Porównanie A&D CN-231 vs Omron CompAir C30 Elite

Objętość wbudowanego zbiornika na leki dostarczane w zestawie z inhalatorem. Wybierając model według tego parametru, warto skupić się na wskazaniach medycznych dotyczących zastosowanego leczenia. Jeśli pojemnik jest za mały, należy go ponownie napełnić, aby kontynuować procedurę, przerywając przyjmowanie inhalacji.

Znając pojemność zbiornika i prędkość rozpylania (patrz niżej), można oszacować czas działania inhalatora przy jednym napełnieniu.

Moc pobierana przez kompresor inhalatora podczas pracy; w tym przypadku oznacza to nie tylko odpowiedni element modeli kompresorowych (patrz „Rodzaj”), ale także nebulizator w urządzeniach ultradźwiękowych.

Od tego parametru zależy wydajność i zużycie energii przez inhalator. Im mocniejszy kompresor, tym większa możliwa prędkość przepływu powietrza, a tym samym nebulizacji. Jednocześnie urządzenia o dużej mocy zużywają więcej energii (co jest szczególnie ważne w przypadku autonomicznego zasilania, patrz poniżej) i mogą generować dość wysoki poziom hałasu.

Ilość leku, którą inhalator może rozpylić w ciągu minuty.

Optymalna szybkość nebulizacji może się różnić w zależności od rodzaju choroby, osobowości pacjenta, zastosowanej kompozycji do inhalacji i tym podobnych. Punkty te są szczegółowo opisane w zaleceniach lekarskich. W związku z tym dane dotyczące szybkości nebulizacji określają, jak skuteczny będzie inhalator w danej sytuacji. Ponadto od tego parametru zależy czas pracy urządzenia na jednym „napełnieniu” pojemnika z lekiem.

Niektóre modele mają regulator szybkości nebulizacji - w takich przypadkach maksymalna wartość jest zwykle podana w charakterystyce.

Ponieważ nie wszystkie cząstki są tej samej wielkości, w tym akapicie podano średnią, najczęściej występującą wielkość cząstek po rozdrobnieniu w danym inhalatorze, dlatego niższe wartości pozwalają na łatwiejszą i głębszą penetrację do oskrzeli.

Maksymalny poziom hałasu wytwarzanego przez inhalator podczas normalnej pracy. Im niższy wskaźnik ten, tym wygodniej jest korzystać z urządzenia, tym łatwiej korzystać z niego w sytuacjach, w których głośne dźwięki są niepożądane (na przykład podczas wykonywania zabiegów dla dzieci lub włączania o późnej porze). Należy tutaj pamiętać, że zależność rzeczywistego poziomu hałasu od liczby decybeli nie jest liniowa: wzrost o 3 dB odpowiada wzrostowi hałasu o 2 razy, o 20 dB - 100 razy. Dlatego najłatwiejszym sposobem oceny rzeczywistej głośności pracy są tabele porównawcze. Oto kilka wartości z tych tabel, które dotyczą nowoczesnych inhalatorów:

30 dB - porównywalny do szeptu, maksymalny dopuszczalny zgodnie z normami sanitarnymi poziom hałasu w pomieszczeniach mieszkalnych w nocy;
35 dB - rozmowa półgłosem;
40 dB - zwykła mowa z odległości około 10 m;
45 dB - mówienie normalnym głosem;
50 dB - rozmowa jest nieco głośniejsza niż zwykle, uważany jest za maksymalny poziom hałasu, który nie powoduje zauważalnych niedogodności;
55 dB - silnik samochodu osobowego;
60 dB - telewizor przy średniej głośności;
65 dB - głośne rozmowy na odległość do 1 m.

Rodzaje końcówek wchodzących w skład dostawy inhalatora.

- Maska dla dorosłych. Maska to nasadka, która zakrywa zarówno usta, jak i nos; często konstrukcja zawiera pasek lub inne urządzenie do przymocowania do głowy. Takie nasadki są dobre, ponieważ pacjent podczas zabiegu będzie mógł wdychać lek, nawet jeśli „odchodzi” od przepisanego formatu oddychania (na przykład wdychaj nie przez usta, ale przez nos). Ponadto masek można używać nawet podczas snu lub gdy pacjent jest nieprzytomny; ogólnie są wygodniejsze. Z drugiej strony stężenie wdychanego aerozolu w takich przypadkach będzie niższe niż przy pracy ze specjalistycznymi końcówkami. Ponadto rozmiar większości masek sprawia, że trudno je nosić w kieszeni lub torbie wraz z odpowiednim inhalatorem (patrz „Przeznaczenie”). Jak sama nazwa wskazuje, odnosi się to do rodzaju maski przeznaczonej dla przeciętnej osoby dorosłej.

- Maska dla dzieci. Zmniejszona wersja maski przeznaczona dla dzieci. Konstrukcja może zawierać dodatkowe elementy dekoracyjne (patrz „Zaprojektowane dla dzieci”), a pod względem funkcjonalności i głównych cech takie maski nie różnią się od dorosłych opisanych powyżej.

- Końcówka do nosa. Nasadka przeznaczona do podawania leku bezpośrednio do nosa. Zwykle wykonywany w formie charakterystycznego „widelca” z dwoma oddzielnymi występami, które umieszcza się w nozdrzach. Wystę...py można zaprojektować tak, aby lekko ściskały przegrodę nosową, a tym samym utrzymywały dyszę bez powodowania zbyt dużego dyskomfortu. Takie urządzenia są niezwykle przydatne, gdy głównym celem zabiegu jest jama nosowa – np. w leczeniu kataru: zapewniają wyższe stężenie leku niż maski. Warto również zauważyć, że końcówka do nosa zajmuje mniej miejsca.

- Ustnik. Nasadka do inhalacji leku przez usta. Jako specjalistyczne urządzenie zapewnia wyższe stężenie substancji aktywnej niż maska; jest to szczególnie ważne, gdy konieczne jest intensywne przetwarzanie jamy ustnej lub krtani. Ponadto są niewielkie i znacznie lepiej nadają się do stosowania z inhalatorami kieszonkowymi. Wśród wad warto zwrócić uwagę na potrzebę świadomego udziału pacjenta: konieczne jest ciasne trzymanie rurki ustami i wdech przez usta. Nie jest to tak wygodne jak używanie maski i nieco ogranicza zasięg zastosowania.

— Sieć. Zasilanie ze standardowej sieci domowej 230 V. Ta opcja pozwala na tworzenie inhalatorów o niemal dowolnej mocy i wydajności, a podczas użytkowania nie będziesz musiał się martwić, że akumulator w urządzeniu się wyczerpie: będzie działać tak długo, jak w sieci będzie napięcie. Wśród niedociągnięć warto podkreślić niemożność pracy bez gniazdek i związane z tym ograniczenia mobilności. W wyniku tego energia z sieci w czystej postaci jest szeroko stosowana w inhalatorach stacjonarnych (patrz „Przeznaczenie”), ale prawie nigdy nie występuje wśród inhalatorów przenośnych.

— Baterie. Zasilanie z wymiennych baterii o standardowym rozmiarze - najczęściej AA ("paluszki"). Takie zasilanie jest całkowicie autonomiczne i umożliwia korzystanie z inhalatora nawet w całkowitej „izolacji od cywilizacji”; a wymiana rozładowanego akumulatora nie zajmuje dużo czasu (oczywiście, jeśli masz zapasowy) – w przeciwieństwie do ładowania wbudowanego akumulatora. Z drugiej strony ta opcja nie pozwala na tworzenie urządzeń o dużej mocy, dlatego jest używana głównie w modelach kieszonkowych (patrz „Przeznaczenie”). Jego wadą w porównaniu z bateriami wbudowanymi (patrz niżej) jest konieczność ponoszenia dodatkowych kosztów: albo trzeba za każdym razem dokupić dodatkowe ogniwa jednorazowe, albo zapłacić dość dużą sumę za akumulatory. Ponadto znalezienie sklepu z bateriami jest często tru...dniejsze niż naładowanie urządzenia z gniazdka 230 V.

— Akumulator. Zasilanie z własnego akumulatora oryginalnej próbki, który może być nieusuwalny. Podobnie jak akumulatory opisane powyżej, ta opcja jest przeznaczona głównie do kompaktowych modeli kieszonkowych; jednocześnie akumulatory mogą mieć dość dużą moc i pracować normalnie nawet ze stacjonarnymi inhalatorami. Ich zaletą jest niski koszt i łatwość użytkowania: zamiast regularnie kupować i wymieniać baterie, wystarczy okresowo ładować urządzenie. Z niedociągnięć warto zwrócić uwagę na brak możliwości szybkiej wymiany akumulatora - rozładowany akumulator trzeba doładować, co wymaga czasu i obecności źródła prądu. Z drugiej strony specyfika stosowania większości inhalatorów jest taka, że ta wada w większości przypadków nie jest krytyczna.

Zwróć uwagę, że istnieją modele z połączonym zasilaniem - sieć / baterie lub sieć / akumulatory. Takie połączenie pozwala połączyć zalety obu opcji i zrekompensować niedociągnięcia, a także sprawia, że urządzenie jest jak najbardziej wszechstronne – do każdego przypadku można dobrać optymalną opcję zasilania.