Porównanie Syma X56W vs Syma X15W

Maksymalny czas lotu quadkoptera na jednym pełnym naładowaniu akumulatora. Wskaźnik ten jest raczej przybliżony, ponieważ najczęściej wskazuje się na idealne warunki; w praktyce czas lotu może okazać się krótszy niż podano. Niemniej jednak, według tych danych, całkiem możliwe jest oszacowanie ogólnych możliwości śmigłowca i porównanie go z innymi modelami - dłuższy deklarowany czas lotu i w praktyce oznacza zwykle większą autonomię.

Należy pamiętać, że w przypadku nowoczesnych śmigłowców czas lotu wynoszący 20 minut lub więcej jest uważany za dobry wskaźnik, a w najbardziej „długich” modelach może osiągnąć 40 minut.

Rozdzielczość matrycy w standardowej kamerze quadkoptera.

Teoretycznie im wyższa rozdzielczość, tym wyraźniejszy i bardziej szczegółowy obraz, jaki może uzyskać kamera. Jednak w praktyce jakość „obrazu” silnie zależy od szeregu innych cech technicznych – wielkości matrycy, algorytmów przetwarzania obrazu, właściwości optycznych itp. Co więcej, gdy zwiększysz rozdzielczość bez zwiększania rozmiaru matrycy, jakość obrazu może spaść, ponieważ znacznie wzrasta prawdopodobieństwo szumu i obcych artefaktów. A do nagrywania wideo duża liczba megapikseli w ogóle nie jest wymagana: na przykład do nagrywania wideo Full HD (1920x1080), który jest uważany za bardzo solidny format dla quadkopterów, wystarczy czujnik o rozdzielczości zaledwie 2,07 megapiksela.

Zwróć uwagę, że wysoka rozdzielczość jest często znakiem rozpoznawczym zaawansowanego aparatu o wysokiej jakości obrazu. Jednak ta jakość nie wynika z liczby megapikseli, ale z właściwości aparatu i zastosowanych w nim specjalnych technologii. Dlatego wybierając quadrocopter z aparatem warto przyjrzeć się nie tyle rozdzielczości, co klasie i półki cenowej modelu jako całości.

Maksymalna rozdzielczość i liczba klatek na sekundę obsługiwana przez kamerę samolotu przy nagrywania w jakości HD (720p).

HD 720p to pierwszy standard wideo wysokiej rozdzielczości. Wyraźnie gorszy od formatów Full HD i 4K pod względem wydajności, niemniej jednak zapewnia całkiem dobre szczegóły bez znacznych wymagań dotyczących aparatu i mocy obliczeniowej. Dlatego obsługa HD można znaleźć nawet w stosunkowo niedrogich helikopterach. A w modelach z wyższej półki może być zapewniony jako dodatek do bardziej zaawansowanych standardów.

W dronach kamery HD zwykle używają klasycznej rozdzielczości 1280x720; inne, bardziej szczegółowe opcje prawie nie istnieją. Jeśli chodzi o liczbę klatek na sekundę, im wyższa, tym płynniejsze jest wideo, tym mniej ruchu jest rozmyte w klatce. Ogólnie wartości do 24 kl./s można nazwać minimalnymi, od 24 do 30 kl./s - średnimi, od 30 do 60 kl./s - wysokimi, a prędkości powyżej 60 kl./s są wykorzystywane głównie do filmów HD w zwolnionym tempie.

- Funkcja powrotu do domu. Dzięki tej funkcji quadkopter może automatycznie powrócić do punktu startowego. Specyficzne niuanse tej funkcji mogą się różnić. Tak więc niektóre modele wracają „do domu” na polecenie użytkownika, inne są w stanie zrobić to samodzielnie – np. w przypadku utraty sygnału z pilota lub krytycznego obniżenia poziomu naładowania baterii; w wielu urządzeniach obie opcje są dostępne jednocześnie. Należy również pamiętać, że funkcja ta występuje nawet w modelach, które nie mają modułu GPS (patrz „Czujniki”) - śmigłowiec może orientować się w przestrzeni w inny sposób (za pomocą czujników bezwładnościowych, sygnału z pilota itp.) .

- Tryb podążaj za mną. Tryb, który pozwala kwadrokopterowi stale podążać za użytkownikiem z niewielkiej odległości – niczym „osobisty dron”. Sposób wdrożenia takiego trybu i wymagany do niego sprzęt może być inny: niektóre modele śledzą kierunek do nadajnika i siłę sygnału z niego, inne stale odbierają dane z modułu GPS smartfona lub innego gadżetu i śledzą te współrzędne itp. Tak czy inaczej, taki tryb może być przydatny nie tylko do rozrywki, ale także do całkiem praktycznych celów - na przykład do używania kwadrokoptera jako „komory powietrznej”, która jest stale blisko operatora, a jednocześnie nie nie zajmują rąk.

- Dronie (dystans). Początkowo termin „dronie” odnosi się do selfie (zdjęcia lub wideo) w...ykonanego z drona. Ten tryb jest przeznaczony głównie do takich zadań. A jego istota polega na tym, że śmigłowiec płynnie oddala się od pewnego obiektu po danej trajektorii, utrzymując ten obiekt w centrum kadru. Klasyczny wariant latania w trybie Dronie to oddalanie się najpierw poziomo, potem poziomo i w górę; jednak w niektórych modelach trajektorię drona można dodatkowo dostosować. Sterowanie ramką może odbywać się również na różne sposoby – od prostego celowania w określony punkt, a kończąc na zaznaczeniu obiektu na ekranie z dalszym „inteligentnym” śledzeniem tego obiektu. Tak czy inaczej, mimo całej swojej prostoty, ta technika nagrywania pozwala tworzyć całkiem interesujące filmy: na przykład w ten sposób możesz najpierw uchwycić grupę ludzi w jednym filmie, a następnie piękno krajobraz wokół nich.

- Rakieta (powiększenie). Tryb lotu, w którym śmigłowiec płynnie wznosi się na określoną wysokość po ściśle pionowej trajektorii. Podobnie jak w przypadku opisanego powyżej Dronie, używa się go głównie podczas kręcenia wideo: najpierw kręcimy pewną scenę w zbliżeniu, a gdy idziemy w górę, kamera obejmuje coraz większy obszar wokół tej sceny. Z reguły w trybie Rocket można ustawić wysokość, po osiągnięciu której urządzenie się zatrzyma.

- „Tryb orbity” (latanie po okręgu). Tryb pozwalający na wystrzelenie samolotu na orbicie kołowej wokół określonego punktu. Wykorzystywany jest również głównie do filmowania wideo: w takich przypadkach kamera pozostaje stale skierowana na dany obiekt, ale kąt i tło, dzięki ruchowi drona, ulegają ciągłym zmianom. W ustawieniach „orbita” z reguły można ustawić jego promień, wysokość i kierunek ruchu, a także kąt kamery.

- Helix (lot spiralny). Kolejny tryb używany jako technika artystyczna do nagrywania filmów. W tym trybie śmigłowiec trzymając dany obiekt na środku kadru, porusza się wokół niego po spirali, stopniowo oddalając się i zwiększając wysokość. Pozwala to uzyskać maksymalną różnorodność widoków i kątów pokrycia.

Zwróć uwagę, że tryby Dronie, Rocket, Helix i Orbit pierwotnie pojawiły się jako część zastrzeżonego zestawu narzędzi QuickShot w dronach DJI z serii Mavic. Jednak później podobne funkcje wprowadzili inni producenci, więc teraz nazwy te są używane jako rzeczowniki pospolite.

- Plan lotu(Punkty trasy). Możliwość ustawienia kwadrokoptera na konkretną trasę lotu, na podstawie punktów kontrolnych. Funkcja ta jest bardzo podobna do flyby za pomocą punktów GPS (patrz wyżej), jednak jest wykonywana inaczej, bez korzystania z nawigacji GPS. Jedną z najpopularniejszych wariantów jest budowanie trasy w aplikacji na smartfona, za pomocą której sterujemy helikopterem; po uruchomieniu programu smartfon wysyła do urządzenia sekwencję poleceń odpowiadającą trasie. Ogólnie rzecz biorąc, tryb Waypoints nie jest tak dokładny jak Flyby GPS i oferuje mniej wariantów. Dlatego funkcja ta służy głównie do celów rozrywkowych; jeśli w dronie znajduje się kamera, może się przydać do robienia selfie lub prostych klipów wideo.

- Leć nad punktami GPS. Tryb pozwalający na wystrzelenie kwadrokoptera po określonej trasie - wstępne ustawienie auta na oddzielne punkty trasy (według współrzędnych GPS) oraz kolejność ich przejazdu. Dodatkowo mogą być dostarczone dodatkowe ustawienia - na przykład prędkość i wysokość na niektórych odcinkach trasy. Funkcja ta jest pod wieloma względami podobna do trybu Waypoints (patrz poniżej), ale można ją znaleźć głównie w urządzeniach ze średniej i wyższej półki. Jednocześnie zastosowanie GPS zapewnia większą dokładność, co umożliwia wykorzystanie drona do celów zawodowych. Na przykład, jeśli wyznaczysz w ten sposób trasę do zdjęć lotniczych, operator może w pełni skoncentrować się na pracy z kamerą bez rozpraszania się sterowaniem helikopterem.

- Tryb akrobatyczny. Specjalny tryb do wykonywania akrobacji. Pamiętaj, że specyficzne znaczenie tego trybu może się różnić w zależności od poziomu i przeznaczenia drona. Tak więc w najprostszych modelach rozrywkowych zwykle dostarczane są automatyczne programy, które pozwalają wykonywać określone akrobacje dosłownie „za naciśnięciem przycisku”. A w zaawansowanych pojazdach w trybie akrobacyjnym system stabilizacji jest wyłączony, a dron jest bardzo czuły na polecenia operatora; wymaga to dużej precyzji w sterowaniu, ale daje maksymalną kontrolę nad lotem.

Możliwość sterowania helikopterem za pomocą gestów.

Sposób realizacji tej funkcji może być różny. Najprostszą i najtańszą opcją jest sterowanie ze smartfona, gdy polecenia są wydawane przez obracanie i przechylanie gadżetu. Istnieją modele, w których akcelerometr i żyroskop są wbudowane bezpośrednio w pilota, a pilotem można sterować nimi za pomocą gestów dłoni. Innym, droższym i oryginalnym sposobem jest rozpoznanie położenia rąk użytkownika za pomocą wbudowanej kamery. Takie urządzenia zwykle mają zestaw poleceń związanych z dość specyficznymi ruchami. Np. kładąc palce w „ramkę”, można machnięciem ręki włączyć tryb fotografii seryjnej – zadzwoń do siebie, a urządzenie odbierze wyciągniętą dłoń jako lądowisko.

Ogólnie rzecz biorąc , sterowanie gestami zapewnia przynajmniej dodatkową rozrywkę, a w niektórych przypadkach może być przydatne z praktycznego punktu widzenia.

Zasięg drona to maksymalna odległość od urządzenia sterującego, przy której utrzymywana jest stabilna komunikacja, a urządzenie pozostaje sterowalne. W przypadku modeli, które umożliwiają obsługę zarówno za pomocą pilota, jak i smartfona (patrz „Sterowanie”), ten punkt wskazuje maksymalną wartość - z reguły osiągniętą podczas korzystania z pilota.

Wybierając według tego wskaźnika należy pamiętać, że zasięg jest wskazany dla idealnych warunków - w zasięgu wzroku, bez przeszkód na torze sygnału i zakłóceń w powietrzu. W rzeczywistości zakres sterowania może być nieco niższy; a podczas korzystania ze smartfona będzie to również zależeć od cech konkretnego gadżetu. Jeśli chodzi o konkretne liczby, mogą one wahać się od kilkudziesięciu metrów w modelach niedrogich do 5 km lub więcej w zaawansowanej technologii. Należy powiedzieć, że im większy zasięg komunikacji, tym wyższa ogólna niezawodność, tym lepiej sterowanie działa z dużą ilością zakłóceń i przeszkód. Dlatego potężny nadajnik może przydać się nie tylko na duże odległości, ale także w trudnych warunkach.

Częstotliwość kanału radiowego wykorzystywanego do przesyłania strumienia wideo z kamery znajdującej się na pokładzie drona do urządzenia odbiorczego: smartfona lub tabletu, panelu sterowania lub okularów wideo pilota. Najpopularniejsze częstotliwości to 2,4 GHz i 5,8 GHz; transmisja danych wideo na częstotliwości 1,2 GHz jest mniej powszechna. Jakość i stabilność sygnału wideo zależy bezpośrednio od tego parametru, w zależności od warunków środowiskowych, a także towarzyszących zakłóceń z innych urządzeń. Zatem do odbioru obrazu z dronów FPV najkorzystniejszą częstotliwością jest 5,8 GHz, co wynika z szerokiego wyboru kanałów i wysokich szybkości przesyłania danych.

Obecność wyświetlacza informacyjnego na panelu sterowania quadkoptera.

Zauważ, że tej funkcji nie należy mylić z ekranem transmisji FPV (patrz poniżej). Wyświetlacz informacyjny jest zwykle prostym wyświetlaczem segmentowym, który może wyświetlać cyfry, pojedyncze litery oraz, w niektórych modelach, ograniczony zestaw specjalnych ikon. Jednak nawet taki sprzęt znacznie rozszerza możliwości pilota i pozwala operatorowi uzyskać wiele dodatkowych informacji: poziom naładowania baterii, poziom sygnału, zasięg, wysokość lotu itp. Jednocześnie ekran pomocniczy jest niedrogi i może być stosowany nawet w modelach niedrogich. A w zaawansowanych dronach może dobrze uzupełniać wyświetlacz do transmisji: rozdzielenie danych na różnych ekranach ułatwia kontrolę.

Urządzenie można złożyć, dzięki czemu jest bardziej kompaktowe. Funkcja ta może być bardzo przydatna do łatwego przechowywania i transportu - zwłaszcza biorąc pod uwagę, że quadro- i multikoptery (nawet stosunkowo lekkie) są dość nieporęczne po rozłożeniu ze względu na wystające pręty ze śrubami. Właściwie to pręty są najczęściej składane : są montowane na obrotowych uchwytach i w pozycji „transportowej” są dociskane do ciała. Ponadto istnieje możliwość wykręcenia śrub, dzięki czemu jest jeszcze bardziej kompaktowy.

Należy zauważyć, że dodatkowe połączenia ruchome nieco obniżają niezawodność całego urządzenia. Dlatego w ciężkim profesjonalnym sprzęcie składana konstrukcja jest niezwykle rzadka – łatwość przechowywania/transportu dla takich śmigłowców nie jest tak ważna jak siła i „wytrzymałość”. Są jednak wyjątki.