Porównanie Eleaf iCare 2 Kit vs Eleaf iJust S Kit

Pojemność zbiornika cieczy przewidziana w konstrukcji rozpylacza. Należy pamiętać, że parametr ten można określić nawet dla rozpylaczy typu Squank (patrz „Rodzaj napełnienia”): chociaż pracują ze zbiornikiem zewnętrznym, pewna ilość „gnojowicy” może zmieścić się w samym parowniku.

Im większy zbiornik, tym więcej płynu możesz przechowywać w elektronicznym papierosie i tym rzadziej trzeba go uzupełniać. Z drugiej strony pojemne zbiorniki mają odpowiednie wymiary, a zbyt duży zbiornik byłby niewygodny, a nawet jedna długa sesja wapowania zużywa stosunkowo mało płynu. W rezultacie objętość ponad 6 ml jest już uważana za dość dużą dla waporyzatorów, a w najmniejszych modelach liczba ta nie przekracza 2 ml.

Zwracamy również uwagę, że przy wyborze pojemności zbiornika producenci zwykle biorą pod uwagę rezystancję cewki, moc akumulatora (jeśli jest w zestawie) oraz inne parametry, które wpływają na przewidywane zużycie płynu. Nie ma tu sztywnej zależności, jednak generalnie mocniejsze atomizery są zwykle wyposażone w większe zbiorniki.

Rodzaj przepływu powietrza w atomizerze e-papierosa.

Parametr ten jest wskazywany przez lokalizację komórek wlotowych powietrza wchodzących do parownika. Według tego kryterium rozróżnia się nadmuch dolny, górny i boczny, oto ich główne cechy:

- Niższy. Najpopularniejsza opcja w naszych czasach. Ta popularność wynika przede wszystkim z faktu, że wielu vaperów uważa, że najsmaczniejsza jest para „dolna”. Ponadto rozpylacze z dmuchawą dolną są łatwiejsze w utrzymaniu niż modele „boczne”, nie są tak wymagające pod względem jakości uzwojenia. Wady tej wariantów obejmują zwiększone prawdopodobieństwo wycieku, w tym podczas przelewania się cieczy; a kondensacja, która tworzy się dość intensywnie przy wlotach powietrza, ma tendencję do spływania do modułu akumulatora. Jednak te momenty nie są szczególnie krytyczne.

- Górna. Stosunkowo nowy format. Generalnie takie dmuchanie przekazuje smak nieco gorszy niż dolny, ponadto para okazuje się być gorętsza; jednak ten punkt jest w dużej mierze subiektywny, a niektórzy użytkownicy lubią ten rodzaj pary. Do obiektywnych zalet „górnych” atomizerów należą minimalne prawdopodobieństwo przepełnienia, prawie całkowity brak kondensacji spływającej do trybu baterii, a także brak rozprysków nawet przy użyciu spiral o bardzo niskim oporze.

- Bok. Rodzaj nadmuchu, stosowany głównie w „kroplówkach” (pa...trz „Typ rozpylacza”). Jeśli dolny strumień powietrza daje najsmaczniejszą parę, to boczny strumień powietrza jest najgęstszy i najbogatszy. Osiąga się to dzięki temu, że powietrze opływa spiralę tak intensywnie, jak to możliwe i wychwytuje największą ilość oparów. Dodatkowo prawdopodobieństwo przelania się i rozpryskiwania cieczy w takich atomizerach jest bardzo małe, a przy odpowiednim ustawieniu smak przekazywany jest prawie tak samo jak w modelach „niższych”. Główną wadą tej wariantów jest konieczność starannej regulacji i prawidłowego montażu spirali, aby nie było martwych punktów. Tak więc boczny przepływ powietrza jest ogólnie przeznaczony dla zaawansowanych użytkowników; Wyjątkiem są bezobsługowe atomizery, jednak ten format pracy jest w nich stosowany niezwykle rzadko.

Należy również zauważyć, że w sprzedaży dostępne są opcje łączone, dla których jednocześnie wskazane są dwa rodzaje nadmuchu. Tutaj szczegóły mogą być inne. Tak więc łączenie górnego i dolnego przepływu powietrza w jednym parowniku jest nierealne, dlatego opcja ta jest wskazana tylko dla zestawów składających się z kilku atomizerów o różnych typach nadmuchu. Ale boczny format pracy można dobrze połączyć z górą lub dołem - pozwala to połączyć zalety obu wariantów i zapewnić bogatą parę. Z drugiej strony potrzeba starannego dostrojenia takich urządzeń jest tak samo istotna, jak w przypadku „czystych” urządzeń bocznych.

Najmniejszy opór cewki grzewczej elektronicznego papierosa.

Znaczenie tego parametru będzie różne w zależności od tego, która część urządzenia jest omawiana (patrz „Typ”). Tak więc w przypadku rozpylaczy parametr ten jest podawany w przypadku, gdy w zestawie dostarczane są zapasowe grzałki - odpowiednio jest on wskazany dla „głowicy” o najniższej rezystancji. W przypadku modów bateryjnych jest to najmniejszy opór, jaki można do niego podłączyć. A w zestawach startowych minimalna rezystancja jest zwykle wskazywana przez tryb baterii; W takich przypadkach „głowice” o niskiej impedancji mogą, ale nie muszą być zawarte w zestawie dostawy.

Dane dotyczące minimalnej rezystancji są w każdym razie ważne przy wzajemnym doborze rozpylacza i modu baterii (w tym przy tworzeniu niestandardowych uzwojeń) - podłączenie parownika o zbyt niskiej rezystancji jest obarczone przeciążeniami i różnymi nieprzyjemnymi konsekwencjami aż do pożaru. Jednak parametr ten ma szczególne znaczenie dla miłośników tzw. suboma - waporyzacja przy niskiej rezystancji grzałki (do 1 Om), co pozwala osiągnąć wysokie nasycenie parą (przy spadku oporu wzrasta moc). Nie wszystkie akumulatory są w stanie współpracować z grzałkami sub-omowymi, więc przydatność modu akumulatora do takiego vapingu należy wyjaśniać osobno.

Rodzaj złącza do podłączenia atomizera do pakietu akumulatorów znajdującego się w urządzeniu. Najpopularniejsze są dziś dwa rodzaje złączy:

- ego. Standard stosowany głównie w zestawach startowych (patrz Typ) na poziomie podstawowym. W takich modelach mod baterii wygląda jak cylinder o małej średnicy i odpowiednio nie różni się specjalną mocą i pojemnością. Samo złącze jest śrubowe, a po podłączeniu akumulator wkręca się w atomizer (w przeciwieństwie do standardu 510). Ładowanie odbywa się również przez złącze ego, a zatem wymaga użycia specjalistycznych ładowarek. W przypadku bardziej solidnego sprzętu złącze to jest słabo przystosowane i dlatego nie jest używane w mniej lub bardziej wydajnych pakietach akumulatorów.

- 510. Najpopularniejsze nowoczesne złącze do papierosów elektronicznych stosowane w większości akumulatorów i atomizerów; jest instalowany w prawie wszystkich urządzeniach klasy średniej i najwyższej, a także w większości modeli niedrogich. Podobnie jak ego używa połączenia śrubowego, jednak w tym przypadku atomizer jest wkręcany w gniazdo na obudowie modu na baterie, a nie odwrotnie.

Dla normalnej kompatybilności atomizera z modem baterii konieczne jest, aby oba używały tego samego złącza. Jednak ze względu na ekstremalną popularność typu 510 problemy z tym pojawiają się bardzo rzadko, a w skrajnych przypadkach produkowane są adaptery pomiędzy tymi standardami.

Pojemność akumulatora w Twoim e-papierosie lub sprzedawanej osobno akumulatora mod. Parametr ten jest wskazany tylko dla modeli z niewymiennymi bateriami (patrz „Typ akumulatora”): elementy wymienne mogą być produkowane w różnych pojemnościach.

Im większa akumulator, tym dłużej możesz korzystać z urządzenia bez ładowania akumulatora. Co prawda rzeczywiste zużycie energii i odpowiednio autonomia różnych modeli będą różne, dlatego tylko urządzenia o podobnych napięciach roboczych i rezystancjach atomizera mogą być ze sobą porównywane pod względem pojemności.

Ogólnie rzecz biorąc, jeśli ważna jest dla Ciebie autonomia, całkiem możliwe jest postępowanie zgodnie z zasadą „im mocniejsza akumulator, tym lepiej”; i aby zaoszczędzić pieniądze, możesz wybrać stosunkowo słabą baterię. Warto również powiedzieć, że istnieją schematy obliczania optymalnej pojemności akumulatora w zależności od mocy, rezystancji atomizera itp .; schematy te można znaleźć w dedykowanych źródłach.

Maksymalna moc dostarczana przez akumulator.

Jest to jeden z głównych parametrów akumulatora, który decyduje o jego kompatybilności z atomizerem. Zestawy startowe (patrz „Typ”) z definicji zawierają atomizery, które są optymalne dla danego akumulatora pod względem pojemności, a parametr ten jest głównie wartością referencyjną. Ale wybierając komponenty osobno, należy zwrócić na to szczególną uwagę. Większa moc pozwala na uzyskanie bogatszej pary, ale tylko do pewnych granic – zbyt duże nagrzewanie prowadzi do pogorszenia smaku, a nawet spalenia knota (co tym bardziej nie przyczynia się do poprawy wrażenia z wapowania). Tak więc atomizer musi normalnie przenosić moc akumulatora, w przeciwnym razie w najlepszym razie będziesz musiał stale ograniczać moc za pomocą vw lub vv (patrz "Modyfikacja akumulatora"), a w najgorszym przypadku normalne użytkowanie będzie w ogóle niemożliwe.

Należy pamiętać, że dla klasycznych parowników-zbiorników z jedną wężownicą moc do 40 W jest uważana za wystarczającą; mocniejsze akumulatory przeznaczone są głównie do zaawansowanych modeli serwisowanych, rozpylaczy kroplowych i bacodripsów(patrz "Typ atomizera"), które mają więcej niż jedną cewkę i w związku z tym są bardziej "żarłoczne" pod względem zużycia energii. Należy również pamiętać, że rzeczywista moc grzewcza zależy od napięcia i w praktyce może być niższa od deklarowanej - w zależności od rezystanc...ji rozpylacza. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Maks. Napięcie".

Materiał, z którego wykonany jest korpus urządzenia.

Parametr ten dotyczy przede wszystkim modów bateryjnych: mogą być wykonane z szerokiej gamy materiałów, a atomizery nie różnią się różnorodnością (standardowa wersja to stal nierdzewna, z kilkoma wyjątkami; więcej szczegółów poniżej). W rzeczywistości, w przypadku gotowych zestawów (w tym systemów POD, patrz „Typ”), ten punkt wskazuje tylko materiał modu baterii. Oto bardziej szczegółowy opis poszczególnych wariantów:

- Stal nierdzewna. Być może najpopularniejszy materiał na papierosy elektroniczne i ich komponenty - wszystkich rodzajów i kategorii cenowych. Przy stosunkowo niskich kosztach stal nierdzewna jest mocna, niezawodna, trwała i odporna na zarysowania i korozję. Z wad tego materiału można zauważyć jedynie dość dużą wagę, ale niektórzy wręcz przeciwnie, uważają ten szczegół za zaletę: masywna metalowa obudowa sprawia wrażenie solidności i jakości. Ponadto stal, jak każdy metal, może chłodzić skórę w niskich temperaturach i ślizgać się w dłoniach; jednak, aby tego wszystkiego uniknąć, na obudowie można umieścić różne nakładki (na przykład wykonane z gumy lub miękkiego w dotyku tworzywa sztucznego), eliminując tę wadę.

- Stop cynku. Kolejny dość popularny materiał, w rzeczywistości stanowiący kompromis między „stalą nierdzewną” a aluminium. Cynk waży mniej niż stal i jest tańszy niż stopy aluminium; jednocześnie...materiał ten jest bardzo odporny na korozję i ma wysoką wytrzymałość, co spowodowało jego rozpowszechnienie.

- Aluminium. Być może najbardziej zaawansowany metal pod względem właściwości praktycznych: aluminium jest lekkie, mocne i całkowicie niewrażliwe na korozję. Jego główną wadą jest dość wysoka cena, natomiast opisywane zalety rzadko decydują o tym w porównaniu z tą samą stalą lub cynkiem. Dlatego obudowy aluminiowe są dość rzadkie; jednocześnie warto zauważyć, że materiał ten znajduje się nie tylko w modach bateryjnych, ale także w atomizerach.

- Plastikowe. Niedrogi materiał, który jest również lekki i zdolny do przyjęcia szerokiej gamy kolorów. Jednak w tym miejscu zalety plastiku w rzeczywistości wyczerpują się: pod względem wytrzymałości i odporności na zarysowania jest zauważalnie gorszy od metali, a przy silnym nagrzewaniu może się stopić. Co prawda istnieją zaawansowane gatunki plastiku, ale zamiast nich większość producentów woli używać stali lub innego metalu w e-papierosach. W rezultacie plastikowe etui są rzadkością, głównie wśród modeli klasy podstawowej.

- Miedź. Materiał używany głównie jako designerski - aby nadać etui niezwykłego wyglądu (miedź ma charakterystyczny czerwonawy odcień). Z punktu widzenia właściwości praktycznych takie obudowy są podobne do stali – w szczególności są mocne, masywne i odporne na zarysowania. Z drugiej strony miedź jest mniej tolerancyjna na wilgoć, a smugi mogą pojawiać się na niej nawet przy ciągłym kontakcie ze skórą. Jednak główną wadą tego materiału jest jego wysoka cena, która określiła specyfikę jego zastosowania.

- Mosiądz. Kolejny metal używany głównie ze względów estetycznych, a nie praktycznych. Jest zbliżona właściwościami do opisanej powyżej miedzi i różni się jedynie kolorem (odcienie żółci) oraz nieco wyższą odpornością na utlenianie (choć wszystko zależy od konkretnego rodzaju mosiądzu).

- Drewno. Drewniane etui prezentują się ciekawie ze względu na charakterystyczne kolory i wzory. Jednocześnie materiał ten nie jest zbyt praktyczny: jest podatny na pęknięcia i pęknięcia od uderzeń, łatwo go zarysowuje, a pod wpływem długotrwałego narażenia na wilgoć może pęcznieć i wypaczać się. Ponadto drewniane skrzynie są dość drogie (po części jest to cena za styl). Warto więc wybrać mod bateryjny w podobnej konstrukcji tylko wtedy, gdy ważniejsza jest dla Ciebie możliwość „wyróżnienia się z tłumu” niż opisywane niedociągnięcia.

- Ceramika, Specjalna ceramika o wysokiej wytrzymałości jest bardzo odporna na zużycie: bardzo trudno jest zarysować taką obudowę, przez co przez długi czas wygląda jak nowa. Z drugiej strony, ten materiał może pęknąć przy uderzeniu (podczas gdy metal z dużym prawdopodobieństwem ugnie się tylko nieznacznie). Dlatego obudowy ceramiczne są niezwykle rzadkie – zwłaszcza, że nie są tanie.

Materiał, z którego wykonana jest butelka kompletnego atomizera. Najczęściej oznacza to materiał, z którego wykonana jest przezroczysta butelka w korpusie (najczęściej stal), jedynymi wyjątkami są butelki w całości stalowe, więcej szczegółów poniżej.

- Szkło. Najpopularniejszy materiał na termosy we współczesnych waporyzatorach. Szkło nie tylko pozwala zobaczyć zawartość kolby - ta przezroczystość utrzymuje się przez długi czas, ponieważ szklana powierzchnia jest wysoce odporna na zarysowania. Ponadto ścianki kolby są chemicznie obojętne, nie wchodzą w reakcję z „gnojowicą”, niezależnie od jej składu; a kruchość ścian jest kompensowana ich grubością, a czasem specjalnymi dodatkami w składzie szkła. Ten materiał kosztuje nieco więcej niż plastik, ale w praktyce ta różnica jest nieznaczna.

- Plastikowy. Kolby plastikowe, podobnie jak szklane, są zazwyczaj przezroczyste, co pozwala na monitorowanie ilości płynu; jednocześnie są znacznie tańsze, bardzo trudno rozbić taki pojemnik, a odłamki z plastiku nie są tak niebezpieczne jak szklane. Jednocześnie materiał ten łatwo pokrywa się rysami i szybko mętnieje podczas użytkowania. Ponadto niektóre rodzaje plastiku (szczególnie niedrogie) mogą reagować z substancjami, które wchodzą w skład płynów do wapowania (producenci zarówno flakonów, jak i wkładów starają się uniknąć tego zjawiska, ale nie można dać pełnej gwarancji). W rezultacie opcja...ta nie jest zbyt popularna, jest typowa głównie dla urządzeń niedrogich, tworzonych z myślą o maksymalnej redukcji kosztów.

- Stal nierdzewna. Kolby wykonane ze stali nierdzewnej wyróżniają się przede wszystkim dużą wytrzymałością - nawet przy bardzo dużym obciążeniu stalowy zbiornik jest bardziej podatny na spłaszczenie niż pęknięcie. A odporność na korozję można również sprowadzić do meritum. Jednocześnie materiał ten ma krytyczną wadę, która neguje wszystkie jego zalety - jest nieprzejrzysty. Dzięki temu możliwe jest monitorowanie poziomu płynu w takiej kolbie jedynie za pomocą znaków pośrednich - na przykład zmiany smaku lub ilości pary. Jest to delikatnie mówiąc niewygodne, dlatego kolby stalowe są używane niezwykle rzadko – i to nie tyle ze względów praktycznych, ile jako element nietypowego designu.