Porównanie Eleaf IJust S Battery vs iJoy RDTA Box 200W

- Zestaw startowy. Kompletny zestaw, znany również jako „wieloryb” lub „modyfikacja pudełka”. Zawiera wszystko, czego potrzebujesz do vapingu - zarówno mod akumulatora, jak i atomizer; innymi słowy „zestaw” to gotowy do użycia elektroniczny papieros (chyba, że w niektórych modelach baterię trzeba dokupić osobno). Jednocześnie w tej kategorii znajdują się zarówno stosunkowo niedrogie i proste urządzenia, jak i modele z wyższej półki. W każdym razie zestawy startowe docenią ci, którzy nie chcą osobno dobierać modu akumulatora i atomizera i chcieliby od razu otrzymać urządzenie, którego komponenty są ze sobą optymalnie kompatybilne.

- system POD. Specyficzny rodzaj papierosów elektronicznych, w którym nie wykorzystuje się tradycyjnych atomizerów, ale wymienne kasety – „kapsułki”. Każda taka kaseta składa się z parownika i pojemnika z płynem; „Pod” może być zarówno otwarty (z możliwością uzupełnienia według własnego uznania), jak i zamknięty (jednorazowy, dostarczany napełniony i wyrzucany po wyczerpaniu zapasu płynu). W każdym razie systemy POD są zwykle sprzedawane jako gotowe zestawy, które mają wiele zalet w porównaniu z tradycyjnym wapowaniem. Po pierwsze, kasety są stosunkowo niedrogie i zajmują bardzo mało miejsca; W rezultacie możesz nosić ze sobą kilka „kapsułek” naraz o różnych gustach i / lub mocach, zmieniając je w try...bie akumulatora według własnego uznania. Po drugie, same modyfikacje akumulatora okazują się bardziej kompaktowe i lżejsze niż w konwencjonalnych papierosach elektronicznych, są wygodniejsze w noszeniu i mniej przyciągają uwagę. Po trzecie, systemy POD są niezwykle łatwe w utrzymaniu – właściwie nie ma sensu serwisować wymiennych kaset. Wśród wad takich urządzeń można zauważyć stosunkowo małą pojemność akumulatora i zbiorników w kasetach, choć zdarzają się wyjątki.

- Atomizer. Sprzedawany osobno waporyzator elektronicznego papierosa - czyli część, w której powstaje para; do pracy parownik jest zainstalowany na mod akumulatora (patrz poniżej). Niektóre typy takich urządzeń są również nazywane „clearomizerami”, ale termin ten jest coraz rzadziej spotykany, w naszych czasach zwykle wszystkie parowniki są zjednoczone pod terminem „atomizer”. Tak czy inaczej, na ogólne wrażenia związane z waporyzatorem wpływają głównie właściwości parownika: w szczególności smak i nasycenie pary, a także możliwość dostosowania pary do własnych preferencji, bezpośrednio od nich zależą . Aby więc zmienić odczucie waporyzacji, wystarczy wypróbować inny atomizer. Ponadto, kupując nowy waporyzator, wielu użytkowników (szczególnie doświadczonych) woli nie polegać na gotowych zestawach startowych, ale osobno wybrać atomizer i mod akumulatora, według własnego uznania.

- Mod akumulatora. Część papierosa elektronicznego odpowiedzialna za zasilanie waporyzatora (atomizera). Funkcjonalność takiego modu może być różna - od prostego pojemnika na wymienną baterię z przyciskiem włączania / wyłączania po zaawansowane urządzenie ze złożoną elektroniką sterującą i zaawansowanymi możliwościami (patrz "Mod akumulatora"). Tak czy inaczej, sprzedawane oddzielnie mody akumulatorów są skierowane do tych, którzy chcą złożyć e-papierosa zgodnie z ich indywidualnymi wymaganiami, bez polegania na kompletnym zestawie zestawów startowych.

Dodatkowe funkcje karty dostępne w elektronicznym trybie bateryjnym (patrz "Battery Mod").

- Vw. Modyfikacje akumulatora do regulacji napięcia dostarczanego do atomizera. Z tego powodu zmienia się zasilanie i odpowiednio moc grzewcza i ogólny tryb wapowania są regulowane. Jednocześnie, w przeciwieństwie do variwatta (patrz niżej), zmiana napięcia w variwatt odbywa się wyłącznie ręcznie, samodzielnie od rezystancji rozpylacza. W praktyce oznacza to, że jeśli użytkownik chce uzyskać taką samą moc na atomizerze o innej rezystancji, będzie musiał przekonfigurować wariwolt.

- Vv. Mody bateryjne z możliwością automatycznego utrzymywania zadanej mocy dostarczanej do atomizera. Zautomatyzowana wersja wariwoltów, która jest w stanie automatycznie dostosowywać się do zmian rezystancji rozpylacza. Napięcie w variwatt jest ustawione na określoną rezystancję rozpylacza; jeśli zmienia się rezystancja, to elektronika automatycznie ustawia napięcie na wyjściu modu akumulatorowego, aby moc pozostała niezmieniona. Dzięki temu na akumulatorze można umieścić grzałki o różnych rezystancjach bez obaw o przekonfigurowanie parametrów mocy – vv samodzielnie dobierze żądane napięcie, utrzymując intensywność wapowania na zwykłym poziomie. Główną wadą tej opcji w porównaniu z wariwoltami jest stosunkowo wysoki koszt, a w porównaniu z kontrolą termiczną...(patrz poniżej) - konieczność doświadczalnego doboru mocy, metodą prób i błędów.

- Vv + vw. Mody bateryjne mogące działać w dwóch różnych trybach - vw lub vv, na życzenie użytkownika. Tryby te są opisane bardziej szczegółowo osobno, a ich połączenie w jednym pakiecie akumulatora może być przydatne dla tych, którzy doceniają zalety wariwolta, ale nie mają nic przeciwko eksperymentowaniu z wariwoltem.

- Kontrola termiczna + vv. Mody bateryjne, które łączą możliwości opisanego powyżej varwatta z funkcją kontroli termicznej. Kontrola termiczna pozwala monitorować temperaturę cewki, utrzymywać ją na optymalnym poziomie i wyłączać zasilanie przy zbliżaniu się do krytycznego nagrzewania. Połączenie tych dwóch regulacji jest obecnie najbardziej zaawansowaną opcją, faktycznie eliminującą potrzebę ręcznego wyboru optymalnych parametrów mocy przez vapera. W tym przypadku para okazuje się przyjemna w smaku (zarówno ze względu na własną temperaturę, jak i ze względu na to, że prawdopodobieństwo spalenia knota jest zredukowane prawie do zera), a ładowanie akumulatora jest wykorzystywane optymalnie . Poważną wadą kontroli termicznej, oprócz dość wysokich kosztów, jest ograniczona kompatybilność z atomizerami: aby funkcja ta działała poprawnie, wymagana jest „głowica” ze spiralą niklową lub tytanową, a takie modele są stosunkowo rzadkie i są nie tanie same w sobie.

- Kontrola termiczna. Mody bateryjne, których ustawienia są ograniczone tylko kontrolą termiczną. Funkcja ta jest opisana bardziej szczegółowo powyżej; tutaj zauważamy, że sama kontrola termiczna nie pozwala na kontrolowanie intensywności wapowania, więc ta opcja nie była szeroko stosowana.

Możliwość aktualizacji oprogramowania układowego elektronicznego papierosa - a dokładniej mod baterii (tutaj zwykle znajduje się cała elektronika sterująca).

Funkcja ta jest najczęściej spotykana w modelach z zaawansowanymi regulacjami, takimi jak vv lub kontrola termiczna (patrz „Tryb bateryjny”) - w przypadku prostszych urządzeń złożone oprogramowanie układowe nie jest wymagane (choć są wyjątki). Najwięksi producenci papierosów elektronicznych okresowo udostępniają aktualizacje oprogramowania dla swoich urządzeń, które poprawiają jakość pracy i eliminują błędy zauważane przez konsumentów. Ta cecha jest więc wysoce pożądana w przypadku urządzenia o rozbudowanej funkcjonalności i złożonym elektronicznym nadziewaniu.

- Bez nadzoru. Zbiorniki atomizera (ze zbiornikiem na płyn) nazywane są bezobsługowymi, w których w zasadzie nie ma możliwości zastąpienia fabrycznej grzałki (spirali i knota) własnym uzwojeniem. Tak więc, korzystając z takiego parownika, będziesz musiał okresowo (najprawdopodobniej raz na 2 - 3 tygodnie) zmieniać „głowice” (grzałki). Modele bezobsługowe będą dobrą opcją dla tych, którzy dopiero zamierzają spróbować waporyzacji, a także dla doświadczonych waperów, którzy nie chcą bawić się niestandardowymi cewkami. Ich główną wadą jest brak możliwości dopasowania atomizera do własnych upodobań – musisz mieć do czynienia z tym, co producent początkowo przewidział w konstrukcji.

- Serwisowany. Atomizery-zbiorniki (z pojemnikiem na ciecz), w konstrukcji których producent początkowo przewiduje możliwość wymiany elementu grzejnego (spirali i knota) przez użytkownika. Jest to trudniejsze niż zmiana „głowy” jako całości, jak w bezobsługowym atomizerze; ale uzwojenie można wykonać zgodnie z własnymi preferencjami, bez polegania na konstrukcji fabrycznym, a materiały eksploatacyjne do uzwojenia są tańsze niż całe głowice. Z drugiej strony często nie przewidziano możliwości wymiany „głowicy” w całości w takich modelach – jedyną opcją jest ręczne nawijanie. W związku z tym serwisowane atomizery będą dobrym wyborem przede wszystkim dla doświadczonych waperów, którzy chcą mieć maksymalne możliwości personali...zacji swojego e-papierosa.

- Częściowo serwisowany. Atomizery-zbiorniki (z pojemnikiem na płyn), łączące możliwości modeli serwisowanych i nie serwisowanych. W takim „zbiorniku” można zamontować zarówno bezobsługowe „głowice”, które można całkowicie wymienić, jak i sprawne grzałki, które można nawinąć własnym wysiłkiem. W ten sposób vaper może dowolnie wybrać opcję: albo użyć prostych i wygodnych wymiennych „główek”, albo poświęcić trochę czasu i wysiłku, ale nawinąć spiralę zgodnie z własnymi preferencjami. Z drugiej strony większość użytkowników nie potrzebuje takiej wszechstronności, dlatego produkuje się stosunkowo niewiele rozpylaczy tego typu.

- Rozpylacz kropelkowy (RDA). Charakterystyczną cechą tego typu atomizerów jest brak pojemnika na płyn: przed każdą sesją waporyzacji knot należy zwilżyć bezpośrednio z butelki kilkoma kroplami płynu (stąd nazwa kroplówka – „kropla”). Nie jest to tak wygodne, jak posiadanie pod ręką zbiornika z zapasem płynu na kilka sesji – zwłaszcza, że nie jest łatwo kontrolować ilość płynu w kroplówce. Z drugiej strony ta opcja ma ważną zaletę: dzięki doskonałemu nadmuchowi elementów grzejnych „kropienie” dają bardzo obfitą i nasyconą parę, według tego wskaźnika są zauważalnie lepsze od zbiorników. I żeby takiego atomizera nie trzeba było często uzupełniać ręcznie, producenci mogą przewidzieć różne sztuczki – na przykład tzw. „Squonkery” posiadają zbiornik zamontowany w zestawie akumulatorów, z którego poprzez naciśnięcie przycisku knot parownika jest „zasilany”.

- Bakodripka (RDTA). Połączone urządzenia, zgodnie z nazwą, łączące zarówno zbiornik, jak i „kroplówkę”. Z pierwszego typu RDTA wzięliśmy zbiornik, który pozwala utrzymać zapas płynu pod ręką na kilka sesji waporyzacji, z drugiego - konstrukcję grzałki, która zapewnia obfitą i intensywną parę. W ten sposób rozpylacze te łączą zalety obu typów. Z drugiej strony bacodrips nie są tanie, mają bardzo duże zużycie płynów i często są trudne w utrzymaniu: w wielu modelach rolę knota pełni wata, którą po wymianie należy ułożyć w specjalnym sposób - w przeciwnym razie możliwy jest wyciek lub spalenie.

- Geneza. Specyficzny typ zbiorników z rozpylaczem, zwykle serwisowany (patrz wyżej). Kluczową różnicą między genezą jest konstrukcja knota: jest to cienka siatka ze stali nierdzewnej owinięta spiralą grzejną. Daje to szereg korzyści w porównaniu z klasycznym wzornictwem, w którym knot jest wykonany z waty, włókien roślinnych itp. Za główną z tych zalet uważa się smak: geneza nie daje przypalonego posmaku i zapewnia prawie idealną czystość pary. Ponadto takie „głowice” mogą służyć bez wymiany przez bardzo długi czas (kilka miesięcy), a wymiana knota i grzałki odbywa się dość łatwo i szybko. Główną wadą tego typu atomizerów jest dość wysoki koszt. Oddzielnie zauważamy, że montaż metalowego knota w klasycznym parowniku nie zmienia go w genezę - konstrukcja atomizera musi być wstępnie zoptymalizowana pod kątem siatki.

Pojemność zbiornika cieczy przewidziana w konstrukcji rozpylacza. Należy pamiętać, że parametr ten można określić nawet dla rozpylaczy typu Squank (patrz „Rodzaj napełnienia”): chociaż pracują ze zbiornikiem zewnętrznym, pewna ilość „gnojowicy” może zmieścić się w samym parowniku.

Im większy zbiornik, tym więcej płynu możesz przechowywać w elektronicznym papierosie i tym rzadziej trzeba go uzupełniać. Z drugiej strony pojemne zbiorniki mają odpowiednie wymiary, a zbyt duży zbiornik byłby niewygodny, a nawet jedna długa sesja wapowania zużywa stosunkowo mało płynu. W rezultacie objętość ponad 6 ml jest już uważana za dość dużą dla waporyzatorów, a w najmniejszych modelach liczba ta nie przekracza 2 ml.

Zwracamy również uwagę, że przy wyborze pojemności zbiornika producenci zwykle biorą pod uwagę rezystancję cewki, moc akumulatora (jeśli jest w zestawie) oraz inne parametry, które wpływają na przewidywane zużycie płynu. Nie ma tu sztywnej zależności, jednak generalnie mocniejsze atomizery są zwykle wyposażone w większe zbiorniki.

- Góra. Tradycyjny rodzaj tankowania, początkowo dość popularny, ale teraz takie atomizery stopniowo ustępują modelom z tankowaniem od dołu. Główną zaletą tej opcji jest możliwość dolewania płynu bez obracania atomizera i bez wyjmowania kolby z baterii mod. Jednak tankowanie zazwyczaj wymaga demontażu – np. odkręcenia korka z ustnikiem.

- Dolna. Ta opcja zakłada, że do tankowania należy odwrócić atomizer do góry nogami i wlać płyn od spodu. Na pierwszy rzut oka ta procedura jest mniej wygodna niż napełnianie od góry, ale zapewnia ważną zaletę w przypadku serwisowanych grzejników: w razie potrzeby można zdjąć i zwinąć podstawę bez spuszczania płynu ze zbiornika. Zwróć uwagę, że rozpylacze kroplowe w formacie „squonk” są formalnie również tankowane od dołu, jednak mają swoją specyfikę, dlatego nie należą do tej kategorii i wyróżniają się osobno; zobacz poniżej szczegóły.

- Bok. Tankowanie przez specjalny otwór w boku atomizera. Podobnie jak górna, ta konstrukcja pozwala nie wyjmować kolby z mod baterii; otwór zwykle otwiera się i zamyka łatwo i szybko, bez konieczności np. odkręcania wieczka. Ta opcja jest dość popularna w bacodripsach (patrz „Typ atomizera”), chociaż występuje również w innych odmianach.

- Squonk. Specyficzny typ wypełnienia dna stosowany w modelach z r...ozpylaczami kroplowymi (patrz „Typ rozpylacza”). W takich waporyzatorach w trybie bateryjnym zainstalowany jest dość duży zbiornik płynu, a za każdym razem, gdy naciśniesz specjalny przycisk (lub na elastycznej ściance zbiornika), płyn jest podawany do atomizera małymi porcjami bezpośrednio przez złącze . Taka konstrukcja eliminuje główną wadę rozpylaczy kroplowych - konieczność ciągłego ręcznego dodawania płynu „kropla po kropli”: zamiast kłopotów z ręcznym tankowaniem wystarczy okresowe naciskanie przycisku. Jednocześnie większość tych parowników można zainstalować w konwencjonalnym trybie akumulatorowym, bez squank - w tym celu w zestawie znajduje się wymienne złącze o standardowej konstrukcji, bez kanału do dostarczania cieczy; a na modach bateryjnych ze squankiem z reguły można instalować zwykłe atomizery bez ograniczeń. Wadami tej opcji mogą być nieco wyższe koszty niż analogi z tradycyjnymi rodzajami nadzienia.

Ilość pojedynczych cewek grzejnych przewidzianych dla atomizera.

Najprostsza wersja konstrukcji przewiduje tylko 1 spiralę, jednak najbardziej popularne są rozpylacze na 2 spirale : łatwiej w nich uzyskać intensywną i nasyconą parę (jednak do wydajnej pracy wymagany jest wyższy zasilacz, a zużycie płynów jest wyższe). Warto jednak zauważyć, że nie ma sztywnego powiązania między poziomem atomizera a liczbą grzałek: są między innymi zaawansowane modele z jedną wężownicą, a niedrogie rozwiązania z dwiema.

Jest też większa liczba spiral – trzy, a nawet cztery, ale takie rozwiązania są dość drogie, trudne w utrzymaniu i „żarłoczne” pod względem energochłonności, dlatego nie są one powszechne.

Rodzaj przepływu powietrza w atomizerze e-papierosa.

Parametr ten jest wskazywany przez lokalizację komórek wlotowych powietrza wchodzących do parownika. Według tego kryterium rozróżnia się nadmuch dolny, górny i boczny, oto ich główne cechy:

- Niższy. Najpopularniejsza opcja w naszych czasach. Ta popularność wynika przede wszystkim z faktu, że wielu vaperów uważa, że najsmaczniejsza jest para „dolna”. Ponadto rozpylacze z dmuchawą dolną są łatwiejsze w utrzymaniu niż modele „boczne”, nie są tak wymagające pod względem jakości uzwojenia. Wady tej wariantów obejmują zwiększone prawdopodobieństwo wycieku, w tym podczas przelewania się cieczy; a kondensacja, która tworzy się dość intensywnie przy wlotach powietrza, ma tendencję do spływania do modułu akumulatora. Jednak te momenty nie są szczególnie krytyczne.

- Górna. Stosunkowo nowy format. Generalnie takie dmuchanie przekazuje smak nieco gorszy niż dolny, ponadto para okazuje się być gorętsza; jednak ten punkt jest w dużej mierze subiektywny, a niektórzy użytkownicy lubią ten rodzaj pary. Do obiektywnych zalet „górnych” atomizerów należą minimalne prawdopodobieństwo przepełnienia, prawie całkowity brak kondensacji spływającej do trybu baterii, a także brak rozprysków nawet przy użyciu spiral o bardzo niskim oporze.

- Bok. Rodzaj nadmuchu, stosowany głównie w „kroplówkach” (pa...trz „Typ rozpylacza”). Jeśli dolny strumień powietrza daje najsmaczniejszą parę, to boczny strumień powietrza jest najgęstszy i najbogatszy. Osiąga się to dzięki temu, że powietrze opływa spiralę tak intensywnie, jak to możliwe i wychwytuje największą ilość oparów. Dodatkowo prawdopodobieństwo przelania się i rozpryskiwania cieczy w takich atomizerach jest bardzo małe, a przy odpowiednim ustawieniu smak przekazywany jest prawie tak samo jak w modelach „niższych”. Główną wadą tej wariantów jest konieczność starannej regulacji i prawidłowego montażu spirali, aby nie było martwych punktów. Tak więc boczny przepływ powietrza jest ogólnie przeznaczony dla zaawansowanych użytkowników; Wyjątkiem są bezobsługowe atomizery, jednak ten format pracy jest w nich stosowany niezwykle rzadko.

Należy również zauważyć, że w sprzedaży dostępne są opcje łączone, dla których jednocześnie wskazane są dwa rodzaje nadmuchu. Tutaj szczegóły mogą być inne. Tak więc łączenie górnego i dolnego przepływu powietrza w jednym parowniku jest nierealne, dlatego opcja ta jest wskazana tylko dla zestawów składających się z kilku atomizerów o różnych typach nadmuchu. Ale boczny format pracy można dobrze połączyć z górą lub dołem - pozwala to połączyć zalety obu wariantów i zapewnić bogatą parę. Z drugiej strony potrzeba starannego dostrojenia takich urządzeń jest tak samo istotna, jak w przypadku „czystych” urządzeń bocznych.

Najmniejszy opór cewki grzewczej elektronicznego papierosa.

Znaczenie tego parametru będzie różne w zależności od tego, która część urządzenia jest omawiana (patrz „Typ”). Tak więc w przypadku rozpylaczy parametr ten jest podawany w przypadku, gdy w zestawie dostarczane są zapasowe grzałki - odpowiednio jest on wskazany dla „głowicy” o najniższej rezystancji. W przypadku modów bateryjnych jest to najmniejszy opór, jaki można do niego podłączyć. A w zestawach startowych minimalna rezystancja jest zwykle wskazywana przez tryb baterii; W takich przypadkach „głowice” o niskiej impedancji mogą, ale nie muszą być zawarte w zestawie dostawy.

Dane dotyczące minimalnej rezystancji są w każdym razie ważne przy wzajemnym doborze rozpylacza i modu baterii (w tym przy tworzeniu niestandardowych uzwojeń) - podłączenie parownika o zbyt niskiej rezystancji jest obarczone przeciążeniami i różnymi nieprzyjemnymi konsekwencjami aż do pożaru. Jednak parametr ten ma szczególne znaczenie dla miłośników tzw. suboma - waporyzacja przy niskiej rezystancji grzałki (do 1 Om), co pozwala osiągnąć wysokie nasycenie parą (przy spadku oporu wzrasta moc). Nie wszystkie akumulatory są w stanie współpracować z grzałkami sub-omowymi, więc przydatność modu akumulatora do takiego vapingu należy wyjaśniać osobno.