Wi-Fi
Prędkości połączeń Wi-Fi, a dokładniej standardy Wi-Fi obsługiwane przez modem o odpowiednich możliwościach (patrz „Rodzaj”, „Połączenie”).
- Wi-Fi 3 (802.11g). Dalszy rozwój standardu Wi-Fi 1 (802.11b), opracowanego przede wszystkim z myślą o zwiększeniu przepustowości łącza (2,4 GHz) i zaprezentowanego w 2003 roku. Sprzęt 802.11g jest w pełni kompatybilny wstecznie z 802.11b, więc nawet najprostsze nowoczesne urządzenia Wi-Fi obsługują oba te standardy.
- Wi-Fi 4 (802.11n). Standard Wi-Fi, będący dalszym rozwinięciem opisanych powyżej formatów – w szczególności poprzez uzupełnienie ich o obsługę technologii MIMO (rozdział wejścia i wyjścia pomiędzy wiele anten). Wprowadzony w 2009 roku. Główna częstotliwość pracy to 2,4 GHz, jednak zdarzają się urządzenia uzupełnione o pasmo 5 GHz.
-
Wi-Fi 5 (802.11ac). Zbudowany na szczycie 802.11n, wprowadzony pod koniec 2013 roku. Głównymi usprawnieniami było zwiększenie liczby strumieni na drugiej częstotliwości (5 GHz) oraz wprowadzenie bardziej zaawansowanych standardów MIMO i modulacji, co skutkowało odpowiednim wzrostem przepustowości.
Prędkość 4G (LTE)
Prędkość połączenia mobilnego 4G (LTE) obsługiwana przez modem.
Wszystkie współczesne urządzenia LTE są zaliczane do jednej lub drugiej kategorii (
Cat.3,
Cat.4,
Cat.6,
Cat.7,
Cat.9,
Cat.12,
Cat.13,
Cat.16,
Cat.18,
Cat.19,
Cat.20,
Cat.22), od której bezpośrednio zależy prędkość przekazywania danych. W tym punkcie określa się zarówno tę kategorię, jak i konkretne wskaźniki prędkości, ponadto w dwóch parametrach - do pobierania i do wysyłania. Prędkość wysyłania jest zawsze znacznie niższa, jednak biorąc pod uwagę specyfikę mobilnego dostępu do Internetu, szczegół ten zazwyczaj nie jest krytyczny.
Należy pamiętać, że sprzęt z różnymi kategoriami prędkości będzie kompatybilny ze sobą, jednak przepustowość będzie ograniczona możliwościami wolniejszego urządzenia. Warto również wspomnieć, że w tym rozdziale podaje się teoretyczne maksimum; wskaźniki praktyczne mogą być zauważalnie niższe (w zależności od jakości zasięgu, zatłoczenia eteru, cech konkretnej elektroniki).
Podłączenie anteny MIMO
Możliwość podłączenia tzw. anteny MIMO (sama antena co do zasady należy dokupić osobno).
Technologia MIMO jest wykorzystywana w komunikacji Wi-Fi, a także w sieciach 4G LTE (począwszy od Cat.2). Jego ogólną zasadą jest podzielenie nadawanego sygnału na kilka anten nadawczych i odbiorczych; w tym przypadku każda z anten nadawczych rozsyła sygnał do wszystkich anten odbiorczych jednocześnie (lub przynajmniej do kilku z nich). Ten format pracy pozwala na efektywniejsze wykorzystanie zakresu częstotliwości, zwiększa rzeczywistą szybkość przesyłania danych, a także zwiększa odporność na zakłócenia. Ale anteny dla MIMO są dość nieporęczne, w przypadku modemów trudno je wbudować; a taka funkcjonalność jest wymagana nie tak często. Dlatego do pracy z tą technologią wykorzystywane są oddzielne anteny zewnętrzne.
Pamiętaj, że nawet w przenośnych hotspotach Wi-Fi (patrz „Rodzaj”) funkcja ta jest używana wyłącznie dla 4G / LTE; Połączenie Wi-Fi odbywa się dzięki wbudowanym antenom.
Pojemność baterii
Pojemność baterii zainstalowanej w modemie z odpowiednim rodzajem zasilania (patrz niżej).
Przy ceteris paribus, im wyższa pojemność, tym dłużej bateria może pracować bez doładowania. Należy jednak pamiętać, że sytuacja ceteris paribus praktycznie nie występuje we współczesnych modemach bezprzewodowych. Po pierwsze, różne technologie transmisji danych (patrz powyżej) charakteryzują się różnymi wskaźnikami zużycia energii; po drugie, nawet modele obsługujące te same standardy mogą różnić się pod względem zużyciem energii (i czasem pracy) ze względu na różnice konstrukcyjne. Dlatego w większości przypadków dany wskaźnik pełni rolę czysto informacyjną, a nawet bardzo podobne modele można za jego pomocą porównać tylko w przybliżeniu. Przy wyborze należy skupić się przede wszystkim na bezpośrednio deklarowanej specyfikacji dotyczącej żywotności (patrz niżej).
Czas pracy (surfowanie po internecie)
Maksymalny czas pracy modemu z zasilaniem bateryjnym (patrz „Zasilanie”) na jednym ładowaniu w trybie surfowania po Internecie. Taki zasilacz jest typowy dla routerów Wi-Fi, dlatego z reguły podczas surfowania po Internecie ma zapewniać dostęp do sieci WWW zewnętrznemu urządzeniu Wi-Fi.
Ta cecha jest głównym wskaźnikiem autonomii każdego modemu zasilanego bateryjnie. opisuje czas używania go do głównego celu bez ładowania. Jednocześnie należy pamiętać, że wskaźnik ten jest mierzony w pewnych „idealnych” warunkach; rzeczywisty czas działania zależy od wielu czynników, w tym intensywności surfowania, ilości przesyłanych danych, liczby podłączonych urządzeń i odległości do nich, siły sygnału sieci komórkowej itp. Dlatego w praktyce autonomia modemu może być nieco mniejsza. Niemniej jednak różne modele można łatwo porównać ze sobą pod względem czasu pracy zadeklarowanego w charakterystyce.
