Odtwarzanie
Rodzaje nośników, formatów danych i źródeł sygnału obsługiwane przez odtwarzacz CD.
—
CD-Audio. Standard stosowany do nagrywania tradycyjnych płyt Audio CD. Format CD-Audio zapewnia częstotliwość próbkowania 44.1 kHz, głębię bitową 16 bitów i 2 kanały stereo. Bitrate takiego nagrywania to 1411,2 kb/s, co pozwala na uzyskanie bardzo wysokiej jakości dźwięku (dla porównania: w przypadku plików MP3 wskaźnik 320 kb/s uważa się za bardzo dobry, a do bezstratnego nagrywania w formacie FLAC wystarczy 950 kb/s ). Maksymalna łączna długość ścieżek dla pełnowymiarowej płyty to niecałe 80 minut. Dzięki temu Audio CD nie traci na popularności wśród audiofilów, a format ten obsługują wszystkie współczesne odtwarzacze CD (od czego zresztą pochodzi nazwa tej klasy sprzętu).
— MQA-CD. Format audio wykorzystujący do kodowania dźwięku technologię MQA (Master Quality Authenticated) amerykańskiej firmy Meridian Audio. Pozwala zachować oryginalną jakość dźwięku przy kompresji plików i ich przywracaniu – w przypadku standardowych nośników CD, MQA-CD zapewnia dźwięk maksymalnie zbliżony do wysokojakościowych formatów audio.
—
MP3/WMA. MP3 i WMA to najpopularniejsze formaty plików audio stosowane we współczesnej elektronice użytkowej. Można je nagrywać na płytach, na nośnikach USB i na dyskach wbudowanych. Jednocześnie w sprzęcie audio, w tym w odtwarzaczach CD, najczęściej występuje obsługa obu tych
...standardów na raz i są one podobne pod względem kluczowych funkcji i jakości dźwięku - dlatego MP3 i WMA połączono w jednym punkcie. Spośród wymienionych funkcji warto przede wszystkim nadmienić, że przy kodowaniu dźwięku standardy te wykorzystują tzw. kompresję stratną: poszczególne części strumienia audio są przesyłane z obniżoną wiernością lub co gorsza są całkowicie zagłuszane. Z tego powodu pliki mają niewielką pojemność; a ucinane elementy są dobierane w taki sposób, aby wpływ na ogólną jakość dźwięku był minimalny, natomiast przy słuchaniu na zwykłym domowym sprzęcie audio (jak głośniki komputerowe czy odtwarzacz przenośny) utrata jakości jest prawie niezauważalna. Jednakże w zestawach Hi-Fi i Hi-End (a odtwarzacze CD przeznaczone są właśnie do takich zestawów) różnicę w dźwięku słychać dobrze, choć wiele tutaj zależy od subiektywnych cech słuchacza.
— SACD. Format Super Audio CD jest dalszym rozwinięciem i udoskonaleniem opisanego powyżej „zwykłego” CD-Audio. Dzięki zastosowaniu nowych technologii liczba kanałów dźwiękowych dostępnych dla jednej ścieżki wzrosła do 6 (co umożliwia nagrywanie na płytach SACD nie tylko dźwięku stereo, lecz również wielokanałowego 5.1), a częstotliwość próbkowania do 2822,4 kHz (64 razy wyższa niż na Audio CD). Ponadto dźwięk można nagrywać z różnymi parametrami – np. część płyty w 5.1, część w stereo 2.0. Na takiej płycie, z kilkoma strefami nagrywania, maksymalny czas trwania dźwięku sięga 109 minut, a jeśli strefa nagrywania tylko jedna - 180 minut. Należy pamiętać, że sam format SACD nie może być odczytany przez konwencjonalne napędy CD. I chociaż „hybrydowe” nośniki SACD kompatybilne z konwencjonalnymi napędami CD stały się dość powszechne, to jednak wszystkie funkcje tego formatu można zrealizować tylko w kompatybilnym odtwarzaczu.
— DVD. Format zapisu na optycznych nośnikach danych, który zastąpił płyty CD. W przypadku odtwarzaczy CD obsługa tego formatu z reguły implikuje możliwość odtwarzania dźwięku nagranego według standardu DVD-Audio. Ten standard zapewnia głębię bitową do 24 bitów, częstotliwość próbkowania do 192 kHz oraz możliwość pracy z 6 kanałami dźwięku (5.1, z wyjątkiem nagrywania z maksymalną częstotliwością próbkowania). A modele z napędami DVD, które obsługują MP3/WMA, zwykle mogą również odczytywać te pliki z płyt DVD. Pojemność standardowej jednostronnej płyty DVD wynosi 4,7 GB, istnieją nośniki dwustronne i dwuwarstwowe; a czas nagrywania płyty DVD-Audio zależy nie tylko od rodzaju płyty, jednak także od jakości dźwięku.
- Radio AM/FM. Możliwość wykorzystania odtwarzacza CD do odbioru audycji radiowych AM i FM w formacie analogowym (obsługa transmisji cyfrowej jest podawana osobno - patrz poniżej). Pasmo FM pozwala na przesyłanie dźwięku stereo w całkiem dobrej jakości; zasięg transmisji jest jednak ograniczony do linii wzroku, jednak to wystarczy do pokrycia nawet dość dużego miasta. Z tego powodu standard ten jest używany przez zdecydowaną większość miejskich stacji muzycznych. AM z kolei ma znacznie większy zasięg, jednak traci na jakości dźwięku i nie obsługuje transmisji stereo. Dlatego większość tych stacji to stacje rozmowne, a sam standard jest znacznie mniej popularny niż FM – do tego stopnia, że niektóre modele odtwarzaczy CD mogą być wyposażone tylko w tunery FM, bez obsługi AM (ale nie odwrotnie).
— Radio DAB. Możliwość wykorzystania odtwarzacza CD do odbioru cyfrowych audycji radiowych DAB. Praktyczne zalety nadawania cyfrowego w porównaniu z nadawaniem analogowym obejmują dobry zasięg i wysoką jakość dźwięku, w szczególności ze względu na prawie całkowity brak zakłóceń: dźwięk jest albo słyszalny wyraźnie albo zanika całkowicie. Oprócz oryginalnego DAB na rynku dostępny jest ulepszony standard DAB+; takie tunery są w stanie odbierać „zwykłe” transmisje DAB, lecz nie odwrotnie. W każdym razie należy pamiętać, że w krajach WNP ten rodzaj nadawania jest wciąż dopiero na etapie formowania i nie jeszcze nie zyskał dużej popularności. Dlatego przed zakupem odtwarzacza CD z tunerem cyfrowym nie zaszkodzi upewnić się, że takie nadawanie jest dostępne w Twoim regionie (a przynajmniej planowane jest uruchomienie w najbliższym czasie) – w przeciwnym razie możesz przepłacić za niepotrzebne wyposażenie.
— Strumieniowe przesyłanie dźwięku w sieci. Możliwość odtwarzania sieciowego strumieniowego przesyłania dźwięku z odtwarzacza CD – innymi słowy odtwarzanie muzyki bezpośrednio z Internetu, z specjalistycznych serwisów typu Last.FM czy Grooveshark. Nazwa „strumieniowe” wynika z faktu, że przez połączenie sieciowe przy odtwarzaniu idzie strumień danych, który odtwarzacz przetwarza na dźwięk; mówiąc najprościej, każdy plik jest odtwarzany bezpośrednio z sieci, nie trzeba go pobierać na lokalną pamięć masową np. pendrive. A główna różnica między tym dźwiękiem a radiem internetowym (patrz poniżej) polega na tym, że w danym przypadku użytkownik sam zarządza odtwarzaniem. W rzeczywistości praca ze strumieniowym przesyłaniem dźwięku jest podobna do pracy z odtwarzaczem — z poprawką na to, że odtwarzana zawartość nie znajduje się w samym odtwarzaczu, lecz w serwisie internetowym. Ta funkcja z definicji wymaga połączenia z sieciami komputerowymi; najczęściej wykorzystuje się do tego celu moduł Wi-Fi (patrz „Interfejsy”) lub złącze LAN.
— Radio internetowe. Możliwość wykorzystania odtwarzacza CD do odbioru i odtwarzania internetowych audycji radiowych. Ta funkcja jest podobna do strumieniowego przesyłania dźwięku w sieci opisanego powyżej, ponieważ wymaga połączenia sieciowego i jest przesyłana strumieniowo; jednak tutaj transmisja jest podobna do konwencjonalnych transmisji radiowych i jest kontrolowana nie przez użytkownika, ale przez personel stacji radiowej. Właściwie wiele dużych stacji nadaje swoje programy nie tylko na antenie tradycyjnej, jednak także przez Internet; istnieją również specjalistyczne programy transmitowane wyłącznie w sieci. Generalnie wybór programów internetowych jest dużo większy niż w przypadku konwencjonalnego radia – wszak takie radio nie ma ograniczeń zasięgu. A w samych odtwarzaczach mogą być przewidziane dodatkowe narzędzia do zarządzania takimi transmisjami - na przykład katalogi, wyszukiwanie według gatunków, języków itp.Częstotliwość próbkowania DAC
Częstotliwość, przy której przetwornik cyfrowo-analogowy (DAC) w odtwarzaczu CD jest dyskredytowany.
DAC to niezbędny element każdego cyfrowego systemu audio. Taki przetwornik to moduł elektroniczny, który przetwarza informacje dźwiękowe na impulsy analogowe podawane do głośników poprzez stopnie wzmocnienia. Techniczne cechy takiej konwersji są takie, że im wyższa częstotliwość próbkowania, tym wyższa jakość sygnału na wyjściu DAC, tym mniej jest on zniekształcony podczas konwersji. A w przypadku odtwarzaczy CD wskaźnik ten również nie może być niższy niż częstotliwość próbkowania odtwarzanego dźwięku cyfrowego – inaczej urządzenie po prostu nie będzie w stanie „przetrawić” danych cyfrowych z nośnika. Tak więc wskaźnik 92 -
96 kHz pozwala słuchać CD-Audio (częstotliwość próbkowania 44,1 kHz), ale w przypadku DVD potrzebujesz co najmniej
192 kHz. W najbardziej zaawansowanych przetwornikach cyfrowo-analogowych częstotliwość próbkowania może wynosić 384 kHz. Ta ostatnia jest jednak rzadka: w większości przypadków wysoka częstotliwość nie jest krytycznie potrzebna, a taka elektronika nie jest tania.
Rozdzielczość DAC
Kolejny wskaźnik, który określa ogólną jakość audio DAC. Aby uzyskać więcej informacji na temat konwertera, zobacz „Częstotliwość próbkowania DAC”; tutaj zwracamy uwagę, że głębia bitowa jest standardowo wyrażana w bitach, a im jest wyższa, tym dokładniej sygnał na wyjściu DAC odpowiada oryginalnemu sygnałowi i tym mniej zniekształceń jest do niego wprowadzanych. W przypadku odtwarzaczy CD, minimum niezbędne i jednocześnie uważane jest za całkiem wystarczający wskaźnik
24 bitów ; wyższe wartości -
32 bity - są rzadkością, wyłącznie w technologii premium.
Stosunek sygnał/szum
Stosunek poziomu sygnału użytecznego do poziomu zewnętrznego szumu na wyjściu odtwarzacza.
Wskaźnik ten opisuje całkowitą ilość obcych szumów (dowolnego pochodzenia), które wpływają na jakość dźwięku: im wyższy stosunek sygnału do szumu, tym mniej takich szumów i czystszy dźwięk, co jest szczególnie ważne w przypadku Hi-Fi i Hi -Systemy końcowe. Minimalny wskaźnik dla odtwarzaczy CD jest uważany za 85-90 dB, wskaźniki do 100 dB można uznać za całkiem dobre, do 110 dB - dobrze,
ponad 110 dB - doskonale.
Zakres dynamiczny
Zakres dynamiczny odtwarzacza CD.
Z technicznego punktu widzenia zakres dynamiki jest logarytmem stosunku maksymalnego sygnału na wejściu, przy którym poziom zniekształceń jest wystarczająco niski (na przykład), a czułością wzmacniacza. W uproszczeniu parametr ten można opisać jako różnicę między minimalnym a maksymalnym poziomem dźwięku, jaki urządzenie może odtworzyć z wysoką jakością. Im wyższa wartość zakresu dynamiki, tym lepiej urządzenie radzi sobie z dźwiękiem, który ma znaczne różnice w głośności – np. partie orkiestrowe.
Zwróć uwagę, że podczas odtwarzania różnych standardów dźwięku (patrz „Odtwarzanie”) zakres dynamiki odtwarzacza również będzie inny - na przykład dla SACD jego wartość jest zwykle znacznie wyższa niż dla Audio CD. Odtwarzacze CD są zazwyczaj oceniane na najwyższą wartość, aby dać jak najlepsze wrażenie wydajności urządzenia. Jednak producenci często określają, dla jakiego typu dźwięku cyfrowego podawane są dane dotyczące zakresu dynamiki.
Zniekształcenia harmoniczne
Całkowite zniekształcenia harmoniczne (harmoniczne) na wyjściu odtwarzacza CD.
Parametr ten, wraz z opisanym powyżej stosunkiem sygnału do szumu, charakteryzuje ogólną jakość dźwięku odtwarzacza. Oblicza się ją, dzieląc całkowitą ilość harmonicznych przez wartość sygnału podstawowego przy częstotliwości dźwięku 1 kHz i wyraża się w procentach. Znaczne poziomy harmonicznych prowadzą do degradacji dźwięku – od ogólnego poczucia „chropowatości” i „nadmiernej gęstości” dźwięku do pojawienia się wyraźnie słyszalnych zakłóceń; odpowiednio, im mniejsze zniekształcenie harmoniczne, tym lepiej. W stosunkowo niedrogich odtwarzaczach CD liczba ta mierzona jest w dziesiątych częściach procenta, w topowych modelach nie może przekraczać kilku tysięcznych procenta.
Wyjścia
Wyjścia przewidziane w konstrukcji odtwarzacza CD (oprócz złączy analogowych do podłączenia akustyki ogólnego przeznaczenia - są one opisane w osobnych punktach poniżej).
-
Koaksjalny S / P-DIF. Cyfrowy interfejs audio. Umożliwia pracę z dźwiękiem wielokanałowym do formatu 7.1 włącznie. Technicznie elektryczna odmiana S / P-DIF; różni się od opisanej poniżej wersji optycznej z jednej strony większą wrażliwością na zakłócenia elektromagnetyczne, z drugiej mniej delikatnym kablem połączeniowym. Zauważ, że ten interfejs wykorzystuje złącza RCA i kabel koncentryczny (stąd nazwa). Jednak w przeciwieństwie do „konwencjonalnych” analogowych RCA (patrz niżej), w tym przypadku wszystkie kanały audio są przesyłane jednym kablem, a sam kabel musi być ekranowany - przy podłączeniu zwykłym przewodem istnieje duże prawdopodobieństwo zniekształceń z powodu zakłócenia zewnętrzne.
-
Optyczne. Modyfikacja standardu S/P-DIF (patrz wyżej), zakładająca transmisję sygnału po światłowodzie TOSLINK. Identyczne z interfejsem koncentrycznym w możliwościach transmisji dźwięku, połączenie optyczne jest całkowicie odporne na zakłócenia elektromagnetyczne, co pozwala na bardzo wysoką wierność sygnału. Wadę tego połączenia można nazwać kruchością kabla - nie pozwala na ostre zgięcia i silny nacisk, co może prowadzić do uszkodzenia włókna.
- Zrównoważony cyfrowy (AES / EBU). Sam w sobie standard AES/EBU może wyko
...rzystywać różne interfejsy połączeń, jednak w sprzęcie audio zwykle stosuje się złącza XLR. Jednak w przeciwieństwie do „zwykłego” wyjścia XLR (patrz poniżej), ten interfejs przesyła dźwięk w formacie cyfrowym, a nie analogowym. Wspólną cechą tych standardów jest połączenie zbalansowane, które dzięki charakterystyce samego kabla zapewnia tłumienie zakłóceń, korzystnie wpływa na jakość dźwięku i jednocześnie pozwala na stosowanie dość długich przewodów. AES/EBU jest uważany za profesjonalny interfejs; takie wyjście może być przydatne na przykład do podłączenia odtwarzacza CD do wysokiej jakości zewnętrznego wzmacniacza.
- Cyngiel. Wyjście serwisowe służące do włączania innych elementów systemu audio (np. wzmacniacza) jednocześnie z odtwarzaczem CD. W momencie włączenia odtwarzacza wyjście to wysyła sygnał na wejście sterowanego urządzenia i „budzi” je, eliminując konieczność naciskania przez użytkownika zbędnych przycisków. Jest to szczególnie przydatne, gdy sterowane urządzenie znajduje się w trudno dostępnym miejscu.
- Słuchawki. Wyjście do podłączenia konwencjonalnych słuchawek audio. Nie ma jednego standardu dla takiego złącza, ale zdecydowana większość zarówno graczy, jak i słuchawki korzysta z jednej z odmian złączy typu Jack – pełnowymiarowych 6,35 mm lub mini-Jack 3,5 mm. Jednocześnie w stacjonarnym sprzęcie audio, w tym odtwarzaczach CD, dość często spotyka się pełnowymiarową wersję, ale w słuchawkach bardzo popularne są wtyki 3,5 mm – można je podłączyć zarówno do „rodzimego” gniazda, jak i do Gniazdo 6,35 mm, poprzez najprostszy adapter (wiele modeli wyposażonych nawet w takie adaptery). Tak czy inaczej, możliwość słuchania muzyki przez słuchawki przyda się w przypadkach, gdy głośne dźwięki są niepożądane – na przykład później, gdy inni śpią lub gdy w domu jest małe dziecko.
- Do subwoofera. Osobne wyjście do podłączenia aktywnego subwoofera - specjalistycznego subwoofera z własnym wbudowanym wzmacniaczem. Konieczność użycia subwooferów wynika z faktu, że głośniki ogólnego przeznaczenia nie radzą sobie dobrze z niskimi częstotliwościami, a także z niektórymi cechami akustycznymi tych częstotliwości. A specjalne wyjście dla takiego głośnika znacznie upraszcza połączenie: na to wyjście podawany jest przefiltrowany sygnał o niskiej częstotliwości, co pozwala obejść się bez zwrotnic i innego sprzętu zewnętrznego (jedynym wyjątkiem jest pasywny subwoofer, dla którego zewnętrzny wzmacniacz jest wymagane do takiego połączenia).
- Wyjście sterujące (IR). Wyjście pomocnicze stosowane w systemach zdalnego sterowania. Dzięki temu złączu wbudowany odbiornik podczerwieni odtwarzacza CD może być używany do sterowania innymi komponentami systemu audio z pilota - na przykład wzmacniaczem w innym pomieszczeniu, poza zasięgiem pilota. W rzeczywistości odtwarzacz w takich przypadkach pełni rolę czujnika zdalnego, odbierającego polecenia i przesyłającego je poprzez wyjście sterujące do innego urządzenia. Należy pamiętać, że sama obecność wejść i wyjść sterujących nie gwarantuje kompatybilności różnych urządzeń, zwłaszcza jeśli są produkowane przez różnych producentów; niuanse udostępniania należy wyjaśnić zgodnie z oficjalną dokumentacją.
- BNC. Sam BNC jest złączem koncentrycznym; podobny rozmiarem do RCA, ale inny wymiarami wewnętrznymi i cechami montażowymi. W odtwarzaczach CD złącze z takim wyjściem może służyć zarówno do wyprowadzania dźwięku cyfrowego podobnego do koncentrycznego SP-DIF, jak i do pracy ze specjalnym sprzętem do synchronizacji cyfrowych impulsów dźwiękowych. Konkretny przypadek użycia powinien zostać wyjaśniony osobno, oba są jednocześnie. Zauważ, że w drugim przypadku wyjście BNC odpowiada za przełączanie sygnałów zegara odbieranych przez odtwarzacz CD z zewnętrznego generatora zegara na inne urządzenia w systemie audio. Więcej informacji na temat synchronizacji znajduje się w p. „Wejścia - BNC”.
- Moc wyjściowa. To wyjście to złącze zasilania montowane bezpośrednio na korpusie odtwarzacza. Z takiego złącza można zasilać inny element systemu audio - na przykład zewnętrzny wzmacniacz lub aktywną akustykę; w niektórych przypadkach jest to wygodniejsze niż oddzielne podłączanie takich komponentów do sieci. Należy pamiętać, że złącza zasilania zwykle różnią się od standardowych gniazd 230 V i nie są kompatybilne z wtyczkami do takich gniazd.Wejścia
Wejścia przewidziane w konstrukcji odtwarzacza CD.
Należy pamiętać, że dokładne użycie wejść używanych do transmisji dźwięku zależy od modelu. Tak więc w niektórych przypadkach możliwe jest przetwarzanie dźwięku za pomocą wbudowanych środków odtwarzacza CD (regulacja balansu, częstotliwości itp.); w innych - konwersja sygnału z analogowego na cyfrowy lub odwrotnie (np. emisja dźwięku z wyjścia optycznego odtwarzacza Blu-ray do akustyki), w innych - rejestracja sygnału wejściowego w czasie rzeczywistym itp. Ale przeznaczenie łączników usług jest dość jednoznaczne.
Konkretne typy danych wejściowych mogą być następujące:
-
Mini-Jack (3,5 mm). Standardowa wtyczka szeroko stosowana w nowoczesnej technologii audio i innej elektronice, głównie przenośnej. Technicznie wejście mini-Jack można wykorzystać do różnych typów sygnału, ale w praktyce w odtwarzaczach CD najczęściej pełni ono rolę interfejsu liniowego i służy głównie do podłączenia wspomnianego sprzętu przenośnego, np. Odtwarzaczy audio. .
-
Wyzwalacz. Wejście serwisowe używane do automatycznego włączania odtwarzacza CD. Jeśli podłączysz to wejście do wyjścia wyzwalającego innego komponentu w systemie audio (np. Odbiornika audio), ten komponent wyśle sygnał sterujący do odtwarzacza i obudzi go po włączeniu. Innymi słowy, urządzenie sterujące i odtwarzacz włączą się jednocześnie, naciskając jeden przycisk - jest to wygodni
...ejsze niż osobne włączanie sprzętu.
- Koncentryczny S / P-DIF. Cyfrowy interfejs audio. Umożliwia pracę z wielokanałowym dźwiękiem do formatu 7.1 włącznie. Technicznie wariant elektryczny S / P-DIF; różni się od opisanego poniżej optycznego z jednej strony większą wrażliwością na zakłócenia elektromagnetyczne, z drugiej mniej delikatnym kablem połączeniowym. Zwróć uwagę, że ten interfejs wykorzystuje złącza RCA i kabel koncentryczny. Jednak w przeciwieństwie do „konwencjonalnych” analogowych RCA (patrz wyżej), w tym przypadku wszystkie kanały audio są przesyłane jednym kablem, a sam przewód musi być ekranowany - w przypadku podłączenia zwykłym przewodem istnieje duże prawdopodobieństwo zniekształcenia z powodu zakłóceń .
- optyczne. Modyfikacja standardu S / P-DIF (patrz wyżej), zakładająca transmisję sygnału przez światłowód TOSLINK. Identyczne z interfejsem koncentrycznym pod względem możliwości transmisji dźwięku, połączenie optyczne jest całkowicie odporne na zakłócenia elektromagnetyczne, co pozwala na niezwykle wysoką wierność sygnału. Wadę tego połączenia można nazwać kruchością kabla - nie pozwala na ostre zgięcia i silny nacisk, może to doprowadzić do uszkodzenia włókna.
- Zbalansowane cyfrowe (AES / EBU). Zbalansowane cyfrowe wyjście audio. Ten format zapewnia odporność na zakłócenia nawet przy dużej długości kabla, co jest szczególnie ważne w zastosowaniach profesjonalnych; w rzeczywistości obecność wejścia AES / EBU wskazuje na dość wysoką klasę urządzenia. Technicznie interfejs ten może wykorzystywać różne złącza, jednak w odtwarzaczach CD zwykle używane są gniazda XLR i wtyki. To połączenie różni się od „zwykłego” (analogowego) XLR, w rzeczywistości w formacie cyfrowym.
- RCA. Podobnie jak w przypadku wyjść RCA (patrz wyżej), w tym przypadku mamy na myśli interfejs do transmisji analogowego sygnału audio w formacie „jeden przewód na kanał”, a jedno wejście to para złączy - dla lewego i prawego kanału dźwięku stereo .
- Wejście sterujące (IR). Złącze do zewnętrznego odbiornika pilota na podczerwień. Prawidłowo umieszczony odbiornik taki pozwoli na korzystanie z pilota nawet w miejscach, w których sygnał z pilota nie może dotrzeć do czujnika głównego (wbudowanego) - np. W innym pomieszczeniu. Zwróć uwagę, że jako zewnętrzne odbiorniki mogą być używane nie tylko pojedyncze czujniki, ale także inne komponenty systemu audio, które są kompatybilne z pilotem - na przykład odbiorniki lub tunery.
- BNC. Rodzaj złącza koncentrycznego używanego do różnych celów. Jednak w tym szczególnym przypadku wejście BNC jest najczęściej przeznaczone do współpracy z zewnętrznym generatorem zegarowym, który odpowiada za synchronizację impulsów cyfrowego sygnału audio. Konieczność stosowania takiego sprzętu wynika z faktu, że podczas przesyłania sygnału pomiędzy elementami systemu audio, z różnych powodów, impulsy mogą się różnić w czasie. Zjawisko to nazywane jest „jitterem”. Wydaje się, że odchylenia są bardzo małe (mierzone w pikosekundach), ale nawet taka drobnostka może znacząco obniżyć jakość dźwięku i zwiększyć poziom hałasu. Aby tego uniknąć, w systemach audio klasy premium można zastosować zewnętrzny generator zegara: przesyłając impulsy serwisowe do innych komponentów, ustala „ogólny rytm”, w którym przemieszczają się pakiety danych i zapobiega brakowi synchronizacji. Aby podłączyć taki generator, zwykle zapewnia się wejście BNC. Jednak w niektórych modelach to złącze może być również używane jako cyfrowe wejście audio, podobnie do opisanego powyżej S / P-DIF.
- XLR. Formalnie XLR to nazwa wtyczki, która ma okrągły kształt, kilka pinów i element ustalający do trzymania wtyczki w gnieździe. Jednak w tym przypadku mówimy o bardzo specyficznym interfejsie: wejściu audio z wtyczką trzypinową służącą do symetrycznego podłączenia analogowego sygnału audio. Osobliwością takiego połączenia jest to, że sam kabel pełni rolę filtra szumów, co pozwala na przesyłanie sygnału audio z dużą niezawodnością nawet przez dość długi przewód. Jednocześnie taka niezawodność rzadko jest wymagana w przypadku zwykłego domowego sprzętu audio, dlatego XLR jest uważane za profesjonalne złącze. Zwróć uwagę, że podobnie jak w przypadku RCA, w tym przypadku jeden kanał audio jest przesyłany przez jedno złącze, a standardowe wejście XLR składa się z dwóch gniazd (dla sygnału stereo).Pobór mocy
Moc pobierana przez odtwarzacz CD. Zwykle, o ile nie zaznaczono inaczej w uwagach, w tym przypadku moc oznacza podczas normalnej pracy. Należy pamiętać, że rzeczywisty pobór mocy w określonym momencie może różnić się od tego wskaźnika - na przykład, gdy model działa z własnym wzmacniaczem mocy (patrz „Wbudowany wzmacniacz”) przy niskim poziomie głośności lub imadle odwrotnie, podczas odtwarzania utworu z nagłymi skokami głośności. Niemniej jednak, organizując zasilanie systemu audio, należy skupić się na tym wskaźniku.
Należy pamiętać, że pobór mocy nie może być niższy niż moc wbudowanego wzmacniacza (jeśli jest dostępny, patrz wyżej). Jednak niektórzy producenci mogą pokusić się o triki – np. wskazać pobór prądu tylko w trybie przedwzmacniacza. W efekcie pobór mocy wskazany w charakterystyce jest znacznie niższy niż wartość rzeczywista przy włączonym wzmacniaczu (a czasami nawet niższy niż moc nominalna samego wzmacniacza). W takich przypadkach rzeczywisty pobór mocy można oszacować, dodając deklarowany pobór mocy do mocy wzmacniacza i uwzględniając margines 20-30% na straty energii spowodowane niedoskonałą sprawnością układów elektronicznych. Na przykład dla modelu 50 W ze wzmacniaczem 2x60 W wartość ta wyniesie około 200 ... 220 W (50 + 2x60=170 plus korekcja strat).