Porównanie Roland F-140R vs Roland DP-603

Liczba brzmień obsługiwanych przez pianino cyfrowe — Mówiąc dokładniej, maksymalna liczba brzmień, z których instrument może grać jednocześnie.

Tego parametru nie należy mylić z liczbą nut, które mogą być grane jednocześnie na klawiaturze. Faktem jest, że w wielu barwach na każdą nutę używa się jednocześnie kilku głosów (generatorów tonów) - to jedyny sposób na uzyskanie mniej lub bardziej niezawodnego dźwięku. Zatem wymagana liczba głosów może być kilkakrotnie wyższa od liczby nut – na przykład najprostszy akord z 3 nutami może wymagać 9, a nawet 12 głosów. Ponadto generatory tonów służą do odtwarzania części automatycznego akompaniamentu i wbudowanych utworów (patrz poniżej), a tutaj liczba głosów może być mierzona w dziesiątkach.

Wobec tego polifonia na mniej niż 90 głosów jest charakterystyczna głównie dla instrumentów stosunkowo prostych i niedrogich, które nie są przeznaczone do skomplikowanych zadań. Najmniejsza liczba znaleziona we współczesnych pianinach cyfrowych to 32 głosy. Pożądane jest, aby mniej lub bardziej solidny instrument miał co najmniej 96 głosów, a w topowych modelach wskaźnik ten może sięgać 256.

Liczba wbudowanych dźwięków zapewnianych przez pianino cyfrowe.

Pomimo nazwy, pianina cyfrowe rzadko są projektowane tylko do symulacji dźwięku fortepianu – elektroniczne „wypełnienie” pozwala im zapewnić również inne dźwięki. Poza tym nawet fortepian ma swoje odmiany – na przykład wśród fortepianów jest 6 klas głównych, od dużego koncertu po miniaturę. Tak więc Preset Voices mogą obejmować różne typy pianin, a także inne instrumenty i efekty dźwiękowe.

Obfitość i różnorodność tonów w pianinach cyfrowych generalnie nie jest tak duża jak w syntezatorach, jednak w tej kategorii są modele bardzo „naładowane”, na sto lub więcej tonów (w najbardziej wielofunkcyjnych liczba ta może przekroczyć 900). Warto jednak poszukać konkretnie modelu „multiinstrumentalnego”, jeśli nie zamierzasz ograniczać się do brzmienia fortepianu i chciałbyś mieć większą swobodę wyboru. Warto pamiętać, że określony zestaw głosów może być inny.

Jeśli instrument kupowany jest wyłącznie jako fortepian, to tutaj wręcz przeciwnie, warto zwrócić uwagę przede wszystkim na rozwiązania z niewielką ilością barw. Takie modele nie tylko kosztują mniej niż „kombi” – potrafią też brzmieć lepiej (ze względu na to, że barw jest niewiele i producent może z większą uwagą podejść do jakości dźwięku każdego wbudowanego „instrumentu”).

Automatyczny akompaniament pianina cyfrowego

Akompaniament automatyczny to specyficzna dla stylu melodia grana przez instrument pod kontrolą użytkownika. Sterowanie to odbywa się lewą ręką: muzyk gra określone akordy po lewej stronie klawiatury, a elektronika instrumentu dostraja melodię automatycznego akompaniamentu do tonacji granego akordu. Tak więc funkcja ta pozwala akompaniować głównej części z pełnowartościowym akompaniamentem, podczas gdy muzyk musi tylko ustawić akordy.

W pianinach cyfrowych, w przeciwieństwie do syntezatorów, funkcja ta jest rzadka. Wynika to z ogólnej specjalizacji tej klasy instrumentów (m.in. profesjonalnego muzykowania, w tym w zespole lub orkiestrze). Jednak zarówno stosunkowo proste, jak i wysokiej klasy pianina cyfrowe mogą być wyposażone w automatyczny akompaniament.

Liczba stylów automatycznego akompaniamentu (patrz powyżej) pierwotnie zapisanych w pamięci pianina cyfrowego.

Różne style automatycznego akompaniamentu różnią się od siebie w taki sam sposób, w jaki różne melodie różnią się od siebie – tempem, metrum, schematem rytmicznym, zestawem użytych instrumentów itp. W związku z tym im więcej stylów jest początkowo w instrumencie, tym szerszy wybór muzyków i większe prawdopodobieństwo znalezienia opcji, która najlepiej pasuje do konkretnej sytuacji. Co prawda nawet duża liczba stylów nie gwarantuje, że znajdzie się wśród nich odpowiedni; ponadto zauważamy, że przy tej samej liczbie stylów ich specyficzny zestaw w różnych instrumentach może być również inny. Jednak w tym przypadku mogą być dostarczone niestandardowe style (patrz poniżej).

Podsumowując, możemy powiedzieć tak: jeśli planujesz intensywnie pracować z akompaniamentem automatycznym, oprócz ilości stylów, nie zaszkodzi doprecyzowanie ich specyficznego asortymentu.

Pianino cyfrowe ma funkcję zmiany oktawy.

Funkcja ta umożliwia „przesunięcie” dźwięku o określoną liczbę oktaw w górę lub w dół – np. tak, aby rejestr basowy brzmiał na klawiszach pierwszej oktawy, lub odwrotnie, pierwsza oktawa „przesuwa się” niżej, w bas, aw jego miejsce nuty drugiej, a nawet trzeciej oktawy.

Funkcja ta znacznie rozszerza zakres instrumentu, umożliwiając granie nut, które początkowo nie były zasłonięte przez klawiaturę. Jest to szczególnie ważne w przypadku instrumentów z 61 lub 73 klawiszami (patrz „Liczba klawiszy”), jednak przesunięcie oktawowe często występuje w pełnowymiarowych modelach 88-klawiszowych – może to być przydatne przy dzieleniu klawiatury (patrz powyżej), gdy jest to dostępne dla w każdej ręce zakres znacznie się kurczy, a partia może być bardzo niska lub bardzo wysoka. Istnieją jednak inne opcje wykorzystania transferu – na przykład po to, aby podczas grania zaktualizowanej wersji melodii nie trzeba było odchodzić od zwykłych oktaw.

Dodatkowe funkcje i opcje regulacji dźwięku zawarte w instrumencie oprócz powyższych. W tym punkcie z reguły wskazano różne oryginalne markowe technologie i rozwiązania; Konkretne znaczenie tych funkcji najlepiej wyjaśnić, odwołując się do dokumentacji narzędzia.

Liczba wyjść liniowych przewidzianych w konstrukcji pianina cyfrowego.

Wyjście liniowe umożliwia przesyłanie dźwięku z instrumentu do zewnętrznego sprzętu audio. W tym przypadku dźwięk jest przesyłany w formacie analogowym, a do odtwarzania wystarczy przepuścić go przez wzmacniacz mocy; a aktywną akustykę można generalnie podłączyć bezpośrednio do wyjścia liniowego. Same wyjścia mogą korzystać z różnych typów złączy, ale najczęściej są to mini-jack 3,5 mm lub jack 6,35 mm, kompatybilne z większością sprzętu audio bezpośrednio lub poprzez najprostsze adaptery.

Wiele wyjść liniowych umożliwia jednoczesne podłączenie do instrumentu wielu odbiorników sygnału – na przykład głośników ze wzmacniaczem do odtwarzania i zewnętrznego rejestratora do nagrywania. Jednak pianina cyfrowe rzadko mają więcej niż 2 wyjść liniowych – więcej, biorąc pod uwagę specyfikę użycia takich instrumentów, po prostu nie jest wymagane.

Moc własnej akustyki pianina cyfrowego.

Maksymalna głośność, jaką instrument jest w stanie wytworzyć „samo” bez podłączania zewnętrznych głośników, zależy bezpośrednio od tego wskaźnika. Jednocześnie warto zauważyć, że wielu producentów jest podstępnych i wskazuje w charakterystyce nie moc nominalną (moc skuteczną przy pracy na pełnej głośności), ale moc szczytową, jaką głośniki jest w stanie dostarczyć podczas krótkich „wzrostów” w objętości. Wartości mocy szczytowej mogą być imponujące – w dziesiątkach lub setkach watów – ale te liczby są bardzo pośrednio związane z rzeczywistymi możliwościami głośników. Dlatego przed dokonaniem wyboru warto wyjaśnić, o jakiej mocy mowa w charakterystyce. W tym celu nie trzeba szukać szczegółowych danych na instrumencie, wystarczy porównać moc głośników z poborem mocy (patrz niżej): jeśli deklarowana moc akustyki jest większa niż pobór mocy całego instrumentu, a następnie producent wskazał wartość szczytową.

Liczba zespołów przewidziana dla własnej akustyki pianina cyfrowego.

W akustyce jednostronnej głośniki odpowiadają za odtworzenie całego zakresu częstotliwości. Takie systemy są proste i niedrogie, ale ich pasmo przenoszenia jest dalekie od ideału – najczęściej dobrze odtwarzają średnie częstotliwości, ale bas jest słaby i nienasycony, góra jest rozmyta i rozmyta. Wynika to z faktu, że każda częstotliwość ma swoje własne, odrębne wymagania dotyczące konstrukcji głośników i nie da się ich połączyć w jednym głośniku.

W związku z tym systemy głośnikowe, w tym wbudowane głośniki pianina cyfrowego, można podzielić na drogi, jeśli projekt zapewnia dedykowane głośniki dla określonej grupy częstotliwości. Najbardziej zaawansowaną opcją w pianinach cyfrowych są trzy drogi, z oddzielnymi zestawami głośników dla basów, średnich i wysokich tonów. Pozwala to na uzyskanie wysokiej jakości i niezawodnego dźwięku w całym zakresie, ale komplikuje i zwiększa koszt projektu. Dlatego rzadko spotyka się akustykę trójdrożną, głównie w instrumentach najwyższej klasy. Ale w instrumentach średniotonowych częściej stosuje się głośniki dwudrożne (wysokie częstotliwości na jednym zestawie głośników, średnie plus niskie na drugim).