Porównanie Alesis Recital Pro vs Yamaha NP-32

Liczba klawiszy dostępnych na klawiaturze pianina cyfrowego.

Bezpośredni zasięg instrumentu zależy od liczby klawiszy – to znaczy od zestawu nut, które można na nim zagrać bez użycia przenoszenia lub transpozycji oktaw (patrz niżej). Większość pianin cyfrowych ma 88 klawiszy — tyle samo, co zwykłe pianino; w ten sposób zakresy instrumentów elektronicznych najczęściej odpowiadają zakresom prawdziwych fortepianów. Dostępne są jednak również mniejsze modele – zazwyczaj 61 lub 73 klawisze (jak w większości syntezatorów). Tę liczbę klawiszy można znaleźć w dwóch typach pianin cyfrowych – w niedrogich modelach klasy podstawowej oraz w niektórych profesjonalnych instrumentach przeznaczonych głównie do muzyki gatunkowej (rock, gospel itp.), a nie do klasycznych części fortepianu.

Rodzaj mechaniki używanej w klawiszach pianina cyfrowego.

- Młot. Mechanika w jak największym stopniu naśladująca wrażenia z gry na prawdziwym pianinie. Klawiatury młoteczkowe nie tylko zapewniają, że dynamika dźwięku zależy od szybkości i siły nacisku, ale także zapewniają charakterystyczną reakcję na każde naciśnięcie. Mechanika ta jest złożona i droga, ale uważana jest za najbardziej zaawansowaną i odpowiednią dla pianin cyfrowych i dlatego jest stosowana w większości modeli.

- Aktywny. W przypadku pianin cyfrowych klawiaturę aktywną można opisać jako uproszczoną wersję klawiatury młoteczkowej opisanej powyżej. Dźwięk wytwarzany przez naciskanie takich klawiszy również zależy od siły i szybkości naciskania, jednak same klawisze są mniej sztywne i nie dają pełnego wrażenia klawiatury fortepianowej. Z drugiej strony taka mechanika jest tańsza. W rezultacie można go znaleźć głównie w modelach niedrogich, a także w niektórych profesjonalnych instrumentach, ustawionych bardziej jak organy elektryczne.

Trzeci rodzaj mechaniki – pasywny – zakłada, że za każdym razem, gdy naciśniesz klawisz, głośność będzie taka sama, niezależnie od siły i szybkości wciśnięcia. Takie klawisze nie są używane w pianinach cyfrowych – są zbyt prymitywne i mało funkcjonalne jak na tę klasę instrumentów; jednak w modelach z regulowaną czułością klawiaturę można przełączyć na format „pasywny” (więcej szczegó...łów poniżej).

Liczba brzmień obsługiwanych przez pianino cyfrowe — Mówiąc dokładniej, maksymalna liczba brzmień, z których instrument może grać jednocześnie.

Tego parametru nie należy mylić z liczbą nut, które mogą być grane jednocześnie na klawiaturze. Faktem jest, że w wielu barwach na każdą nutę używa się jednocześnie kilku głosów (generatorów tonów) - to jedyny sposób na uzyskanie mniej lub bardziej niezawodnego dźwięku. Zatem wymagana liczba głosów może być kilkakrotnie wyższa od liczby nut – na przykład najprostszy akord z 3 nutami może wymagać 9, a nawet 12 głosów. Ponadto generatory tonów służą do odtwarzania części automatycznego akompaniamentu i wbudowanych utworów (patrz poniżej), a tutaj liczba głosów może być mierzona w dziesiątkach.

Wobec tego polifonia na mniej niż 90 głosów jest charakterystyczna głównie dla instrumentów stosunkowo prostych i niedrogich, które nie są przeznaczone do skomplikowanych zadań. Najmniejsza liczba znaleziona we współczesnych pianinach cyfrowych to 32 głosy. Pożądane jest, aby mniej lub bardziej solidny instrument miał co najmniej 96 głosów, a w topowych modelach wskaźnik ten może sięgać 256.

Liczba wbudowanych dźwięków zapewnianych przez pianino cyfrowe.

Pomimo nazwy, pianina cyfrowe rzadko są projektowane tylko do symulacji dźwięku fortepianu – elektroniczne „wypełnienie” pozwala im zapewnić również inne dźwięki. Poza tym nawet fortepian ma swoje odmiany – na przykład wśród fortepianów jest 6 klas głównych, od dużego koncertu po miniaturę. Tak więc Preset Voices mogą obejmować różne typy pianin, a także inne instrumenty i efekty dźwiękowe.

Obfitość i różnorodność tonów w pianinach cyfrowych generalnie nie jest tak duża jak w syntezatorach, jednak w tej kategorii są modele bardzo „naładowane”, na sto lub więcej tonów (w najbardziej wielofunkcyjnych liczba ta może przekroczyć 900). Warto jednak poszukać konkretnie modelu „multiinstrumentalnego”, jeśli nie zamierzasz ograniczać się do brzmienia fortepianu i chciałbyś mieć większą swobodę wyboru. Warto pamiętać, że określony zestaw głosów może być inny.

Jeśli instrument kupowany jest wyłącznie jako fortepian, to tutaj wręcz przeciwnie, warto zwrócić uwagę przede wszystkim na rozwiązania z niewielką ilością barw. Takie modele nie tylko kosztują mniej niż „kombi” – potrafią też brzmieć lepiej (ze względu na to, że barw jest niewiele i producent może z większą uwagą podejść do jakości dźwięku każdego wbudowanego „instrumentu”).

Dostępność trybu nauki w pianinie cyfrowym.

Jak sama nazwa wskazuje, ten tryb służy do nauki gry. Jednocześnie z reguły przewiduje różne poziomy trudności – od najbardziej podstawowego, dla tych, którzy dopiero zaczynają opanowywać „klawisze”, po zaawansowany, który pozwala trenować technikę i doskonalić już istniejącą umiejętności wykonawcze. Jednak w każdym przypadku zasada nauczania jest taka sama: instrument samodzielnie mówi uczniowi, które klawisze należy nacisnąć w takim czy innym czasie. Takie podpowiedzi mogą być wykonywane w formie podświetlenia (patrz wyżej) lub w formie grafiki na wyświetlaczu. Metoda ta jest wątpliwa z punktu widzenia klasycznego nauczania akademickiego, jest jednak niewątpliwie wygodniejsza i szybsza niż czytanie zapisu nutowego. Co więcej, instrument może również pełnić rolę egzaminatora - uruchamiać podpowiedzi w oryginalnym tempie melodii i sprawdzać, jak dokładnie uczeń uderza w nuty.

Pamiętaj również, że tryb treningu wymaga obecności metronomu (patrz poniżej).

Zakres, w którym może zmieniać się tempo dźwięku wytwarzanego przez instrument. Może to być wbudowana melodia lub część nagrana na sekwencerze, a także automatyczny akompaniament, samouczek lub metronom. Szczegółowe informacje na temat wszystkich tych funkcji można znaleźć w odpowiednich pozycjach słownika. Zwracamy tutaj uwagę, że zmiana tempa jest często wymagana w praktyce – na przykład w celu przyspieszenia początkowo „wolnego” akompaniamentu lub spowolnienia programu treningowego, który jest trudny do opanowania w pierwotnym tempie.

Tempo jest tradycyjnie podawane w uderzeniach na minutę. Klasyczny, „akademicki” zakres waha się od 40 bpm („grave”, „bardzo wolno”) do 208 bpm („prestissimo”, „bardzo szybko”), jednak we współczesnych pianinach cyfrowych zakres tempa jest często znaczący. .

Obecność sekwencera w konstrukcji pianina cyfrowego.

Funkcja ta pozwala nie tylko odtwarzać muzykę na instrumencie, ale także nagrywać ją z możliwością późniejszego odtwarzania. Jest to jednak przynajmniej; oprócz nagrywania partii samego instrumentu, sekwencer może zapewnić nagrywanie sygnału audio lub MIDI z odpowiedniego wejścia, miksowanie kilku partii (w tym nagrywanie muzyki odtwarzanej na muzyce odtwarzanej „w drodze”), działanie z parametrami poszczególnych utworów (głośność, barwa, barwa), a także określonymi funkcjami, takimi jak kwantyzacja (wyrównywanie nierównego tempa). Specyficzna funkcjonalność sekwencera może być inna, nie zaszkodzi wyjaśnić to przed zakupem. Jednak w każdym przypadku funkcja ta może być dobrą pomocą dla muzyka; będzie to szczególnie przydatne dla tych, którzy nie ograniczają się do wykonywania gotowej muzyki i chcą komponować własne kompozycje.

Podziel klawiaturę na dwie części, tak aby lewa i prawa partia były grane różnymi brzmieniami. Pozwala to na jednoczesne granie dwóch różnych partii dźwięcznych na instrumencie - na przykład towarzyszącej melodii fortepianu z akordami orkiestry smyczkowej lub dźwiękami organów. Specyficzne kombinacje barw są często zapisywane w pamięci, ale istnieją modele, w których muzyk sam może wybrać barwy dla każdej części klawiatury.

Pianino cyfrowe ma funkcję zmiany oktawy.

Funkcja ta umożliwia „przesunięcie” dźwięku o określoną liczbę oktaw w górę lub w dół – np. tak, aby rejestr basowy brzmiał na klawiszach pierwszej oktawy, lub odwrotnie, pierwsza oktawa „przesuwa się” niżej, w bas, aw jego miejsce nuty drugiej, a nawet trzeciej oktawy.

Funkcja ta znacznie rozszerza zakres instrumentu, umożliwiając granie nut, które początkowo nie były zasłonięte przez klawiaturę. Jest to szczególnie ważne w przypadku instrumentów z 61 lub 73 klawiszami (patrz „Liczba klawiszy”), jednak przesunięcie oktawowe często występuje w pełnowymiarowych modelach 88-klawiszowych – może to być przydatne przy dzieleniu klawiatury (patrz powyżej), gdy jest to dostępne dla w każdej ręce zakres znacznie się kurczy, a partia może być bardzo niska lub bardzo wysoka. Istnieją jednak inne opcje wykorzystania transferu – na przykład po to, aby podczas grania zaktualizowanej wersji melodii nie trzeba było odchodzić od zwykłych oktaw.