Porównanie Kurzweil KA90 vs ORLA Stage Pro

Liczba brzmień obsługiwanych przez pianino cyfrowe — Mówiąc dokładniej, maksymalna liczba brzmień, z których instrument może grać jednocześnie.

Tego parametru nie należy mylić z liczbą nut, które mogą być grane jednocześnie na klawiaturze. Faktem jest, że w wielu barwach na każdą nutę używa się jednocześnie kilku głosów (generatorów tonów) - to jedyny sposób na uzyskanie mniej lub bardziej niezawodnego dźwięku. Zatem wymagana liczba głosów może być kilkakrotnie wyższa od liczby nut – na przykład najprostszy akord z 3 nutami może wymagać 9, a nawet 12 głosów. Ponadto generatory tonów służą do odtwarzania części automatycznego akompaniamentu i wbudowanych utworów (patrz poniżej), a tutaj liczba głosów może być mierzona w dziesiątkach.

Wobec tego polifonia na mniej niż 90 głosów jest charakterystyczna głównie dla instrumentów stosunkowo prostych i niedrogich, które nie są przeznaczone do skomplikowanych zadań. Najmniejsza liczba znaleziona we współczesnych pianinach cyfrowych to 32 głosy. Pożądane jest, aby mniej lub bardziej solidny instrument miał co najmniej 96 głosów, a w topowych modelach wskaźnik ten może sięgać 256.

Liczba wbudowanych dźwięków zapewnianych przez pianino cyfrowe.

Pomimo nazwy, pianina cyfrowe rzadko są projektowane tylko do symulacji dźwięku fortepianu – elektroniczne „wypełnienie” pozwala im zapewnić również inne dźwięki. Poza tym nawet fortepian ma swoje odmiany – na przykład wśród fortepianów jest 6 klas głównych, od dużego koncertu po miniaturę. Tak więc Preset Voices mogą obejmować różne typy pianin, a także inne instrumenty i efekty dźwiękowe.

Obfitość i różnorodność tonów w pianinach cyfrowych generalnie nie jest tak duża jak w syntezatorach, jednak w tej kategorii są modele bardzo „naładowane”, na sto lub więcej tonów (w najbardziej wielofunkcyjnych liczba ta może przekroczyć 900). Warto jednak poszukać konkretnie modelu „multiinstrumentalnego”, jeśli nie zamierzasz ograniczać się do brzmienia fortepianu i chciałbyś mieć większą swobodę wyboru. Warto pamiętać, że określony zestaw głosów może być inny.

Jeśli instrument kupowany jest wyłącznie jako fortepian, to tutaj wręcz przeciwnie, warto zwrócić uwagę przede wszystkim na rozwiązania z niewielką ilością barw. Takie modele nie tylko kosztują mniej niż „kombi” – potrafią też brzmieć lepiej (ze względu na to, że barw jest niewiele i producent może z większą uwagą podejść do jakości dźwięku każdego wbudowanego „instrumentu”).

Liczba stylów automatycznego akompaniamentu (patrz powyżej) pierwotnie zapisanych w pamięci pianina cyfrowego.

Różne style automatycznego akompaniamentu różnią się od siebie w taki sam sposób, w jaki różne melodie różnią się od siebie – tempem, metrum, schematem rytmicznym, zestawem użytych instrumentów itp. W związku z tym im więcej stylów jest początkowo w instrumencie, tym szerszy wybór muzyków i większe prawdopodobieństwo znalezienia opcji, która najlepiej pasuje do konkretnej sytuacji. Co prawda nawet duża liczba stylów nie gwarantuje, że znajdzie się wśród nich odpowiedni; ponadto zauważamy, że przy tej samej liczbie stylów ich specyficzny zestaw w różnych instrumentach może być również inny. Jednak w tym przypadku mogą być dostarczone niestandardowe style (patrz poniżej).

Podsumowując, możemy powiedzieć tak: jeśli planujesz intensywnie pracować z akompaniamentem automatycznym, oprócz ilości stylów, nie zaszkodzi doprecyzowanie ich specyficznego asortymentu.

Liczba stylów automatycznego akompaniamentu użytkownika, które mogą być jednocześnie przechowywane w pamięci pianina cyfrowego.

Zobacz powyżej, aby uzyskać informacje o automatycznym akompaniamencie i zaprogramowanych stylach. Tutaj zwracamy uwagę, że te style mogą nie wystarczyć – w końcu potrzeby muzyka mogą nie pokrywać się z decyzjami producenta. W takim przypadku możliwe jest zapisanie w pamięci instrumentu niestandardowych stylów akompaniamentu, razem ze standardowymi. Istnieją różne sposoby tworzenia i rejestrowania tych stylów, ale najczęściej trzeba je pobrać z zewnętrznego źródła - z dysku flash lub komputera. Jednak niektóre modele pozwalają również na ręczne komponowanie akompaniamentu.

Zwróć uwagę na liczbę stylów niestandardowych, przede wszystkim, jeśli planujesz intensywnie pracować z akompaniamentem automatycznym.

Pianino cyfrowe ma funkcję zmiany oktawy.

Funkcja ta umożliwia „przesunięcie” dźwięku o określoną liczbę oktaw w górę lub w dół – np. tak, aby rejestr basowy brzmiał na klawiszach pierwszej oktawy, lub odwrotnie, pierwsza oktawa „przesuwa się” niżej, w bas, aw jego miejsce nuty drugiej, a nawet trzeciej oktawy.

Funkcja ta znacznie rozszerza zakres instrumentu, umożliwiając granie nut, które początkowo nie były zasłonięte przez klawiaturę. Jest to szczególnie ważne w przypadku instrumentów z 61 lub 73 klawiszami (patrz „Liczba klawiszy”), jednak przesunięcie oktawowe często występuje w pełnowymiarowych modelach 88-klawiszowych – może to być przydatne przy dzieleniu klawiatury (patrz powyżej), gdy jest to dostępne dla w każdej ręce zakres znacznie się kurczy, a partia może być bardzo niska lub bardzo wysoka. Istnieją jednak inne opcje wykorzystania transferu – na przykład po to, aby podczas grania zaktualizowanej wersji melodii nie trzeba było odchodzić od zwykłych oktaw.

Obecność kontrolera Pitch Bend w konstrukcji pianina cyfrowego.

Taki kontroler pozwala na płynną zmianę wysokości odtwarzanej nuty w niewielkim zakresie (zwykle do półtonu w górę lub w dół). W tym przypadku sterowanie odbywa się za pomocą pokrętła, dźwigni lub innego podobnego elementu, który pozwala muzykowi ręcznie regulować prędkość i granice zmian częstotliwości (w tym tworzenie efektu „drgania” nuty w częstotliwości). Funkcja ta umożliwia symulowanie technik gry na niektórych instrumentach (na przykład zginanie strun na gitarze) i nadaje niezwykły dźwięk głosom, które nie były pierwotnie przeznaczone do użycia.

Możliwość precyzyjnego dostrojenia pianina cyfrowego do określonych częstotliwości.

Istota tej funkcji jest generalnie podobna do transpozycji - niewielkie przesunięcie każdej nuty w górę lub w dół. Jednak przy stroju precyzyjnym przesunięcie nie następuje krokowo (o całą liczbę półtonów), ale bardzo powoli i płynnie – o określoną liczbę herców lub nawet dziesiątych części herca w stosunku do stroju podstawowego. Strojenie podstawowe jest często nazywane „440 Hz” – jest to standardowa częstotliwość dźwięku „A” pierwszej oktawy, wzdłuż której strojona jest reszta skali. Dla muzyka dostrajanie zwykle wygląda jak możliwość ustawienia innej wartości częstotliwości klucza – na przykład 438 Hz lub 441,2 Hz.

Funkcja ta może być przydatna do dostrojenia pianina cyfrowego do innego instrumentu, który ma płynne pasmo przenoszenia, takiego jak gitara. W wielu sytuacjach łatwiej jest zmienić parametry częstotliwości w urządzeniu cyfrowym niż przeciągać struny lub w inny sposób majstrować przy skomplikowanym stroju.

Dodatkowe funkcje i opcje regulacji dźwięku zawarte w instrumencie oprócz powyższych. W tym punkcie z reguły wskazano różne oryginalne markowe technologie i rozwiązania; Konkretne znaczenie tych funkcji najlepiej wyjaśnić, odwołując się do dokumentacji narzędzia.

- Gniazdo mini (liniowe). Każde wejście liniowe jest przeznaczone do odbioru dźwięku w formacie analogowym. Taki sygnał audio może być odtwarzany za pomocą samego instrumentu przez wbudowane głośniki, zewnętrzną akustykę lub słuchawki, podłączony do zewnętrznego sprzętu (na przykład wzmacniacz lub odbiornik audio) lub nagrywany (jeśli dostępny jest sekwencer, patrz wyżej ). W pianinach cyfrowych najpopularniejszą opcją jest odtwarzanie; Zazwyczaj dźwięk podawany na wejście liniowe służy albo jako akompaniament do partii głównej, albo zapewnia dodatkowe efekty. Jeśli chodzi o standard mini-Jack, jest to miniaturowa wtyczka, zwana również „3,5 mm” i znana wielu jako standardowe gniazdo audio smartfona, laptopa lub komputera. Jednak ten standard jest również bardzo popularny w pianinach cyfrowych — wśród zewnętrznych źródeł sygnału mini-jacki są ogólnie bardziej powszechne niż pełnowymiarowe gniazda jack.

- Jack (liniowy). Wejście liniowe za pomocą złącza typu Jack (aka „6.35 mm”). Pod względem przeznaczenia takie wejście nie różni się od wejścia mini-Jack opisanego powyżej. Jeśli chodzi o złącze, to jest ono prawie 2 razy większe od średnicy mini-jacka - jednak biorąc pod uwagę gabaryty pianin cyfrowych nie można tego nazwać poważnym mankamentem. Jednocześnie gniazdo Jack zapewnia lepsze i bardziej niezawodne połączenie, z mniejszym prawdopodobieństwem zakłóceń. Jednocześnie z wielu powodów ten typ złącza jest nieco rzadziej używany w...pianinach cyfrowych.

- Wejście MIDI. Wejście umożliwiające pianino cyfrowe odbieranie sygnałów MIDI z urządzeń zewnętrznych. MIDI to standardowy format sygnału w elektronicznych instrumentach muzycznych; taki sygnał (zdarzenie MIDI) jest generowany dla każdego naciśnięcia klawisza i zawiera informacje o numerze nuty, sile, dynamice i czasie trwania naciśnięcia klawisza; wtedy sygnały te mogą być rejestrowane i/lub odtwarzane w określonej barwie. Możliwość odbierania zdarzeń MIDI z urządzeń zewnętrznych może być przydatna np. podczas gry na dwóch klawiaturach jednocześnie (aby odtworzyć całą muzykę na jednej z nich z lepszym dźwiękiem) lub podczas używania pianina cyfrowego jako adaptera do innego instrumentu , a nie żądanymi tonami. Ponadto technicznie sygnał MIDI może być podłączony do innych urządzeń (patrz „Wyjścia - MIDI thru”).

- USB do urządzenia (typ A). Złącze USB, które umożliwia podłączenie różnych urządzeń zewnętrznych do pianina cyfrowego. Jednak najczęściej asortyment takich urządzeń ogranicza się do „dysków flash” i innych urządzeń pamięci masowej. Jednak nawet taka funkcjonalność może zapewnić bardzo rozbudowane dodatkowe możliwości: można odtwarzać towarzyszące melodie z pamięci flash, aktualizować własne brzmienia i style akompaniamentu automatycznego (patrz wyżej) lub nawet oprogramowanie sprzętowe instrumentu, a także kopiować materiały nagrane przez sekwencer na pamięć flash (lub nawet pisać muzykę bezpośrednio) itp. Specyficzne możliwości w różnych modelach mogą się różnić, ten punkt należy wyjaśnić osobno.

- Czytnik kart. Czytnik kart - zwykle popularny format SD. Z założenia funkcja ta jest podobna do pracy z pamięcią flash USB (patrz wyżej), z tą różnicą, że karty pamięci będą wygodne przede wszystkim podczas wymiany danych z laptopem - prawie wszystkie nowoczesne laptopy są wyposażone w czytniki kart, czego nie można powiedzieć o komputerach stacjonarnych.