Rodzaj
Rodzaj kamer zależy przede wszystkim od rodzaju kamer, z którymi współpracuje rejestrator.
- DVR. Urządzenia tego typu mogą współpracować tylko z tradycyjnymi kamerami monitorującymi, które przesyłają wideo w formacie analogowym (zwykle za pośrednictwem interfejsu BNC, patrz niżej). Pomimo pojawienia się bardziej zaawansowanych opcji, takie kamery wciąż cieszą się dużą popularnością ze względu na prostotę, niski koszt i niezawodność transmisji wideo. Sam rejestrator może posiadać interfejs sieciowy LAN i pracować jako urządzenie sieciowe, ale nie jest kompatybilny z kamerami IP.
- NVR. Rejestratory typu NVR przeznaczone są do współpracy z kamerami IP podłączonymi poprzez lokalną sieć komputerową. Kamery te są bardziej zaawansowane niż tradycyjne
kamery analogowe, obsługują bardziej zaawansowane funkcje. Główną wadą NVR jest dość duże obciążenie sprzętu sieciowego podczas przesyłania strumieniowego wideo; może to prowadzić do zakłóceń i zakłóceń, zwłaszcza gdy w sieci jest dużo innego ruchu.
-
HVR (HDVR). Urządzenia hybrydowe łączące możliwości DVR i NVR oraz zdolne do współpracy zarówno z kamerami analogowymi, jak i IP. Rozszerza to możliwości budowania sieci nadzoru, pozwalając łączyć zalety obu typów kamer i wzajemnie kompensować wady. Jednak taki sprzęt nie jest tani.
Wejście wideo BNC
Liczba
wejść BNC przewidziana w konstrukcji rejestratora.
BNC to złącze bagnetowe do kabla koncentrycznego, używane m.in. do analogowej transmisji sygnału wideo w profesjonalnym sprzęcie. W rejestratorach wejścia z takimi złączami służą do podłączenia kamer analogowych Im więcej złączy, tym więcej kamer analogowych można jednocześnie podłączyć bezpośrednio do rejestratora; a w urządzeniach DVR (patrz „Typ”) liczba wejść BNC odpowiada liczbie kanałów.
Wyjście wideo BNC
Liczba wyjść BNC przewidziana w konstrukcji rejestratora.
BNC to złącze bagnetowe do kabla koncentrycznego, używane m.in. do analogowej transmisji sygnału wideo w profesjonalnym sprzęcie. Wyjścia z takimi złączami są przeznaczone do przesyłania sygnału wideo do innych elementów systemu monitoringu - np. monitorów.
Wyjścia BNC znajdują się we wszystkich typach nowoczesnych rejestratorów (patrz wyżej). Jednocześnie w urządzeniach typu DVR ich liczba z reguły odpowiada liczbie wejść BNC, co pozwala na przełączanie sygnału z każdej kamery poprzez własne wyjście. W NVR najczęściej instalowane jest tylko jedno złącze, które jest przeznaczone do przeglądania zarejestrowanych materiałów, a nie obrazów z kamer. Ta sama opcja jest popularna w rejestratorach HVR, chociaż są wśród nich modele podobne do rejestratorów.
Rozdzielczość (wszystkie kanały)
Najwyższa rozdzielczość, w której rejestrator może nagrywać wideo, gdy sygnał dociera ze wszystkich kanałów jednocześnie. Jeśli kamery nie są podłączone do niektórych kanałów, rozdzielczość nagrywania może być wyższa (patrz „Maks. rozdzielczość”).
Wyższa rozdzielczość korzystnie wpływa na szczegóły, ale zajmuje więcej miejsca i wymaga większej mocy obliczeniowej, co odpowiednio wpływa na cenę rejestratora.
Liczba klatek
Najwyższa liczba klatek na sekundę w nagranym wideo, którą DVR może obsługiwać podczas jednoczesnego nagrywania ze wszystkich dostępnych kanałów. Jeśli nie wszystkie kanały są zajęte przez kamery, wskaźnik ten może być wyższa.
Minimalny wskaźnik wymagany do wygodnego oglądania to 24 kl./s. A w najnowocześniejszych standardach wideo liczba klatek na sekundę może być znacznie wyższa - 50-60 kl./s. Wyższe wartości pozwalają uzyskać lepsze i płynniejsze wideo, na którym wyraźnie widać szybki ruch; jednak takie wideo zajmuje więcej miejsca i wymaga wydajnego sprzętu, co wpływa na cenę rejestratorów.
Maks. rozdzielczość (IP)
Najwyższa rozdzielczość wideo, z jaką rejestrator jest technicznie zdolny pracować (przede wszystkim chodzi o nagrywanie). Jeżeli wartość ta będzie większa od rozdzielczości przy nagrywaniu ze wszystkich kanałów naraz (patrz wyżej), oznacza to, że rejestrator może nagrywać w maksymalnej rozdzielczości tylko wtedy, gdy część kanałów wideo nie są zajęte przez kamery (w różnych modelach niezbędna liczba wolnych kanałów może być również inna). Istnieją jednak modele, w których maksymalną rozdzielczość można osiągnąć nawet przy pełnym obciążeniu kanałów.
Maks. łączna pojemność
Największa łączna pojemność pamięci, z jaką rejestrator jest w stanie prawidłowo pracować. Domyślnie jest to wskazane tylko dla nośników wewnętrznych z interfejsem SATA (patrz wyżej), jednak w niektórych modelach dane podawane są również osobno dla urządzeń zewnętrznych z połączeniem eSATA.
Należy zauważyć, że ograniczenie całkowitej pojemności wynika z faktu, że każdy port ma swoje własne ograniczenie pojemności magazynowej. W takim przypadku maksymalna pojemność jest dzielona równo między porty. Należy to wziąć pod uwagę przy wyborze dysków do rejestratora: na przykład w modelu 32 TB z 8 złączami SATA limit dla każdego złącza będzie wynosił 32/8 = 4 TB. Oznacza to, że zainstalowanie w takim rejestratorze dwóch wewnętrznych dysków o pojemności 8 TB nie zadziała, chociaż ich łączna pojemność będzie mniejsza niż maksymalna.
Obsługa ONVIF
Rejestrator obsługuje standard
ONVIF.
Ten standard opisuje protokoły interakcji różnych elementów systemu nadzoru wideo; obsługujący go rejestrator będzie w pełni kompatybilny z innymi urządzeniami ONVIF niezależnie od producenta.
Obsługa CMS
Zgodność rejestratora z narzędziami
CMS.
CMS to zestaw oprogramowania przeznaczony do sterowania rejestratorem z komputera PC. Jednocześnie możliwości tego oprogramowania obejmują nie tylko pracę z jednym urządzeniem, ale także tworzenie jednego systemu nadzoru wideo z kilku rejestratorów - tak, aby sterowanie i wyprowadzanie z nich danych odbywało się za pośrednictwem jednego komputera. W każdym razie korzystanie z CMS może znacznie uprościć pracę z rejestratorem.