Porównanie Sony BDV-N9200W vs LG BH-9520TW

Moc znamionowa jednego kanału przedniego zestawu kina domowego. Ten punkt wskazuje moc kompletnego głośnika przedniego, ale może również określić charakterystykę wbudowanego wzmacniacza - jego moc znamionowa na konkretnym kanale (niekoniecznie przednim) z reguły nieznacznie przekracza moc odpowiedniego głośnika.

Moc nominalna w tym przypadku to najwyższa średnia (średnia kwadratowa, RMS) moc dźwięku, jaką głośnik jest w stanie oddać przez nieskończenie długi czas, pracując bez awarii i przeciążeń. Poszczególne skoki sygnału mogą być silniejsze, ale moc akustyczną określa RMS.

Im wyższy wskaźnik(niezależnie od tego, czy mówimy o głośnikach przednich, czy o innych głośnikach) - im głośniki są głośniejsze, tym lepiej nadają się do dużych pomieszczeń. Jednocześnie w małym pomieszczeniu zbyt duża moc może okazać się nadmierna, ponieważ operowanie głośnikiem na pełnej głośności spowoduje dyskomfort – pomimo tego, że potężna głośniki ma również odpowiednie wymiary, wagę i cenę. Bardziej szczegółowe zalecenia dotyczące optymalnej mocy komponentów głośnikowych, w zależności od okoliczności sytuacji, można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Moc nominalna jednego tylnego kanału kina domowego. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat znaczenia tego parametru, patrz „Przód” powyżej.

Moc znamionowa jednego kanału centralnego kina domowego. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat znaczenia tego parametru, patrz „Przód” powyżej.

Nominalna moc subwoofera dostarczonego z kinem domowym. Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat mocy znamionowych, patrz „Przód” powyżej; tutaj zauważamy, że „podwodne” często mają dość dużą moc, ponieważ są przeznaczone do pokrycia niskich częstotliwości we wszystkich kanałach audio.

Całkowita moc znamionowa wszystkich głośników kina domowego, w tym subwooferów. Moc znamionowa jest szczegółowo opisana w sekcji Przód powyżej.

Możliwość podłączenia głośników do bazy poprzez interfejs bezprzewodowy - najczęściej radio. Główną zaletą takiego połączenia jest brak przewodów połączeniowych, które znacznie ograniczają ruch głośników i mogą przeszkadzać, mylić się ze sobą i z innymi przewodami. Wadami głośników bezprzewodowych są często niższa jakość dźwięku niż przewodowych odpowiedników, a także wysoki koszt.

Odwracacz fazy to rura zamontowana w obudowie głośnika i posiadająca wyjście do otaczającej przestrzeni. Najczęściej cecha ta występuje w subwooferach, choć można ją wykorzystać również w podstawowej akustyce. Długość rurki dobiera się tak, aby z wylotu wychodził sygnał z odwróconą fazą w stosunku do sygnału z przodu dyfuzora. Zwiększa to ciśnienie akustyczne i poprawia brzmienie głośników, jednak może powodować pewne skutki uboczne (w szczególności związane z szumem przepływu powietrza w tubusie bas-refleks). Dlatego obecność lub brak tej funkcji nie jest jednoznaczną zaletą - wszystko zależy od preferencji słuchacza i cech konstrukcyjnych konkretnego głośnika.

Wsparcie kina domowego dla skanowania progresywnego, czyli możliwość wyprowadzenia sygnału wideo z takim skanowaniem.

Początkowo skanowanie nazywano metodą konstruowania obrazu na ekranie telewizora CRT. W takich ekranach za obraz odpowiada wiązka elektronów, która okrąża ekran i rysuje każdą klatkę linia po linii. Różne typy skanowania różnią się kolejnością tych linii: przy metodzie z przeplotem wiązka rysuje najpierw linie nieparzyste (1, 3, ...), potem parzyste (2, 4, ...), a progresywnie - każda linia z kolei. Druga opcja jest uważana za bardziej zaawansowaną, ponieważ poprawia jakość obrazu i zmniejsza prawdopodobieństwo szumu i „artefaktów”. Wyświetlacze LCD wykorzystują inne techniki obrazowania; jednak dla nich zachowane są widoczne cechy obu typów rozwijania.

Należy pamiętać, że wyświetlanie obrazów ze skanowaniem progresywnym jest dostępne tylko wtedy, gdy takie skanowanie jest obsługiwane nie tylko przez zestaw kina domowego, ale także przez ekran, na którym wyświetlane są obrazy. Z drugiej strony większość nowoczesnych telewizorów spełnia te wymagania; dlatego chociaż wyjaśnienie kompatybilności nie zaszkodzi, najprawdopodobniej nie spowoduje to problemów.

Tryb oglądania filmów pierwotnie przeznaczonych do wyświetlania w kinach. Różnica między oglądaniem kinowym a telewizyjnym to liczba klatek na sekundę - 24 kl./s w pierwszym przypadku i 25 kl./s w drugim - w efekcie podczas normalnego seansu telewizyjnego film wyświetlany jest w tempie przyspieszonym do 1 kl./s. Tryb 24p ma na celu zapewnienie najbardziej „kinowych” wrażeń podczas oglądania filmu na ekranie telewizora – w tym trybie obraz jest wyświetlany z prędkością 24 kl./s i skanowaniem progresywnym (patrz Skanowanie progresywne). Należy pamiętać, że do korzystania z tej funkcji konieczne jest, aby była obsługiwana nie tylko przez kino domowe, ale także przez podłączony do niego telewizor.