Porównanie Samsung Galaxy Tab A 8.0 2019 32GB 32 GB / LTE vs Samsung Galaxy Tab A 8.0 2017 16GB 16 GB / LTE

System operacyjny (OS), na którym pracuje tablet.

Najpopularniejszymi systemami operacyjnymi we współczesnych tabletach są systemy operacyjne, takie jak Android w różnych wersjach, iPadOS (współczesna wersja iOS), a także Windows 10 i Windows 11. Jednocześnie w sprzedaży można znaleźć urządzenia z dwoma systemami operacyjnymi naraz - Android i Windows - oraz rozwiązania z innymi platformami programowymi. Oto bardziej szczegółowy opis różnych wariantów:

— Android. Bezpłatny system operacyjny typu Open Source od Google. Używany przez prawie wszystkich współczesnych producentów z wyjątkiem Apple. Jest prezentowany na rynku w wielu wersjach — w szczególności stanem na obecnie popularne są następujące wersje: Android 10 Q, Android 10 Go Edition, Android 11 R, 11 Go Edition, Android 12, Android 12 Go Edition, Android 13, Android 13 Go Edition, Android 14. Należy wziąć pod uwagę, że w momencie premiery na urządzeniu mogła być zainstalowana jedna wersja systemu operacyjnego, a w momencie sprzedaży mogła być ona zaktualizowana do bardziej nowoc...zesnej. Funkcjonalnie ten system operacyjny wyróżnia się przede wszystkim pełnowartościową wielozadaniowością i obszernym zestawem dostępnych aplikacji - pod tymi dwoma względami przewyższa zarówno iOS, jak i Windows. Z drugiej strony generalnie jakość aplikacji na Androidzie jest nieco niższa niż w iOS, a sam system przeznaczony jest głównie do zastosowań rozrywkowych (w przeciwieństwie do Windows). Początkowo Android ma ścisłą integrację z usługami Google - sklepem z aplikacjami i innymi treściami Google Play, pocztą Gmail, przechowywaniem w chmurze Dysku Google itp.; jednakże mogą istnieć wyjątki od tej zasady. Zwróćmy uwagę, że najnowsze wersje tego systemu operacyjnego można znaleźć na rynku zarówno w oryginalnej formie, jak i w jednej z dwóch określonych edycji:

• Go Edition. Modyfikacja Androida przeznaczona do niedrogich gadżetów ze „słabym” sprzętem. Zarówno sam system operacyjny, jak i standardowe aplikacje (Assistant, Gmail itp.) w tej edycji zostały przeprojektowane w taki sposób, aby zapewnić niezawodne działanie nawet przy niewielkiej mocy obliczeniowej. Jednocześnie programiści starali się w jak największym stopniu zachować funkcjonalność pełnowartościowego Androida - niemniej jednak niektóre konkretne funkcje w Go Edition okazały się niedostępne (na przykład standardowe mapy nie obsługują nawigacji zakręt po zakręcie).
• HMS. Wersja Androida bez usług Google, używana w urządzeniach Huawei. Ze względu na sankcje USA wobec Chin firma ta nie może w pełni współpracować z Google - w szczególności korzystać z usług Google (Google Mobile Services - GMS) w swoich gadżetach na Androida. Jako zamiennik wprowadzono HMS - Huawei Mobile Services. Usługi te obejmują identyfikator użytkownika Huawei ID, sklep z aplikacjami AppGallery, markowe odpowiedniki podstawowych usług Google (asystent, przeglądarka, pamięć w chmurze, muzyka/wideo itp.) oraz narzędzia programistyczne.

Jeśli chodzi o poszczególne wersje Androida, oto główne cechy opcji, które są aktualne w naszych czasach:

• 7.0. Wydana w sierpniu 2016 r. W tej wersji po raz pierwszy pojawił się tryb wielu okien - możliwość wyświetlenia dwóch okien z dwiema różnymi aplikacjami na jednym ekranie - oraz tryb wirtualnej rzeczywistości.
• 7.1. Aktualizacja wersji 7.0, wydana pod koniec 2016 roku. Wprowadzono szereg drobnych usprawnień związanych z wyglądem i użytecznością.
• 8.0. Ważna aktualizacja, która ukazała się późnym latem 2017 roku. Najbardziej godne uwagi innowacje to wielozadaniowość formatu „obrazu w obrazie” podczas oglądania wideo, kompatybilność z Bluetooth 5, obsługa aplikacji VoIP (telefonii internetowej) na poziomie systemu oraz możliwość grupowania powiadomień w kanały. Jest to również pierwsza wersja Androida z edycją Go (patrz wyżej).
• 8.1. Aktualizacja wydana pod koniec 2017 roku. Z punktu widzenia użytkownika ta wersja jest prawie taka sama jak oryginalna 8.0, główne innowacje dotyczą drobnych usprawnień i poprawek błędów.
• 9.0. Aktualizacja wprowadzona w sierpniu 2018 r. Jedną z najbardziej zauważalnych zmian jest wygląd zewnętrzny, z przeprojektowanym designem i ulepszonymi opcjami dostosowywania. Ponadto, zamiast trzech standardowych przycisków, na pasku nawigacji domyślnie wyświetlany jest tylko jeden („Strona główna”), przycisk „Wstecz” pojawia się tylko wtedy, gdy ma to znaczenie, a lista otwartych aplikacji jest wyświetlana po przesunięciu przycisku „Strona główna” w prawo. Inne ważne innowacje obejmują optymalizację zużycia energii w tle w oparciu o rzeczywistą częstotliwość korzystania z aplikacji, kompatybilność z dodatkowymi typami uwierzytelniania biometrycznego (oprócz odcisku palca) oraz możliwość jednoczesnego korzystania z wielu kamer jednocześnie przez jedną aplikację.
• 10. Wersja wydana we wrześniu 2019 roku. W tej wersji wprowadzono rozszerzony zestaw gestów pełnoekranowych (z możliwością optymalizacji w poszczególnych aplikacjach - w szczególności wyłączanie gestów na niektórych obszarach ekranu w celu uniknięcia konfliktów), „ciemny” tryb wyświetlania na poziomie systemu, szereg ważnych aktualizacji bezpieczeństwa (w tym osobny standard szyfrowania dla słabych urządzeń, które nie obsługują formatu AES na poziomie sprzętowym), pełne obsługa dla komunikacji 5G oraz ulepszone możliwości pracy z rozszerzoną rzeczywistością. Dodatkowo zaimplementowano szereg rozwiązań optymalizujących pracę nad składanymi gadżetami z elastycznymi ekranami.
• 11. Kolejna duża aktualizacja Androida, wydana jesienią 2020 roku. Najbardziej godne uwagi innowacje w tej wersji dotyczą wiadomości i powiadomień. Tak więc w powiadomieniach stworzono osobną kategorię „Rozmowy” dla wiadomości i stało się możliwe wyświetlanie różnych korespondencji w postaci „bąbelka” na górze dowolnej uruchomionej aplikacji (funkcja Bubbles). Funkcjonalność trybu „Nie przeszkadzać” została rozszerzona – teraz możesz dodawać do niego wyjątki dla indywidualnej korespondencji. Inne ważne innowacje to narzędzie systemowe do nagrywania wideo z ekranu (w tym naprawianie punktów dotykowych), pojedyncze centrum sterowania dla komponentów inteligentnego domu, szybkie przełączanie między urządzeniami odtwarzającymi (głośnik telefonu, słuchawki bezprzewodowe, Smart TV itp.), wbudowana obsługa Android Auto, a także zaawansowane opcje zarządzania dostępem poszczególnych aplikacji do określonych danych.

— iPadOS. System operacyjny firmy Apple stworzony na bazie systemu iOS, zadebiutował po raz pierwszy w połowie 2019 r. i jest dedykowany do dużych ekranów tabletów Apple. Jest używany wyłącznie na urządzeniach Apple i ma dobry stopień optymalizacji pod kątem konkretnych podzespołów. Różnice w porównaniu z wersją mobilną systemu operacyjnego iOS to: gęstsze rozmieszczenie ikon na pulpicie (format 6x5), ulepszona wielozadaniowość, specjalne gesty do pracy z tekstami, rozszerzona funkcjonalność menedżera plików oraz przeglądarki. W szczególności Safari otwiera pełnowartościowe wersje stron internetowych, a nie mobilnych.

— Windows. System operacyjny opracowany przez Microsoft, pierwotnie stworzony dla komputerów stacjonarnych i laptopów, jednak obecnie używany również w tabletach. Takie tablety są uważane głównie za urządzenia profesjonalne i biznesowe, świetnie nadają się w szczególności do nauki i regularnej pracy z dokumentami. Obecnie za aktualną uważana jest jedenasta wersja systemu operacyjnego firmy Microsoft, która zadebiutowała w 2021 roku. Z jakościowych ulepszeń w systemie przerobiono pasek zadań, który teraz znajduje się na środku dolnej krawędzi pulpitu, wprowadzono nowe menu widżetów, zmieniono rozmiar i położenie okien (Snap), zaprzyjaźniono z systemem operacyjnym Android Aplikacje. System pozostaje przywilejem tabletów do pracy i nauki przy wsparciu programów biurowych i specjalistycznych napisanych dla Windows.

— Windows+Android. Dość specyficzną opcją jest obecność dwóch systemów operacyjnych jednocześnie. Funkcje Androida i Windows zostały szczegółowo opisane powyżej, jednak tutaj zauważmy, że ich połączenie sprawia, że tablet jest jak najbardziej wszechstronny, pozwalając na wybór systemu operacyjnego w zależności od aktualnych zadań. Tak więc do celów rozrywkowych - gier, oglądania filmów, słuchania muzyki itp. - lepiej nadaje się Android; a Windows jest wygodny do celów biznesowych i edukacyjnych - w szczególności do pracy z dokumentami i tworzenia prezentacji. Z drugiej strony taka wszechstronność nie jest tak często wymagana w praktyce, a kompatybilność z dwoma systemami operacyjnymi jednocześnie stawia zwiększone wymagania dotyczące ilości pamięci i innych parametrów tabletu. W świetle tego wszystkiego opcja ta nie została specjalnie rozpowszechniona.

— Harmony OS. Uniwersalny system operacyjny firmy Huawei, znany również jako Hongmeng. Zapewnia pracę szerokiej gamy urządzeń: gadżetów z ekosystemu „inteligentnego” domu, smartwatchy, smartfonów i tabletów. Zwłaszcza w tabletowej lidze gadżetów system Harmony OS jest rodzajem dodatku do Androida bez usług Google. Sklep z aplikacjami dla urządzeń Harmony OS nazywa się AppGallery.

We współczesnych tabletach można znaleźć również inne systemy operacyjne oprócz tych opisanych powyżej. Są to jednak bardzo rzadkie i specyficzne systemy, które nie są specjalnie rozpowszechnione.

Nazwa modelu procesora zamontowanego w tablecie.

Procesor jest „sercem” urządzenia. To on jest odpowiedzialny za wykonywanie wszystkich operacji obliczeniowych niezbędnych do normalnej pracy tabletu i w dużej mierze decyduje o ogólnej wydajności. Znając nazwę konkretnego modelu procesora, można łatwo wyszukać szczegółowe informacje na jego temat, m.in. porównać z innymi modelami.

Najpopularniejsze obecnie układy to Qualcomm(w szczególności topowe rozwiązania z serii Snapdragon 800 i Snapdragon 8), MediaTek(procesory klasy budżetowej i średniej) MediaTek Helio oraz linia zaawansowanych chipsetów MediaTek Dimensity ze wsparciem 5G), a wśród tabletów z systemem Windows często spotykane są procesory Intel(głównie rodzina Intel Core). Dość rzadkością są autorskie procesory Kirin od Huawei i Honor.

Częstotliwość taktowania procesora zainstalowanego w tablecie to w rzeczywistości maksymalna liczba operacji wykonywanych przez jeden rdzeń procesora na sekundę. Wskaźnik ten jest ważny dla wydajności systemu, ale samo w sobie wysokie taktowanie nie gwarantuje szybkości. Rzeczywista prędkość procesora zależy również od jego architektury, liczby rdzeni i wielu innych funkcji, a ogólna prędkość urządzenia zależy również od ilości pamięci RAM zainstalowanej w systemie operacyjnym itp. Dlatego nierzadko wydajne, zaawansowane tablety mają niższą częstotliwość taktowania procesora niż skromniejsze modele.

Model karty graficznej zainstalowanej w tablecie. Karta graficzna w takich urządzeniach nie jest oddzielnym urządzeniem, ale częścią procesora; jednak nadal ma wyraźną specjalizację i jest odpowiedzialna za grafikę.

W związku z tym możliwości graficzne tabletu zależą bezpośrednio od specyfikacji akceleratora graficznego. Teoretycznie, znając nazwę, można znaleźć szczegółowe cechy karty graficznej, recenzje, wyniki testów i inne informacje oraz ocenić, czy jest ona odpowiednia dla Ciebie. Jednocześnie w większości przypadków nie ma potrzeby zagłębiania się w takie szczegóły - wszystkie elementy systemu, w tym karta graficzna, są zwykle dobierane w taki sposób, aby odpowiadały ogólnej klasie tabletu i niezbędnym do tej klasy możliwościom.

Pojemność własnej pamięci wbudowanej tabletu. Im jest większa, tym więcej informacji (programów, gier, filmów, zdjęć itp.) można przechowywać na tablecie bez użycia nośników wymiennych, kopiowania na inne urządzenia itp. Jednocześnie ilość wbudowanej pamięci znacząco wpływa na koszt. Dlatego niektóre modele są dostępne w kilku wersjach, różniących się jedynie pojemnością pamięci. A różnorodność pamięci wbudowanej jest dość szeroka: od 16 GB do 1024 GB z dwukrotnym wzrostem (32 GB, 64 GB, 128 GB, 256 GB, 512 GB).

Należy pamiętać, że ten punkt wskazuje całkowitą pojemność wbudowanej pamięci. System operacyjny i zainstalowane domyślnie programy również zajmują miejsce; w związku z tym rzeczywista pojemność pamięci, dostępna dla użytkownika, będzie nieuchronnie mniejsza niż całkowita.

Wiele tabletów umożliwia dodawanie kart pamięci do wbudowanej pamięci (patrz poniżej). Takie karty są stosunkowo niedrogie, ale działają znacznie wolniej, a możliwość pracy z nimi może być ograniczona przez producenta - na przykład nie wszystkie tablety z tą funkcją pozwalają na instalowanie aplikacji na nośnikach wymiennych.

Największa pojemność karty pamięci, z jaką tablet może poprawnie działać. Aby uzyskać więcej informacji na temat samych kart, zobacz „Gniazdo do kart pamięci”; tutaj zauważamy, że pojemne nośniki często wykorzystują zaawansowane technologie, które nie są obsługiwane przez wczesne modele, a czasami tablety po prostu nie mają wystarczającej mocy do przetwarzania dużych ilości danych. Dlatego dla wygody wyboru w naszym katalogu jest wskazana maksymalna obsługiwana pojemność.

W praktyce zdarzają się sytuacje, w których niektóre urządzenia mogą przekraczać deklarowane parametry - na przykład działają z nośnikami o pojemności 8 GB z deklarowaną maksymalną pojemnością 4 GB. Należy jednak skupić się na oficjalnych danych, ponieważ ich przekroczenie nie gwarantuje normalnej pracy z kartą.

Wynik pokazany przez urządzenie po przejściu testu wydajności (benchmark) AnTuTu Benchmark.

AnTuTu Benchmark to kompleksowy test zaprojektowany specjalnie dla urządzeń mobilnych, głównie smartfonów i tabletów. Podczas testu bierze pod uwagę wydajność procesora, pamięci, grafiki i układów wejścia/wyjścia, dając w ten sposób dość naoczne wrażenie o możliwościach systemu. Im lepszy wynik, tym więcej punktów przyznaje się za wyniki. Do najlepszych modeli Antutu zaliczane są tablety, które uzyskały ponad 500 000 punktów.

Jak każdy test porównawczy, ta opcja nie zapewnia absolutnej dokładności; zobacz "3DMark Gamer's Benchmark", aby uzyskać więcej informacji na temat marginesu błędu pomiarowego.

— microUSB. Mniejsza wersja złącza USB, szeroko stosowana we współczesnych tabletach jako uniwersalny interfejs. MicroUSB służy przede wszystkim do ładowania baterii oraz do podłączenia urządzenia do komputera, a dzięki obsłudze USB OTG podłączane są również do niego pendrive'y i inne akcesoria (oczywiście do pracy z pełnowymiarową wtyczką USB wymagany jest adapter). To złącze jest stopniowo zastępowane wygodniejszym i bardziej zaawansowanym USB C (patrz poniżej), ale microUSB wciąż jest dalekie od całkowitego zniknięcia.

— USB C. Ma zbliżone wymiary do microUSB (patrz wyżej) i przyszedł go zastąpić, lecz różni się konstrukcją złącza - jest symetryczne, co pozwala na podłączenie wtyczki z dowolnej strony. W użyciu interfejs ten jest również podobny do microUSB, z tą różnicą, że USB C często obsługuje zaawansowany standard USB 3.2 Gen2, który zapewnia prędkości do 10 Gb/s. Poza tym przez takie złącze łatwiej realizować szybkie ładowanie - niektóre technologie takiego ładowania zostały pierwotnie stworzone pod USB C.

— USB4. USB4 to szybka wersja interfejsu USB wprowadzona w 2019 roku. Wykorzystuje tylko symetryczne złącza USB C i nie ma własnego formatu danych - zamiast tego podobne podłączenie służy do przesyłania informacji po kilku standardach naraz: USB 3.2 i DisplayPort jako obowiązkowe, a także PCI-E jako opcja. Kolejną cechą jest to, że USB4 zostało op...arte na protokole Thunderbolt. Warto również zauważyć, że ta wersja USB umożliwia łączenie urządzeń w „łańcuch” (daisy chain) i domyślnie obsługuje technologię Power Delivery, która pozwala zoptymalizować proces ładowania gadżetów zewnętrznych (pod warunkiem, że również obsługują tę technologię).

Maksymalna prędkość przesyłania danych takiego złącza powinna wynosić co najmniej 10 Gb/s, w rzeczywistości często występują warianty na 20 Gb/s, a nawet 40 Gb/s (w zależności od technologii i standardów obsługiwanych przez dany port). Równocześnie wejścia USB4 są kompatybilne z urządzeniami peryferyjnymi dla wcześniejszych wersji USB - jednak w przypadku urządzeń z pełnowymiarową wtyczką USB A potrzebny będzie adapter.

— USB 2.0. Pełnowymiarowy port USB zgodny z wersją 2.0. Port ten umożliwia podłączenie do tabletu zwykłych urządzeń peryferyjnych USB - na przykład pendrive'a czy klawiatury; jednak ze względu na duże rozmiary jest on rzadki, głównie w modelach biznesowych oraz w „hybrydach” wyposażonych w stacje dokujące (w takich przypadkach port może znajdować się na stacji dokującej). Wersja 2.0 obsługuje prędkości przesyłania danych do 480 Mb/s i nadal jest dość popularna, choć stopniowo zastępowana jest przez bardziej zaawansowane standardy - przede wszystkim USB 3.2 (patrz poniżej).

— USB 3.2 Gen1. Wersja USB znana wcześniej jako USB 3.1 Gen1 lub USB 3.0. Wykorzystuje tradycyjne pełnowymiarowe złącze USB i zapewnia prędkość do 4,8 Gb/s - 10 razy większą niż w poprzedniej wersji 2.0 - i większą moc. Jednocześnie całkiem możliwe jest podłączenie urządzeń peryferyjnych USB 2.0 do takich złączy.

— HDMI. Cyfrowy interfejs zaprojektowany specjalnie do nadawania treści HD: wideo o wysokiej rozdzielczości i wielokanałowego dźwięku. Jest bardzo popularny w sprzęcie wideo, w szczególności jest używany w prawie wszystkich współczesnych telewizorach, często znajduje się w projektorach, odtwarzaczach multimedialnych itp. Dlatego obsługa HDMI będzie bardzo przydatna, jeśli planuje się transmitować wideo z tabletu na ekran zewnętrzny. W sprzęcie przenośnym przeważnie nie stosuje się pełnowymiarowego złącza, a zredukowany miniHDMI lub microHDMI, ale znalezienie kabla do takiego portu nie stanowi problemu.

— mini-Jack (3.5 mm). Standardowe gniazdo mini-Jack 3,5 mm. Taka wtyczka jest używana przez przytłaczającą większość współczesnych słuchawek przewodowych, zestawów słuchawkowych i przenośnych głośników, dlatego w większości tabletów port 3,5 mm pełni rolę gniazda audio. Co prawda, jeśli nie ma problemów ze słuchawkami i głośnikami, a kompatybilność z zestawami słuchawkowymi warto wyjaśnić osobno - te urządzenia mają własną specyfikę połączeń. Zwracamy też uwagę, że istnieją tablety bez złącza 3,5 mm - zwykle są one przeznaczone do specjalistycznych akcesoriów podłączanych przez firmowe złącze lub do bezprzewodowego sprzętu audio Bluetooth.

— Количество объективов. Характеристики основной (тыловой) камеры планшета представлены в первую очередь количеством модулей, которых в большинстве случаев 1 (одинарная камера), но встречаются и планшеты со сдвоенной камерой.

— Разрешение. Вторым немаловажным фактором камеры является количество мегапикселей. Многие правда считают, что чем больше МП, тем лучше качество съемки. Однако это не совсем верно: от разрешения матрицы зависит только максимальное разрешение получаемых снимков, а их качество определяется множеством других параметров. Правда, большое разрешение сенсора может быть признаком продвинутой камеры, но это не обязательно — два «глазка» с одинаковым числом мегапикселей могут кардинально отличаться по качеству съемки. Тыловые камеры в планшетах вполне могут использоваться для фото- и видеосъемки; поэтому в них встречаются камеры на 8 МП, 10 МП и выше (12 и 13 МП).

— Вспомогательный объектив. Общим для всех вспомогательных объективов является то, что они сами не осуществляют съемку, а только снабжают основную камеру теми или иными «полезными в хозяйстве» дополнительными данными. А вот виды этих данных и, соответственно, способы применения вспомогательных камер могут быть разными. Так, в одних планшетах устанавливается дополнительный «глазок» очень н...ебольшого разрешения, используемый для получения специальной информации о глубине резкости в некоторых режимах съемки. Подобный формат работы дает ряд интересных функций — в частности, позволяет менять глубину фокусировки на уже готовом снимке, перемещая фокус на тот или иной предмет. Другой интересный вариант — так называемые ToF (времяпролетные) камеры, работающие по принципу дальномеров и способные создавать 3D-модели различных объектов (в том числе считывать мимику с лица пользователя). Встречаются и другие варианты, такие как черно-белая дополнительная камера для расширения динамического диапазона и светосильная для улучшения качества съемки при слабом освещении.

— Автофокус. За наведение резкости в таких камерах отвечает подвижная система линз, управляемая автоматикой. На срабатывание автоматики требуется некоторое время, а сами объективы получаются сложнее и дороже, чем оптика с фиксированным фокусом (неподвижными линзами, изначально выставленными на большой диапазон расстояний). Однако качество снимков получается несоизмеримо выше, чем у камер без автофокуса, а сами системы постоянно совершенствуются, и время их срабатывания всё больше приближается к мгновенному.

— Вспышка. Вспышка заметно расширяет возможности камеры. Прежде всего, она позволяет снимать в условиях недостаточной освещенности; при этом подсветка, как правило, может использоваться еще и в режиме постоянного свечения — для видеосъемки. Вторая ситуация, где может пригодиться вспышка — контровой свет, когда объект съемки затенен. Кроме того, во многих планшетах светодиод вспышки можно применять и в роли обычного фонарика, без камеры.