Porównanie Xiaomi Mi VR Play 2 vs VR Shinecon G03D

Największa przekątna smartfona, z którym są kompatybilne odpowiednie okulary (patrz „Przeznaczenie”). Zwróć uwagę, że parametr ten może się określać zarówno dla modeli uniwersalnych, które nie mają specjalizacji dla określonych telefonów komórkowych, jak i dla gadżetów do określonych urządzeń (aby uzyskać więcej informacji, zobacz „Kompatybilne modele telefonów”). Maksymalna przekątna jest związana zarówno z cechami optyki, jak i fizycznymi wymiarami „siedziska” na telefon komórkowy - zbyt duży gadżet po prostu się tam nie zmieści.

Zwróć uwagę, że nawet najmniejsze okulary do smartfonów działają całkiem poprawnie z urządzeniami o przekątnej 5 – 5,5". Warto więc zwrócić uwagę na parametr ten, jeśli Twoje urządzenie ma większy rozmiar ekranu. W dzisiejszych czasach można znaleźć okulary do gadżetów o przekątnej 5,6 – 6", a nawet 6" lub więcej.

Kąt widzenia zapewniane przez okulary wirtualnej rzeczywistości, czyli kątowy rozmiar przestrzeni, która wpada w pole widzenia użytkownika. Z reguły w charakterystyce wskazuje się poziomy rozmiar tej przestrzeni; jeśli jednak potrzebujesz najdokładniejszych informacji, ten szczegół należy wyjaśnić osobno.

Im szerszy kąt widzenia, tym więcej przestrzeni do gry użytkownik może zobaczyć bez odwracania głowy, tym silniejszy efekt zanurzenia i tym mniej prawdopodobne jest, że na obraz wpłynie efekt „widzenia tunelowego”. Zbyt szeroki kąt widzenia jednak nie ma sensu, biorąc pod uwagę cechy ludzkiego oka. Ogólnie za szeroki kąt widzenia uważa się kąt wynoszący 100° lub więcej. Przy tym istnieją modele, w których wskaźnik ten wynosi 30° lub nawet mniej – są to z reguły specyficzne urządzenia (np. gogle do pilotowania dronów i gogle rozszerzonej rzeczywistości), gdzie takie cechy są całkiem uzasadnione biorąc pod uwagę ogólna funkcjonalność.

Możliwość przesuwania soczewek okularów do przodu i do tyłu, zmieniając w ten sposób ich położenie względem ekranu i oczu użytkownika. Konkretne znaczenie tej funkcji może być różne: może regulować kąt widzenia (tak, aby ekran mieścił się całkowicie w polu widzenia i jednocześnie nie był zbyt mały), pełnić rolę korekcji dioptrii (co jest ważne dla użytkowników noszących okulary) lub ustawiania ostrości, regulować rozstaw soczewek (patrz poniżej) itp. Te niuanse należy wyjaśnić osobno. Jednak w żadnym przypadku funkcja ta nie będzie zbyteczna - ułatwia dopasowanie okularów do osobistych cech użytkownika.

Możliwość regulacji rozstawu soczewek okularów, czyli odległości między środkami dwóch soczewek. W tym celu soczewki są montowane na ruchomych mocowaniach, które umożliwiają ich przesuwanie w prawo/lewo. Znaczenie tej funkcji jest takie, że do normalnego oglądania środki soczewek muszą znajdować się naprzeciw źrenic użytkownika, a odległość między źrenicami jest również różna u różnych osób. W związku z tym regulacja ta przyda się w każdym przypadku, ale jest szczególnie ważna dla użytkowników o dużej lub małej budowie, których rozstaw źrenic wyraźnie różni się od przeciętnego.

Jednocześnie istnieje wiele okularów, które nie mają tej funkcji. Można je podzielić na trzy kategorie. Pierwsza to urządzenia, w których brak regulacji rozstawu soczewek jest kompensowany w taki czy inny sposób (na przykład specjalny kształt soczewek, który nie wymaga regulacji). Druga to modele, w których ta regulacja w zasadzie nie jest potrzebna (w szczególności niektóre okulary rozszerzonej rzeczywistości). I trzecia to najprostsze i najtańsze rozwiązania, w których zrezygnowano z dodatkowych regulacji, aby obniżyć koszt.

Obecność suwaka magnetycznego w konstrukcji okularów wirtualnej rzeczywistości.

Taki suwak znajduje się tylko w modelach przeznaczonych do telefonów (patrz „Przeznaczenie”). Jest zwykle montowany z boku okularów i wygląda jak ruchomy element metalowy. Ideą tej funkcji jest to, że po przesunięciu suwaka zmienia się pole magnetyczne wewnątrz okularów, a większość nowoczesnych smartfonów jest wyposażona w czujniki, które mogą śledzić te zmiany. W ten sposób użytkownik otrzymuje zaawansowane opcje sterowania: na przykład w strzelankach suwak magnetyczny może działać jako spust.

Główny materiał użyty w konstrukcji obudowy.

— Tworzywo sztuczne. Dzięki stosunkowo niskim kosztom tworzywo sztuczne jest jednocześnie dość praktyczne, lekkie, łatwe w obróbce i ogólnie dobrze nadaje się do okularów wirtualnej rzeczywistości. Materiał ten jest najpopularniejszy we współczesnych okularach, znajduje się w modelach ze wszystkich półek cenowych - od niższej do najwyższej. Pamiętaj, że rzeczywista jakość tworzywa sztucznego może się różnić, zależy to również w znacznym stopniu od ceny.

— Tektura. Okulary wykonane z klasycznej tektury - grubego papieru. Główną zaletą tego materiału jest jego niezwykle niski koszt – nawet niższy niż tworzywa sztucznego. Obudowa zazwyczaj dostarczana jest w stanie zdemontowanym, przed użyciem należy ją w specjalny sposób złożyć; jednak dla niektórych użytkowników jest to również zaleta, ponieważ praca z „konstruktorem” zapewnia dodatkowe zainteresowanie. Ponadto tektura jest uważana za materiał „przyjaźniejszy dla środowiska” i łatwiejszy do recyklingu. Z drugiej strony wytrzymałość i sztywność takich obudów jest bardzo niska, łatwo się odkształcają i wymagają ostrożnego obchodzenia się. A komfort użytkowania jest bardzo warunkowy: zwykle nie ma miękkich podkładek w miejscach kontaktu z twarzą, krawędź tektury przylega bezpośrednio do skóry. W rezultacie materiał ten rozpowszechnił się tylko w okularach do telefonów komórkowych (patrz „Źródło...sygnału”), stworzonych jako niezwykle proste i niedrogie rozwiązania.

— Tkanina. Okulary z obudową wykonaną z grubej tkaniny. Takie obudowy są stosunkowo niedrogie, choć znacznie droższe niż, powiedzmy, z tektury (patrz wyżej). Z kolei okulary wykonane z tkaniny są znacznie pewniejsze i jednocześnie wygodniejsze – w szczególności prawie zawsze posiadają miękkie wstawki w miejscach kontaktu z głową, a sama powierzchnia tkaniny jest przyjemna w dotyku. Większość tych modeli jest przeznaczona do telefonów komórkowych (patrz „Źródło sygnału”), natomiast projekt może zawierać oryginalne części – na przykład „kieszonkę” na telefon komórkowy, zapinaną na zamek błyskawiczny. Zwróć też uwagę, że sama tkanina wygląda interesująco nawet w neutralnych kolorach, a opcje projektowania mogą być bardzo nietypowe - na przykład dżins, kamuflaż, jasny haft itp. Z niedociągnięć warto zwrócić uwagę na wrażliwość tkaniny na zabrudzenia – podczas gdy możliwość zdjęcia i prania górnej powłoki nie jest obowiązkowa dla takich gadżetów.