Porównanie HECO Victa Prime Center 102 vs HECO Victa Prime 602

- Podłogowy. Jak sama nazwa wskazuje, te kolumny głośnikowe są przeznaczone do montażu na podłodze i mają odpowiednią konstrukcję: na przykład w większości modeli obudowa ma dużą wysokość, dobraną tak, aby po ustawieniu na podłodze głośniki były na optymalnej wysokości. Ponadto kolumny podłogowe projektuje się z uwzględnieniem wpływu samej podłogi na dźwięk; pozwala to na uzyskanie płaskości i dobrej głębi niskich częstotliwości. Podłogowe zestawy głośnikowe są na ogół najmocniejsze ze wszystkich typów i są zwykle przeznaczone do dużych pomieszczeń.

- Podstawkowy. Podstawkowe zestawy głośnikowe są stosunkowo niewielkie i przeznaczone do umieszczania na półkach lub innych podstawkach, na znacznej wysokości od podłogi (uważa się, że optymalna wysokość odpowiada mniej więcej położeniu głowy słuchacza). Za zaletę takiego ustawienia uważa się równomierny dźwięk na wszystkich częstotliwościach. Ponadto takie modele są zazwyczaj mniej potężne niż te podłogowe i dobrze nadają się do małych pomieszczeń. Ponadto, półki mogą być montowane na ścianie, jak kolumny ścienne.

- Podłogowy/podstawkowy. Do tego typu należą zestawy wielokanałowe (patrz „Przeznaczenie”), w których jedna część kolumn głośnikowych przeznaczona jest do montażu podłogowego, a druga – do montażu na półce. Te pierwsze to zwykle kolumny przednie...i czasami tylne, a także subwoofer, drugie - kanał centralny i tylne głośniki o małej mocy. Patrz wyżej, aby uzyskać szczegółowe informacje na temat montażu podłogowego i podstawkowego.

- Do zabudowy. Kolumny głośnikowe przeznaczone do bezpośredniego montażu sufitowego lub ściennego. Często takie modele w ogóle nie mają obudowy - jej rolę odgrywają nisze, w których zainstalowane są głośniki. Dzięki kształtowi obudowy, a mianowicie otworowi montażowemu, takie kolumny mogą być okrągłe, owalne, prostokątne i kwadratowe. Główną zaletą zestawów wbudowanych jest to, że zajmują minimum miejsca w pomieszczeniu, ponadto mogą być prawie niewidoczne i generalnie łatwiej je dopasować do wnętrza niż jakikolwiek inny typ. Jednocześnie kolumny do zabudowy są najtrudniejsze w montażu, wymagają udziału wykwalifikowanego technika, a przearanżowanie nieudanej instalacji również jest bardzo trudne.

- Ścienny. Pod wieloma względami takie kolumny są bardzo podobne do kolumn podstawkowych (patrz wyżej): w szczególności są małe i mają małą moc, zaprojektowane do instalacji na poziomie uszu słuchacza. Kluczową różnicą jest własny system mocowania, dzięki któremu modele ścienne nie wymagają półek ani innych podstawek i po zamontowaniu wiszą bezpośrednio na ścianie. Doprowadziło to do kolejnej różnicy - właściwości akustycznych: zostały zaprojektowane tak, aby za kolumną głośnikową znajdowała się pusta ściana. Z tego powodu modele ścienne nie powinny być umieszczane na półkach, nawet jeśli konstrukcja na to pozwala - dźwięk będzie daleki od optymalnego. Oprócz opcji o tradycyjnej konstrukcji, kolumny ścienne obejmuje również tzw. kolumny dipolowe: mają 2 głośniki skierowane w przeciwnych kierunkach i są przeznaczone do montażu na ścianie bocznej w wysokiej klasy kinach domowych, aby uzyskać maksymalny dźwięk przestrzenny.

- Sufitowy. Jak sama nazwa wskazuje, zestawy głośnikowe tego typu podczas montażu są podwieszane pod sufitem lub inną podstawą na elastycznych mocowaniach – mogą to być albo liny, albo własne kable. Większość modeli sufitowych należy do informacyjnych (patrz „Przeznaczenie”); wynika to z faktu, że jednym z najłatwiejszych sposobów na pokrycie dużego pomieszczenia jest zamontowanie pod sufitem głośnika dookólnego. Jednocześnie wysokiej klasy zestawy domowe również mogą być typu sufitowego: rzecz w tym, że taki układ maksymalnie odsuwa głośnik od półek, ścian itp., a tym samym minimalizuje zniekształcenia powodowane przez ciała obce (zwłaszcza, że nie zawsze są wykonane z optymalnych akustycznie materiałów).

- Ogrodowy. Poza nietypowym wyglądem dla zestawów głośnikowych i stylizacją pod elementami architektury krajobrazu, kolumny tego typu mogą pochwalić się również bardzo stabilnymi obudowami. Tak więc kolumny z reguły nie boją się zmian temperatury, bezpośredniego światła słonecznego ani opadów. Przeznaczone są do odtwarzania muzyki na otwartej przestrzeni. Można je swobodnie montować na podwórku, wielu producentów początkowo uzupełnia swoje rozwiązania o specjalny system mocowania chroniący kolumny głośnikowe przed kradzieżą.

- System liniowy. System liniowy to zestawy głośnikowe, w których kilka głośników jest ustawionych pionowo, bezpośrednio jeden nad drugim. Dzięki temu taki system tworzy cylindryczne fale dźwiękowe (a nie kuliste, jak w klasycznych zestawach głośnikowych). Takie fale wyróżniają się dobrym „zasięgiem”, głośność systemów liniowych wraz ze wzrostem odległości nie zmniejsza się tak bardzo, jak w konwencjonalnych kolumnach. Pozwala to na uzyskanie jednolitego i głośnego dźwięku nawet w dużych przestrzeniach, takich jak stadiony czy sale koncertowe. Ale na krótkich dystansach (rzędu kilku metrów) takie cechy nie są wymagane. Dlatego głównym obszarem zastosowania systemów liniowych są głośniki i kolumny koncertowe (patrz „Przeznaczenie”).

- 1.0.Jednokanałowy (monofoniczny) zestaw głośnikowy. „Same” takie kolumny nie zapewniają poczucia dźwięku przestrzennego, ale mogą być używane jako samodzielne komponenty w wielokanałowych zestawach dźwięku przestrzennego.

- 2.0. Zwykły dźwięk stereo: dwie kolumny głośnikowe odpowiedzialne za lewy i prawy kanał. Pozwala stworzyć minimalną iluzję „przestrzennego” dźwięku poprzez symulację przemieszczania się źródła dźwięku w przestrzeni przed słuchaczem.

- 2.1. Zestaw z dwóch głośników, tworzących minimalną iluzję „przestrzennego” dźwięku, oraz subwoofera, który zapewnia potężny i bogaty dźwięk poprzez dodanie niskich i ultraniskich tonów.

- 3.0. Zestaw z trzech głośników (centralnego i dwóch przednich). Według niektórych producentów takie zestawy w małych pomieszczeniach są w stanie, z pewnymi poprawkami, odtwarzać w pełni przestrzenny dźwięk bez tylnych kolumn.

- 5.0. Zestaw z pięciu głośników (dwóch przednich, centralnego i dwóch tylnych), który pozwala na odtworzenie w pełni dźwięku przestrzennego, który jest subiektywnie odbierany przez słuchacza nie tylko przed, ale i za nim.

- 5.1. Zestaw z pięciu głośników i subwoofera dla niskich i ultraniskich częstotliwości, pozwalających odtworzyć w pełni przestrzenny dźwięk, który jest s...ubiektywnie odbierany przez słuchacza nie tylko przed, ale także za nim. Zestawy 5.1 to jeden z najpopularniejszych wielokanałowych formatów audio, szeroko stosowany w szczególności w kinach domowych.

Istnieją również znacznie rzadsze opcje dla poszczególnych potrzeb:

- 1.1. Zestawy w postaci subwoofera, na który na górze zainstalowana jest kolumna ogólnego zakresu. Występują głównie wśród urządzeń koncertowych - z takich elementów wygodnie jest montować zestawy, aby uzyskać potężny i bogaty dźwięk.

- 2.2. Dalszy rozwój idei tkwiącej w zestawach 1.1 (patrz wyżej); w rzeczywistości są to zestawy z dwóch identycznych głośników formatu 1.1. Takie zestawy powstają z założenia, że na koncerty, szczególnie w stosunkowo niewielkich pomieszczeniach, często wystarcza tylko para głośników 1.1; wygodniej i często taniej kupić dwa takie głośniki na raz niż kupować je pojedynczo.

- 3.1. Zestaw z trzech głośników (centralnego i dwóch przednich) oraz subwoofera dla niskich i ultraniskich częstotliwości. Jest to „okrojona” wersja systemu 5.1; według niektórych producentów takie zestawy są w stanie odtwarzać w pełni dźwięk przestrzenny bez tylnych głośników, co czyni je idealnymi do instalacji w małych pomieszczeniach, w których nie jest możliwe umieszczenie pełnoprawnego zestawu głośnikowego 5.1.

- 4.0. Odmiana zestawów 4.1 (patrz poniżej), pozbawiona subwoofera, poza tym jest całkowicie identyczna.

- 4.1. Uproszczona wersja formatu 5.1 (patrz wyżej); w takich zestawach zwykle brakuje albo centralnego, albo jednego z tylnych kanałów. W każdym razie, przy pozostałych warunkach równych, są tańsze niż pełnoformatowe 5.1, ale ich jakość dźwięku jest zauważalnie niższa.

- 4.2. Ta kategoria obejmuje głównie urządzenia koncertowe (patrz „Przeznaczenie”), które są rozszerzoną wersją powyższego 2.2. W zestawach 4.2 nad każdym subwooferem instalowane są nie jedna, ale dwie kolumny ogólnego zakresu. W ten sposób można osiągnąć wyższą jakość i bogatszy dźwięk.

- 5.2. Odmiana opisanego powyżej 5.1, uzupełniona drugim subwooferem - ma to pozytywny wpływ na jakość i dokładność odtwarzania niskich tonów. Z drugiej strony, konfiguracja takich zestawów jest nieco bardziej skomplikowana.

- 6.1. Rozszerzona wersja formatu 5.1: dwa głośniki przednie, centralny, trzy tylne (lewy, prawy i centralny) oraz subwoofer dla niskich i ultraniskich tonów. Charakteryzuje się dokładniejszą transmisją dźwięku przestrzennego w tylnym sektorze, ale ta opcja jest raczej rzadka.

- 7.0. Ulepszona wersja dźwięku wielokanałowego z pięcioma kanałami głównymi (np. 5.1). W tym przypadku pięć kanałów głównych uzupełnia się o dwa kolejne, co pozwala uzyskać bardziej przestrzenny i niezawodny dźwięk. Najczęściej dodatkowe kanały znajdują się z tyłu („tylny prawy” i „tylny lewy”), ale w zależności od konkretnego formatu dźwięku możliwe są inne opcje instalacji - na przykład po bokach użytkownika.

- 8.1. Zestawy zapewniające 8 głównych kanałów dźwięku plus 1 o niskiej częstotliwości. Konkretny układ głównych kanałów może się różnić w zależności od modelu. Jednak wszystkie zestawy 8.1 wyróżnia, z jednej strony, dobra dokładność dźwięku przestrzennego, a z drugiej - wysoki koszt i trudność w konfiguracji.

Liczba oddzielnych głośników przewidzianych dla każdej kolumny. Nie warto mylić tego parametru z liczbą dróg opisaną poniżej - za jedną drogę może odpowiadać kilka głośników; uważa się, że może to poprawić niektóre parametry dźwięku, poza tym pozwala na uzyskanie dużej mocy przy stosunkowo niewielkich rozmiarach głośnika. Poza tym liczba głośników jest bardziej punktem odniesienia niż praktycznie istotnym wskaźnikiem.

Jeśli w zestawie głośnikowym znajdują się kolumny z różną liczbą głośników, zwykle wskazywana jest maksymalna wartość tego parametru (najczęściej - dla kolumny przedniej). W takim przypadku przetworniki pasywne (jeśli występują, patrz „Cechy konstrukcyjne”) nie są brane pod uwagę w obliczeniach.

Liczba poszczególnych pasm częstotliwości, na które dzieli się dźwięk podczas odtwarzania przez zestaw głośnikowy. Dla każdej takiej drogi przewidziany jest osobny głośnik, a czasem kilka (więcej szczegółów, patrz „Liczba głośników”).

Wśród wielodrożnych modeli konsumenckich najczęściej dostępne są dwu- lub trójdrożne opcje - niskotonowe/wysokotonowe i niskotonowe/średniotonowe/wysokotonowe odpowiednio. Większa liczba dróg z reguły wskazuje na wysoką klasę urządzenia, ponieważ dokładniej odtwarza sygnał, a zatem jest bardziej złożone. Ale są też małe satelity z jednym głośnikiem (jednodrożne) dla niewymagającego słuchacza.

Zwróć uwagę, że oprócz liczb całkowitych, są również produkowane modele z ułamkową liczbą dróg - na przykład 2,5 lub 3,5. To oznaczenie wskazuje na obecność w konstrukcji głośnika, który odpowiada za dwie drogi jednocześnie: na przykład model 2.5 ma oddzielne głośniki dla tonów niskich i wysokich oraz kombinowany dla tonów niskich+średnich (podobny w konstrukcji do niskotonowego, ale również obciążony częstotliwościami średnimi).

Czułość zestawu głośnikowego.

Parametr ten jest wskazywany na podstawie tego, jaką głośność może wytworzyć głośnik lub kolumna, gdy zostanie do nich przyłożony sygnał o określonej standardowej mocy. Mówiąc prościej, im wyższa czułość zestawu głośnikowego, tym głośniej będzie brzmiał przy tej samej mocy wyjściowej wzmacniacza. W ten sposób czuły zestaw można skutecznie wykorzystywać nawet w połączeniu ze stosunkowo niskimi wzmacniaczami. Z drugiej strony, niska czułość ma też swoje zalety: pozwala uzyskać bardziej równomierne pasmo przenoszenia i zmniejsza prawdopodobieństwo przeciążenia wzmacniacza. W najmniej czułych nowoczesnych zestawach głośnikowych wskaźnik ten nie przekracza 84 dB, w najbardziej czułych wynosi 95-96 dB lub więcej.

Zwróćmy uwagę, że w praktyce na parametr ten trzeba zwracać uwagę, gdy zestaw głośnikowy planuje się stosować z osobno dobranym wzmacniaczem mocy. Dlatego w przypadku zestawów aktywnych (patrz „Typ”) czułość ma wartość czysto referencyjną, a przy jego wyborze z reguły można ją zignorować.

Częstotliwość podziału zwrotnicy zapewnionej w konstrukcji zestawu głośnikowego.

Zwrotnica jest instalowana wyłącznie w modelach z kilkoma drogami (patrz „Liczba dróg”). Jest to filtr elektroniczny, który rozdziela przychodzący sygnał audio na oddzielne zakresy częstotliwości i kieruje każdy zakres do „własnego” zestawu głośników. A częstotliwość podziału zwrotnicy pokazuje, gdzie leży granica między tymi zakresami. Jeśli jest więcej niż dwie drogi, będzie kilka podobnych granic: na przykład dla zestawu czterodrożnego może być wskazane „0,15 / 0,8 / 2,8 kHz” lub „0,12 / 1 / 3,8”.

W większości przypadków parametr ten ma głównie charakter referencyjny: częstotliwości wbudowanej zwrotnicy są dopasowane do parametrów głośników zainstalowanych w zestawie głośnikowym.

Moc znamionowa jednej przedniej kolumny zestawu głośnikowego. Aby uzyskać więcej informacji na temat mocy znamionowych, patrz poniżej „Całkowita moc znamionowa”. Tutaj zauważamy, że im wyższa moc, tym głośniej może brzmieć element zestawu – oczywiście z odpowiednio dobranym wzmacniaczem. Ponadto parametr ten jest również bardzo ważny dla dopasowania do wzmacniacza: pożądane jest, aby moc wyjściowa na odpowiednim kanale wzmacniacza nie była większa niż moc głośnika. Jeśli sygnał przychodzący jest mocniejszy, możliwe są zniekształcenia dźwięku, a nawet uszkodzenie głośników, a jeśli jest słabszy, to głośność dźwięku zmniejszy się (innymi słowy, nie będzie możliwe wykorzystanie pełnego potencjału zestawu głośnikowego), ale ten szczegół będzie krytyczny tylko dla słuchania z maksymalną głośnością.

Całkowita moc znamionowa wszystkich komponentów zestawu głośnikowego, innymi słowy suma mocy wszystkich głośników i kolumn. Moc znamionowa zwykle wskazuje najwyższą średnią (średniokwadratową) moc, przy której kolumny głośnikowe mogą działać przez długi czas bez przeciążeń i uszkodzeń. W takim przypadku poszczególne przepięcia mogą znacznie przekroczyć tę wartość, jednak to moc znamionowa jest głównym parametrem każdego zestawu głośnikowego.

Przede wszystkim od tego parametru zależy głośność dźwięku: im mocniejsze kolumny i głośniki, tym głośniejszy dźwięk mogą wydać wraz z odpowiednim wzmacniaczem. Ponadto w modelach pasywnych i pasywno-aktywnych od mocy zależy również kompatybilność z zewnętrznym wzmacniaczem: moc wyjściowa wzmacniacza nie powinna przekraczać mocy podłączonego do niego zestawu głośnikowego, w przeciwnym razie możliwe są przeciążenia, a nawet awarie.

Szczegółowe zalecenia dotyczące doboru zestawu głośnikowego ze względu na moc do konkretnej sytuacji można znaleźć w dedykowanych źródłach. Jednak ogólnie wskaźnik do 100 W jest uważany za dość skromny według standardów współczesnego sprzętu audio, 100 - 200 W - za średni, 200 - 300 W jest powyżej średniejgo a najmocniejsze zestawy wytwarzają do 500 W, a nawet więcej.

Podsumowując, zauważamy jeszcze dwa niuanse. Po pierws...ze, porównując różne zestawy według tego parametru, należy również wziąć pod uwagę format dźwięku, w jakim działają. W szczególności, subwoofer, jeśli jest, może stanowić znaczną część całkowitej mocy - do połowy lub więcej. W rezultacie, na przykład, zestaw 2.1 o mocy 50 W z 20-watowym subwooferem na częstotliwościach głównych nie będzie w stanie wyciągnąć tej samej głośności, co 40-watowy zestaw 2.0: w pierwszym przypadku każdy główny kanał będzie miał tylko 15 W, w drugim - 20 W. Po drugie, w zestawach wielokanałowych całkowita moc może być rozłożona na kanały w różnych proporcjach; więc powiedzmy, że dwa zestawy 5.1 o tej samej łącznej mocy mogą znacznie różnić się balansem przodu i tyłu przy maksymalnej głośności.

Całkowite pasmo przenoszenia, które głośnik może odtworzyć. Jest wskazywane od dolnej granicy zakresu w składowej o najniższej częstotliwości do górnej granicy w składowej o najwyższej częstotliwości: na przykład w zestawie 2.1 z głównymi kolumnami o częstotliwości 100 - 22000 Hz i subwooferem o częstotliwości 20 - 150 Hz, całkowita wartość wyniesie 20 - 22000 Hz.

Im szersze pasmo przenoszenia, tym pełniejszy odtwarzany dźwięk, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że część niskich lub wysokich częstotliwości zostanie „obcięta”. Warto tutaj zaznaczyć, że ucho ludzkie odbiera częstotliwości średnio od 16 Hz do 22 kHz, a z praktycznego punktu widzenia nie ma sensu zapewniać szerszego zakresu częstotliwości w zestawie głośnikowym. Niemniej jednak wiele modeli wykracza poza ten zakres, czasami dość znacząco (na przykład są głośniki o paśmie około 10 – 50 000 Hz). Te cechy są swego rodzaju „efektem ubocznym” wysokiej jakości sprzętu audio i są zazwyczaj prezentowane w celach reklamowych.

Zatem dolna granica zakresu we współczesnych głośnikach i kolumnach może znajdować się w paśmie przenoszenia do 20 Hz, jednak częściej występują wartości wyższe - 30-40 Hz, 40-50 Hz, a nawet powyżej 70 Hz. Z kolei górna granica w większości współczesnych zestawów głośnikowych mieści się w zakresie 19-22 kHz, chociaż wys...tępują odchylenia zarówno w górę (patrz wyżej), jak i w dół.