Porównanie Caso VC 350 vs Caso VC 200

— Opróżnianie butelek. Możliwość użycia urządzenia do odsysania powietrza z butelek. Taka procedura pozwala zwiększyć okres przechowywania płynów reagujących z powietrzem — w szczególności wina i niektórych rodzajów oleju roślinnego. Do opróżniania butelek używane są specjalne korki z zaworami; zazwyczaj są one w zestawie z urządzeniem, choć dobrze jest to sprawdzić osobno.

— Podwójny spaw. Zgrzewanie torebek podwójnym spawem — dwoma równoległymi szwami w odległości kilku milimetrów od siebie. Taki sposób zwiększa niezawodność opakowania: nawet jeśli jeden szew jest uszkodzony, istnieje duża szansa, że drugi pozostanie nienaruszony.

— Regulacja opróżniania. Możliwość wyboru stopnia opróżniania opakowania. Daje to dodatkowe możliwości dopasowania ustawień do konkretnej sytuacji. Na przykład, do długoterminowego przechowywania potrzebny jest maksymalnie głęboki próżnia, ale dla delikatnych produktów stopień opróżniania można obniżyć, aby silnie skompresowane opakowanie ich nie zgniecione. Zaznaczmy, że w tym przypadku chodzi nie tylko o możliwość zatrzymania procesu na polecenie użytkownika, ale o kilka odrębnych programów, każdy z własnym stopniem opróżniania. W przypadku braku takiej funkcji odbywa się automatyczne opróżnianie.

— Pojemnik na rolkę. Obecność pojemnika na r...olkę folii opakowaniowej w obudowie urządzenia. Dzięki tej funkcji materiał opakowaniowy jest bezpośrednio pod ręką. Pojemnik jest zwykle wyposażony w urządzenie ułatwiające rozwijanie, a także często, choć niekoniecznie, przewidziany jest wbudowany nóż do folii (zobacz odpowiedni punkt).

— Wbudowany nóż do folii. Obecność wbudowanego noża do folii w konstrukcji pakowacza. Własny nóż umożliwia dokładne odcięcie potrzebnej ilości materiału opakowaniowego bez użycia nożyczek lub innego dodatkowego narzędzia.

— Pojemnik na zbieranie płynów. Obecność specjalnego pojemnika na zbieranie płynów, które są zasysane przez pompę próżniową wraz z odsysanym powietrzem. Ta cecha jest bardzo pożądana przy pakowaniu produktów z dużą ilością wilgoci: zamiast dostawać się do pompy lub wylewać się na zewnątrz, płyn będzie się gromadził w pojemniku, skąd łatwo go wylać.

— Seal (zgrzewanie bez próżni). Funkcja przeznaczona jedynie do zgrzewania torebki bez usuwania powietrza. W trybie Seal próżniarka nagrzewa krawędź torebki i hermetycznie ją zgrzewa, tworząc mocny szew. Ten tryb jest używany, gdy trzeba po prostu zamknąć opakowanie — na przykład do hermetyzacji już próżnionej zawartości, zamknięcia otwartej torebki z produktami, porcjowania lub pakowania płynów bez próżni, aby uniknąć wycieku. Seal stosuje się również po ręcznym usunięciu powietrza lub gdy próżniowanie jest przerwane ręcznie na odpowiednim etapie, aby zachować nienaruszoną formę miękkich lub delikatnych produktów (np. pieczywa lub jagód). Tryb jest wygodny w pracy z różnymi rodzajami torebek i pozwala na elastyczne zarządzanie procesem pakowania.

— Stop (anulowanie). Funkcja Stop w próżniarkach pozwala na natychmiastowe zatrzymanie bieżącego procesu próżniowania lub zgrzewania jednym przyciskiem. Jest to szczególnie ważne przy pracy z delikatnymi produktami, które mogą zostać uszkodzone przy całkowitym usunięciu powietrza, np. z miękkimi jagodami, pieczywem czy delikatnym mięsem. Dzięki Stop użytkownik może ręcznie kontrolować poziom próżni: na przykład zatrzymać odsysanie powietrza na odpowiednim etapie i natychmiast przejść do zgrzewania, zachowując formę produktu. Ponadto, funkcja Stop pomaga szybko przerwać proces w przypadku błędu lub potrzeby dostosowania opakowania, czyniąc użytkowanie próżniarki bardziej wygodnym i bezpiecznym.

— Manometr. Wbudowane urządzenie, które pokazuje poziom próżni wewnątrz opakowania lub pojemnika podczas odsysania powietrza. Pozwala użytkownikowi w czasie rzeczywistym kontrolować, jak bardzo powietrze jest rozrzedzone, co jest szczególnie ważne przy pakowaniu różnych typów produktów — od twardych po delikatne. Próżniarki z manometrem umożliwiają dokładniejsze zatrzymanie procesu ręcznie (np. za pomocą przycisku Stop) po osiągnięciu odpowiedniego poziomu próżni, aby uniknąć deformacji delikatnych produktów, pęknięcia opakowania lub wyciągnięcia płynu. Obecność manometru sprawia, że praca z próżniarką jest wygodniejsza i bardziej profesjonalna, szczególnie przy pakowaniu mięsa, ryb, serów, jagód, sosów lub innych produktów o różnej strukturze.

Sterowanie panelem próżniarki.

— Przyciskowe. Klasyczny system sterowania próżniarki przy użyciu fizycznych przycisków na obudowie. Takie rozwiązanie jest uważane za niezawodne i intuicyjne, szczególnie dla użytkowników preferujących prostotę i dotykową reakcję zwrotną. Każda funkcja (odsysanie, zgrzewanie, zatrzymanie itp.) ma oddzielny przycisk, co ułatwia pracę i zmniejsza prawdopodobieństwo błędów.

— Sensorowe. Nowoczesny format sterowania próżniarką za pomocą panelu dotykowego, wrażliwego na dotyk. Zamiast fizycznych przycisków używane są płaskie strefy dotykowe z podświetleniem lub piktogramami. Taki interfejs sprawia, że urządzenie wygląda bardziej stylowo, jest łatwe do czyszczenia i nowoczesne.

Główny materiał użyty do budowy korpusu pakera.

- Plastikowy. Plastik jest niedrogi i dość praktyczny, ale jest wyraźnie gorszy od metalu pod względem wytrzymałości, odporności na ciepło i odporności na zarysowania. Dlatego jest stosowany głównie w urządzeniach, które nie są przeznaczone do dużych nakładów pracy i dużych obciążeń - a mianowicie w ręcznych i energooszczędnych pakowarkach biurkowych.

- Metal. Metalowe etui są niezwykle trwałe i niezawodne, ale są droższe i ważą więcej niż plastikowe. Dlatego znajdują się one głównie w ciężkich modelach przemysłowych, dla których trwałość i niezawodność mają kluczowe znaczenie.

- Plastik / metal. Z reguły w tym przypadku mamy na myśli plastikowe etui, w których newralgiczne miejsca wzmocnione są metalowymi wstawkami. Ta opcja jest typowa głównie dla modeli stacjonarnych na poziomie średniozaawansowanym i zaawansowanym. Zobacz powyżej szczegóły dotyczące plastiku i metalu; tutaj zauważamy, że takie połączenie pozwala połączyć zalety i do pewnego stopnia wzajemnie kompensować wady obu materiałów. Tak więc obudowy nie są tak drogie i ciężkie jak metalowe, a jednocześnie bardziej niezawodne niż całkowicie plastikowe.