysokie współczynniki harmoniczne; więcej szczegółów patrz "Baza elementów".

- Euroblok. Analogowe wejście audio (zwykle liniowe) za pomocą złącza Euroblock. To złącze, używane głównie w profesjonalnym sprzęcie audio, wyróżnia się przyłączeniem do przewodu za pomocą zacisków. Jest to niezwykle wygodne podczas pracy z przewodami pozbawionymi izolacji (co jest często wymagane w profesjonalnym użytkowaniu): jednokrotne przykręcenie takiego przewodu do wtyczki i podłączenie/odłączenie wtyczki do złącza Euroblock jest znacznie łatwiejsze niż ciągłe odkręcanie/skręcanie zacisków. Ponadto połączenie to jest często zbalansowane (patrz „XLR (zbalansowane)” poniżej). Wejścia tego typu znajdują się głównie we wzmacniaczach w celach informacyjno-informacyjnych i koncertowych (patrz wyżej).

- Przedwzmacniacz. Dedykowane wejście do podłączenia gramofonów do wzmacniacza; często ma indeks wskazujący typ kompatybilnego przetwornika, na przykład „Phono MM” lub „Phono MM / MC” (więcej szczegółów w sekcji „Zaawansowane – Korektor Phono”). Pomimo rozpowszechnienia się formatów cyfrowych, takie odtwarzacze są nadal wysoko cenione przez audiofilów za ich wysoką jakość i wierność dźwięku i są często używane w systemach audio klasy premium. Jednak podłączenie „gramofonu” ma swoje osobliwości – w szczególności wymaga przedwzmacniacza gramofonowego (więcej szczegółów tam) – i standardowe wejścia się do tego nie nadają. Dlatego obecność złącza Phono jest obowiązkowa, jeśli chcesz podłączyć odtwarzacz bezpośrednio, bez zewnętrznego przedwzmacniacza gramofonowego.
...r> -USB B. Interfejs USB jest szeroko stosowany w technologii komputerowej dla różnych urządzeń peryferyjnych. Obecność wejścia typu B oznacza, że wzmacniacz można podłączyć do komputera jako zewnętrzne urządzenie sterowane (slave). Najczęściej przy takim połączeniu służy jako zewnętrzna karta dźwiękowa lub interfejs audio - zapewnia to wyższą jakość dźwięku i bardziej rozbudowane opcje dostosowywania niż w większości wbudowanych kart dźwiękowych, nawet tych drogich. Na tym jednak się nie kończy: w niektórych modelach za pośrednictwem USB typu B można zaktualizować oprogramowanie układowe lub zmienić specjalne parametry wzmacniacza.

- Koncentryczne S / P-DIF. Cyfrowe wejście audio, rodzaj interfejsu S / P-DIF oparty na konwencjonalnym sygnale elektrycznym (drugi typ, optyczny, opisany poniżej). Zwykle używa popularnej wtyczki typu RCA znanej jako „cinch”, jednak ma dość rygorystyczne wymagania dotyczące kabli. Przepustowość dowolnej wersji S/P-DIF jest wystarczająca nawet dla wysokiej jakości dźwięku wielokanałowego, a sama wersja koncentryczna jest prostsza, tańsza i bardziej niezawodna niż optyczna, ale bardziej podatna na zakłócenia.

- Optyczne. Wejście do przesyłania dźwięku w postaci cyfrowej za pomocą sygnałów świetlnych za pomocą kabla światłowodowego TOSLINK; jedna z wersji standardu S/PDIF. Główną zaletą światłowodu nad tradycyjnymi kablami elektrycznymi jest całkowita odporność na zakłócenia elektryczne; jednocześnie jest droższy i wymaga dość ostrożnego obchodzenia się (w szczególności nie toleruje ostrych zakrętów).

- Zrównoważony cyfrowy ( AES/EBU). Interfejs AES / EBU jest używany w profesjonalnej dziedzinie do przesyłania dźwięku w formacie cyfrowym. Może używać kilku typów połączeń; w tym przypadku oznacza to przekazanie tzw. zbalansowana linia za pomocą złącza XLR. Zarówno zasada połączenia zbalansowanego, jak i samo złącze zostały szczegółowo opisane w rozdziale „XLR (zbalansowane)” poniżej – jednak w przypadku AES/EBU jest to sygnał cyfrowy, a nie analogowy.

- Port COM ( RS-232). Złącze służące do sterowania wzmacniaczem z komputera. Za jego pośrednictwem możesz zmienić ustawienia itp. i dość cienkie, a w niektórych modelach - nawet zaktualizować oprogramowanie. Zwykle do takich celów wymagane jest specjalne oprogramowanie, które może być dostarczone wraz ze wzmacniaczem.

- Wejście sterujące (IR). Złącze do zewnętrznego odbiornika pilota na podczerwień. Odpowiednio umieszczony taki odbiornik pozwoli na korzystanie z pilota nawet w miejscach, gdzie sygnał z pilota nie może dotrzeć do głównego (wbudowanego) czujnika - np. w innym pomieszczeniu. Do takich celów można używać nie tylko czujników jako osobnego urządzenia, ale również elementów systemu kompatybilnych z pilotem - na przykład odtwarzaczy czy tunerów.

Ilość wejść liniowych w konstrukcji wzmacniacza z wykorzystaniem interfejsu RCA. W przeciwieństwie do wejścia głównego (patrz wyżej), które może współpracować z tymi samymi złączami, po podłączeniu do liniowego RCA sygnał przechodzi przez wszystkie etapy przetwarzania przewidziane we wzmacniaczu - na przykład regulacja balansu lub częstotliwości (patrz "Regulacje") itp. .P.

Aby uzyskać więcej informacji na temat samego złącza, zobacz „Wejście wzmacniacza (główne)”. W tym miejscu zwracamy uwagę, że przy użyciu RCA jako interfejsu liniowego para takich złączy jest liczona jako jedno wejście. Wynika to z faktu, że jednym kablem koncentrycznym może być przesyłany tylko jeden kanał, więc do pracy z dźwiękiem stereo potrzebna jest para.

Liczba wejść sygnałowych (dowolnego typu) określa, ile źródeł sygnału może być jednocześnie podłączonych do wzmacniacza. W związku z tym warto wybrać model na podstawie liczby wejść, biorąc pod uwagę przewidywaną liczbę takich źródeł: w końcu łatwiej je wszystkie połączyć i wybrać za pomocą pilota lub panelu sterującego wzmacniacza niż zawracać sobie głowę ponowne łączenie za każdym razem.

- Przedwzmacniacz (przedwzmacniacz). Urządzenie posiada osobne wyjście dla sygnału z przedwzmacniacza. W typie wzmacniaczy o tej samej nazwie (patrz „Typ”) takie wyjście jest z definicji dostępne i jest głównym, a czasem jedynym. W modelach zintegrowanych (patrz ibid.) wyjście przedwzmacniacza umożliwia podłączenie zewnętrznego wzmacniacza mocy i użycie go zamiast wewnętrznego. Funkcja ta może być przydatna na przykład do podłączenia mocniejszego głośnika zamiast oryginalnego lub do pracy w trybie Bi-amping. Warto dodać, że wyjście z przedwzmacniacza można zamontować również we wzmacniaczach mocy, pełniąc rolę „rozgałęźnika”.

- Do subwoofera. Obecność oddzielnego wyjścia dla subwoofera w konstrukcji wzmacniacza. Z reguły takie wyjście wykorzystuje złącze RCA (patrz „Wejście do wzmacniacza (główne)”), a sama funkcja jest realizowana dzięki zwrotnicy, która oddziela zakres niskich częstotliwości w sygnale i przekierowuje go na subwoofer Wyjście „własne” znacznie ułatwia podłączenie subwoofera: Nie wymaga żadnego dodatkowego sprzętu, wystarczy sam wzmacniacz. Zwykle zapewnia to możliwość pracy z dowolnym typem subwoofer - zarówno pasywnym, jak i aktywnym; jednak w pierwszym przypadku potrzebny będzie dodatkowy wzmacniacz zewnętrzny.

- Koncentryczne S / P-DIF. Obecność w konstrukcji wzmacniacza wyjścia elektrycznego typu S/PDIF z transmisją sygnału po kablu koncentrycznym. Więcej informacji na t...emat tego interfejsu można znaleźć w odpowiednim akapicie w p. „Wejścia”.

- Optyczne. Obecność w konstrukcji wzmacniacza wyjścia do przesyłania cyfrowego sygnału audio za pomocą kabla światłowodowego TOSLINK. Więcej informacji na temat tego interfejsu można znaleźć w odpowiednim akapicie w p. „Wejścia”.

- Jack (6,35 mm). Obecność wyjść TRS w konstrukcji wzmacniacza. Wyjścia te to gniazda 6,35 mm i mogą wyglądać podobnie do odpowiedniego gniazda słuchawkowego (patrz poniżej). Jednak to podobieństwo jest mylące: TRS wytwarza dźwięk na zasadzie „jeden kanał na wtyczkę” (wzmacniacze informacyjne mogą być wyjątkiem). Ten typ aplikacji Jacka znajduje się głównie w profesjonalnych wzmacniaczach high-end.

- Speakon. Interfejs używany w profesjonalnym sprzęcie audio do podłączenia akustyki do wzmacniacza mocy. Jest szeroko stosowany w sprzęcie dużej mocy, w tym we wzmacniaczach koncertowych (patrz „Przeznaczenie”), ze względu na jego zwiększoną niezawodność i przydatność nawet do pracy z bardzo silnymi sygnałami audio. Ale w sprzęcie AGD jest rzadko używany.

- Wyjście sterujące (IR). Wyjście sterujące umożliwia używanie wbudowanego odbiornika podczerwieni wzmacniacza z pilotem do sterowania innymi komponentami systemu audio — na przykład odtwarzaczem DVD w innym pomieszczeniu, poza zasięgiem pilota. Przy takim schemacie działania wzmacniacz faktycznie pełni rolę czujnika zdalnego, odbierającego polecenia i przesyłającego je przez wyjście sterujące do innego urządzenia. Należy zauważyć, że sama obecność takich wejść i wyjść nie gwarantuje kompatybilności różnych urządzeń, zwłaszcza jeśli są produkowane przez różnych producentów; szczegóły udostępniania powinny być wyjaśnione w oficjalnej dokumentacji.

Ilość wyjść w konstrukcji wzmacniacza przeznaczona do bezpośredniego podłączenia głośników. Jedno takie wyjście to zazwyczaj para zacisków śrubowych dla jednego głośnika. W związku z tym standardowy zestaw dla dźwięku w trybie stereo to dwa wyjścia (dwie pary). Natomiast w urządzeniach wielokanałowych (patrz „Liczba kanałów”), a także w modelach z możliwością podłączenia dodatkowego głośnika i/lub Bi-Wiring (patrz "Cechy dodatkowe") instalowanych jest więcej wyjść akustycznych – zgodnie z możliwości wzmacniacza.