Porównanie Daewoo DAT 2000E vs Elitech KB-4E

Maksymalna szerokość pasa ziemi uprawianej przez maszynę w jednym przejeździe.

Duża szerokość ułatwia pracę na dużych otwartych przestrzeniach, co pozwala szybciej sobie z nimi radzić. Jednocześnie z wąskimi przestrzeniami i trudno dostępnymi zakamarkami łatwiej poradzić sobie przy małej szerokości roboczej - duża jednostka może po prostu nie zmieścić się tam, gdzie mniejsza przejdzie bez problemów. Warto więc wybierać według tego wskaźnika, biorąc pod uwagę specyfikę planowanej pracy. Jeśli chodzi o konkretne liczby, to w najmniejszych modelach szerokość robocza nie przekracza 50 cm, w największych może wynosić 1 m lub więcej, wartość od 50 do 75 cm można nazwać średnią, a od 75 cm do 1 m - powyżej średniej.

Zwróć również uwagę, że niektóre modele umożliwiają zwiększenie szerokości uprawy poprzez zainstalowanie dodatkowych frezów. Należy jednak pamiętać, że im szerszy pas, tym więcej mocy jest potrzebne do wydajnej pracy. Uważa się, że aby w pełni wykorzystać możliwości ciągnika jednoosiowego, musi on wytwarzać co najmniej 1 KM. na każde 20 cm szerokości; jednak dla gleb luźnych i płytkich głębokości wystarczające są mniejsze wartości.

Maksymalna głębokość uprawy, zapewniana przez urządzenie. W kultywatorach z niewymiennymi frezami parametr ten zależy przede wszystkim od średnicy freza, w ciągnikach jednoosiowych, przeznaczonych do frezów aktywnych (patrz poniżej) - od cech konstrukcyjnych (w takich modelach nawet duża moc nie gwarantuje dużej głębokości roboczej). Najskromniejszy wskaźnik we współczesnych ciągnikach jednoosiowych wynosi do 20 cm, a wartość od 21 do 25 cm można nazwać małą. Jednak dość często nawet takie możliwości są wystarczające. Głębokość od 26 do 30 cm daje już dość szerokie możliwości, a najbardziej zaawansowane modele potrafią „wkopać się w ziemię” o ponad 30 cm.

Tak czy inaczej, optymalna głębokość uprawy zależy od rodzaju i stanu gleby, a także rodzaju uprawy, dla której przygotowywana jest gleba; szczegółowe zalecenia na temat można znaleźć w specjalnych źródłach. Nie zawsze więc ma sens szukanie modelu z maksymalną głębokością – zwłaszcza, że takie możliwości wymagają dużej mocy. Należy również pamiętać, że w wielu urządzeniach głębokość można regulować.

Liczba frezów, w które ciągnik jednoosiowy jest standardowo wyposażony. Należy pamiętać, że w przypadku modeli z obsługą glebogryzarek aktywnych (patrz poniżej) parametr ten nie jest wskazywany: taki osprzęt można zdemontować, a glebogryzarki aktywne o różnych parametrach roboczych można zainstalować na jednym urządzeniu.

Mówiąc o liczbie, frez to osobna „gwiazdka” z kilku zakrzywionych noży, zainstalowanych na osi roboczej jednostki. Liczba takich „gwiazdek” dobierana jest w zależności od szerokości uprawy jaką producent chce zapewnić: jeden frez obejmuje pas średnio od 12 do 18 cm, a do mniej lub bardziej przyzwoitej szerokości roboczej potrzeba ich kilka.

Prędkość obrotowa frezów zapewniana przez ciągnik jednoosiowy podczas normalnej pracy. W przypadku modeli z kilkoma biegami i odpowiednio kilkoma wariantami prędkości, w tym punkcie zwykle podaje się maksymalną prędkość.

Wartość tego parametru bezpośrednio zależy od rodzaju frezu zastosowanego w ciągniku jednoosiowym. W modelach z glebogryzarkami aktywnymi (patrz niżej) od prędkości obrotowej zależą tylko intensywność uprawy i stopień skruszenia gleby; uważa się, że powinna wynosić co najmniej 270 - 280 obr./min. A w kultywatorach silnikowych, w których frez jest zainstalowany na osi napędowej agregatu (tzw. konstrukcja osiowa), od jego prędkości będzie zależeć również ogólna prędkość poruszania się - i nie powinna być zbyt wysoka, w przeciwnym razie użytkownik po prostu nie będzie w stanie nadążyć za jednostką. W takich modelach producenci dobierają prędkość obrotową w zależności od średnicy frezu w taki sposób, aby prędkość maszyny nie przekraczała 6 – 7 km/h. Dlatego w dużych kultywatorach prędkość obrotowa zwykle nie przekracza 130 obr./min, a w kompaktowych modelach akumulatorowych z frezami o małej średnicy może osiągać 300 obr./min, a nawet więcej.

- Wał odbioru mocy. Obecność wału odbioru mocy w konstrukcji ciągnika jednoosiowego. Taki wał zapewnia przeniesienie obrotów z silnika na dodatkowe wyposażenie używane z ciągnikiem jednoosiowym - siewniki, kosiarki, mulczery, żniwiarki i inne agregaty, które do pracy wymagają napędu mechanicznego. Tym samym funkcja ta znacznie rozszerza możliwości ciągnika jednoosiowego i zakres kompatybilnego z nim wyposażenia. Z drugiej strony komplikuje ona konstrukcję, zwiększa wagę, a co najważniejsze cenę. Należy również pamiętać, że różne jednostki zewnętrzne mogą mieć różne typy chwytów wału odbioru mocy oraz różne wymagania dotyczące prędkości obrotowej; w obu przypadkach kompatybilność należy wyjaśnić we własnym zakresie

- Koło pasowe odbioru mocy. Funkcja podobna do opisanej powyżej - wała odbioru mocy. Charakterystyczną cechą jest jego lokalizacja i odpowiednio sposób montażu dodatkowego wyposażenia. Wał znajduje się z tyłu, natomiast koło pasowe znajduje się z boku obudowy.

- Koła transportowe. Obecność specjalnego koła (kół) w konstrukcji kultywatora/ciągnika jednoosiowego, ułatwiającego transport agregatu poza godzinami pracy. W kultywatorach takie koła pozwalają nie ciągnąć urządzenia bezpośrednio po ziemi (co może uszkodzić narzędzie robocze) lub za pomocą rąk (co jest niewygodne ze względu na duży ciężar), a w ciągnikach jednoosiowych zapewniają one dodatk...owy punkt podparcia dla ruchu i parkowania. Tych kół nie należy mylić z głównymi kołami urządzenia: za pomocą tych głównych jednostka przemieszcza się podczas pracy (a w wielu modelach - w sposób ciągły), natomiast koła transportowe są wykorzystywane wyłącznie poza godzinami pracy.

- Bieg wsteczny. Możliwość poruszania się jednostki w odwrotnym kierunku - w tym celu kierunek obrotu kół lub frezu jest odwracany. Funkcja ta zapewnia dodatkowe możliwości manewrowania; jest to szczególnie przydatne w pojazdach "ciężkich", których ręczne ciągnięcie byłoby niewygodne.

- Blokada mechanizmu różnicowego. Możliwość wyłączenia mechanizmu różnicowego w ciągniku jednoosiowym to specjalny mechanizm zaprojektowany do „koordynowania” ruchu kół ze sobą podczas skręcania. Mechanizm różnicowy jest niezbędny do normalnej jazdy na stosunkowo płaskim terenie, lecz pogarsza ogólną zdolność przełajową - to są cechy techniczne mechanizmu. Dlatego w niektórych ciągnikach jednoosiowych możne być przewidziana możliwość zablokowania mechanizmu różnicowego; może to być przydatne zarówno w trudnym terenie, jak i w niektórych pracach z dużymi i nierównomiernymi obciążeniami kół.

- Osłony na rośliny. Urządzenia specjalne, zwane również "ochroną freza". Zwykle wyglądają jak dwie metalowe tarcze na każdym końcu osi, na której znajdują się frezy. Tarcze te zapobiegają przedostawaniu się roślin do narzędzia roboczego i umożliwiają uprawę gleby w bezpośrednim sąsiedztwie już posadzonych roślin bez obaw o ich uszkodzenie frezami kultywatora. Zdecydowanie warto zwrócić uwagę na obecność takiej ochrony, jeśli zamierzasz używać urządzenia do kultywacji międzyrzędowej.

- Regulacja wysokości rękojeści. Możliwość zmiany wysokości, na której znajdują się rękojeści ciągnika jednoosiowego. Funkcja ta ma na celu dostosowanie rękojeści do wzrostu operatora - dla osób o różnym wzroście najwygodniejsza wysokość również będzie inna.

- Boczny obrót rękojeści. Możliwość obrócenia rękojeści ciągnika jednoosiowego na bok - w ten sposób operator będzie mógł iść nie za jednostką, lecz obok niej. Funkcja ta przyda się w przypadkach, gdy stanie za ciągnikiem jednoosiowym jest nie wygodne bądź nie pożądane - na przykład, jeśli nie można deptać uprawionej ziemi, jeśli używany osprzęt wyrzuca z powrotem ziemię lub trawę, lub jeżeli osprzęt ten mocno wystaje do tyłu, co z kolei uniemożliwia dosięgnięcie do rękojeści.

- Reflektory. Obecność reflektorów pozwoli na pracę z kultywatorem/ciągnikiem jednoosiowym niezależnie od pory dnia i zewnętrznych źródeł światła - wystarczy włączyć reflektory po zmroku. Mogą być również wymagane w przypadku korzystania z ciągnika jednoosiowego na drogach publicznych - zarówno w ciemności, jak i w niektórych innych przypadkach przewidzianych przez przepisy ruchu drogowego.

Rodzaj przekładni, zastosowanej w konstrukcji ciągnika jednoosiowego.

Przekładnia to mechanizm przenoszenia obrotu z wału silnika na wał roboczy; w ten sposób zmniejsza się prędkość obrotowa i odpowiednio zwiększa się siła pociągowa. We współczesnych urządzeniach stosuje się przekładnie ślimakowe, łańcuchowe, zębate i łańcuchowo-zębate; oto ich główne cechy:

— Ślimakowa. Przekładnie oparte na mechanizmie ślimakowym stosowane są głównie w lekkich ciągnikach jednoosiowych z pasywnymi frezami. Dzięki swojej prostocie i niskiemu kosztowi taka przekładnia zapewnia wysokie przełożenie, co umożliwia uzyskanie dobrej siły pociągowej przy stosunkowo niskiej mocy silnika. Inne zalety przekładni ślimakowych to kompaktowość, minimalny poziom hałasu, płynna praca oraz zdolność do samohamowania. Z drugiej strony, takie przekładnie nie tolerują dużych obciążeń, co wpłynęło na obszar ich zastosowania.

— Łańcuchowa. Przekładnie oparte na napędzie łańcuchowym — dwóch kołach zębatych połączonych łańcuchem (podobnie jak mechanizm stosowany w rowerach). Takie przekładnie są nieco droższe niż te ślimakowe, lecz są bardziej niezawodne, zdolne do intensywnej pracy, a jednocześnie nie są tak drogie jak przekładnie zębate. Kolejną zaletą jest niewielka szerokość korpusu, co jest szczególnie ważne w przypadku kultywatorów — przekładnia nie...ogranicza głębokości uprawy, gdyż może zagłębiać się w glebę jednocześnie z frezami.

— Zębata. Najbardziej zaawansowana odmiana współczesnych przekładni. Podobne mechanizmy wyróżniają się wysoką niezawodnością i trwałością, zwykle tolerują długotrwałą pracę przy dużych obciążeniach. Inny aspekt tych zalet to wysoki koszt. Przekładnie zębate stosowane są głównie w pojazdach profesjonalnych, dla których „wytrzymałość” ma kluczowe znaczenie.

— Zębato-łańcuchowa. Wariant kompromisowy, który po zamontowaniu na kultywatorze zwiększa jego wydajność (w porównaniu z przekładnią łańcuchowa i ślimakową), a po zamontowaniu na ciągniku jednoosiowym, nieznacznie obniża koszt tego ostatniego.

Maksymalny poziom hałasu wytwarzanego przez kultywator/ciągnik jednoosiowy podczas pracy. Hałas 70 dB jest porównywalny z bardzo głośną rozmową, 80 dB - z ruchliwą ulicą miejską, 100 dB - z warsztatem produkcyjnym. Im niższy poziom hałasu, tym bardziej komfortowe jest użytkowanie maszyny dla samego operatora i mniejsze niedogodności dla innych.