Porównanie StarLine Twage B9 vs StarLine Twage A9

Liczba niezależnych stref bezpieczeństwa przewidzianych w systemie alarmowym.

Każda niezależna strefa ma swój własny zestaw czujników - na przykład jedna strefa może obejmować drzwi, druga - bagażnik, trzecia - maskę itp. Umożliwia to w szczególności ustalenie, w którym miejscu podjęto próbę włamania, nastąpiło uderzenie itp., i podanie odpowiedniego sygnału – aż do wskazania konkretnego miejsca aktywacji na wyświetlaczu dwukierunkowego pilota (patrz „Rodzaj komunikacji”). Ponadto dla poszczególnych stref bezpieczeństwa można przewidzieć osobne uzbrajanie/rozbrajanie lub różnicę czasu. Na przykład przez automatyczne uzbrajanie (patrz „Ochrona i bezpieczeństwo”) alarm drzwi może włączać się natychmiast, a bagażnika jakiś czas później, co pozwoli spokojnie odebrać rzeczy stamtąd.

Najprostsze nowoczesne alarmy samochodowe mają 1 - 2 strefy bezpieczeństwa, w zaawansowanych modelach liczba ta może przekroczyć półtora tuzina (co pozwala w szczególności zapewnić własną strefę bezpieczeństwa dla każdych drzwi).

- Tryb cichej ochrony. Ten tryb zakłada całkowity brak sygnałów dźwiękowych w przypadku alarmu. W modelach z komunikacją jednokierunkową (patrz „Rodzaj komunikacji”) ostrzeżenie jest zwykle realizowane za pomocą sygnałów świetlnych (migania reflektorów), przy czym powiadomienie dwukierunkowe jest wysyłane do breloka lub innego urządzenia. W każdym razie tryb cichy może być bardzo przydatny, gdy nadmierny hałas jest niepożądany - na przykład w nocy, kiedy syrena może przeszkadzać ludziom wokół Ciebie.

- Ciche uzbrajanie/rozbrajanie. Możliwość cichej aktywacji i dezaktywacji trybu ochrony, gdy alarm informuje o zmianie trybu pracy jedynie za pomocą sygnałów świetlnych lub powiadomień na breloku (lub innym urządzeniu sterującym). Funkcja ta będzie bardzo przydatna, jeśli potrzebujesz zachować ciszę (na przykład o późniejszej porze dnia lub wcześnie rano), lub jeśli nie chcesz dawać innym (w tym ewentualnym intruzom) niepotrzebnych sygnałów o stanie samochodu.

- Automatyczne uzbrajanie. Możliwość automatycznego uzbrajania autoalarmu. Z reguły dzieje się to po wyłączeniu zapłonu i zamknięciu wszystkich drzwi. Znaczenie tej funkcji składa się z dwóch głównych punktów. Po pierwsze, zmniejsza prawdopodobieństwo zapomnienia o uzbrojeniu i pozostawieniu auta bez ochrony. Po drugie, automatyczne uzbrajanie eliminuje konieczność ponownego wysyłania sygnałów z pilota i utr...udnia intruzom próby odczytania sygnału za pomocą skanera.

- Opóźnienie uzbrajania. Możliwość odroczenia automatycznego uzbrojenia pojazdu (patrz wyżej) na pewien czas - zwykle w ciągu kilku minut. Funkcja ta przyda się szczególnie wtedy, gdy po wyjściu z auta często trzeba do niego wracać – np. po jakieś rzeczy.

- Uzbrajanie podczas pracy silnika. Możliwość uzbrojenia alarmu podczas pracy silnika samochodu. Funkcja ta może być bardzo przydatna, jeśli musisz wysiąść, pozostawiając samochód bez opieki, a wyłączanie silnika jest niepożądane - na przykład, jeśli jest on włączony w celu rozgrzania się przed pilną podróżą.

- Ochrona obwodowa. Ochrona obwodowa zapewnia ochronę przed nielegalnym wejściem do samochodu: alarm z tą funkcją jest w stanie zareagować na otwarcie drzwi, a w przypadku zastosowania dodatkowych wyłączników krańcowych (patrz "Zawartość dostawy") - również na otwarcie maski i/lub bagażnika. W takim przypadku sygnał może zostać wyzwolony nie tylko podczas bezpośredniego otwierania, ale także podczas próby otwarcia.

- Układ przeciwporwaniowy (Anti-Hi-Jack). Możliwość blokowania silnika lub sterowania w przypadku uprowadzenia pojazdu lub wyciągnięcia kierowcy siłą z auta. Konkretna implementacja tej funkcji może się różnić. Na przykład niektóre modele alarmów zapewniają ochronę przed napadem: jeśli drzwi kierowcy zostaną otwarte przy włączonym zapłonie, timer zacznie odliczać, a jeśli po chwili kierowca nie wyłączy Anti-Hi-Jack (naciskając tajny przycisk, wprowadzając kod lub w inny sposób niedostępny napastnikowi) system blokuje samochód. W innych modelach funkcję tę można aktywować zdalnie – np. sygnałem z telefonu komórkowego. Blokowaniu mogą towarzyszyć również inne działania systemu - na przykład włączenie syreny lub zablokowanie drzwi w celu aresztowania napastnika.

- Rozbrajanie w dwóch etapach (AV). Korzystając z tej funkcji, aby całkowicie rozbroić samochód, należy dwukrotnie wydać polecenie z urządzenia sterującego: pierwsze polecenie odblokowuje tylko drzwi kierowcy, a pozostałe otwiera dopiero drugie naciśnięcie przycisku. W ten sposób zapewniona jest ochrona przed złodziejami i innymi napastnikami, którzy mogą wejść do auta przez niekontrolowane przez kierowcę drzwi.

Maksymalna odległość, na jaką można sterować alarmem ze standardowego breloka. Innymi słowy, jest to najdłuższa odległość, z której kierowca może dać systemowi sygnał sterujący. Parametr ten należy odróżniać od zasięgu odbioru (patrz niżej): ze względu na niewielkie rozmiary nadajniki w brelokach są wykonane stosunkowo słabe, a zasięg sterowania z breloka nieuchronnie okazuje się mniejszy niż zasięg odbioru sygnałów do breloka (jeśli ten ostatni jest w ogóle dostępny w tym modelu).

Przy wyborze według tego parametru należy pamiętać, że zasięg sterowania jest wskazywany dla idealnych warunków - czyli linii wzroku z minimalnymi zakłóceniami. Rzeczywisty zasięg pilota będzie nieuchronnie mniejszy, szczególnie w warunkach obfitości przeszkód. Jednocześnie nowoczesne alarmy samochodowe mają najczęściej dość imponujące wskaźniki zasięgu. Tak więc odległość mniejszą niż 500 m w tym sensie uważa się za raczej małą; 500 – 750 m jest wartością średnią, 750 – 1000 m jest powyżej średniej, a w niektórych modelach podawany jest zasięg powyżej 1 km.

Maksymalny zasięg, w jakim standardowy pilot w systemie dwukierunkowym (patrz „Typ komunikacji”) może odbierać sygnały z centrali alarmowej. Innymi słowy, jest to najdłuższy dystans, na którym kierowca może otrzymywać powiadomienia z alarmu samochodowego na brelok.

Wybierając według tego wskaźnika, należy pamiętać, że zakres sterowania jest wskazywany dla idealnych warunków - czyli w bezpośredniej linii wzroku z minimalnymi zakłóceniami. Rzeczywisty zasięg systemu będzie nieuchronnie mniejszy, zwłaszcza w warunkach obfitości przeszkód. Jednocześnie główne jednostki sygnalizacyjne mogą być wyposażone w dość mocne nadajniki zdolne do skutecznego „dosięgnięcia” breloków na duże odległości. W związku z tym deklarowany zasięg odbioru okazuje się zwykle średnio dwukrotnie większy niż zasięg sterowania (patrz wyżej), a nawet w stosunkowo prostych modelach może przekraczać 1 km.

Alarm posiada Zabezpieczenie przed skanowaniem; jeżeli w charakterystyce określa się rodzaj takiej ochrony, jest on również podany w tym rozdziale.

Skanowanie jest wykorzystywane przez złoczyńców do przechwytywania sygnału sterującego z pilota; fałszując taki sygnał, porywacz może bezpiecznie otworzyć samochód. W związku z tym zabezpieczanie to ma na celu zapobieganie takim włamaniom. Jego głównymi typami w dzisiejszych czasach są kod dynamiczny i kod dialogowy, oto cechy każdej z tych metod:

— Kod dynamiczny. Ogólna zasada kodowania dynamicznego polega na tym, że za każdym naciśnięciem przycisku, aby włączyć lub wyłączyć alarm, breloczek daje nowy, niepowtarzalny sygnał. Najczęściej używanym algorytmem do tego jest Keelog; zakłada, że sygnał z pilota zawiera dane o numerze seryjnym urządzenia, liczbie naciśnięć oraz tajnym kodzie, który centralka również „zna” (kod ten jest przypisany fabrycznie i jest unikalny dla każdego alarmu). Według numeru seryjnego system dokonuje ogólnej identyfikacji breloka, licznik naciśnięć potwierdza, że sygnał nie został wysłany wcześniej, a tajny kod pełni rolę klucza szyfrującego. Tak więc, nawet jeśli atakujący przechwyci i skopiuje sygnał z pilota, sygnał ten będzie nieaktualny i odpowiednio bezużyteczny; i niemożliwe jest rozszyfrowanie tego sygnału i odtworzenie pożądanego wariantu bez tajnego kodu.
Główną zaletą sy...stemów z dynamicznym kodowaniem jest prostota i odpowiednio niski koszt. Jednak ta metoda sama w sobie jest mniej doskonała niż kod dialogowy, zapewnia niższy stopień ochrony przed przechwyceniem i włamaniem - przy pomocy tzw. dynamicznego chwytacza kodu z zagłuszaczami atakujący może nadal pod pewnymi warunkami przechwycić kod sterujący i otworzyć samochód. Co prawda, ta procedura jest dość skomplikowana i nie daje gwarancji; więc ogólnie kod dynamiczny jest dobrą opcją dla niedrogich samochodów, które nie są szczególnie atrakcyjne dla profesjonalnych porywaczy. Ale dla maksymalnej ochrony nadal lepiej jest używać systemów dialogowych.

— Kod dialogowy. Zabezpieczenie, działające na zasadzie rozpoznania „przyjaciel czy wróg”: przed podaniem sygnału sterującego pilot i jednostka centralna wymieniają dane serwisowe, identyfikując się nawzajem i upewniając się, że sygnał pochodzi od prawowitego właściciela. Odbywa się to w następujący sposób. Po naciśnięciu przycisku na pilocie wysyła on żądanie połączenia z danymi o jego numerze seryjnym. Jednostka centralna sprawdza numer seryjny i jeśli wynik testu jest pozytywny, wysyła losowo wygenerowany numer do pilota. Pilot przetwarza tę liczbę zgodnie z określonym algorytmem i wysyła wynik (wraz z prośbą o działanie) do jednostki centralnej, która wykonuje obliczenia według tego samego algorytmu; jeśli wyniki się zgadzają, ochrona daje zielone światło dla polecenia. Algorytm użyty do obliczeń jest unikalny w każdej indywidualnej sygnalizacji, a do szyfrowania przesyłanych danych wykorzystywane są tzw. algorytmy haszujące. Dzięki temu kod dialogowy jest prawie niemożliwy do złamania: w tym celu atakujący musi przechwycić 3 pakiety danych (żądanie, zagadka, odpowiedź) i odszyfrować 2 z nich, nie znając klucza (osadzonego w samym alarmie i niedostępnego bez fizycznego dostępu do urządzenia) takie odszyfrowanie jest w naszych czasach niedostępne nawet dla najpotężniejszych komputerów.
Systemy dialogowe są oczywiście nieco droższe od dynamicznych, ale jest to z nawiązką równoważone wysokim stopniem bezpieczeństwa.

Funkcja ta jest całkowicie analogiczna do sygnału wibracyjnego używanego we współczesnych telefonach komórkowych. Jej celem jest ostrzeganie w sytuacjach, w których powiadomienia dźwiękowe są niepożądane lub nieskuteczne. Jako przykład takich warunków można przytoczyć w szczególności wykłady i inne wydarzenia, w których ma się wyłączyć dźwięk, lub hałaśliwe otoczenie (sale koncertowe, kluby itp.), gdzie wibrujący brelok w kieszeń jest wyczuwalny lepiej niż pisk jego głośnika.

Zestaw zawiera, oprócz centralki alarmowej, dodatkowe elementy, w tym magistralę CAN, magistralę LIN, zespół blokujący, immobilizer, wyłącznik krańcowy, czujnik ruchu wewnątrz pojazdu, czujnik temperatury wnętrza, czujnik przechyłu, czujnik ruchu samochodu, przekaźnik otwierania bagażnika, syrenę. Oto więcej szczegółów na ich temat:

- Magistrala CAN. Możliwość podłączenia alarmu do elektronicznej magistrali CAN pojazdu. W taką magistralę jest wyposażonych wiele współczesnych modeli samochodów (i ich liczba stale rośnie); pozwala na otrzymywanie informacji z własnych wbudowanych czujników samochodu o stanie poszczególnych jego części, od otwierania drzwi i bagażnika po położenie gałki zmiany biegów oraz odczyty prędkościomierza i obrotomierza. W dzisiejszych czasach podłączenie alarmów samochodowych do magistrali CAN jest najwygodniejszą opcją, ponieważ nie wymaga ingerencji w standardowe okablowanie samochodu i znacznie upraszcza proces. Zwróć uwagę, że sam moduł może być wbudowany (w takich przypadkach połączenie CAN jest standardowe) lub zewnętrzny. W przypadku braku modułu CAN w zestawie z reguły można go ku...pić osobno, jednak jest to trudniejsze i bardziej kłopotliwe niż od razu kupić alarm zgodny z CAN.

- Magistrala LIN. Alarm może być podłączony do magistrali LIN pojazdu. Integracja z interfejsem pojazdowym LIN umożliwia systemowi bezpieczeństwa sterowanie i interakcję z niektórymi standardowymi systemami funkcjonalnymi samochodu. Może to być układ podgrzewania silnika, układ klimatyzacji itp. Interfejs LIN (Local Interconnect Network) łączy w sobie peryferyjne i drugorzędne systemy funkcjonalne samochodu, jednak niemożliwe jest sterowanie przez niego pracą silnika lub skrzynią biegów. Główne systemy samochodu są sterowane przez interfejs CAN (Controller Area Network).

- Jednostka blokująca. Jednostka blokująca silnik znajduje się w zestawie z alarmem. Po uruchomieniu taki moduł blokuje silnik lub inny element samochodu (np. rozrusznik), uniemożliwiając napastnikowi odjechanie. Uruchomienie może nastąpić po wyzwoleniu alarmu lub po naciśnięciu przycisku „Anti-Hi-Jack” (patrz „Ochrona i bezpieczeństwo”). Istnieją dwa główne typy jednostek blokujących - ze stykami normalnie zamkniętymi i normalnie otwartymi. W pierwszym przypadku przekaźnik blokujący jest normalnie odłączony od zasilania, a po wyzwoleniu alarmu jest zasilany i otwiera obwód. Ta opcja jest wygodna, ponieważ w przypadku awarii alarmu samochód nie zostanie zablokowany, jednak niezawodność styków normalnie zamkniętych z punktu widzenia bezpieczeństwa jest nieco niższa niż normalnie otwartych. Z kolei jednostka blokująca z normalnie otwartymi stykami jest włączana w przypadku utraty napięcia na przekaźniku sterującym. Wyłączenie takiego systemu jest nieco trudniejsze (zwłaszcza jeśli sterowanie odbywa się poprzez magistralę CAN), jednak w przypadku awarii elektroniki samochodu lub alarmu samochód pozostaje nieruchomy. W niektórych alarmach przewidziane są uniwersalne jednostki blokujące, pozwalające właścicielowi wybrać format pracy - ze stykami normalnie otwartymi lub normalnie zamkniętymi - według własnego uznania.

- Immobilizer. Immobilizery to urządzenia elektroniczne zaprojektowane w celu utrudnienia ruchu samochodu w przypadku włamania do niego. Immobilizery mogą mieć różną konstrukcję i obszar oddziaływania: na przykład jedne otwierają obwód rozrusznika lub zapłonu, inne wyłączają sterownik wtrysku paliwa, a jeszcze inne wysyłają sygnał sterujący poprzez magistralę CAN (patrz „Moduł CAN”), wprowadzając cały system w stan „niedziałający”. Immobilizer może zostać dezaktywowany przez kierowcę za pomocą kluczyka, breloka, tajnego przycisku, kodu itp. Takie urządzenia w rzeczywistości zamieniają główny alarm w przypadku jego awarii lub włamania: nawet jeśli napastnikowi uda się dostać do samochodu, nie będzie w stanie porwać pojazdu. Na tym polega różnica między immobilizerami a opisanymi powyżej systemami blokującymi – one mogą działać nawet wtedy, gdy alarm „milczy”. Należy pamiętać, że immobilizery wyróżniają się wysokim stopniem tajności. Tak więc dobrze zainstalowany moduł jest starannie ukryty przed wzrokiem ciekawskich, jego działanie jest często maskowane jako usterka (na przykład symulowany jest rozładowany akumulator), a niektóre modele nie działają natychmiast, jednak jakiś czas po rozpoczęciu ruchu. To drugie zwiększa prawdopodobieństwo, że napastnik znajdzie się w zatrzymanym samochodzie na otwartej przestrzeni i ukryje się, nie próbując dokończyć porwania. Immobilizery są montowane w wielu samochodach jako standardowe wyposażenie, bezpośrednio w fabryce, jednak stopień bezpieczeństwa takiego sprzętu jest niski, a wielu kierowców woli uzupełniać go niestandardowymi urządzeniami. Oczywiście w przypadku braku immobilizera można go dokupić osobno, jednak jest to bardziej kłopotliwe niż zakup gotowego zestawu.

- Moduł antenowy. Dostępność w zestawie alarmu oddzielnej jednostki zawierającej aktywną antenę. Taka jednostka znacznie zwiększa zasięg nadajnika, pozwalając na otrzymywanie powiadomień z dwukierunkowego alarmu (patrz „Rodzaj komunikacji”) na odległość 1 km, a nawet więcej. Ponadto na module antenowym często instalowany jest przycisk lub czujnik wezwania kierowcy (patrz „Funkcje”).

- Wyłącznik krańcowy. Obecność wyłącznika krańcowego (jednego lub więcej) w zestawie alarmu samochodowego. Najczęściej wyłączniki krańcowe stosuje się jako czujniki monitorujące otwieranie drzwi, bagażnika, maski, pokrywy zbiornika gazu itp.: w pozycji zamkniętej drzwi lub pokrywa naciskają wyłącznik, a gdy się otwierają, zwalniają go, i alarm na to reaguje. Zwróć uwagę, że wiele współczesnych samochodów jest wyposażonych we własne wyłączniki krańcowe - na przykład w drzwiach; zwykle odpowiadają za włączanie oświetlenia wnętrza, jednak do takich przełączników można również podłączyć alarmy. Przy tym, po pierwsze, napastnicy zazwyczaj znają lokalizację standardowych wyłączników krańcowych i mogą je bez problemu zablokować, a po drugie, istnieją modele samochodów bez takich wyłączników. Mając oddzielne wyłączniki krańcowe, możesz je zainstalować według własnego uznania, m.in. w niestandardowych i najbardziej nieoczekiwanych dla porywacza miejscach.

- Czujnik ruchu wewnątrz pojazdu. Obecność czujnika ruchu wewnątrz pojazdu w zestawie alarmu samochodowego. Taki czujnik działa na zasadzie sonaru: okresowo wysyła sygnał ultradźwiękowy i analizuje jego odbicie, tym samym „obserwując” obiekty w kabinie, a gdy sytuacja się zmienia, uruchamia alarm. W ten sposób zapewniona jest ochrona przed „cichym” wnikaniem do wnętrza samochodu – np. poprzez wycięcie szyby, na którą nie reagują czujniki uderzenia i wyłączniki krańcowe: czujnik ruchu wewnątrz pojazdu wykryje napastnika, którego nie zauważyły inne systemy. Istnieją również zewnętrzne czujniki monitorujące sytuację wokół samochodu; po uruchomieniu nie uruchamiają głównego alarmu, jednak dają stosunkowo cichy sygnał, przeznaczony głównie do ostrzegania osoby zbliżającej się, że samochód jest na alarmie. Możliwość podłączenia takich czujników jest dostępna w wielu współczesnych alarmach samochodowych, jednak rzadko kiedy czujniki są zawarte w zestawie. Jeśli więc chcesz od razu otrzymać system z taką funkcją bez kupowania dodatkowego wyposażenia, warto wybierać spośród modeli oryginalnie dostarczanych z czujnikami ruchu wewnątrz pojazdu.

- Czujnik temperatury wnętrza. Obecność czujnika monitorującego temperaturę w kabinie jest zawarta w dostawie alarmu. Funkcja ta dostarcza kierowcy dodatkowych informacji, pozwalając mu ocenić warunki panujące w kabinie bezpośrednio z breloka alarmu, bez otwierania samochodu czy zbliżania się do niego, a w razie potrzeby podjąć działania – np. wyjść z domu kilka minut wcześniej do ogrzania kabiny na komfortową podróż. Ponadto czujnik temperatury może również służyć do ostrzegania o włamaniach: np. w chłodne dni otwieranie drzwi lub okien prowadzi do gwałtownego spadku temperatury w kabinie, co można zauważyć nawet wtedy, gdy napastnikom udało się otworzyć samochód bez wywołanie alarmu.

- Czujnik przechyłu. Jak sama nazwa wskazuje, czujnik przechyłu wykrywa zmiany pochylenia karoserii. W ten sposób na przykład system „dba” o to, aby z auta nie zostały zdjęte koła. W końcu, aby to zrobić, trzeba lekko podnieść karoserię. Jeśli porywacz samochodu zdecyduje się to zrobić, czujnik przechyłu natychmiast wykryje manipulację z karoserią i natychmiast wywoła alarm. Czujnik przechyłu jest jednym z głównych czujników w wielu systemach bezpieczeństwa samochodów i motocykli. Taki czujnik można znaleźć zarówno w niedrogich alarmach samochodowych, jak i w systemach bezpieczeństwa klasy premium.

- Czujnik ruchu samochodu wykrywa każdą mobilność auta: samochód jedzie sam, jest poruszany wózkiem widłowym lub ciągnięty, ruszy z uderzenia lub stoczy się z powodu słabego hamulca ręcznego itp. Po wykryciu faktu poruszania się samochodu, czujnik aktywuje alarm. Często używany w połączeniu z czujnikiem przechyłu.

- Przekaźnik otwierania bagażnika. Obecność przekaźnika do otwierania bagażnika w zestawie dostawy alarmu samochodowego. Jeśli w aucie jest zainstalowany elektryczny napęd bagażnika, można go podłączyć do tego przekaźnika i sterować otwieraniem/zamykaniem bagażnika za pomocą breloka z alarmem - jest to o wiele wygodniejsze niż każdorazowe wciskanie przycisku w kabinie.

- Przekaźnik z zamkiem. Obecność przekaźnika z zamkiem w zestawie alarmu samochodowego. Przekaźnik ten służy do podłączenia dodatkowego wyposażenia zewnętrznego do alarmu - na przykład wyłącznika krańcowego pod korkiem wlewu paliwa; zamek służy do mocowania przekaźnika do karoserii.

- Syrena. Obecność syreny w zestawie alarmu samochodowego. Syrena w tym przypadku jest dźwiękowym urządzeniem ostrzegawczym, które wydaje charakterystyczne sygnały dźwiękowe. Należy pamiętać, że takie urządzenie nie zawsze znajduje się w zestawie, a jeśli nie jest dostępne, trzeba albo osobno dokupić syrenę, albo podłączyć alarm do klaksonu. Jeśli więc chcesz od razu kupić alarm z własnym sygnałem dźwiękowym, warto sprawdzić zawartość zestawu wybranego modelu.

Liczba poziomów uruchamiania przewidziana w konstrukcji czujnika wstrząsów/wibracji, w który jest wyposażony alarm samochodowy.

- 1 poziom. Najprostsze czujniki wstrząsów/wibracji z jednym poziomem wyzwalania: gdy intensywność uderzenia przekroczy określony próg, uruchamiany jest alarm. Ta opcja jest niedroga, ale czujnik wymaga bardzo starannej kalibracji: jeśli czułość jest zbyt wysoka, zareaguje nawet na przejazd pobliskich pojazdów, jeśli jest zbyt niska, może nie zadziałać we właściwym momencie.

- 2 poziomy. Dość zaawansowana i jednocześnie stosunkowo niedroga opcja, zapewniająca dwa poziomy. Przy stosunkowo słabym uderzeniu/wibracji emitowany jest sygnał ostrzegawczy - może być przeznaczony nie tylko dla kierowcy, ale także dla innych, powiadamiając ich, że auto jest na alarmie i silniejsze uderzenie wywoła alarm. I już silne uderzenie włącza główny sygnał. Czujniki te są dziś bardzo popularne ze względu na połączenie wygody, praktyczności i przystępnej ceny.

- 3 poziomy. Najbardziej ekskluzywna różnorodność czujników wstrząsów/wibracji stosowanych we współczesnych alarmach samochodowych. Trzy poziomy wyzwalania pozwalają jeszcze dokładniej określić specyfikę wpływu zewnętrznego na samochód niż przy użyciu dwóch poziomów. Co prawda, taka funkcjonalność nie jest tania, dlatego czujniki trzypoziomowe znajdują się głównie w modelach klasy premium.