Porównanie Marshall Acton II Voice vs Sony CMT-V50IP

— Wieża stereo. Wieże stereo to stacjonarny sprzęt audio, zawierający gramofon, wzmacniacz i głośniki; ich charakterystyczną cechą są kolumny głośnikowe, wykonane oddzielnie od jednostki głównej. Niektóre modele mogą być wyposażone w mocowania do instalacji głośników na jednostce głównej, jednak uchwyty te są szybko zwalniane, a długość przewodów pozwala na oddzielne umieszczenie głośników.

— Minisystem. Minisystemy to stosunkowo niewielkie urządzenia wykonane w jednoczęściowych obudowach; mimo niewielkich rozmiarów są one zazwyczaj przeznaczone do użytku stacjonarnego, choć mogą posiadać niezależne zasilacze (patrz niżej). Funkcjonalność minisystemów może być różna: niektóre modele to w rzeczywistości głośniki o nieco rozszerzonych możliwościach, w innych możliwości te mogą być porównywalne z pełnowartościowymi wieżami stereo, a nawet mają ładowanie bezprzewodowe.

— Radioodtwarzacz. Radioodtwarzacze mają charakterystyczny design przypominający magnetofony kasetowe; niektóre z nich są nawet zdolne do pracy z kasetami, patrz „Nośniki”. Podobnie jak opisane powyżej wieże stereo, takie urządzenia mają wszystko, czego potrzebujesz do słuchania - odtwarzacz, wzmacniacz i głośniki; głośniki są jednak nieusuwalne, a funkcjonalność radioodtwarzaczy jest zwykle skromniejsza. Natomiast takie modele nadają się do przenoszenia, a nawet...mogą być używane do odtwarzania muzyki w podróży - prawie obowiązkowymi cechami radioodtwarzaczy są obecność uchwytu do transportu i możliwość autonomicznego zasilania (patrz poniżej) od wymiennych baterii.

— System podłogowy (Power audio). Przeznaczenie tego typu systemów audio wynika z nazwy: są one oryginalnie przeznaczone do montażu na podłodze. Taka konfiguracja pozwala na tworzenie dość dużych urządzeń z potężnymi głośnikami; w rzeczywistości większość wolnostojących systemów audio to w rzeczywistości zestaw kolumn głośnikowych z wbudowanym odtwarzaczem. Istnieją jednak również dość kompaktowe modele tego typu, pozwalające na montaż na biurku lub na ścianie przy odłączonej podstawce.

— Na imprezy. Sprzęt audio do organizowania zapalających imprez muzycznych z przyjaciółmi i rodziną. Takie modele są w stanie pokryć zasięgiem obszerną przestrzeń zarówno w pomieszczeniach, jak i na parkiecie ulicznym. Często zdarza się, że sprzęt audio na imprezy jest uzupełniany o wbudowane efekty świetlne, aby stworzyć atmosferę dyskoteki, a także można do niego podłączyć mikrofony, co docenią miłośnicy karaoke. Alternatywne nazwy takiego sprzętu audio to głośnik Party lub PartyBox.

— Dla muzyków. Zaawansowane kolumny bez świateł dyskotekowych, szczególnie dla muzyków, którzy występują na ulicy lub biorą udział w imprezach plenerowych. Takie modele nie są przeznaczone do pełnowartościowych koncertów, lecz raczej do występów „na żywo” w miejscach publicznych. Sprzęt audio często zakłada możliwość podłączenia instrumentów muzycznych i często są one wyposażone w uchwyt typu walizkowego, ułatwiający przenoszenie sprzętu. Jeżeli podpada pod powyższe, ale są efekty świetlne - Do imprez.

— Inteligentny głośnik. Sprzęt audio w postaci stosunkowo niewielkich pojedynczych głośników z inteligentną elektroniką sterującą. W przypadku takich urządzeń można wyróżnić cztery kluczowe cechy: połączenie z Internetem (zwykle przez Wi-Fi), synchronizację ze smartfonem lub tabletem (zwykle w ten sam sposób), obsługę poleceń głosowych oraz zaawansowaną funkcjonalność. W rzeczywistości takie głośniki inteligentne nie są klasycznymi systemami audio, jednak uniwersalnymi „asystentami” z głośnikami do odtwarzania muzyki; a możliwości sterowania głosem w nich wykraczają daleko poza funkcje „muzyczne”. Wiele modeli pozwala więc na ustawienie timera lub budzika na smartfonie, sterowanie komponentami inteligentnego domu, otrzymywanie pomocy na różne prośby itp. Jednocześnie często obsługiwane jest kontekstowe rozpoznawanie poleceń, z możliwością przetwarzania złożonych żądań, takich jak „odtwórz zespół, którego słuchałem wczoraj wieczorem”.

Maksymalna liczba kanałów dźwiękowych, którą system audio może odtworzyć dzięki własnym głośnikom.

- 1.0. Jeden kanał audio pozwala tylko na dźwięk monofoniczny - wystarczający do słyszenia dźwięku, ale nie zapewniający efektu przestrzennego. Zaletą tej opcji jest jej kompaktowość, ponieważ do normalnej pracy wystarczy wyposażyć urządzenie w jeden głośnik. Format jednokanałowy spotyka się głównie w niedrogich modelach, a także w najbardziej kompaktowych systemach audio, gdzie mały rozmiar jest ważniejszy niż fantazyjny dźwięk.

- 2.0. Dwa kanały to minimum wymagane do odtwarzania dźwięku stereo. Ten format już pozwala na poczucie przestrzenności bez konieczności stosowania zbyt wielu głośników i złożoności całego systemu. Dlatego jest bardzo popularny.

- 2.1. Modyfikacja opisanego powyżej formatu 2.0, uzupełniona o subwoofer — wyspecjalizowany głośnik do niskich częstotliwości. Korzystanie z subwoofera poprawia jakość dźwięku, zapewniając bogate basy.

- 2.2. Dalsza rozbudowa opisanego powyżej formatu 2.1, przewidująca obecność dwóch subwooferów - poprawia to wierność transmisji niskich częstotliwości.

- 3.1. Rozszerzona wersja standardu 2.1, w której dwa klasyczne głośniki stereo uzupełnione są nie tylko subwooferem, ale także trzecim, centralnym głośnikiem. Pozw...ala to na poprawę jakości dźwięku – w szczególności dzięki bogatszemu dźwiękowi przestrzennemu.

Zwróć uwagę, że modele 2.0, które nie mają własnego subwoofera, mogą być wyposażone w wyjście do jego podłączenia (patrz poniżej).

— Pamięć wbudowana. Własna pamięć pozwala na przechowywanie i odtwarzanie muzyki oraz innych treści bezpośrednio z zestawu audio, bez użycia nośników zewnętrznych (które mogą ulec uszkodzeniu lub zgubieniu). Taka pamięć może być oparta na dyskach twardych lub modułach SSD; pierwsza opcja zapewnia dobrą pojemność przy niskich kosztach, druga jest szybsza i bardziej niezawodna.

— Port USB. Klasyczny port USB, który w tym przypadku jest zwykle używany do pendrive'ów, zewnętrznych dysków twardych lub innych urządzeń z funkcją przechowywania - na przykład miniaturowych odtwarzaczy audio. Funkcje USB obejmują co najmniej bezpośrednie odtwarzanie, ale mogą być zapewnione inne opcje, takie jak wymiana plików z pamięcią wbudowaną (patrz wyżej). Ponadto w razie potrzeby port ten można wykorzystać do ładowania podłączonego urządzenia (na przykład tego samego odtwarzacza kieszonkowego).

— Czytnik kart pamięci. Urządzenie do odczytywania informacji z kart pamięci; takie nośniki są bardzo popularne we współczesnej elektronice. Najczęściej czytniki kart pamięci są przeznaczone do różnych wersji kart SD lub microSD, ale mogą istnieć inne opcje; punkt ten w każdym przypadku należy wyjaśnić osobno. Przeznaczenie tej funkcji jest bardzo podobne do opisanego powyżej portu USB: służy przede wszystkim do bezpośredniego odtwarzania, ale można również...znaleźć inne funkcje.

— CD. Obecność napędu CD oznacza co najmniej możliwość pracy z płytami nagranymi w formacie CD Audio (do 74 minut wysokiej jakości dźwięku, podzielonego na ścieżki). Ponadto współczesne zestawy audio często obsługują płyty MP3; w tym formacie można zmieścić całą kolekcję albumów na jednej płycie, ale jakość dźwięku jest gorsza. Czasami możliwa jest współpraca z dyskami optycznymi formatu DVD.

— Płyty winylowe. Wbudowany gramofon do odtwarzania muzyki z płyt winylowych. Technicznie rzecz biorąc, takie nośniki są całkowicie przestarzałe, ale wciąż mają wielu wiernych fanów. Ponadto wiele zestawów audio z tą funkcją obsługuje nagrywanie USB (patrz "Cechy dodatkowe"); może to być przydatne dla właścicieli płyt winylowych, którzy chcą przenieść swoje biblioteki muzyczne na nowocześniejsze nośniki.

Oprócz powyższego we współczesnych zestawach audio mogą być zapewnione inne rodzaje nośników. Na przykład niektóre modele są wyposażone w wejścia USB Type B, dzięki czemu można je podłączyć do komputera przez złącze USB i pracować jako głośniki komputerowe o zaawansowanych możliwościach (takich jak kopiowanie muzyki z komputera na nośnik zewnętrzny lub odwrotnie).

Pasma radiowe odbierane przez tuner wieży stereo. Obecnie najczęstszą obsługą takich zakresów jest:

— FM. Część zakresu ultrakrótkich fal (UKF) od 87,5 MHz do 108 MHz. Wykorzystuje modulację częstotliwości, która pozwala na nadawanie muzyki w formacie stereo z dość wysoką jakością dźwięku, a także przesyłanie sygnałów RDS (patrz „RDS”). Obecnie większość muzycznych stacji radiowych w krajach WNP nadaje w tym zakresie, dzięki czemu FM jest obsługiwane w zdecydowanej większości zestawów audio. Wadą tej opcji jest ograniczony obszar odbioru – maksymalnie kilkadziesiąt kilometrów od nadajnika – dlatego audycji FM można zazwyczaj słuchać w obrębie tego samego miasta i pobliskich okolic.

— AM (z angielskiego amplitude modulation - modulacja amplitudy) - nadawanie z wykorzystaniem modulacji amplitudy. Zwykle termin ten odnosi się do nadawania na falach średnich w zakresie 520-1610 kHz; większość konsumenckich odbiorników AM jest zaprojektowana dla tych samych częstotliwości. Zasięg odbioru stacji AM może wynosić setki kilometrów, ale jakość dźwięku jest niższa niż w FM, więc ten format jest używany głównie przez stacje radiowe w formacie „News and Talk”.

— DAB+. DAB to skrót od Digital Audio Broadcasting, czyli „nadawanie cyfrowe”; a „+” oznacza ulepszoną wersję tego standardu. Formalnie DAB+ to nie tylko zakres, ale także format transmisji sygnału: w przeciwieństwie do wszystkich opisanych powyżej wariantów jest, jak sama nazwa wskazuje, cyfrowy. Da...je to szereg korzyści w porównaniu z tradycyjnymi nadajnikami – w szczególności większy zasięg przy mniejszej mocy i wysokiej jakości przesyłany dźwięk. Ponadto dźwięk ten praktycznie nie podlega zniekształceniom: słabe zakłócenia nie wpływają na jego jakość, a przy krytycznym spadku mocy nadajnika sygnał nie jest zniekształcony, ale całkowicie znika. To ostatnie można jednak zapisać jako wady; ale naprawdę istotną wadą tej opcji jest być może jej niska (jak dotąd) powszechność w krajach WNP. Technicznie takie nadawanie może być realizowane w dowolnym zakresie powyżej 30 MHz, ale w praktyce stosuje się kilka wariantów (w zależności od kraju) związanych z pasmem UKF. Należy pamiętać, że tunery DAB+ mogą odbierać audycje radiowe w oryginalnym standardzie DAB, ale nie odwrotnie.

Całkowita moc dźwięku zapewniana przez zestaw audio przy maksymalnej głośności, innymi słowy całkowita moc wszystkich głośników standardowo przewidzianych w urządzeniu (w tym subwoofera).

Im wyższa moc, tym głośniejszy dźwięk zestawu i większy obszar, który może pokryć. Jednak duża moc odczuwalnie wpływa na cenę, rozmiar, wagę i pobór mocy urządzenia. Ponadto, oceniając i porównując według tega wskaźnika, warto wziąć pod uwagę kilka niuansów. Po pierwsze, niektórzy producenci chytrze podają w charakterystyce nie średnią, ale szczytową moc dźwięku; takie liczby mogą być imponujące, ale mają bardzo mały związek z rzeczywistą głośnością. Jeśli więc wydaje Ci się, że deklarowana moc jest zbyt wysoka, warto wyjaśnić, o co dokładnie chodzi w tym przypadku. Po drugie, porównując, warto wziąć pod uwagę obecność subwoofera – pełni on rolę pomocniczą, ale może stanowić ponad połowę całkowitej mocy zestawu. Z tego powodu przy równej mocy całkowitej urządzenie z subwooferem może być cichsze niż model bez subwoofera: np. zestaw 2.0 o mocy 40 W będzie miał 20 W na kanał główny, podczas gdy w modelu 2.1 o mocy 40 W na subwoofer może spaść 20 W, a tylko po 10 W na głośniki główne.

Moc znamionowa dźwięku (patrz „Moc systemu”) na każdym z głównych kanałów systemu audio. Wskaźnik ten jest najczęściej wskazywany w modelach z subwooferem (patrz „Liczba kanałów”); wiedząc o tym, możesz oszacować rozkład mocy między głównymi głośnikami a subwooferem.

Moc znamionowa subwoofera — głośnika dla niskich częstotliwości stosowanego w systemach 2.1 i 3.1 (patrz „Liczba kanałów”). Aby zapoznać się z ogólną mocą znamionową, zobacz „Moc systemu”; w przypadku subwoofera wskaźnik ten pozwala ocenić głośność i nasycenie basów z systemu audio, a także stosunek mocy kanałów głównych do subwoofera).

Czułość określa intensywność odpowiedzi głośników na sygnał o określonym poziomie; mówiąc prościej, im wyższy jest wskaźnik ten, tym wyższa głośność zestawu głośnikowego będzie na tym samym poziomie sygnału. Zwróćmy uwagę, że w przypadku systemów audio parametr ten odgrywa drugorzędną rolę: jest ważny przy doborze głośników do wzmacniacza i tutaj oba te elementy są w większości przypadków optymalnie do siebie dopasowane przez producenta.

Całkowity zakres częstotliwości odtwarzany przez głośniki zestawu audio. Jest mierzony od najniższego progu głośnika o najniższej częstotliwości do najwyższego - głośnika o najwyższej częstotliwości: na przykład w zestawie 2.1 z głównymi kolumnami głośnikowymi o częstotliwości 100 - 22000 Hz i subwooferem o częstotliwości 20 - 150 Hz całkowita wartość wyniesie 20 - 22000 Hz.

Ogólnie rzecz biorąc, im szerszy zakres częstotliwości, tym pełniejszy odtwarzany dźwięk, tym mniej niskich i wysokich częstotliwości zostanie utraconych z powodu niewystarczających możliwości akustycznych. Warto pamiętać jednak, że rzeczywista jakość dźwięku zależy również od szeregu innych parametrów – przede wszystkim reakcji na częstotliwość. Ponadto częstotliwości słyszalne przez człowieka wahają się od 16 Hz do 22 kHz; odchylenia od tych wartości są bardzo małe, a wraz z wiekiem górna granica również maleje. Dlatego z praktycznego punktu widzenia nie ma sensu zapewniać zbyt szerokiego pasma przenoszenia; a imponujące wartości, takie jak 10 - 50 000 Hz, spotykane w topowych modelach, są zwykle bardziej rodzajem „efektu ubocznego” wysokiej jakości głośników (a jednocześnie - chwytem marketingowym) niż naprawdę ważnym momentem.