Porównanie YULONG DA8 II vs Teac UD-503

Model konwertera cyfrowo-analogowego zainstalowanego w urządzeniu.

DAC oznacza w tym przypadku „serce” urządzenia, główny układ, który bezpośrednio przetwarza dźwięk cyfrowy na analogowy. Nazwa modelu DAC podawana jest głównie w celach reklamowych – jako ilustracja faktu, że w urządzeniu zastosowano wysokiej jakości podzespoły. Ponadto, znając model, można znaleźć szczegółowe informacje o konkretnym DAC-u; chociaż w praktyce taka potrzeba pojawia się rzadko, może jednak pojawić się w niektórych szczególnych przypadkach.

Zakres częstotliwości dźwięku obsługiwany przez urządzenie. Najczęściej mówimy o zakresie częstotliwości, jaki urządzenie może wyprowadzić w analogowym sygnale audio na wyjściu.

Ogólnie rzecz biorąc, im szerszy zakres częstotliwości, tym pełniejszy dźwięk, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że przetwornik „obtnie” wysokie lub niskie częstotliwości. Należy jednak pamiętać, że ucho ludzkie jest w stanie słyszeć dźwięki o częstotliwościach od 16 do 22 000 Hz, a górna granica zmniejsza się wraz z wiekiem. Tak więc z praktycznego punktu widzenia nie ma sensu zapewniać szerszego zasięgu w sprzęcie audio. A imponujące liczby występujące w urządzeniach high-end (na przykład 1 - 50 000 Hz) są raczej "efektem ubocznym" zaawansowanych układów elektronicznych i są podawane w charakterystyce głównie w celach reklamowych. Pamiętaj też, że na ogólną jakość dźwięku wpływa wiele czynników innych niż zakres częstotliwości.

Stosunek sygnału do szumu zapewniany przez konwerter.

Parametr ten opisuje stosunek głośności czystego dźwięku wytwarzanego przez urządzenie do głośności jego własnego szumu (który nieuchronnie tworzy każde urządzenie elektroniczne). Tak więc im wyższy stosunek sygnału do szumu, tym czystszy dźwięk, tym mniejszy wpływ własnego szumu DAC na sygnał audio. Wskaźniki do 80 dB można uznać za dopuszczalne, do 100 dB - niezłe, 100 - 120 dB - dobrze, ponad 120 dB - doskonałe. Warto jednak pamiętać, że nie tylko parametr ten, ale także wiele innych wpływa na ogólną jakość dźwięku.

Należy zauważyć, że charakterystyka, taka jak zakres dynamiczny (patrz powyżej), jest często związana ze stosunkiem sygnału do szumu. Są one podobne w ogólnym znaczeniu, oba opisują różnicę między obcym tłem a użytecznym sygnałem. Jednak poziom szumu w obliczeniach jest traktowany inaczej: dla stosunku sygnału do szumu brane jest pod uwagę tło konwertera „na biegu jałowym”, a dla zakresu dynamicznego - szum wynikający z wyjścia niskiego -poziom sygnału. To jest powód różnicy w liczbach.

Zakres dynamiczny przetwornika jest definiowany jako stosunek maksymalnego poziomu sygnału, jaki może dostarczyć, do poziomu szumów, gdy stosowany jest sygnał o niskiej amplitudzie. Po prostu parametr ten można opisać jako różnicę między najcichszym a najgłośniejszym dźwiękiem, jaki może wytworzyć urządzenie.

Im szerszy zakres dynamiki, im bardziej zaawansowany DAC jest rozważany, tym lepszy dźwięk jest w stanie wyprodukować, przy wszystkich innych rzeczach bez zmian. Minimalna wartość dla nowoczesnych urządzeń wynosi około 90 dB, w topowych modelach wskaźnik ten może osiągnąć 140 dB.

Zauważamy również, że parametr ten ma podobne znaczenie do stosunku sygnału do szumu, ale te cechy są mierzone na różne sposoby; zobacz poniżej szczegóły.

Zniekształcenia harmoniczne generowane przez przekształtnik podczas pracy.

Im niższy wskaźnik ten - im czystszy dźwięk wytwarzany przez urządzenie, tym mniej zniekształceń jest wprowadzanych do sygnału audio. Takich zniekształceń nie da się całkowicie uniknąć, ale można je zredukować do poziomu, który nie jest postrzegany przez człowieka. Uważa się, że ucho ludzkie nie słyszy harmonicznych na poziomie 0,5% lub niższym. Jednak w high-endowej technologii audio współczynniki zniekształceń mogą być znacznie niższe - 0,005%, 0,001% lub nawet mniej. Ma to bardzo praktyczny sens: zniekształcenia z poszczególnych elementów systemu są sumowane, a im niższe zniekształcenia harmoniczne każdego elementu, tym mniej zniekształceń będzie ostatecznie w słyszalnym dźwięku.

Regulacja bezpośrednio w urządzeniu.

- Regulacja niskich tonów. Oddzielna regulacja poziomu basów; zwykle w połączeniu z kontrolą wysokich tonów (patrz niżej). Funkcja ta umożliwia zmianę obrazu dźwiękowego poprzez regulację głośności basów w stosunku do reszty zakresu częstotliwości.

- Regulacja wysokich częstotliwości. Oddzielna regulacja poziomu wysokich tonów. Podobnie jak opisana powyżej regulacja niskich tonów, pozwala na dostrojenie obrazu dźwięku – w tym przypadku poprzez zmianę głośności wysokich częstotliwości w stosunku do reszty zakresu.

- Regulacja salda. Dostosowuje balans dźwięku między dwoma kanałami stereo, zwiększając głośność jednego kanału i zmniejszając głośność drugiego. Dzięki temu w odbiorze słuchacza dźwięk „przesuwa się” w kierunku wyższego poziomu głośności. Funkcja ta jest używana głównie do celów korekcyjnych - na przykład, jeśli głośniki znajdują się w różnych odległościach od słuchacza, przesunięcie balansu w kierunku oddalonego głośnika pozwala skompensować różnicę w słyszalnej głośności.

- Regulacja poziomu. Regulacja ogólnego poziomu sygnału wyjściowego, innymi słowy - regulacja głośności. Czasem wygodniej jest regulować głośność za pomocą własnego regulatora w przetworniku cyfrowo-analogowym, niż uzyskać dostęp do ustawień innych elementów systemu audio.

...- Regulacja poziomu słuchawek. Reguluje głośność dźwięku słuchawek. Sterowanie to służy głównie wygodzie użytkownika, pozwala ustawić poziom dźwięku w „uszach” według własnych upodobań. Możliwość ta jest szczególnie istotna w świetle faktu, że słuchawki rzadko są wyposażone we własne regulatory głośności (a zazwyczaj są to niedrogie modele o stosunkowo niskiej jakości dźwięku).

- Regulacja czułości. Regulacja czułości wejściowej przetwornika. Funkcja ta występuje głównie w modelach z wejściami analogowymi: pozwala w razie potrzeby wzmocnić przychodzący sygnał jeszcze przed jego przetworzeniem przez konwerter, jeśli początkowy poziom sygnału jest zbyt niski.

Czułość wejściowa wejść RCA i/lub XLR dostarczonych w urządzeniu.

Szczegółowe informacje na temat samych wejść można znaleźć poniżej. A czułość wejściowa to najniższy średni (RMS) poziom sygnału na wejściu, który urządzenie może normalnie odbierać i przetwarzać. Od tego wskaźnika zależy kompatybilność z zewnętrznymi źródłami sygnału analogowego: napięcie wyjściowe źródła nie może być niższe niż czułość wejściowa konwertera, w przeciwnym razie normalne przetwarzanie dźwięku będzie niemożliwe. Nie należy jednak dopuszczać do znacznego przekroczenia poziomu sygnału wejściowego ponad czułość, w przeciwnym razie możliwe są przeciążenia. Punkty te są szczegółowo opisane w dedykowanych źródłach.

Impedancja wejść RCA i/lub XLR w urządzeniu.

Zobacz poniżej same dane wejściowe. A impedancja nazywana jest rezystancją dynamiczną - odpornością na prąd przemienny (np. sygnał audio). Generalnie uważa się, że im jest wyższy, tym urządzenie jest lepsze i tym mniej zniekształceń wprowadza do sygnału; są jednak pewne niuanse, są one szczegółowo opisane w dedykowanych źródłach. Za standardową uważa się 10 kOm, jednak istnieją modele z wyższą i niższą impedancją wejściową.

Napięcie wyjściowe dostarczane przez urządzenie na wyjściach XLR.

Poniżej znajdują się szczegółowe informacje na temat tych wyjść. Od tego wskaźnika zależy kompatybilność z zewnętrznym wzmacniaczem lub innym odbiornikiem analogowego sygnału audio: napięcie wyjściowe przetwornika cyfrowo-analogowego nie może być niższe niż czułość wejściowa urządzenia odbiorczego, w przeciwnym razie to ostatnie nie będzie w stanie przetworzyć dźwięku normalnie.