Przeznaczenie
— Audio. Odtwarzacze MP3 w pierwotnym, najbardziej tradycyjnym znaczeniu to urządzenia przeznaczone do odtwarzania muzyki i innych plików audio. Istnieją
modele bez wyświetlacza, lecz wiele
odtwarzaczy audio jest wyposażonych w ekrany i może pracować z dodatkowymi formatami plików — takich jak TXT do wyświetlania tekstów piosenek lub JPG do przeglądania okładek albumów, a nawet zdjęć. Natomiast odtwarzacz w nich jest przeznaczony tylko do pracy z dźwiękiem i nie pozwala na odtwarzanie wideo.
—
Odtwarzacz multimedialny. Ta odmiana obejmuje wszystkie odtwarzacze, które mogą odtwarzać wideo. Konkretna specyfikacja takich modeli może się znacznie różnić – od przenośnych gadżetów z wyświetlaczami 1,5”-2” i obsługą specyficznych formatów po duże urządzenia 4-5”, które mogą pracować z nieprzekonwertowanymi plikami. W każdym razie, jeśli potrzebujesz odtwarzacza kieszonkowego z możliwością nie tylko słuchania muzyki, ale i oglądania filmów – warto wybierać spośród takich modeli.
—
Odtwarzacz Hi-Fi. Specyficzna odmiana odtwarzaczy audio (patrz wyżej), zaprojektowana w celu maksymalizacji jakości odtwarzanego dźwięku. Wykorzystuje wysokiej klasy komponenty i zaawansowane obwody przetwarzania sygnału; z tego powodu takie urządzenia są znacznie droższe od konwencjonalnych odtwarzaczy audio, ale pod względem jakości dźwięku dorównują s
...tacjonarnym systemom klasy Hi-Fi. Dla takich modeli niemal obowiązkowa jest obsługa przynajmniej jednego formatu bezstratnego jak FLAC czy APE i tylko w takich urządzeniach możliwa jest praca w trybie DAC (patrz „Funkcje/możliwości”). Ponadto konstrukcja może przewidywać specjalizowane interfejsy – np. zbalansowany lub optyczny (patrz „Wyjścia”). Dzięki temu urządzenia tego typu mogą być przydatne zarówno dla wymagających audiofilów, jak i tych, którzy zawodowo zajmują się dźwiękiem.Pamięć wbudowana
Ilość pamięci wbudowanej zainstalowanej w odtwarzaczu.
Parametr ten bezpośrednio zależy od tego, ile muzyki i innych treści można przechowywać w urządzeniu bez użycia kart pamięci (zwłaszcza, że niektóre modele w ogóle nie obsługują takich kart). Dla porównania: rozmiar jednego pliku MP3 zwykle nie przekracza 20 MB, ta sama kompozycja w formacie bezstratnym ma 3-4 razy większy rozmiar, film w standardowej jakości zajmuje średnio od 700 MB do 2,5 GB, w HD 720p - w górę do 5 - 6 GB. Zatem pod względem przechowywania danych im więcej wbudowanej pamięci, tym lepiej. Z drugiej strony cena odtwarzacza zależy bezpośrednio od pojemności pamięci. W związku z tym niektóre modele dostępne są w kilku modyfikacjach, różniących się ilością pamięci oraz ceną.
Przy wyborze należy pamiętać, że część pamięci nieuchronnie będzie zajęta przez oprogramowanie układowe i wstępnie zainstalowane aplikacje; czasami ta część okazuje się dość znacząca - na przykład w modelach z systemem operacyjnym na pokładzie (patrz wyżej) można zajmować kilka gigabajtów. Zauważamy również, że karty pamięci pod względem objętości gigabajtów są tańsze niż dyski wbudowane, a z praktycznego punktu widzenia w większości przypadków nie są im gorsze. Warto więc przede wszystkim poszukać odtwarzacza z dużą ilością pamięci wbudowanej, jeśli ten model nie współpracuje z kartami pamięci.
Teraz na rynku pojawiają się odtwarzacze z taką pojemnością pamięci:
do 8 GB,
16 GB..., 32 GB, 64 GB i więcej. Istnieją jednak również modele bez wbudowanej pamięci, przeznaczone tylko do użytku z kartami pamięci.Rodzaj kart pamięci
Typ kart pamięci obsługiwanych przez odtwarzacz.
Karty pamięci mają dwie główne funkcje. Przede wszystkim zwiększają całkowitą pojemność pamięci odtwarzacza; jednocześnie taka pamięć na gigabajt jest znacznie tańsza niż pamięć wbudowana. Po drugie, karta pamięci umożliwia wymianę danych z innym urządzeniem z czytnikiem kart; na przykład może służyć do kopiowania muzyki do odtwarzacza z laptopa.
Współczesne odtwarzacze zwykle używają kart SD lub microSD w takiej czy innej wersji. Karty SD mają wymiary 32x24 mm i są stosowane w stosunkowo dużych urządzeniach, odpowiednio miniaturowe karty microSD (15x11 mm), w modelach kompaktowych. Wersje mogą być następujące:
- SD. Ten znak oznacza, że urządzenie może współpracować z co najmniej oryginalnymi kartami SD (nie dotyczy nowszych wersji SDHC lub SDXC). Takie karty mogą mieć pojemność do 4 GB, ich możliwości w zupełności wystarczą do większości zadań związanych z odtwarzaniem treści.
- SD / SDHC. Modele kompatybilne zarówno z oryginalnym formatem SD (patrz wyżej) jak i nowszym formatem SDHC. Ten format umożliwia tworzenie nośników wymiennych do 32 GB.
- SD/SDHC/SDXC. Obsługuje wszystkie powszechnie używane obecnie formaty SD. Zobacz powyżej SD i SDHC, podczas gdy SDXC oferuje pojemność karty do 2 TB i większą wydajność.
- microSD. Odtwarzacze gwarantowana współpraca z oryginalnymi kartami microSD. Technicznie takie karty są podobne do opisanych p...owyżej SD i różnią się od nich jedynie rozmiarem. Należy zauważyć, że urządzenie z takimi oznaczeniami może faktycznie być kompatybilne z bardziej zaawansowanymi nośnikami (jak microSDHC czy nawet microSDXC), po prostu producent z tego czy innego powodu nie wdawał się w takie szczegóły. Możesz wyjaśnić ten punkt, oceniając maksymalną obsługiwaną głośność karty (patrz poniżej)
- Odtwarzacze microSD / SDHC obsługujące zarówno oryginalny standard microSD, jak i późniejszy standard microSDHC (patrz „SD / SDHC”).
- microSD / SDHC / SDXC. Odtwarzacze z tym oznaczeniem są kompatybilne ze wszystkimi współczesnymi wersjami kart microSD - zarówno najnowszymi standardami microSDXC (patrz "SD / SDHC / SDXC"), jak i wcześniejszymi standardami (patrz wyżej).
Produkowane są odtwarzacze, które posiadają dwa sloty na karty pamięci jednocześnie – najczęściej microSD. Zasadniczo są to urządzenia Hi-Fi (patrz „Typ”), a funkcja ta jest w nich dostępna w celu dalszego zwiększenia dostępnej pojemności pamięci: Zawartość Hi-Fi ma znaczną objętość i wymaga odpowiednich urządzeń pamięci masowej.
Maks. pojemność karty
Maksymalna ilość karty pamięci, której można użyć w odtwarzaczu. Parametr ten jest bezpośrednio związany z typem karty (patrz wyżej): każdy typ ma swoje własne ograniczenia dotyczące wolumenu. Jednocześnie możliwości pracy z pojemnymi nośnikami są ograniczone nie tylko rodzajem karty, ale także sprzętem odtwarzacza. Dlatego wiele modeli ma niższy limit pojemności niż wynika to z karty pamięci – na przykład 128 GB w modelu z obsługą SDXC (teoretyczne maksimum to 2 TB).
Zwróć uwagę, że występuje również sytuacja odwrotna – np. gdy urządzenie o maksymalnej pojemności 16 GB deklaruje obsługę tylko kart microSD (teoretycznie maksimum to 4 GB). Oznacza to zazwyczaj, że odtwarzacz może pracować z nowszymi formatami (w naszym przykładzie przynajmniej microSDHC), ale z jakiegoś powodu ten punkt nie jest wymieniony w oficjalnej specyfikacji (np. producent mógł pomylić się w dokumentacji).
DAC
Model konwertera cyfrowo-analogowego zainstalowanego w urządzeniu.
DAC jest jednym z kluczowych elementów każdego odtwarzacza: przetwarza dane cyfrowe zapisane w pliku dźwiękowym na analogowy sygnał audio, który jest podawany przez wzmacniacz do słuchawek. Jakość przetwornika DAC zależy bezpośrednio od tego, jak dokładnie dźwięk na wyjściu będzie odpowiadał oryginalnemu sygnałowi, a także od tego, czy odtwarzacz może pracować z zaawansowanymi cyfrowymi formatami sygnału: wiele z nich wymaga dużej mocy obliczeniowej, która nie jest dostępna w każdym DAC.
Zwróć uwagę, że model DAC jest wskazany tylko wtedy, gdy jest to wysokiej klasy konwerter o ponadprzeciętnej jakości dźwięku. Na współczesnym rynku istnieją w szczególności przetworniki cyfrowo-analogowe takich producentów:
AKM,
Cirrus Logic,
ESS Sabre,
Texas Instruments,
Wolfson. A odtwarzacze z takim sprzętem są zwykle określane jako urządzenia
Hi-Fi(patrz „Typ”).
Warto też wspomnieć, że liczba DAC-ów może być różna. Najprostszą opcją jest
jeden moduł dla obu kanałów dźwiękowych, jednak są odtwarzacze wyposażone jednocześnie w dwa konwertery – po jednym na kanał. Ten „podział pracy” wpływa na koszty, ale zmniejsza obciążenie każdego przetwornika DAC z osobna, co ma pozyt
...ywny wpływ na jakość i niezawodność dźwięku.Pasmo przenoszenia
Zakres częstotliwości audio, które odtwarzacz może odtworzyć. Im szerszy zakres, tym pełniejszy obraz dźwiękowy, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że urządzenie „odetnie” część pasma. Jednocześnie przy wyborze tego parametru należy wziąć pod uwagę kilka punktów.
Po pierwsze, przeciętne ludzkie ucho może słyszeć dźwięki od około 16 Hz do 20 kHz; odchylenia od tych liczb są niewielkie, a wraz z wiekiem zakres ten zawęża się jeszcze bardziej. W praktyce oznacza to, że dla normalnej słyszalności wystarczy tylko wypełnić tę lukę. A szersze granice wskazane w charakterystyce odtwarzacza będą bardziej chwytem marketingowym niż naprawdę ważnym momentem. Po drugie, nie zapominaj, że o jakości dźwięku decyduje nie tylko zasięg, ale także szereg innych cech odtwarzacza - stosunek sygnału do szumu, pasmo przenoszenia itp .; dlatego sam szeroki zakres nie gwarantuje przyjemnego dźwięku. I po trzecie, cechy słyszalnego dźwięku również w dużej mierze zależą od użytych słuchawek i ich zakresu częstotliwości: wszystkie zalety odtwarzacza o szerokim zakresie częstotliwości mogą zostać zniweczone, jeśli częstotliwości zostaną „odcięte” przez słuchawki.
Stosunek sygnału do szumu
Stosunek poziomu sygnału użytecznego (czysty dźwięk) do obcego szumu wytwarzanego przez odtwarzacz na wyjściu. Parametr ten bezpośrednio charakteryzuje jakość wbudowanego wzmacniacza: uwzględnia głównie szum wewnętrzny obwodów elektronicznych, a im wyższy stosunek sygnału do szumu, tym mniej szumu i tym wyraźniejszy dźwięk.
Zauważ, że w przypadku odtwarzaczy ta cecha często nie jest szczególnie krytyczna: szum wzmacniacza może być gubiony na tle dźwięków otoczenia, szczególnie w środowisku miejskim, a do takich sytuacji wystarczą nawet najskromniejsze wskaźniki, co poziom 70 - 80 dB. Jednocześnie w przypadku modeli Hi-Fi (patrz „Typ”) ten punkt jest jednym z najważniejszych; w najbardziej zaawansowanych urządzeniach stosunek sygnału do szumu może przekroczyć 120 dB.
Moc
Im wyższa moc, tym głośniejszy dźwięk można uzyskać w słuchawkach, przy czym wszystkie inne rzeczy są takie same. Dodatkowo wyższa moc pozwala na podłączenie do urządzenia słuchawek o wyższej impedancji (choć nie ma tu sztywnej zależności, a modele o tej samej mocy wyjściowej mogą mieć różne ograniczenia impedancji słuchawek). Jednak w przypadku zwykłych (nie Hi-Fi) odtwarzaczy parametr ten ma raczej charakter referencyjny niż praktyczny: z reguły moc wzmacniacza w takich modelach wystarczy, by „wstrząsnąć” większością konsumentów. słuchawki klasy. Jednak w przypadku modeli urządzeń Hi-Fi (patrz „Rodzaj”) moc wyjściowa ma kluczowe znaczenie: decyduje o kompatybilności z „uszami” klasy studyjnej o wysokiej impedancji. Szczegółową pomoc w tej kwestii można znaleźć w dedykowanych źródłach.
Impedancja słuchawek
Impedancja nominalna (impedancja) słuchawek, z którymi odtwarzacz może normalnie pracować.
Większość słuchawek klasy konsumenckiej ma impedancję 16 lub 32 omów i jest obsługiwana przez prawie wszystkie nowoczesne odtwarzacze. Dlatego na parametr ten należy zwracać uwagę tylko wtedy, gdy planujesz używać urządzenia z wysokiej jakości „uszami” studyjnymi lub audiofilskimi. Cechą charakterystyczną takich słuchawek jest wysoka impedancja, liczona już w setkach omów i nie każdy odtwarzacz się do nich nadaje.
Nie zaszkodzi również wyjaśnienie dopuszczalnej impedancji słuchawek, jeśli kupisz urządzenie klasy Hi-Fi (patrz „Typ”). Niektóre z tych modeli mają dość wysoką minimalną impedancję i nie są kompatybilne ze standardowymi 16-omowymi (a czasami 32-omowymi) „uszami”.