Porównanie LG OM-7560 vs Sony CMT-SBT40D

— Wieża stereo. Wieże stereo to stacjonarny sprzęt audio, zawierający gramofon, wzmacniacz i głośniki; ich charakterystyczną cechą są kolumny głośnikowe, wykonane oddzielnie od jednostki głównej. Niektóre modele mogą być wyposażone w mocowania do instalacji głośników na jednostce głównej, jednak uchwyty te są szybko zwalniane, a długość przewodów pozwala na oddzielne umieszczenie głośników.

— Minisystem. Minisystemy to stosunkowo niewielkie urządzenia wykonane w jednoczęściowych obudowach; mimo niewielkich rozmiarów są one zazwyczaj przeznaczone do użytku stacjonarnego, choć mogą posiadać niezależne zasilacze (patrz niżej). Funkcjonalność minisystemów może być różna: niektóre modele to w rzeczywistości głośniki o nieco rozszerzonych możliwościach, w innych możliwości te mogą być porównywalne z pełnowartościowymi wieżami stereo, a nawet mają ładowanie bezprzewodowe.

— Radioodtwarzacz. Radioodtwarzacze mają charakterystyczny design przypominający magnetofony kasetowe; niektóre z nich są nawet zdolne do pracy z kasetami, patrz „Nośniki”. Podobnie jak opisane powyżej wieże stereo, takie urządzenia mają wszystko, czego potrzebujesz do słuchania - odtwarzacz, wzmacniacz i głośniki; głośniki są jednak nieusuwalne, a funkcjonalność radioodtwarzaczy jest zwykle skromniejsza. Natomiast takie modele nadają się do przenoszenia, a nawet...mogą być używane do odtwarzania muzyki w podróży - prawie obowiązkowymi cechami radioodtwarzaczy są obecność uchwytu do transportu i możliwość autonomicznego zasilania (patrz poniżej) od wymiennych baterii.

— System podłogowy (Power audio). Przeznaczenie tego typu systemów audio wynika z nazwy: są one oryginalnie przeznaczone do montażu na podłodze. Taka konfiguracja pozwala na tworzenie dość dużych urządzeń z potężnymi głośnikami; w rzeczywistości większość wolnostojących systemów audio to w rzeczywistości zestaw kolumn głośnikowych z wbudowanym odtwarzaczem. Istnieją jednak również dość kompaktowe modele tego typu, pozwalające na montaż na biurku lub na ścianie przy odłączonej podstawce.

— Na imprezy. Sprzęt audio do organizowania zapalających imprez muzycznych z przyjaciółmi i rodziną. Takie modele są w stanie pokryć zasięgiem obszerną przestrzeń zarówno w pomieszczeniach, jak i na parkiecie ulicznym. Często zdarza się, że sprzęt audio na imprezy jest uzupełniany o wbudowane efekty świetlne, aby stworzyć atmosferę dyskoteki, a także można do niego podłączyć mikrofony, co docenią miłośnicy karaoke. Alternatywne nazwy takiego sprzętu audio to głośnik Party lub PartyBox.

— Dla muzyków. Zaawansowane kolumny bez świateł dyskotekowych, szczególnie dla muzyków, którzy występują na ulicy lub biorą udział w imprezach plenerowych. Takie modele nie są przeznaczone do pełnowartościowych koncertów, lecz raczej do występów „na żywo” w miejscach publicznych. Sprzęt audio często zakłada możliwość podłączenia instrumentów muzycznych i często są one wyposażone w uchwyt typu walizkowego, ułatwiający przenoszenie sprzętu. Jeżeli podpada pod powyższe, ale są efekty świetlne - Do imprez.

— Inteligentny głośnik. Sprzęt audio w postaci stosunkowo niewielkich pojedynczych głośników z inteligentną elektroniką sterującą. W przypadku takich urządzeń można wyróżnić cztery kluczowe cechy: połączenie z Internetem (zwykle przez Wi-Fi), synchronizację ze smartfonem lub tabletem (zwykle w ten sam sposób), obsługę poleceń głosowych oraz zaawansowaną funkcjonalność. W rzeczywistości takie głośniki inteligentne nie są klasycznymi systemami audio, jednak uniwersalnymi „asystentami” z głośnikami do odtwarzania muzyki; a możliwości sterowania głosem w nich wykraczają daleko poza funkcje „muzyczne”. Wiele modeli pozwala więc na ustawienie timera lub budzika na smartfonie, sterowanie komponentami inteligentnego domu, otrzymywanie pomocy na różne prośby itp. Jednocześnie często obsługiwane jest kontekstowe rozpoznawanie poleceń, z możliwością przetwarzania złożonych żądań, takich jak „odtwórz zespół, którego słuchałem wczoraj wieczorem”.

Maksymalna liczba kanałów dźwiękowych, którą system audio może odtworzyć dzięki własnym głośnikom.

- 1.0. Jeden kanał audio pozwala tylko na dźwięk monofoniczny - wystarczający do słyszenia dźwięku, ale nie zapewniający efektu przestrzennego. Zaletą tej opcji jest jej kompaktowość, ponieważ do normalnej pracy wystarczy wyposażyć urządzenie w jeden głośnik. Format jednokanałowy spotyka się głównie w niedrogich modelach, a także w najbardziej kompaktowych systemach audio, gdzie mały rozmiar jest ważniejszy niż fantazyjny dźwięk.

- 2.0. Dwa kanały to minimum wymagane do odtwarzania dźwięku stereo. Ten format już pozwala na poczucie przestrzenności bez konieczności stosowania zbyt wielu głośników i złożoności całego systemu. Dlatego jest bardzo popularny.

- 2.1. Modyfikacja opisanego powyżej formatu 2.0, uzupełniona o subwoofer — wyspecjalizowany głośnik do niskich częstotliwości. Korzystanie z subwoofera poprawia jakość dźwięku, zapewniając bogate basy.

- 2.2. Dalsza rozbudowa opisanego powyżej formatu 2.1, przewidująca obecność dwóch subwooferów - poprawia to wierność transmisji niskich częstotliwości.

- 3.1. Rozszerzona wersja standardu 2.1, w której dwa klasyczne głośniki stereo uzupełnione są nie tylko subwooferem, ale także trzecim, centralnym głośnikiem. Pozw...ala to na poprawę jakości dźwięku – w szczególności dzięki bogatszemu dźwiękowi przestrzennemu.

Zwróć uwagę, że modele 2.0, które nie mają własnego subwoofera, mogą być wyposażone w wyjście do jego podłączenia (patrz poniżej).

Wsparcie tunera dla technologii Radio Data System. Ta technologia jest używana głównie w paśmie FM; pozwala, poza sygnałem dźwiękowym, na przekazanie drogą radiową dodatkowych informacji tekstowych – np. nazw nadawanych utworów, zapowiedzi, przekazów reklamowych itp. W systemach audio z obsługą RDS informacje te są wyświetlane na wyświetlaczu.

Całkowita moc dźwięku zapewniana przez zestaw audio przy maksymalnej głośności, innymi słowy całkowita moc wszystkich głośników standardowo przewidzianych w urządzeniu (w tym subwoofera).

Im wyższa moc, tym głośniejszy dźwięk zestawu i większy obszar, który może pokryć. Jednak duża moc odczuwalnie wpływa na cenę, rozmiar, wagę i pobór mocy urządzenia. Ponadto, oceniając i porównując według tega wskaźnika, warto wziąć pod uwagę kilka niuansów. Po pierwsze, niektórzy producenci chytrze podają w charakterystyce nie średnią, ale szczytową moc dźwięku; takie liczby mogą być imponujące, ale mają bardzo mały związek z rzeczywistą głośnością. Jeśli więc wydaje Ci się, że deklarowana moc jest zbyt wysoka, warto wyjaśnić, o co dokładnie chodzi w tym przypadku. Po drugie, porównując, warto wziąć pod uwagę obecność subwoofera – pełni on rolę pomocniczą, ale może stanowić ponad połowę całkowitej mocy zestawu. Z tego powodu przy równej mocy całkowitej urządzenie z subwooferem może być cichsze niż model bez subwoofera: np. zestaw 2.0 o mocy 40 W będzie miał 20 W na kanał główny, podczas gdy w modelu 2.1 o mocy 40 W na subwoofer może spaść 20 W, a tylko po 10 W na głośniki główne.

Moc znamionowa dźwięku (patrz „Moc systemu”) na każdym z głównych kanałów systemu audio. Wskaźnik ten jest najczęściej wskazywany w modelach z subwooferem (patrz „Liczba kanałów”); wiedząc o tym, możesz oszacować rozkład mocy między głównymi głośnikami a subwooferem.

Moc znamionowa subwoofera — głośnika dla niskich częstotliwości stosowanego w systemach 2.1 i 3.1 (patrz „Liczba kanałów”). Aby zapoznać się z ogólną mocą znamionową, zobacz „Moc systemu”; w przypadku subwoofera wskaźnik ten pozwala ocenić głośność i nasycenie basów z systemu audio, a także stosunek mocy kanałów głównych do subwoofera).

Całkowity zakres częstotliwości odtwarzany przez głośniki zestawu audio. Jest mierzony od najniższego progu głośnika o najniższej częstotliwości do najwyższego - głośnika o najwyższej częstotliwości: na przykład w zestawie 2.1 z głównymi kolumnami głośnikowymi o częstotliwości 100 - 22000 Hz i subwooferem o częstotliwości 20 - 150 Hz całkowita wartość wyniesie 20 - 22000 Hz.

Ogólnie rzecz biorąc, im szerszy zakres częstotliwości, tym pełniejszy odtwarzany dźwięk, tym mniej niskich i wysokich częstotliwości zostanie utraconych z powodu niewystarczających możliwości akustycznych. Warto pamiętać jednak, że rzeczywista jakość dźwięku zależy również od szeregu innych parametrów – przede wszystkim reakcji na częstotliwość. Ponadto częstotliwości słyszalne przez człowieka wahają się od 16 Hz do 22 kHz; odchylenia od tych wartości są bardzo małe, a wraz z wiekiem górna granica również maleje. Dlatego z praktycznego punktu widzenia nie ma sensu zapewniać zbyt szerokiego pasma przenoszenia; a imponujące wartości, takie jak 10 - 50 000 Hz, spotykane w topowych modelach, są zwykle bardziej rodzajem „efektu ubocznego” wysokiej jakości głośników (a jednocześnie - chwytem marketingowym) niż naprawdę ważnym momentem.

Bass reflex to rura zamontowana w obudowie głośnika i posiadająca wyjście do otaczającej przestrzeni. Długość rury dobiera się tak, aby z wylotu wychodził sygnał z odwróconą fazą w stosunku do sygnału z przodu dyfuzora. Zwiększa to ciśnienie akustyczne i poprawia dźwięk głośników, także przy niskich częstotliwościach. Należy pamiętać, że taki sprzęt audio powinien być ustawiony w pewnej odległości od ścian, mebli itp. - w przeciwnym razie może wystąpić buczenie spowodowane ruchem powietrza przez rurę bass reflexu.

Podobną funkcję w niektórych modelach pełni przetwornik pasywny (patrz poniżej).

— AirPlay. Technologia AirPlay została opracowana przez firmę Apple. Opiera się na Wi-Fi i służy do bezprzewodowego przesyłania treści z urządzeń Apple do zewnętrznych systemów audio. Dlatego funkcja ta jest przydatna dla tych, którzy chcą podłączyć iPhone'a lub iPoda touch do systemu audio, ale nie chcą bawić się z przewodami; jednak możliwe jest połączenie przez AirPlay i innych urządzeń - na przykład komputera z zainstalowanym iTunes i modułem Wi-Fi.

— AirPlay 2. Druga generacja powyższej opisanej technologii AirPlay, wprowadzona w 2018 roku. Wśród głównych innowacji tej wersji jest obsługa formatu „Multiroom”, czyli jednoczesnego nadawania kilku sygnałów audio do różnych kompatybilnych urządzeń zainstalowanych w różnych miejscach. W ten sposób można np. włączyć transmisję radiową programu informacyjnego w salonie, relaksującą muzykę w sypialni itp. Ponadto AirPlay 2 otrzymał szereg innych ulepszeń - ulepszone buforowanie, możliwość strumieniowania do głośników stereo i obsługę sterowania głosem przez Siri.

— Chromecast. Oryginalna nazwa to Google Cast. Technologia przesyłania treści na urządzenia zewnętrzne opracowana przez Google. Umożliwia transmisję sygnału audio z komputera lub urządzenia mobilnego do systemu audio, transmisja odbywa się standardowo przez Wi-Fi, natomiast odbiornik i źródło sygnału muszą znajdować się w tej samej sieci Wi-Fi (z wyjąt...kiem odtwarzaczy multimedialnych Chromecast). Zwróć uwagę, że w źródłach sygnału (smartfonach, tabletach, komputerach itp.) Chromecast jest realizowany na poziomie poszczególnych aplikacji. Na przykład w momencie tworzenia funkcja ta była dostępna w szczególności w aplikacjach YouTube i Netflix na Androida i iOS, a także w internetowych wersjach tych aplikacji na Chrome. Dzięki temu formatowi technologia ta jest obecnie niezwykle rozpowszechniona, a możliwość podłączenia tego lub innego gadżetu do systemu audio za pomocą Chromecasta jest zwykle ograniczona możliwością zainstalowania odpowiednich aplikacji na tym gadżecie.

— DLNA. DLNA (Digital Living Network Alliance) to standard, który pozwala łączyć różne rodzaje sprzętu RTV i AGD w jedną sieć w celu udostępniania i kontrolowania treści. W przypadku systemów audio DLNA można wykorzystać np. do odtwarzania muzyki z płyty komputera podłączonego do takiej sieci, nadawania dźwięku do urządzenia zainstalowanego w innym pomieszczeniu (np. wzmacniacza) itp. Do DLNA można podłączyć się zarówno przewodowo, jak i bezprzewodowo (z wykorzystaniem standardu Wi-Fi), a kompatybilność urządzeń nie zależy od ich producentów – jedynym warunkiem jest kompatybilność ze standardem DLNA.

— LAN. Standardowy interfejs do przewodowego połączenia z lokalnymi sieciami komputerowymi oparty na złączu RJ-45. Jego obecność umożliwia korzystanie z różnych funkcji sieciowych, takich jak radio internetowe (patrz "Cechy dodatkowe") lub DLNA (patrz powyżej). W porównaniu z innym interfejsem sieciowym - Wi-Fi - LAN jest mniej wygodny ze względu na obecność przewodów, jednak jest bardziej niezawodny i zapewnia wyższą rzeczywistą prędkość przesyłania danych.

— Wi-Fi. Obecność modułu bezprzewodowego Wi-Fi w konstrukcji systemu audio. Technologia ta jest wykorzystywana zarówno w sieciach komputerowych, jak i do bezpośredniego łączenia ze sobą różnych urządzeń; jego zasięg wystarcza do pracy w pomieszczeniach mieszkalnych, nawet przez ściany. W takim przypadku Wi-Fi może być używane do pracy z funkcjami sieciowymi, takimi jak radio internetowe lub DLNA(patrz wyżej). Jednocześnie ta opcja jest wygodniejsza niż przewodowa sieć LAN ze względu na brak rzeczywistych przewodów. Ponadto obsługa tej technologii jest warunkiem wstępnym korzystania z funkcji AirPlay i Chromecast (patrz wyżej); a w niektórych urządzeniach Wi-Fi umożliwia nawet podłączenie smartfonów, tabletów i innych gadżetów jako pilotów.

Jednym z najnowszych i najszybszych standardów tej technologii bezprzewodowej jest Wi-Fi 5. Wersja 802.11ac wykorzystuje pasmo 5 GHz (mniej zatłoczone i bardziej odporny na zakłócenia niż 2,4 GHz), zapewniając prędkość do 1,69 Gb/s na antenę i do 6,77 Gb/s z kilkoma antenami.

— Bluetooth. Technologia bezpośredniej komunikacji bezprzewodowej między różnymi urządzeniami. Jednym z najpopularniejszych sposobów wykorzystania Bluetooth w systemach audio jest praca z sygnałem audio, przede wszystkim nadawanie dźwięku do bezprzewodowych słuchawek lub głośników; a niektóre modele zapewniają również możliwość podłączenia smartfona, tabletu lub innego urządzenia i wykorzystania systemu audio jako zewnętrznego głośnika Bluetooth. Co prawda, należy pamiętać, że początkowo Bluetooth jest zauważalnie gorszy od połączenia przewodowego pod względem jakości dźwięku; jednak w naszych czasach ta wada jest często kompensowana przez użycie takiego lub innego rodzaju kodeka aptX (patrz poniżej).
Ponadto mogą być zapewnione inne opcje korzystania z Bluetooth – na przykład wymiana plików między pamięcią wbudowaną a tym samym smartfonem, czy zdalne sterowanie za pomocą aplikacji. Nie są one wymagane we współczesnych systemach audio, ale wraz z rozwojem technologii stają się coraz bardziej rozpowszechnione.

We współczesnym sprzęcie audio najczęściej używanym standardem jest Bluetooth v 5. Jego ważną nowością jest rozszerzenie możliwości trybu BLE („Bluetooth Low Energy”): w razie potrzeby urządzenie może zwiększyć zasięg zmniejszając prędkość lub przyspieszyć transmisję kosztem zmniejszenia zasięgu. Dodatkowo wprowadzono szereg usprawnień dotyczących jednoczesnej pracy kilku podłączonych urządzeń.

— Obsługa aptX. System audio obsługuje aptX — kodek zaprojektowany w celu poprawy jakości dźwięku przesyłanego przez Bluetooth. W związku z tym funkcja ta automatycznie oznacza obecność wbudowanego modułu Bluetooth (patrz wyżej). Konieczność zastosowania specjalnych technologii wynika z faktu, że w oryginalnym formacie Bluetooth bardzo mocno kompresuje sygnał audio, co zauważalnie wpływa na końcową jakość dźwięku. Technologia aptX ma zaradzić tej sytuacji: według twórców zapewnia czystość dźwięku „porównywalną do Audio CD (16-bit/44.1 kHz)” i prawie tak dobrą, jak połączenie przewodowe. Często wystarcza to nawet do wygodnego słuchania bezstratnych formatów, nie wspominając o MP3 i innych popularnych formatach kompresji. Oczywiście, aby korzystać z aptX, źródło sygnału również musi go obsługiwać.

— Obsługa aptX HD. System audio obsługuje kodek aptX HD — ulepszoną i zaktualizowaną wersję opisanego powyżej aptX. W tej wersji deklarowana jest czystość dźwięku, porównywalna z materiałami audio w formacie Hi-Res (24-bit/48 kHz); pozwala to wygodnie słuchać nie tylko MP3, ale także formatów bezstratnych, a nawet nieskompresowanych materiałów audio. Obsługa aptX HD jest jednak dość droga, a jej przewagi nad oryginalnym aptX stają się zauważalne dopiero na bardzo wysokiej jakości materiale audio, do którego konsumencki sprzęt audio jest rzadko używany. Dlatego funkcja ta nie otrzymała dużego rozpowszechnienia.

— AAC. Kodek, który jest używany głównie w urządzeniach przenośnych Apple w celu poprawy dźwięku przesyłanego przez Bluetooth. Podobny do aptX (patrz odpowiednie punkty), ale jest zauważalnie gorszy pod względem możliwości: jeśli dźwięk aptX jest porównywany do dźwięku Audio CD, to AAC znajduje się na poziomie pliku MP3 średniej jakości. Jednakże to wystarczy do odtwarzania wspomnianych plików MP3, różnica staje się zauważalna dopiero przy odtwarzaniu bardziej zaawansowanych formatów.

— Strumieniowe przesyłanie dźwięku w sieci. Możliwość współpracy systemu audio z sieciowymi usługami strumieniowego przesyłania dźwięku, takimi jak Deezer, Spotify, Tidal itp. Takie usługi mają na celu nadawanie treści (w tym przypadku głównie muzyki) przez Internet; przy tym odtwarzane pliki nie są zapisywane w systemie audio, ale są odtwarzane bezpośrednio z odpowiedniego zasobu w sieci WWW. Obecnie istnieje wiele serwisów streamingowych, które różnią się zakresem muzyki i warunkami dostępu; szczegółowa lista obsługiwanych usług powinna być określona osobno. Jednak w każdym przypadku głównymi zaletami przesyłania strumieniowego online są szeroki wybór treści i prawie natychmiastowy dostęp do pożądanego utworu; niektóre serwisy mogą również pełnić funkcję radia, automatycznie dobierając muzykę zgodnie z preferencjami producenta.

— Zestaw głośnomówiący. Urządzenie może służyć jako zestaw głośnomówiący do telefonu komórkowego. W tym trybie system audio łączy się z urządzeniem, najczęściej przez Bluetooth (patrz wyżej), a głos abonenta na drugim końcu linii jest wyprowadzany nie do telefonu, ale do głośników systemu audio. Często jest to wygodniejsze niż trzymanie telefonu przy uchu; ponadto zestaw głośnomówiący jest przydatny, gdy w rozmowie musi uczestniczyć kilka osób.

— Chip NFC. NFC to technologia bezprzewodowa krótkiego zasięgu (około 10 cm). W systemach audio NFC służy przede wszystkim do ułatwienia komunikacji Wi-Fi lub Bluetooth (patrz wyżej). Dzięki temu układowi zewnętrzne urządzenie kompatybilne z NFC można po prostu podłączyć do systemu audio w celu potwierdzenia połączenia – jest to łatwiejsze niż ręczne dostosowywanie ustawień.