Pojemność palnika
Ilość opału, jaka może zmieścić się w pełnym palniku biokominka. W przypadku modeli na paliwo żelowe (patrz „Typ paliwa”), które nie mają własnego zbiornika i używają wymiennych puszek z paliwem, ten punkt może wskazywać nominalną pojemność puszki, do której urządzenie jest przeznaczone.
Znając objętość palnika i zużycie paliwa, można oszacować czas pracy, nawet jeśli nie jest to wskazane w charakterystyce. Należy również pamiętać, że w modelach z paliwem płynnym zbiorniki umożliwiają również niepełne tankowanie. Jest to istotne w świetle faktu, że wiele biokominków nie jest przystosowanych do długotrwałego przechowywania paliwa w zbiorniku.
Materiał obudowy
Główny materiał użyty do budowy korpusu biokominka.
- Płyta wiórowa / MDF. Korpus z płyty wiórowej lub płyty pilśniowej średniej gęstości (MDF); te pierwsze są tańsze, te drugie trwalsze i bardziej gęste. Materiał ten jest popularny w klasycznych kominkach stojących (patrz „Przeznaczenie”), wykonanych w stylu antycznym lub w podobnym stylu. Aby zapewnić bezpieczeństwo przeciwpożarowe, płyty drewnopochodne są poddawane obróbce specjalnymi związkami, które nadają im ognioodporność; jednak wkłady takich kominków są zwykle wykończone od wewnątrz materiałami niepalnymi.
- Metal. Metal może oznaczać różne materiały, ale najczęściej mówimy o stali lub aluminium. Różnice między nimi w tym kontekście są nieznaczne: stal jest nieco tańsza, aluminium jest zauważalnie lżejsze. Jeśli chodzi o ogólne cechy, metalowe obudowy są bardzo mocne, niezawodne, ognioodporne i mają solidny wygląd. Znajdują się we wszystkich typach biokominków (patrz „Przeznaczenie”), najczęściej metalowe obudowy mają minimalistyczny, „high-tech” wygląd.
- Szkło. Wariant typowy dla modeli high-tech/nowoczesnych. W biokominkach z reguły stosuje się specjalne szkło hartowane i żaroodporne; niemniej jednak ten materiał jest nadal dość delikatny, należy go chronić przed silnymi uderzeniami, zwłaszcza precyzyjnymi. Zauważ, że szklana „gablota” jest dość konwencjonalną koncepcją. Tak więc w modelach do zabudowy (patrz „Przeznaczenie”) z tego materiału można wykonać ozdobną ramkę wokół palenisk...a; w szklanej gablocie nabiurkowej, instalowanej bezpośrednio na palniku, może jednocześnie pełnić rolę szkła ochronnego; a w przypadku montażu naściennego palnik może być zamocowany pomiędzy dwiema taflami szkła, mocowanymi metalowymi drążkami.
- Plastikowy. Plastik jest stosunkowo niedrogi i może z łatwością przybierać nawet najbardziej skomplikowane kształty. Z drugiej strony materiał ten nie toleruje dobrze ciepła; istnieją również rodzaje tworzyw żaroodpornych, ale z wielu powodów materiał ten wciąż nie jest popularny w biokominkach.
- Skała. Kamień jest używany wyłącznie w klasycznych kominkach stojących (patrz „Przeznaczenie”) jako materiał konstrukcyjny, który nadaje urządzeniu solidny wygląd i maksymalne podobieństwo do tradycyjnego kominka opalanego drewnem. Kamień może być naturalny lub sztuczny, ten punkt należy wyjaśnić osobno. W każdym razie materiał ten ma piękny wzór powierzchni, jest mocny, niezawodny, trwały i absolutnie niepalny. Główną wadą kamienia jest jego wysoka cena. Ponadto takie urządzenia są bardzo masywne, ale po zamontowaniu ten szczegół zamienia się z wady w zaletę - przewrócenie kamiennego biokominka jest prawie niemożliwe.
- Beton. Beton wyróżnia się z jednej strony dużą wytrzymałością, niezawodnością i odpornością na niekorzystne czynniki, z drugiej zaś dużą wagą i słabą przydatnością do użytku wewnętrznego. Dlatego takie przypadki są niezwykle rzadkie w niektórych modelach biokominków zewnętrznych.
