Porównanie Fox F12-941A vs Fox F11-951

Znamionowy pobór mocy maszyny. Z reguły w tym przypadku wskazywana jest moc silnika głównego, który odpowiada za obrót wrzeciona. Konstrukcja może obejmować inne silniki - na przykład automatyczne zasilanie patrz "Sterowanie") lub pompowanie chłodziwa (patrz "Funkcje") - jednak w tym przypadku nie są one brane pod uwagę. Po pierwsze, „obżarstwo” takich silników jest stosunkowo niskie, a po drugie, moc głównego silnika jest jedną z głównych cech każdej obrabiarki: określa klasę jednostki i jej ogólne możliwości.

Mocniejszy silnik umożliwia wiercenie przy wyższych obrotach (co skraca czas wiercenia) i/lub wyższym momencie obrotowym (ważne w przypadku twardych materiałów i wierteł/wierteł o dużej średnicy). W związku z tym im mocniejsza maszyna, tym bardziej zaawansowana z reguły, tym więcej możliwości jest dostępnych podczas pracy z nią. Minusem tego jest to, że wraz ze wzrostem mocy wzrastają wymiary, waga, cena i odpowiednio pobór mocy przez jednostkę. Dlatego konieczne jest wybranie według tego wskaźnika, biorąc pod uwagę pracę, do której zakupiono maszynę. Czyli do prostych zadań (np. domowego warsztatu, w którym planuje się pracę tylko od czasu do czasu) moc ok. 300 - 600 W jest w zupełności wystarczająca, do codziennego użytku w stosunkowo „lekkiej” produkcji (np. na przykład meble) - od 600 W do 1 kW, ale w przypadku dużych części metalowych zalecane są modele o mocy od 1 kW wzwyż. Zwracamy również uwagę, że oprócz mocy warto...postawić na maksymalną średnicę wiercenia (patrz niżej).

Liczba prędkości wrzeciona przewidziana w konstrukcji maszyny.

Im więcej prędkości(przy tej samej różnicy między minimalną i maksymalną liczbą obrotów, patrz niżej), tym więcej możliwości wyboru trybu pracy ma operator i tym dokładniej można dostosować maszynę do specyfiki konkretnego zadania. To prawda, konkretne wartości stałych prędkości nawet dla podobnych modeli mogą się różnić; ale najczęściej ta różnica nie ma znaczenia. Ponadto maszyny wielobiegowe można uzupełnić o bezstopniową regulację prędkości (patrz „Funkcje”), co pozwala na jeszcze dokładniejsze dostosowanie trybu pracy.

Pamiętaj, że zmiany biegów można dokonać na różne sposoby: w niektórych modelach odbywa się to dosłownie jednym kliknięciem przycisku, w innych trzeba zagłębić się w skrzynię biegów lub napęd pasowy.

Najniższa prędkość obrotowa wrzeciona zapewniana przez wiertarkę.

Należy pamiętać, że parametr ten jest wskazany tylko dla modeli z więcej niż jedną prędkością (patrz "Liczba prędkości") i / lub kontrolą prędkości (patrz "Funkcje") - to znaczy, jeśli prędkość można zmienić w taki czy inny sposób. Całkowite obroty na minutę patrz „Maks. Liczba rewolucji "; tutaj zauważamy, że zdolność do pracy przy niskich prędkościach w niektórych przypadkach jest krytyczna - na przykład podczas gwintowania. W związku z tym, im niższa prędkość minimalna, tym lepiej maszyna nadaje się do takiej pracy, przy pozostałych warunkach równych. Najbardziej „wolne” nowoczesne modele mogą obracać się z prędkością 30-40 obr./min.

Najwyższa prędkość obrotowa wrzeciona zapewniana przez wiertarkę; w przypadku modeli z tylko jedną prędkością jest to również wskazane w tym punkcie.

Przy tej samej mocy silnika (patrz wyżej) wysoka prędkość obrotowa zapewnia dobre osiągi, ale moment obrotowy jest zmniejszony; przy niższych obrotach zwiększa się natomiast moc hamulca, co pozwala „wkopać się” w oporne materiały i ułatwia pracę z wiertłami o dużej średnicy. Szczegółowe zalecenia dotyczące optymalnych prędkości w zależności od rodzaju materiału i średnicy wiercenia można znaleźć w dedykowanych źródłach. Jednocześnie zauważamy, że maszyna szybkoobrotowa niekoniecznie będzie „słaba” pod względem momentu obrotowego – w końcu wiele jednostek pozwala zmniejszyć prędkość obrotową. Jednak wydajna praca przy dużych prędkościach nadal wymaga dość mocnego silnika, co odpowiednio wpływa na koszt jednostki. W związku z tym warto szukać „szybkiej” maszyny, jeśli planujesz dużo pracować ze stosunkowo miękkimi materiałami, takimi jak drewno. Ale do metalu, kamienia itp. lepiej wybrać stosunkowo „wolną” jednostkę.

Największy wysięg wrzeciona przewidziany w konstrukcji maszyny.

Odejście to odległość od środka wrzeciona do kolumny nośnej. Maksymalny wysięg odpowiada największej odległości od krawędzi przedmiotu obrabianego do środka planowanego otworu, w którym ten otwór można wywiercić na tej maszynie; jeśli ta odległość jest większa niż wysięg, obrabiany przedmiot będzie opierał się o kolumnę nośną, a wiertło po prostu nie dotrze do pożądanego miejsca.

Należy zauważyć, że parametr ten dotyczy tylko maszyn pionowych i promieniowych (w pierwszym przypadku wysięg jest zasadniczo niezmieniony; patrz „Rodzaj”). Ale modele magnetyczne nie mają ograniczenia wielkości przedmiotu obrabianego, więc dla nich zwis w ogóle nie jest wskazany.

Największa odległość, o jaką wrzeciono (quill) może obniżyć się od pozycji wyjściowej. Teoretycznie jest to maksymalna głębokość wiercenia, jaką teoretycznie może zapewnić maszyna; w praktyce punkt ten zależy również od wielkości wiertła i właściwości materiału. Ponadto zauważamy, że producenci zwykle wybierają skok pióra biorąc pod uwagę ogólną klasę i przeznaczenie maszyny; więc ten punkt rzadko jest krytyczny przy dokonywaniu wyboru.

Średnica kolumny nośnej zastosowanej w maszynie. W rzeczywistości jest to wskaźnik czysto referencyjny, który nie odgrywa szczególnej roli w normalnym użytkowaniu urządzenia; Dane o średnicy kolumny mogą być potrzebne tylko do określonych zadań, takich jak naprawa i konserwacja.

Wymiary płyty podstawy zainstalowanej w maszynie.

Płyta podstawowa to powierzchnia, na której umieszczany jest obrabiany przedmiot podczas pracy. W związku z tym im większa jest ta powierzchnia, tym lepiej ten model nadaje się do pracy z dużymi częściami (zwłaszcza, że wielkość imadła obrabianego, montowanego w wielu modelach, zależy od wielkości płyty). Jednak producenci zwykle wybierają płytę bazową, koncentrując się na ogólnym poziomie urządzenia i zakładając w przybliżeniu największy rozmiar przedmiotu obrabianego, z którym będzie ona używana. A maszyny magnetyczne nie są w ogóle wyposażone w płytę bazową (więcej szczegółów w rozdziale „Rodzaj”).

Zwróć uwagę, że w przypadku płyt podstawy wymiary są zwykle wskazywane przez maksymalną długość i szerokość, niezależnie od kształtu. Oznacza to, że np. płyta o wymiarach 300x300 mm może być nie tylko kwadratowa, ale również okrągła.

Typ Chuck - zacisk do montażu wierteł i innych osprzętów roboczych - stosowany w maszynie.

- Klucz. Wkład, który można otwierać i zamykać za pomocą specjalnego klucza. Znany również jako „ząbkowany” lub „ząbkowany”, ponieważ klucz działa na zasadzie koła zębatego. Służy do zabezpieczania wierteł z cylindrycznym chwytem, w tym celu w konstrukcji znajdują się krzywki (zwykle trzy), zbieżne po zamknięciu i rozbieżne w celu wyciągnięcia wiertła. Sam uchwyt szczękowy jest dość wszechstronny i może współpracować z każdą wiertarką lub innym akcesorium, które ma okrągły chwyt (niezależnie od jego dodatkowych funkcji). Na przykład czasami w takim uchwycie umieszcza się nawet bity z chwytem Weldon (patrz poniżej). W szczególności uchwyt na klucz jest uważany za nieco bardziej niezawodny niż uchwyt bezkluczowy podobny w zasadzie; jego główna wada polega bezpośrednio na użyciu klucza, który można zgubić. Poza tym sama wymiana trwa dość długo.

- Bez klucza. Uchwyt do chwytów cylindrycznych pod względem konstrukcji mocowania jest całkowicie podobny do klucza (patrz wyżej). Główną różnicą jest to, że uchwyt bezkluczowy jest otwierany i zamykany ręcznie, bez użycia specjalnych narzędzi. Dzięki temu wymiana wierteł zajmuje znacznie mniej czasu (stąd nazwa), a generalnie praca z takim uchwytem jest łatwiejsza niż z kluczem. Jest uważany za najlepszy wybór, gdy trzeba czę...sto zmieniać wiertła. Niektórzy uważają, że wadą uchwytów bezkluczowych jest mniejsza niezawodność niż w przypadku uchwytów kluczowych; jednak może się to okazać krytyczne tylko przy bardzo dużych obciążeniach, a do normalnego użytkowania możliwości takiego mocowania są całkiem wystarczające.

- Pod stożkiem Morse'a. Stożek Morse'a to specyficzny rodzaj chwytu stosowany w wiertarkach i innych podobnych osprzętach. Taki chwyt, zgodnie z nazwą, ma kształt stożkowy - gniazdo w uchwycie jest do niego przeznaczone. Na końcu chwytu znajduje się najczęściej wypustka - płaski występ, który po zainstalowaniu jest mocowany w rowku uchwytu i nie pozwala na obrót wiertła. Istnieją jednak inne opcje uchwytów - na przykład z gwintem, gdy po zainstalowaniu w końcówkę stożka wkręca się specjalny pręt. Aby wybrać kompatybilne wiertła, konieczne jest poznanie cech konstrukcyjnych konkretnego uchwytu ze stożkiem Morse'a. Należy również zwrócić uwagę, że te mocowania są dostępne w kilku standardowych rozmiarach (patrz „Stożek Morse'a”).

- Weldonie. System mocowania Weldon zapewnia cylindryczny chwyt z płaskim, małym płaskim nacięciem po jednej stronie. Uchwyt posiada śrubę zaciskową, która po przykręceniu opiera się o płaszczyznę i mocuje wiertło w gnieździe. Dość egzotyczny rodzaj zapięcia, który nie był zbyt rozpowszechniony w przestrzeni poradzieckiej. Wynika to częściowo z faktu, że wiertło do Weldon można łatwo zamocować w zwykłym uchwycie do chwytu cylindrycznego (chociaż nie jest to szczególnie zalecane, ponieważ może prowadzić do niewyważenia przy dużych prędkościach). Uchwyt tego typu stosowany jest głównie w maszynach magnetycznych (patrz "Typ") - a następnie najczęściej w połączeniu z innym, bardziej powszechnym rodzajem mocowania (np. szybkomocujący).

- Collet. Uchwyt wykorzystujący tę samą zasadę działania, co ołówek automatyczny. Rolę zacisku pełni okrągła tuleja podzielona na kilka sprężystych płatków; w pozycji roboczej są ściśnięte i mocują wiertło, a aby je otworzyć, musisz pociągnąć łuskę do góry, a płatki się rozproszą. Ta metoda pracy nie jest wystarczająco niezawodna dla pełnowymiarowych wiertarek, ale jest optymalna dla jednostek o wysokiej precyzji wykorzystujących wiertła o małych średnicach (do 4-5 mm).

Należy pamiętać, że z wiertarką może być dostarczonych kilka uchwytów jednocześnie, w tym uchwyty do różnych typów chwytów (na przykład ze stożkiem Morse'a i kluczem). Ta ostatnia znacznie rozszerza zakres dostępnych dla jednostki osprzętu roboczego. Jednocześnie konkretna kombinacja mocowań może być praktycznie dowolna - poza tym, że klucz i uchwyt bezkluczowy w jednym zestawie nie są dostarczane, ponieważ są przeznaczone do tego samego typu chwytu.