Porównanie Cersanit Como 90 R-UM-COM90/1 895 mm vs Marmorin Teo 90 641090020 900 mm

— Podwieszane. Umywalki przeznaczone do montażu na ścianie. Takie modele zajmują minimum miejsca, jednak są dość trudne w montażu, ponieważ wymagają montażu na ścianie za pomocą odpowiednich uchwytów. Ponadto, w większości umywalek podwieszanych, rury odpływowe (a czasem także orurowanie) są często pozostawione w zasięgu wzroku, co nie jest zbyt estetyczne. Musisz się z tym pogodzić lub coś wymyślić (na przykład samodzielnie zrobić szafkę, aby przykryć rury). Jednocześnie istnieją odmiany pozbawione tej wady. Modele te są wyposażone w półpostument (patrz „Wyposażenie”) lub postument do montażu na podłodze. Jednak w tym drugim przypadku nadal wymagają mocowania do ściany dla stabilności, dlatego nie są przypisane do opisanych poniżej wolnostojących.

— Naszafkowe. Umywalki przeznaczone do montażu na specjalnie przystosowanej szafce. Są nieco łatwiejsze do zainstalowania niż podwieszane, ponieważ nie wymagają zawiasów ani innych elementów mocujących — wystarczy postawić umywalkę na szafce i zapewnić komunikację. Ponadto w szafce podczas montażu ukryte są rury odpływowe i inne, co zapewnia schludny wygląd, a sama szafka może zapewniać dodatkowe miejsce do przechowywania różnych rzeczy. Z drugiej strony konieczność znalezienia i wyboru szafki stwarza dodatkowy kłopot, takie umywalki zajmują więcej miejsca niż umywalki podwieszane, a cechy konstrukcyjne nieco ograniczają ró...żnorodność kształtów.

— Nablatowe. Odmiana umywalek naszafkowych przeznaczona do montażu na blacie. Pod wieloma względami są podobne do modeli naszafkowych przeznaczonych na szafki (patrz wyżej), jednak są znacznie łatwiejsze w montażu: w tym przypadku nie jest wymagana specjalistyczna szafka, wystarczy każda pozioma powierzchnia z otworem odpływowym. Dzięki temu znacznie łatwiej dobrać stojak pod tego typu umywalek, a przy tym mogą one mieć niemal dowolny kształt.

— Wpuszczane w blat. Umywalki przeznaczone do wbudowania w płaską powierzchnię. Wyglądają dość elegancko i zajmują niewiele miejsca, poza tym pozostawiają użytkownikowi wybór: umywalkę można wbudować w górną powierzchnię specjalnej szafki lub w prostą półkę. W pierwszym przypadku można ukryć wewnątrz rury, a druga opcja zapewnia maksymalną wolną przestrzeń. Jednocześnie ten sposób montaże wymaga zarówno odpowiedniej powierzchni (szafki czy półki), jak i otworu w niej odpowiedniego do kształtu umywalki — mając pewną wprawę można to zrobić samemu, jednak i tak lepiej skontaktować się ze specjalistą.

— Podblatowe. Odmiana umywalek wpuszczanych w blat (patrz wyżej), w których górna krawędź umywalki po zamontowaniu znajduje się nie nad, lecz pod blatem. Ten szczegół nie odgrywa szczególnej roli (poza tym, że trochę łatwiej zmyć rozlaną na blacie wodę – wystarczy „doprowadzić” ją szmatą do krawędzi zlewu), jeśli chodzi o jej główne cechy ta odmiana jest całkowicie podobna do poprzedniej.

— Nad pralką. Umywalki przeznaczone do montażu nad pralką. Ta opcja jest wygodna przede wszystkim dlatego, że pozwala optymalnie wykorzystać przestrzeń w pomieszczeniu. Jednocześnie należy pamiętać, że nowoczesne pralki mogą znacznie różnić się wielkością, a przed zakupem warto wyjaśnić kompatybilność umywalki z konkretnym urządzeniem; jeśli pralka jest ładowana od góry, ta opcja w ogóle nie ma zastosowania. Detale montażu w różnych modelach podobnych umywalek mogą się różnić, jednak najczęściej umywalka jest ponadto mocowana do ściany i tylko częściowo opiera się na pralce (choć pralka nadal pełni rolę głównego wspornika).

— Wolnostojące. Zgodnie z nazwą takie umywalki to integralne konstrukcje składające się z umywalki i szafki, przeznaczone do montażu na podłodze. Ich główna różnica w stosunku do modeli podwieszanych z szafką (patrz wyżej) polega na tym, że są w stanie stabilnie stać na płaskiej podłodze bez żadnych dodatkowych elementów mocujących. Dzięki temu model wolnostojący można, mówiąc w przenośni, montować nawet na środku wanny (najważniejsze jest poprawne orurowanie). W związku z tym ten typ jest najłatwiejszy do montażu. Jednak modele wolnostojące są dość drogie.

Istnieją umywalki, które są przeznaczone do kilku opcji montażu — na przykład modele, które można montować tak na szafce, jak i na blacie.

Większość umywalek wykonana jest z ceramiki i kamienia sztucznego. Istnieją jednak również rzadkie umywalki miedziane, akrylowe, ze stali nierdzewnej, ze stali emaliowanej, a nawet szklane. Więcej o każdej z nich:

— Kompozyt z ceramiki. Najpopularniejszy materiał do współczesnych umywalek. Dziś umywalki ceramiczne wykonuje się z porcelany i fajansu. Porcelana ma dobrą wytrzymałość, jednak jest trudna w produkcji, przez co jest dość droga i stosunkowo rzadka. Fajans jest nieco mniej wytrzymały, jednocześnie tańszy i nie wygląda gorzej, dzięki czemu jest dość popularny.

— Kamień sztuczny. Najczęściej określenie to oznacza lany marmur – materiał kompozytowy na bazie kruszywa marmurowego lub kwarcowego wypełnionego żywicą poliestrową z barwnikami. Główną zaletą sztucznego kamienia jest jego trwałość: jest to prawdopodobnie najbardziej odporny na uderzenia materiał stosowany we współczesnych umywalkach. Dodatkowo wygląda bardzo dobrze i jest łatwy w czyszczeniu. Jednakże takie umywalki są dość kosztowne.

— Szkło. Szkło można zaliczyć do materiałów premium: wygląda elegancko, a jednocześnie bardzo oryginalnie, co sprawia, że świetnie sprawdza się w różnych wnętrzach, m.in. niestandardowych. Główną wadą szkła jest je...go kruchość: wytrzymuje uszkodzenia nieco gorzej niż materiały opisane powyżej i wymaga ostrożnego obchodzenia się. Dotyczy to zwłaszcza ciężkich przedmiotów – nigdy nie należy ich upuszczać na szklane umywalki.

— Stal nierdzewna. Główną zaletą stali jest jej niezwykle wysoka wytrzymałość: przy uderzeniu taka umywalka może zerwać się z mocowań, ale nie pęknie i najprawdopodobniej nie ulegnie nawet szczególnemu odkształceniu. Ponadto materiał ten ma specyficzny, dość stylowy wygląd. Umywalki stalowe jednak są drogie i przez to rzadko wypuszczane – głównie do specjalnych warunków użytkowania, kiedy ważna jest wytrzymałość i/lub wandaloodporność. Na przykład takie modele doskonale nadają się do toalet publicznych na stadionach lub kompleksach koncertowych.

— Akryl. Najczęściej przez akryl rozumie się materiał kompozytowy, który łączy sam akryl (wysokiej jakości tworzywo sztuczne) z włóknem szklanym. Jedną z ważnych zalet takich umywalek jest łatwość w konserwacji: akrylowa powierzchnia jest bardzo odporna na zabrudzenia i rozwody, jest łatwa w czyszczeniu, nie osadzają się na niej uporczywe zabrudzenia. Co prawda taka umywalka stosunkowo łatwo się rysuje, lecz rysy można bez problemu usunąć poprzez szlifowanie i polerowanie. Mówiąc o poważniejszych mankamentach można wypunktować słabą kompatybilność z niektórymi detergentami (głównie na bazie produktów ropopochodnych) oraz wrażliwość na wysokie temperatury. To ostatnie dotyczy zwłaszcza łazienek z bojlerami, gdzie z kranu może lecieć znacznie cieplejsza woda niż ze zwykłego wodociągu. Jednakże krótkotrwały kontakt z „wrzącą wodą” jest tolerowany przez ten materiał bez konsekwencji.

— Kamień naturalny. Drogi i prestiżowy materiał, stosowany w umywalkach klasy premium, głównie designerskich. Kamień naturalny ma solidny wygląd, jest przyjemny w dotyku, bardzo odporny na zarysowania i łatwy w czyszczeniu. Ponadto do plusów można również zaliczyć przyjazność tego materiału dla środowiska. Z drugiej strony kamień naturalny jest bardzo drogi, a jego duża waga utrudnia transport i montaż.

— Stal emaliowana. Stal, dodatkowo pokryta warstwą emalii. Stalowa podstawa jest mocna i trwała, a pokrycie jest przyjemne dla oka i zapewnia zwiększoną odporność na zarysowania. Ponadto można jej nadać niemal dowolny odcień, a konstrukcja takich umywalek nie ogranicza się do stalowoszarego koloru stali nierdzewnej. Cena produktów emaliowanych może się różnić w zależności od marki i ogólnej jakości wykonania. Jedną z ich wad jest wrażliwość na uderzenia — z tego powodu na stali emaliowanej mogą pojawić się odpryski.

— Miedź. Umywalki miedziane to przede wszystkim designerska linia produktów. Większość umywalek miedzianych jest zaprojektowana w stylu antycznym, przy tym na powierzchni miedzi tworzy się warstwa patyny, co nadaje urządzeniom antyczny wygląd. Ogólnie rzecz biorąc, miedź jest ceniona za swoje doskonałe właściwości antybakteryjne. Często do montażu miedzianej umywalki wymagany jest blat, gdyż jest ona bardzo ciężka.

Kształt komory umywalki. W większości przypadków kształt komory nie wpływa na możliwości umywalki i dobierany jest w oparciu o specyfikę montażu. Tak więc w przypadku montażu nablatowego (patrz wyżej) jedynym ograniczeniem jest projekt łazienki i osobiste preferencje kupującego; podczas montażu naszafkowego należy również wziąć pod uwagę kształt szafki; modele podwieszane nieuchronnie mają płaską tylną ścianę do mocowania do ściany itp.

Jako osobny typ można wyróżnić umywalki narożne: ten kształt jest przeznaczony do ciasnych przestrzeni, w których musisz maksymalnie zaoszczędzić miejsce. Jeśli oszczędności nie są krytyczne, warto zwrócić uwagę na inne opcje.

Przelew to specjalny otwór umieszczony w górnej krawędzi umywalki. Zapobiega przelewaniu się wody: gdy dotrze do przelewu, woda spływa specjalnym wężem do rury odpływowej, co ratuje łazienkę przed „powodzią”. Wąż taki może być dołączony do umywalki, ale w większości przypadków należy go dokupić osobno.

Należy pamiętać, że przelew jest przeznaczony do sytuacji, gdy sam otwór odpływowy jest zamknięty (na przykład korkiem); jeśli odpływ jest zatkany poniżej (powiedzmy w syfonie), funkcja ta będzie bezużyteczna — woda wszystko jedno nie będzie miała dokąd spłynąć z napełniającej się umywalki. Dlatego obecność przelewu w konstrukcji umywalki nie eliminuje konieczności monitorowania stanu kanalizacji.

Istnieje wiele narodowych stereotypów: wielu użytkowników uważa niektóre kraje za bardziej atrakcyjne niż inne. Jednak w naszych czasach te stereotypy praktycznie nie mają podstaw. Po pierwsze, w kraju pochodzenia marki często znajduje się tylko siedziba producenta, a produkcja może znajdować się również w innym państwie. Po drugie, pochodzenie z określonego kraju nie jest jeszcze gwarancją jakości: wszystko zależy od tego, jak dokładnie dany producent kontroluje swoje produkty. Dlatego przy ocenie jakości warto skupić się nie na „narodowości”, ale przede wszystkim na renomie danej marki i półce cenowej produktu. Reprezentowane są następujące kraje: Belgia, Niemcy, Indie, Hiszpania, Włochy, Polska, Portugalia, Słowenia, USA, Turcja, Francja, Czechy, Szwajcaria, Szwecja, Japonia.