Montaż
Współczynnik kształtu określa sposób instalacji przełącznika.
-
Pulpit. Urządzenia przeznaczone do umieszczenia na płaskiej powierzchni, takiej jak blat lub półka; niektóre modele można również zawiesić na ścianie. O wiele łatwiejszy w instalacji niż sprzęt do montażu w szafie lub na szynie DIN (patrz poniżej), ale większość przełączników biurkowych to przełączniki od podstawowego do średniego zasięgu. Dzieje się tak, ponieważ montaż na biurku jest mniej niezawodny niż montaż w stojaku lub szynie, co sprawia, że jest mniej odpowiedni dla profesjonalnego sprzętu.
-
Możliwość montażu w racku. Przełączniki do montażu w szafie. W tym celu projekt przewiduje odpowiedni zestaw elementów złącznych, a korpus jest wykonany w standardowym rozmiarze. Ten rozmiar jest dość duży, aby pomieścić dużą liczbę portów sieciowych; a sam montaż w stojaku jest niezawodny. Dlatego właśnie ta opcja jest używana w większości przełączników klasy profesjonalnej, chociaż istnieją również stosunkowo proste modele z tą metodą instalacji.
-
Montaż na szynie DIN. Przełączniki montowane na standardowej szynie DIN. Szyny takie znajdują zastosowanie jako przyrządy montażowe w szczególności na tablicach rozdzielczych oraz w szafach na wyposażenie specjalne, jednak w razie potrzeby można je mocować na dowolnej powierzchni pionowej, w tym na zwykłej ścianie. W szczególności „przełącznik
...i” z podobną instalacją, jak również te montowane w stelażu, należą głównie do poziomu profesjonalnego; Jednak modele montowane na szynie są znacznie mniejsze, co skutkuje mniejszą funkcjonalnością i mniejszą liczbą portów. Należy również pamiętać, że są one zwykle wykonywane w układzie pionowym, a nie poziomym.
- Zewnętrzny (do masztu). Przełączniki odpowiednie do instalacji na zewnątrz. Cechą charakterystyczną tego sprzętu jest wzmocniona ochrona obudowy, która zabezpiecza elementy wewnętrzne przed kurzem, wilgocią, wysokimi i niskimi temperaturami itp. Należy jednak mieć na uwadze, że konkretny stopień ochrony może być inny - np. Przykładowo nie wszystkie urządzenia „zewnętrzne” pozwalają na użytkowanie w zimie (jeśli potrzebujesz modelu mrozoodpornego, możesz skorzystać z poniższej listy „Temperatura robocza”). Jeśli jednak sprzęt trzeba ustawić na ulicy (lub w pomieszczeniu, w którym warunki nie odbiegają zbytnio od ulicznych), to zdecydowanie warto wybrać z tej kategorii.Przepustowość
Przepustowość przełącznika to maksymalna ilość ruchu, jaką może obsłużyć. Wskazany w gigabitach na sekundę.
Parametr ten bezpośrednio zależy od liczby portów sieciowych w urządzeniu (z wyłączeniem Uplink). W rzeczywistości, nawet jeśli przepustowość nie jest wymieniona w charakterystyce, nadal można ją obliczyć za pomocą następującego wzoru: liczba portów pomnożona przez przepustowość pojedynczego portu i pomnożona przez dwa (ponieważ uwzględniany jest zarówno ruch przychodzący, jak i wychodzący ). Na przykład model z 8 gniazdami Gigabit Ethernet i 2 portami SFP będzie miał przepustowość (8 * 1 + 2 * 1) * 2 = 20 Gb/s.
Wybór tego wskaźnika jest dość oczywisty: należy oszacować szacunkowe wielkości ruchu w obsługiwanym segmencie sieci i upewnić się, że przepustowość przełącznika będzie się na niego nakładać z marginesem co najmniej 10-15% (da to dodatkową gwarancję w przypadku sytuacji awaryjnych). Jednocześnie, jeśli planujesz często pracować przy wysokich, zbliżonych do maksymalnych obciążeniach, nie zaszkodzi wyjaśnienie innej cechy, takiej jak wewnętrzna przepustowość przełącznika. Jest to zwykle podane w szczegółowym opisie technicznym, a jeśli ta wartość jest mniejsza niż całkowita przepustowość, mogą pojawić się poważne problemy podczas pracy przy znacznych obciążeniach.
Rozmiar tablicy adresów MAC
Maksymalna liczba adresów MAC, które mogą być jednocześnie przechowywane w pamięci przełącznika. Jest wskazany w tysiącach, na przykład 8K - 8 tys.
Przypomnijmy, że adres MAC jest unikalnym adresem każdego urządzenia sieciowego używanego w routingu fizycznym (w warstwie 2 modelu sieci OSI). Z takimi adresami współpracują wszystkie typy przełączników. A przełącznik warto dobierać według wielkości tabeli biorąc pod uwagę maksymalną liczbę urządzeń, które mają z nim współpracować (w tym licząc na możliwą rozbudowę sieci). Jeśli tabela nie wystarczy, przełącznik nadpisze nowe adresy na stare, co może znacznie spowolnić pracę.
SFP (światłowód)
Liczba portów optycznych w standardzie SFP przewidziana w konstrukcji przełącznika.
Transmisja danych za pomocą kabla światłowodowego jest wygodna, ponieważ taki kabel nie jest podatny na zakłócenia elektromagnetyczne; a prędkość połączenia przez SFP może osiągnąć 2,7 Gb/s. Jednocześnie czyste włókno jest rzadko używane, więc nawet zaawansowane przełączniki zapewniają niewielką liczbę portów SFP - znacznie mniej niż Ethernet jednego lub drugiego typu (patrz wyżej). Tak więc najbardziej rozpowszechnione są rozwiązania na
2 złącza lub
4 złącza tego typu, chociaż jest ich więcej - 6, 8, a nawet
10 i więcej. Należy pamiętać, że przełączniki mogą używać tak zwanych złączy combo, które łączą SFP i Ethernet; obecność takich portów jest określona w uwagach, są one brane pod uwagę zarówno przy obliczaniu sieci LAN, jak i przy obliczaniu SFP. W każdym razie połączenie światłowodowe jest często używane jako łącze w górę (patrz poniżej).
Zauważ również, że w tym przypadku mówimy o oryginalnym standardzie SFP; dane dotyczące złączy w formacie SFP + są wskazane osobno (patrz poniżej).
SFP+ (światłowód)
Liczba portów optycznych
portów SFP+, przewidziana w konstrukcji przełącznika. Należy zaznaczyć, że chodzi o zwykłe porty sieciowe; wejścia Uplink również mogą używać tego interfejsu, jednak ich liczba jest podawana osobno nawet w tym przypadku (patrz poniżej).
Ogólne zalety włókna optycznego w porównaniu z konwencjonalnym kablem Ethernet to większy zasięg i niewrażliwość na zakłócenia elektromagnetyczne. A konkretniej SFP+ jest rozwinięciem oryginalnego standardu SFP; w przełącznikach takie złącza zwykle działają z prędkością 10 GB/s. Jeśli chodzi o liczbę takich portów, pomimo wszystkich swoich zalet, włókno optyczne w sprzęcie sieciowym jest używane dość rzadko. Dlatego największą popularnością cieszą się przełączniki na
1 - 2, rzadziej
4 złącza SFP+, choć może być ich więcej. Warto również wziąć pod uwagę, że w przełącznikach mogą być używane tzw. złącza combo, łączące SFP+ i RJ-45; obecność takich portów jest określana w uwagach, są one uwzględniane zarówno przy obliczaniu RJ-45, jak i przy obliczaniu SFP+.
Uplink
Liczba łączy nadrzędnych przewidzianych w konstrukcji przełącznika.
„Uplink” w tym przypadku nie jest typem, ale specjalizacją konektora: jest to nazwa interfejsu sieciowego, za pośrednictwem którego przełącznik (i podłączone do niego urządzenia sieciowe) komunikuje się z sieciami zewnętrznymi (w tym Internetem) lub siecią segmenty. Innymi słowy, jest to rodzaj „bramy”, przez którą przekazywany jest cały ruch z segmentu sieci obsługiwanego przez przełącznik. Uplink, w szczególności, może być używany do łączenia się z podobnym „przełącznikiem” (dla poziomej rozbudowy sieci) lub z urządzeniem wyższego poziomu (takim jak przełącznik główny).
W związku z tym liczba łączy w górę to maksymalna liczba połączeń zewnętrznych, które przełącznik może zapewnić bez użycia dodatkowego sprzętu. Konkretny typ takiego złącza może być inny, ale zwykle jest to jedna z odmian LAN lub SFP; zobacz „Typ łącza nadrzędnego”, aby uzyskać szczegółowe informacje.
Typ Uplink
Typ złącza (złączy) używanego przez przełącznik jako interfejs Uplink.
Więcej szczegółów na temat takiego interfejsu można znaleźć powyżej; tutaj zauważamy, że te same porty sieciowe są zwykle używane jako Uplink, co do podłączania poszczególnych urządzeń do przełącznika. Oto główne opcje takich złączy:
- Fast Ethernet - Złącze sieciowe LAN (na „skrętkę”) z obsługą prędkości do 100 Mbit/s. Taka prędkość jest uważana przez współczesne standardy za niską, natomiast port Uplink stawia zwiększone wymagania dotyczące przepustowości – w końcu przez niego przechodzi ruch ze wszystkich obsługiwanych przez przełącznik urządzeń. Dlatego w tej roli porty Fast Ethernet są używane głównie w niedrogich i starszych modelach.
- Gigabit Ethernet - złącze LAN z obsługą prędkości do 1 Gb/s. Ta prędkość jest często wystarczająca nawet dla dość rozbudowanej sieci, podczas gdy same złącza są stosunkowo niedrogie.
- 10Gigabit Ethernet - złącze LAN z obsługą prędkości do 10 Gb/s. Takie możliwości pozwalają na komfortową pracę nawet przy bardzo dużym natężeniu ruchu, jednak znacząco wpływają na cenę przełącznika. Dlatego ta opcja jest rzadkością, głównie w modelach z wyższej półki.
- SFP. Złącze do kabla światłowodowego obsługujące prędkości rzędu 2,7 Gb/s. Wyższe prędkości występują również wśród standardów Ethernet, ale światłowód ma ważną zaletę: jest całkowicie niewrażliwy na zakłócenia elektromagnetyczne.
- SFP+. Ewolucja opisanego powy...żej standardu SFP, w którym teoretyczna maksymalna prędkość wzrosła do 16 Gb/s. Najbardziej zaawansowany dostępny obecnie interfejs sieciowy ogólnego przeznaczenia - ale także najdroższy. Obecność takich złączy Uplink jest więc typowa głównie dla modeli z wyższej półki z dużą liczbą portów.
Należy pamiętać, że projekt może przewidywać kilka typów łączy nadrzędnych jednocześnie, w którym to przypadku są one rejestrowane przez ukośną linię - na przykład SFP / Gigabit Ethernet. W tym przypadku możemy mówić zarówno o pojedynczych portach, jak i połączonych złączach zdolnych do pracy w jednym z dwóch trybów – w zależności od podłączonego kabla. Te szczegóły należy wyjaśnić osobno.
PoE (wejście)
Funkcja ta umożliwia dostarczanie zasilania przez kabel Ethernet do samego przełącznika. Zmniejsza to liczbę przewodów i upraszcza organizację zasilania, co jest szczególnie wygodne, jeśli urządzenie jest zainstalowane w trudno dostępnym miejscu, w którym nie ma gniazdka w pobliżu i trudno jest wyciągnąć dodatkowy kabel.
PoE (wyjście)
Przełącznik obsługuje
funkcję Power over Ethernet.
Funkcja ta umożliwia dostarczanie zasilania z przełącznika do urządzeń sieciowych za pośrednictwem tego samego kabla Ethernet, który przenosi dane. Zmniejsza to liczbę przewodów i upraszcza organizację zasilania, co jest szczególnie wygodne, jeśli urządzenie jest zainstalowane w trudno dostępnym miejscu, w którym nie ma gniazdka w pobliżu i trudno jest wyciągnąć dodatkowy kabel. Przykładem jest montowana na suficie kamera do monitoringu IP.
Liczba wyjść obsługujących PoE może się różnić. Należy również pamiętać, że w przypadku jednoczesnego podłączenia kilku odbiorców obowiązują określone ograniczenia mocy; zobacz Całkowita moc PoE, aby uzyskać szczegółowe informacje.
W związku z tym takie urządzenia są znacznie droższe niż
przełączniki bez PoE.