Porównanie Great Wall King Tiger 1:72 vs Pilotage Leopard II Inf 1:24

Skala pokazuje stosunek wymiarów modelu do wymiarów prawdziwego czołgu - albo konkretnego prototypu (patrz "Kopia oryginału"), albo jakiegoś przeciętnego pojazdu. Na przykład, jeśli szerokość prawdziwego czołgu wynosi 3,5 m, to szerokość jego kopii w skali 1:16 wyniesie 350/16 = 21,8 cm Oczywiście nie zawsze można znaleźć absolutnie dokładne dopasowanie rozmiaru, a proporcje mogą być zniekształcone; jednak skala jest wystarczająca do oszacowania wielkości modelu jako całości.

Najmniejsze z nowoczesnych zbiorników sterowanych radiowo wykonane są w skali 1:72 (dla porównania ta sama skala jest najpopularniejsza wśród prefabrykowanych modeli plastikowych). A te największe to wspomniane powyżej 1:16.

Skala i wymiary czołgu są ważne nie tylko przy ocenie miejsca, niezbędnego modelu do normalnej jazdy: w bitwach czołgów większe pojazdy są w mniej korzystnej sytuacji niż małe. Dlatego też, jeśli kupujesz kilka czołgów z zamiarem zorganizowania bitew między nimi (a nie mówimy tu o zestawie „bitwa pancerna” – patrz „Typ”), warto wybrać modele o tej samej skali. Obecnie na rynku prezentowane są modele w skali 1:72, 1:43, 1:30, 1:24, 1:20, 1:16.

Minimalny wiek, dla którego ten model RC jest odpowiedni. Zalecenia te są dość arbitralne, ale nadal nie zaleca się od nich odstępowania. Modele „dla dorosłych” 14+ z wieloma regulacjami, ruchomymi częściami i mocą będą po prostu poza zasięgiem umiejętności dziecka do opanowania. Jednocześnie modele dla młodszej kategorii wiekowej mogą nie być interesujące i nudne dla starszych dzieci.

Sposób strzelania z armaty przewidziany w konstrukcji czołgu.

- Działko pneumatyczne. Strzelanie, realizowane na zasadzie pneumatyki, gdy pocisk wyrzucany jest z lufy za pomocą sprężonego powietrza. Wiele z tych modeli wykorzystuje nawet standardowe kulki BB 6mm stosowane w napędach airsoftowych do amunicji. Ta opcja jest najbliższa prawdziwemu strzelaniu z pistoletu czołgowego, daje najwięcej możliwości wyboru celów: na przykład pudełka zapałek lub figurki zabawek można wykorzystać do ustawienia improwizowanego poligonu, podczas gdy „broń” na podczerwień jest bezużyteczna przeciwko takim celom. Ale do organizowania bitew czołgów pneumatyka jest znacznie mniej wygodna niż emitery IR (patrz poniżej) - chociaż technicznie są dość przydatne. Jedną z wad używania wiatrówek jest ograniczona ilość dostępnej amunicji, ale niektórzy postrzegają to bardziej jako zaletę, która zapewnia dodatkowy realizm. Prawdziwą wadę można nazwać faktem, że podczas strzelania trzeba uważać: prędkość piłki jest dość duża, a zaniedbanie środków bezpieczeństwa może skutkować uszkodzeniem otaczających obiektów, a nawet obrażeniami. Zauważ też, że pneumatyka jest dość „żarłoczna” pod względem zużycia baterii.

- Pistolet na podczerwień. Strzelanie z wykorzystaniem impulsów promieniowania podczerwonego, rejestrowanych przez specjalne czujniki; w przypadku braku takich czujników pistolet staje się bezużyteczny. Ogra...nicza to użycie emiterów podczerwieni i nie pozwala na używanie ich do strzelania do improwizowanych celów jak ci sami żołnierze. Z drugiej strony ta opcja jest niezwykle wygodna do organizowania bitew czołgów: czujniki trafień (patrz poniżej) można zainstalować w kilku miejscach na czołgu i podłączyć do zaawansowanych obwodów sterowania, które zapewnią zliczanie liczby trafień, ustalanie punktów zniszczenia i inne dodatkowe funkcje. Jednocześnie prawdopodobieństwo faulowania gry lub błędów w ocenie trafienia podczas korzystania z takich modeli zmniejsza się prawie do zera. W związku z tym obecność pistoletów na podczerwień jest typowa dla modeli przeznaczonych do bitew czołgowych (w tym specjalistycznych zestawów, patrz "Typ"). Jednak organizując bitwę między czołgami, które nie znajdują się w tym samym zestawie, nie zaszkodzi wyjaśnić wzajemną kompatybilność dział i czujników. Emitery IR działają cicho i niewidocznie dla oka, dlatego tego typu armaty są zwykle uzupełniane efektami dźwiękowymi i świetlnymi symulującymi strzał.

- Nieobecny. W takim przypadku zakłada się brak w konstrukcji jednej z opisanych powyżej opcji. W takim przypadku model armaty można uzupełnić o efekty dźwiękowe, świetlne lub inne symulujące strzelanie lub odrzut (patrz niżej; choć częściej spotyka się zwykłą atrapę, bez dodatkowych funkcji). A w niektórych modelach - w szczególności czołgach szpiegowskich, patrz "Typ" - pistolety mogą w ogóle nie być dostarczane, nawet w postaci atrapy.

Najdłuższy zasięg, jaki może skutecznie strzelać działo czołgowe.

W przypadku wiatrówek (patrz „Strzelanie”) parametr ten jest zwykle wskazywany przez maksymalny zasięg pocisku. Pozwala to ocenić nie tylko zasięg jako taki, ale także moc działa: im większy zasięg (a co za tym idzie moc), tym bardziej należy zwracać uwagę na środki bezpieczeństwa.

W przypadku podczerwieni (patrz ibid.) zasięg ognia odpowiada największej odległości, z której „strzał” może być poprawnie rozpoznany przez czujnik podczerwieni podobnego modelu (lub drugiego czołgu wchodzącego w skład zestawu „bitwa pancerna”, patrz „ Rodzaj"). Informacja ta przydaje się przy wyborze taktyki na dużym obszarze, gdzie odległości między przeciwnikami mogą być dość duże.

Obecność czujników trafienia w konstrukcji czołgu.

Takie czujniki z reguły są fotoczujnikami reagującymi na impulsy z pistoletów na podczerwień (patrz „Strzelanie”). Ich obecność wskazuje, że model jest przeznaczony do walki czołgowej: to na podstawie informacji z czujników najwygodniej jest liczyć takie bitwy. Należy pamiętać, że takie wyposażenie można dostarczyć nie tylko w zestawach „bitwa pancerna” (patrz „Rodzaj”), ale także w pojedynczych pojazdach – jednak bez drugiego czołgu czujniki będą bezużyteczne. Dlatego warto konkretnie poszukać samochodu z tą funkcją tylko wtedy, gdy planujesz aranżować bitwy czołgowe.

Rodzaj źródła zasilania wymaganego do pracy czołgu (zasilanie konsoli jest wskazane osobno, patrz poniżej). Należy pamiętać, że takie źródła są wymagane nie tylko w przypadku modeli z silnikami elektrycznymi (patrz „Silnik”) - każdy samochód sterowany radiowo potrzebuje energii elektrycznej przynajmniej do działania odbiornika sygnału radiowego.

- Litowo-jonowy. Akumulatory w technologii litowo-jonowej, które nie należą do żadnego z uniwersalnych rozmiarów (takich jak AA, patrz poniżej). Technologia ta umożliwia tworzenie akumulatora mniejszych i lżejszych niż opisane poniżej odmiany „niklowe”; ponadto akumulatory litowo-jonowe praktycznie nie podlegają „efektowi pamięci”, są łatwe w użyciu i dość szybko ładują się. Ich wady to wyższa cena oraz mniejsza odporność na wysokie i niskie temperatury niż te same „niklowe”.

- Li-Pol. Dalszy rozwój wyżej opisanej technologii litowo-jonowej. Akumulatory litowo-polimerowe mają jeszcze wyższą gęstość ładunku, co umożliwiło osiągnięcie kompaktowych rozmiarów; z drugiej strony uwydatniają się w nich wady w postaci wysokich kosztów i wrażliwości na ekstremalne temperatury.

- Ni-Cd. Najstarsza z technologii stosowanych w bateriach nowoczesnych czołgów sterowanych radiowo. Akumulatory niklowo-kadmowe charakteryzują się niskim kosztem, dobrą niezawodnością, odpornością na niskie i wysokie temperatury oraz dużą szybkością ładowania. Wszystko to sprawia, że opcja ta doskonale sprawdza się w pojazdach sterowan...ych radiowo – szczególnie tych wielkogabarytowych, z mnóstwem dodatkowych funkcji, które wymagają dużej ilości energii. Jednocześnie takie akumulatory nie są pozbawione poważnych wad. Najważniejszym z nich jest „efekt pamięci”; objawia się to tym, że przy ładowaniu niecałkowicie rozładowanego akumulatora zmniejsza się jego pojemność. Jednak z zastrzeżeniem zasad działania (raczej prostych) efekt ten można zredukować prawie do zera.

- Ni-Mh. Technologia zaprojektowana w celu wyeliminowania wad akumulatorów niklowo-kadmowych (patrz powyżej). Akumulatory niklowo-metalowo-wodorkowe mają te same zalety, co ich poprzednicy - niezawodność, odporność na niekorzystne temperatury, duża prędkość ładowania; jednocześnie są praktycznie pozbawione „efektu pamięci” i uznawane są za bezpieczniejsze z punktu widzenia otoczenia. Z niedociągnięć można zauważyć tylko, że określone wymagania dotyczące przechowywania: takie akumulatory nie mogą być całkowicie rozładowane przez długi czas.

- AA. W przeciwieństwie do wszystkich poprzednich oznaczeń, to nie opisuje technologii produkcji akumulatora, ale standardowy rozmiar. AA to małe akumulatory, potocznie nazywane bateriami „palcowymi”. Ich kluczową różnicą w stosunku do wszystkich typów akumulatora opisanych powyżej jest ich wszechstronność: takie akumulatory są wymienne i są szeroko stosowane w szerokiej gamie urządzeń elektronicznych. Jednocześnie w tym standardowym rozmiarze produkowane są nie tylko akumulatory, ale także ogniwa jednorazowe, co daje możliwość wyboru: albo dokupić dodatkowe akumulatory według potrzeb za stosunkowo niewielkie pieniądze, albo zapłacić jednorazowo dużą sumę za akumulatory, ale nie wydawać pieniędzy w przyszłości. Dodatkowym rozszerzeniem wyboru jest fakt, że ogniwa AA mają różne cechy i ceny, ale są całkowicie wymienne. Główną praktyczną przewagą nad oryginalnymi bateriami jest możliwość szybkiej wymiany rozładowanych akumulatora: są one sprzedawane w prawie wszystkich sklepach z „artykułami gospodarstwa domowego”, a sam proces trwa zwykle nie dłużej niż kilka minut. Z drugiej strony moc takiego zasilacza jest raczej skromna, więc spotyka się go w stosunkowo niewielkich modelach, a same akumulatory zwykle potrzebują całkiem sporo – około 6 – 8 szt.. W niektórych modelach ogniwa AA mogą być zawarte w dostawie, ale najczęściej właściciel maszyny musi je dokupić we własnym zakresie.

Liczba akumulatorów (lub innych akumulatorów, patrz „Typ akumulatorów”) wymaganych do normalnej pracy czołgu. Modele z oryginalnymi bateriami (patrz ibid.) Zwykle nie używa się więcej niż jednej akumulatora, ale wymienne ogniwa AA mogą wymagać do 8 szt..

Czas pracy czołgu z silnikiem elektrycznym (patrz „Silnik”) na jednym ładowaniu akumulatora lub na jednym zestawie akumulatorów. Z reguły parametr ten jest wskazany dla idealnych warunków pracy: na płaskiej powierzchni, przy niskiej prędkości, bez korzystania z dodatkowych funkcji (strzelanie, obracanie wieży, efekty itp.) oraz dla modeli z bateriami AA (patrz „Typ akumulatora” ) - nawet przy wysokiej jakości i dobrej pojemności tych akumulatorów. Rzeczywiste warunki pracy są odpowiednio różne, a czas pracy może znacznie różnić się od podanych w charakterystyce. Niemniej jednak parametr ten dobrze charakteryzuje autonomię samochodu i całkiem pozwala porównywać ze sobą różne modele.

Częstotliwość używana do komunikacji między zbiornikiem a panelem sterowania.

- 27 MHz. Jedna z częstotliwości używanych od dawna do zdalnego sterowania radiowego; w niektórych krajach WNP jest nawet w tym celu zarezerwowany przez państwowe organy regulacyjne. Wykorzystuje transmisję danych w formacie analogowym. Takie nadajniki są stosunkowo niedrogie, ale mają jedną poważną wadę: nie zapewniają separacji kanałów, gdy kilka pilotów działa blisko siebie. Innymi słowy, jeśli czołg znajduje się w zasięgu dwóch nadajników, sygnały z nich mogą się mieszać, co w rzeczywistości jest równoznaczne z utratą kontroli. Ten problem jest najbardziej istotny podczas organizowania bitew. Dlatego specjalistyczne zestawy „bitwa pancerna” (patrz wyżej), wykorzystujące nadajniki analogowe, są zwykle uzupełniane pilotami o różnej częstotliwości radiowej (na przykład 27 MHz i 40 MHz). A jeśli chcesz zaaranżować pojedynek pomiędzy samochodami z różnych zestawów (lub sprzedawanych osobno), upewnij się, że używają one różnych standardów (w przeciwnym razie będziesz musiał użyć wymiennych oscylatorów kryształowych do przełączania kanałów, co nie zawsze jest realistyczne). Sytuacja jest nieco uproszczona, biorąc pod uwagę, że ten sam model wykorzystujący sterowanie analogowe może być produkowany w wersjach dla różnych częstotliwości.

- 40 MHz. Standard analogowy, całkowicie identyczny z opisanym powyżej 27 MHz, z wyjątkiem rzeczywistej częstotliwości roboczej. Jest używany jako...alternatywa dla 27 MHz, co pozwala uniknąć mieszania sygnałów z różnych konsol.

- 49 MHz. Inny analogowy standard zdalnego sterowania, taki jak opisane powyżej 27 MHz i 40 MHz; poza częstotliwością nie ma różnic.

- 2,4 GHz. Jeden z najbardziej zaawansowanych i jednocześnie rozpowszechnionych standardów komunikacji. Wykorzystuje cyfrową transmisję danych, która ma wiele zalet w porównaniu ze standardami analogowymi (patrz wyżej). Jedną z tych zalet jest możliwość powiązania konkretnego pilota z konkretną maszyną – dzięki specjalnej technologii separacji kanałów. Dzięki temu konsole 2,4 GHz mogą działać blisko siebie bez powodowania problemów. Ponadto ten sam zasięg jest wykorzystywany w technologii bezprzewodowej Wi-Fi, co pozwala zapewnić sterowanie smartfonem w takich modelach (patrz niżej).

—5,8 GHz. Standard cyfrowy podobny do opisanego powyżej 2,4 GHz. Jedną z kluczowych różnic jest wyższa przepustowość, która zapewnia dodatkową niezawodność i szybkość reakcji. Z drugiej strony takie piloty są dość drogie i dlatego nie otrzymały dużego rozpowszechnienia.