Porównanie Onkyo TX-RZ740 vs Onkyo TX-RZ730

Funkcja ta automatycznie dostosowuje poziom głośności dźwięku, gdy zmienia się on gwałtownie. Taka potrzeba wiąże się np. z tym, że jeden film może zawierać zarówno dialogi, jak i intensywne efekty specjalne; w rezultacie przy niskim poziomie głośności rozmowy mogą być czasami słabo słyszalne, a przy wysokim poziomie głośności dźwięk może okresowo „uderzać w uszy” i przeszkadzać innym. Ponadto przy oglądaniu telewizji wiele osób prawdopodobnie napotykało reklamy, które brzmią zauważalnie głośniej niż podstawowy program. Automatyczne dostosowanie głośności zwiększa głośność przy niskiej mocy sygnału audio i obniża ją przy wysokiej, pomagając w ten sposób uniknąć dyskomfortu związanego ze zbyt głośnym dźwiękiem przy zachowaniu normalnej słyszalności.

Możliwość symulacji dźwięku wielokanałowego (np. 5.1) w tradycyjnych dwukanałowych słuchawkach. W tym celu zwykle stosuje się dekoder Dolby Headphone, który przetwarza dźwięk w taki sposób, że dźwięk słyszany w słuchawkach odbierany jest jako wielokanałowy – w szczególności można znacznie dokładniej określić szacunkowe położenie jego źródeł. A biorąc pod uwagę, że nowoczesne słuchawki Hi-Fi tej klasy pod względem jakości dźwięku nie ustępują akustyce (i są znacznie tańsze), funkcja ta może przydać się nawet wymagającym audiofilom.

Możliwość wykorzystania odbiornika do jednoczesnej transmisji sygnałów z różnych źródeł na ekrany i zestawy głośnikowe zlokalizowane w różnych miejscach (strefach). Na przykład w dużym domu można jednocześnie przesyłać strumieniowo film z odtwarzacza Blu-ray na ekran w dużym pokoju, program telewizyjny do telewizora w kuchni i program radiowy na zestawy głośnikowe w bibliotece. Innym przypadkiem zastosowania Multi-Zone są centra rozrywki z kilkoma różnymi rodzajami pomieszczeń (na przykład kino, kolejka i kawiarnia).

Maksymalna moc dźwięku, jaką może dostarczyć wzmacniacz mocy (jeśli jest dostępna w amplitunerze, patrz „Typ”) na kanał zestawu głośnikowego. Warto tutaj zaznaczyć, że w tym przypadku zwyczajowo wskazuje się na tzw. RMS (znamionowa maksymalna sinusoidalna) lub moc znamionowa. Za moc znamionową uważa się najwyższą moc, jaką wzmacniacz gwarantuje, że będzie w stanie dostarczyć bez przerw przez godzinę bez żadnych awarii lub awarii. Krótkotrwałe skoki poziomu sygnału mogą znacznie przekroczyć tę wartość, ale głównym wskaźnikiem nadal jest moc nominalna.

Moc wzmacniacza w dużej mierze determinuje głośność zestawu głośnikowego podłączonego do urządzenia. W praktyce głośność zależy również od charakterystyki głośników - czułości, impedancji itp .; jednak, jeśli inne rzeczy są takie same, ta sama głośniki na mocniejszym wzmacniaczu będzie brzmiała głośniej. Dodatkowo parametr ten wpływa również na kompatybilność głośników i wzmacniacza – uważa się, że różnica mocy nominalnych tych elementów nie powinna przekraczać 10-15% (a najlepiej moce powinny być takie same). A ponieważ różne pomieszczenia wymagają głośników o różnej mocy, wpływa to również na dobór wzmacniacza do konkretnej sytuacji; szczegółowe zalecenia dotyczące zależności między charakterystyką pomieszczenia a mocą akustyczną można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Należy również pamiętać, że jeśli wzmacniacz może pracować z obciążeniem o różnej rezystancji (patrz „Dopuszc...zalna impedancja akustyczna”), to dla różnych opcji moc na kanał będzie inna - im niższa rezystancja, tym wyższa moc. W charakterystyce w tym przypadku zwykle wskazywana jest maksymalna wartość tego parametru - czyli moc przy minimalnej dopuszczalnej rezystancji.

Odbiornik może pracować w trybach Bi-amping i/lub Tri-amping.

Podstawową zasadą obu tych trybów jest to, że sygnał audio jest podzielony na kilka pasm częstotliwości (basy i wysokie tony dla Bi-ampingu, w przypadku Tri-ampingu środkowe częstotliwości są rozdzielone osobno), a każde pasmo jest przetwarzane przez własny wzmacniacz i wyjście do własnego, wyspecjalizowanego zestawu głośników.... W ten sposób można osiągnąć zauważalną poprawę jakości dźwięku. Należy jednak pamiętać, że konkretna implementacja tej funkcji w odbiornikach AV może być inna. Najprostsza opcja obejmuje dwa lub trzy wbudowane wzmacniacze mocy, z których każdy wysyła cały zakres audio do własnego zestawu złączy. Do takiego urządzenia należy podłączyć zewnętrzną zwrotnicę (filtr częstotliwości) lub głośniki z wbudowanymi filtrami dla każdego pasma częstotliwości. Bardziej zaawansowane odbiorniki mogą być wyposażone we własne, wbudowane zwrotnice i w takich przypadkach tylko część zakresu częstotliwości jest wyprowadzana do każdego wzmacniacza za pomocą zestawu złączy; eliminuje to potrzebę stosowania zewnętrznych filtrów częstotliwości. Jednak w każdym przypadku, aby użyć bi/tri-ampingu, potrzebne będą głośniki obsługujące ten format połączenia.

— Radio AM/FM. Obecność wbudowanego tunera, który umożliwia odbiór audycji radiowych AM i FM bez dodatkowych urządzeń (z wyjątkiem być może anteny). W przypadku FM możliwa jest transmisja wysokiej jakości dźwięku stereo, jednak fale rozchodzą się tylko w zasięgu wzroku (10-20 km); dlatego większość stacji z tego zakresu odnoszą się do „miejskich muzycznych”. W przypadku AM zasięg transmisji mierzony jest już w setkach kilometrów, jednak jakość dźwięku jest zauważalnie niższa; dlatego takie stacje zwykle specjalizują się w audycjach "rozmownych" (zwłaszcza wiadomościach).

— Nośnik USB. Możliwość podłączenia do amplitunera nośnika USB – np. pendrive lub zewnętrzny dysk twardy i odtwarzania bezpośrednio z niego treści. Wymaga to złącza USB. Najczęściej w modelach z tą funkcją znajduje się on na panelu przednim (patrz poniżej) - zapewnia to łatwość podłączenia; lecz są wyjątki. Należy również pamiętać, że sama obecność USB nie musi oznaczać możliwości odtwarzania z nośników zewnętrznych - interfejs ten można wykorzystać w celach serwisowych, np. do aktualizacji oprogramowania lub odtwarzania z komputera (patrz „Dodatkowe cechy (wejścia) Type B").

— Strumieniowe przesyłanie dźwięku w sieci. Możliwość odtwarzania strumieniowego audio przez sieć lokalną lub Internet (w tym z serwisów takich jak Grooveshark czy Last.Fm). Nazwa „strumieniowe” wzięła się stąd, że k...ażdy utwór jest odtwarzany bezpośrednio z sieci, bez zapisywania we własnej pamięci trwałej odbiornika. Ta funkcja z definicji wymaga podłączenia do sieci komputerowych; najczęściej wykorzystuje się do tego celu moduł Wi-Fi (patrz „Interfejsy”) lub złącze LAN.

— Radio internetowe. Możliwość wykorzystania odbiornika do odbioru i odtwarzania internetowych audycji radiowych. Ta funkcja jest podobna do sieciowego audio opisanego powyżej, ponieważ wymaga połączenia sieciowego i jest przesyłana strumieniowo; jednak w przypadku sieciowego audio użytkownik sam wybiera czego i kiedy słuchać, tutaj transmisja jest podobna do konwencjonalnych audycji radiowych i jest zarządzana ze stacji radiowej. Właściwie wiele dużych stacji nadaje swoje audycje nie tylko na antenie tradycyjnej, ale także przez Internet; istnieją również specjalistyczne programy transmitowane wyłącznie przez Internet. Generalnie wybór audycji jest bogatszy niż w przypadku konwencjonalnego radia – w końcu radio internetowe nie ma ograniczeń zasięgu. A w samych odbiornikach mogą być przewidziane dodatkowe narzędzia do zarządzania taką transmisją - na przykład katalogi, wyszukiwanie według gatunków, języków itp.

Formaty plików audio i wideo, które odbiornik jest w stanie odtwarzać samodzielnie. Modele obsługujące odtwarzacz generalnie obsługują większość popularnych typów plików multimedialnych (w szczególności AVI, MPEG i MKV dla wideo, MP3, WAV i WMA dla audio), ale zestaw plików może się różnić. Ten przedmiot pozwala ci je poznać.

- AirPlay. Technologia przesyłania danych multimedialnych przez połączenie bezprzewodowe ( Wi-Fi). Opracowany przez firmę Apple jest przeznaczony głównie do nadawania treści z różnych urządzeń „Apple” (głównie przenośnych gadżetów) do kompatybilnych urządzeń zewnętrznych. Umożliwia przesyłanie plików audio (w przypadku strumieniowego przesyłania dźwięku, specyficzne informacje można znaleźć w części „Tuner i odtwarzanie”), a także obrazów, danych tekstowych, a nawet wideo. Obecność AirPlay w odbiorniku pozwoli na podłączenie do niego sprzętu Apple obsługującego tę technologię do bezpośredniego odtwarzania, a także wyświetlanie informacji o plikach na zewnętrznym ekranie (np. TV) - tytuł utworu, nazwisko wykonawcy itp. .

- AirPlay 2. Druga wersja powyższej technologii AirPlay, wydana w 2018 roku. Jedną z głównych innowacji wprowadzonych w tej aktualizacji jest obsługa formatu „multiroom” - możliwość jednoczesnego nadawania kilku oddzielnych sygnałów audio do różnych kompatybilnych urządzeń zainstalowanych w różnych lokalizacjach. Można więc np. Włączyć kolejny odcinek swojego ulubionego serialu z iPhone'a na telewizorze w salonie, a w kuchni - relaksującą muzykę z iPoda itp. Dodatkowo AirPlay 2 otrzymało szereg inne ulepszenia - ulepszone buforowanie, możliwość przesyłania strumieniowej akustyki stereo, a także obsługa sterowania głosem przez Siri.

- Chromecast. Oryginalna nazwa to Google Cast. Technologia rozpowszechniania treści na urządzenia zewnętrzne opracowana przez Google. Umożliwia przesyłanie obrazu i dźwięku z komputera lub urządzenia mobilnego do amplitunera AV, nadawanie odbywa się standardowo przez Wi-Fi, podczas gdy odbiornik i źródło sygnału muszą znajdować się w tej samej sieci Wi-Fi (z wyjątkiem Odtwarzacze multimedialne Chromecast). Technologia Chromecast obsługuje dwa tryby - w rzeczywistości nadawanie przez specjalne aplikacje (dostępne dla systemów Windows, macOS, Android i iOS) oraz „tworzenie kopii lustrzanych” treści otwieranych w przeglądarce Google Chrome na ekranie zewnętrznym.

- Wi-Fi. Interfejs bezprzewodowy używany głównie do budowy sieci komputerowych. W związku z tym odbiorniki AV mogą potrzebować go przede wszystkim do realizacji funkcji sieciowych - strumieniowego przesyłania dźwięku, radia internetowego (patrz Tuner i odtwarzanie), AirPlay (patrz wyżej), DLNA (patrz poniżej). Połączenie z sieciami komputerowymi można również przeprowadzić za pośrednictwem przewodowego interfejsu LAN(patrz poniżej), jednak Wi-Fi jest wygodniejsze ze względu na brak przewodów i możliwość pracy przez przeszkody (w tym ściany) w odległości kilkudziesięciu metrów. Ponadto w niektórych modelach technologia ta może być również wykorzystywana do bezpośredniej komunikacji z innymi urządzeniami - na przykład do używania smartfona lub tabletu jako pilota lub do transmitowania wideo na żywo za pomocą technologii Miracast lub w innym podobnym formacie.

- Bluetooth. Technologia bezpośredniej komunikacji bezprzewodowej między różnymi urządzeniami elektronicznymi; działa na odległość około 10 m, chociaż niektóre specyficzne formaty pracy zapewniają większy zasięg. Technicznie może być używany do różnych celów, w zależności od protokołów obsługiwanych przez dane urządzenie; W amplitunerach AV najczęściej stosowane są dwa protokoły A2DP do bezprzewodowej transmisji dźwięku i AVRCP do zdalnego sterowania. W pierwszym przypadku zwykle mówimy o przesłaniu sygnału z urządzenia zewnętrznego (smartfona, laptopa itp.) Do odbiornika; teoretycznie możliwa jest również opcja odwrotna - nadawanie dźwięku do słuchawek Bluetooth lub akustyki, ale z wielu powodów ten format pracy prawie nigdy nie występuje w amplitunerach AV. AVRCP z kolei pozwala na użycie zewnętrznego gadżetu (na przykład tego samego smartfona) jako pilota.

- LAN. Standardowy interfejs do przewodowego podłączenia różnych urządzeń (w tym amplitunerów) do sieci komputerowych, m.in. dostęp do Internetu. Ze względu na obecność przewodu połączenie jest mniej wygodne niż opisane powyżej Wi-Fi. Z drugiej strony połączenie LAN wygrywa pod względem niezawodności połączenia i rzeczywistej szybkości przesyłania danych - zwłaszcza jeśli w sieci jest wiele urządzeń bezprzewodowych i załadowane są kanały Wi-Fi (co jest dość powszechne, ponieważ moduły Wi-Fi są bardzo popularne we współczesnej elektronice). Dlatego do pracy z dużymi ilościami danych - na przykład oglądania wideo w wysokiej rozdzielczości przez DLNA (patrz poniżej) - lepiej nadaje się sieć LAN.

- RS-232. Przewodowy interfejs, który pierwotnie pojawił się w technologii komputerowej. W amplitunerach można to nazwać usługowym: zawartość nie jest przesyłana przez to złącze, ale dzięki niemu można podłączyć urządzenie do komputera i zdalnie zmieniać ustawienia, a także aktualizować oprogramowanie.

- MHL. Szybki przewodowy interfejs do przesyłania danych multimedialnych (wideo i audio) z urządzeń mobilnych na ekrany zewnętrzne. Przepustowość pozwala na pracę z obrazami o wysokiej, a nawet ultra wysokiej rozdzielczości, a także z wielokanałowym dźwiękiem. Ponadto po podłączeniu gadżet można naładować. W urządzeniach mobilnych sygnał MHL jest wyprowadzany przez standardowy port microUSB; a rolę wejścia w amplitunerach AV (i innych urządzeniach stacjonarnych) pełni złącze HDMI (patrz poniżej) - ale nie byle jakie, ale tylko początkowo kompatybilne z MHL i noszące odpowiednie oznaczenie. Dostępne są adaptery do podłączenia do zwykłego HDMI, ale dodatkowe funkcje (jak samo ładowanie) przy takim połączeniu mogą nie być dostępne.

- DLNA. Technologia używana do integracji różnych urządzeń elektronicznych w jedną cyfrową sieć z możliwością bezpośredniej wymiany treści. Urządzenia, dla których deklarowana jest obsługa tego standardu, mogą skutecznie komunikować się niezależnie od producenta. Amplituner AV z DLNA może na przykład odtwarzać film bezpośrednio z dysku twardego komputera w sąsiednim pokoju lub przesyłać zdjęcia ze smartfona do telewizora. Połączenie z siecią można przeprowadzić zarówno przewodowo (LAN), jak i bezprzewodowo (Wi-Fi, patrz wyżej).

- Negocjacja zdalnego sterowania. Funkcja umożliwiająca podłączenie amplitunera AV do innego urządzenia (takiego jak odtwarzacz Blu-ray lub zewnętrzny wzmacniacz) i sterowanie obydwoma urządzeniami za pomocą jednego pilota. Kupując sprzęt o podobnej funkcji konieczne jest doprecyzowanie kompatybilności - z reguły w takim „pakiecie” może pracować tylko sprzęt jednego producenta, a nawet w takich przypadkach możliwe są własne niuanse po uzgodnieniu.

- Asystent głosowy. Odbiornik obsługuje asystenta głosowego. W naszych czasach najpopularniejsi są następujący asystenci:

• Google Assistant
• Apple Siri
  
• Amazon Alexa

Możliwe są jednak inne rozwiązania. W każdym razie należy zauważyć, że nie mówimy o asystencie wbudowanym w sam odbiornik, ale o kompatybilności z urządzeniami zewnętrznymi, które mają tę funkcję (na przykład ze smartfonem lub tabletem). Ale nawet taka kompatybilność pozwala wydawać komendy do odbiornika głosem - jest to często wygodniejsze niż bardziej tradycyjne metody sterowania. Konkretny zestaw obsługiwanych poleceń i języków może się różnić w zależności od asystenta głosowego i jego konkretnej wersji.

Dekoder można ogólnie określić jako standard, w którym nagrywany jest dźwięk cyfrowy (często wielokanałowy). Do normalnego odtwarzania takiego dźwięku urządzenie musi obsługiwać odpowiedni dekoder. Dolby Digital i DTS były pierwszymi oznakami dekodowania wielokanałowego, stopniowo ulepszając i wprowadzając nowe chipy. Ostatnie etapy na 2020 rok to dekodery Dolby Atmos i DTS X. A pośrednie to Dolby TrueHD, Dolby Pro Logic II, DTS-HD, DTS ES, DTS Neural:X, DTS Neo (6,X).

-Dolby Atmos. Dekoder, który nie wykorzystuje sztywnego podziału dźwięku na kanały, ale przetwarzanie obiektów audio, dzięki czemu może być używany z prawie dowolną liczbą kanałów w systemie odtwarzającym - dźwięk zostanie podzielony między kanały tak, aby każdy obiekt audio jest słyszalny jak najbliżej zamierzonego miejsca. W przypadku Dolby Atmos głośniki sufitowe (lub głośniki skierowane w sufit) są uważane za wysoce pożądane. Jednak w ostateczności można się bez nich obejść.

- DTS X. Analog do Dolby Atmos opisanego powyżej, gdy dźwięk jest rozprowadzany nie przez oddzielne kanały, ale przez obiekty audio. Sygnał cyfrowy zawiera informacje o tym, gdzie (zgodnie z i...ntencją reżysera) powinien znajdować się słyszalny przez użytkownika obiekt i w jaki sposób powinien się poruszać, a procesor urządzenia odtwarzającego przetwarza tę informację i określa, jak dokładnie dźwięk ma być rozłożony na dostępnym kanałów w celu uzyskania wymaganej lokalizacji. Dzięki temu DTS X nie jest przywiązany do określonej liczby kanałów dźwiękowych – może ich być tyle, ile chcesz, system automatycznie podzieli dźwięk na nie, osiągając pożądany dźwięk. Zwróć też uwagę, że ten dekoder umożliwia oddzielną regulację głośności okien dialogowych.