Porównanie Casio XW-G1 vs Casio CTK-7200

- Nieważone. Klawisze o bardzo małej sile nacisku, dosłownie „upadające” pod palcami. Ta opcja dobrze nadaje się do niedrogich syntezatorów z mechaniką pasywną (patrz wyżej), ale rzadko jest stosowana w modelach aktywnych - niska siła oporu utrudnia dobranie optymalnej siły docisku.

- Semi ważony. Klawisze o średniej sile nacisku, które nie osiągają twardości pełnoprawnych klawiszy fortepianowych, ale oferują zauważalnie większy opór niż klawisze nieważone. Ta opcja jest najbardziej popularna wśród instrumentów z dynamiczną mechaniką (patrz wyżej) – siła nacisku na klawisze zapewnia odpowiednie sprzężenie zwrotne, a jednocześnie gra na takim instrumencie nie sprawia szczególnych trudności, nawet tym, którzy wcześniej zajmowali się tylko klawiaturami nieważonymi .

- ważona. Klawisze o dużej sile nacisku porównywalnej z klasycznym fortepianem. Stosowany tylko w profesjonalnych narzędziach młoteczkowych(patrz wyżej) - wysoka sztywność jest koniecznością dla takiego mechanika (a dokładniej dla reakcji, jaką musi zapewnić).

Liczba wbudowanych dźwięków przewidzianych w syntezatorze.

Liczbę barw często opisuje się jako liczbę instrumentów, które dany model może imitować. Nie jest to jednak do końca prawda – raczej parametr ten można nazwać „liczbą instrumentów i efektów dźwiękowych”. Np. ten sam instrument – gitara elektryczna – z różnymi „gadżetami” (distortion, overdrive) zabrzmi inaczej, a w syntezatorze każdy taki gadżet będzie traktowany jako osobna barwa. Brzmienie „bębnów” zazwyczaj łączy różne rodzaje bębnów i innych instrumentów perkusyjnych – innymi słowy, pozwala odwzorować zarówno „bęben basowy”, jak i talerze bez zmiany ustawień, po prostu naciskając odpowiednie klawisze. A niektóre barwy mogą w ogóle nie mieć odpowiedników wśród prawdziwych instrumentów.

Im bardziej wbudowane barwy, tym większe możliwości syntezatora, tym bardziej zróżnicowane dźwięki, jakie można z niego wydobyć. Jednocześnie w modelach z wyższej półki, takich jak stacje robocze (patrz „Rodzaj”), liczba ta może sięgać 1000 lub nawet więcej.

Liczba miejsc w pamięci dla tonów użytkownika przewidzianych w syntezatorze.

Ogólne informacje o brzmieniach można znaleźć w części „Zintegrowane brzmienia” powyżej. Barwy użytkownika to ustawienia dźwięku, które nie były pierwotnie zapisane w pamięci syntezatora i są tworzone przez użytkownika zgodnie z jego preferencjami. Funkcja ta jest niezbędna w przypadkach, gdy wbudowany zestaw barw nie zawiera niezbędnych opcji. Jednak możliwości głosów użytkownika mogą się różnić w zależności od modelu. Czyli jeden instrument pozwala tylko na edycję i uzupełnianie istniejących tembrów (na przykład dodanie efektu „wah-wah” do gitary basowej i zapisanie takiej wiązki jako ustawienia użytkownika), inny umożliwia niemal ustawienie parametrów dźwięku ręcznie, a trzecia pozwala nawet ładować barwy przez USB (patrz niżej).

Im więcej barw użytkownika w syntezatorze, tym bardziej osobiste „instrumenty” można zarejestrować w jego pamięci.

Liczba stylów automatycznego akompaniamentu (patrz wyżej) pierwotnie dostępnych w syntezatorze, innymi słowy liczba opcji akompaniamentu dostępnych dla użytkownika.

Im obszerniejszy ten zestaw, tym większe prawdopodobieństwo znalezienia wśród tych melodii odpowiednich opcji dla konkretnego przypadku. Jednocześnie bogactwo stylów samo w sobie nie daje również 100% gwarancji, że wśród nich znajdzie się odpowiedni, zwłaszcza że różne modele syntezatorów mogą się znacznie różnić w konkretnym zestawie melodii. Tak więc lista nie zaszkodzi wyjaśnić przed zakupem. Zauważamy również, że sytuację można poprawić za pomocą stylów użytkownika (patrz niżej) - obsługuje je wiele syntezatorów z automatycznym akompaniamentem.

Obecność wbudowanego metronomu w konstrukcji syntezatora.

Metronom to urządzenie, które emituje ostre sygnały dźwiękowe (uderzenia) w określonych krótkich odstępach czasu określonych przez użytkownika. W muzyce takie urządzenie służy przede wszystkim do utrzymania określonego tempa. Metronom może być przydatny zarówno dla początkującego muzyka, do rozwijania poczucia rytmu, jak i dla profesjonalisty - na przykład podczas nauki nowej melodii, zwłaszcza jeśli musisz grać bez akompaniamentu i będziesz musiał sam utrzymać rytm . Ponadto dźwięk metronomu można wykorzystać jako efekt w kompozycjach muzycznych.

Wsparcie syntezatora dla funkcji próbkowania.

Sample to krótkie urywki dźwiękowe używane w tworzeniu utworów muzycznych. Taki fragment może zawierać prawie każdy dźwięk - od nuty na instrumencie muzycznym lub fragmentu partii bębna po sygnał syreny, ćwierkanie ptaków, dźwięk mechanizmu itp. W szczególności funkcja próbkowania zakłada możliwość użycia syntezatora do nagrywania próbek do dalszego wykorzystania. Nagrywanie może odbywać się zarówno przez wbudowany mikrofon, jak i przez wejście audio (z zewnętrznego mikrofonu lub innego urządzenia audio). Jednocześnie wiele syntezatorów z tą funkcją jest w stanie nie tylko zapisywać dźwięk „takim, jaki jest”, ale także przepuszczać przychodzący sygnał przez obwody przetwarzające, dodając do niego różne efekty – echo, „wah-wah”. ", metaliczny kolor dźwięku itp. Próbki z reguły można "podpiąć" do poszczególnych klawiszy syntezatora i odtwarzać w czasie rzeczywistym. Możliwe są inne funkcje, w zależności od poziomu instrumentu.

Możliwość nakładania na siebie różnych dźwięków syntezatora. Stwarza to efekt brzmienia dwóch (lub nawet więcej) instrumentów jednocześnie - na przykład pianina i skrzypiec. Jednocześnie w zaawansowanych modelach może być możliwe ustawienie różnych ustawień dla różnych tembrów, aby identyczność wydobywanych nut nie była tak zauważalna - na przykład te same "skrzypce" można ustawić dla płynnych przejść między nutami , podczas gdy na „pianinie” zabrzmią nagle.

Możliwość podzielenia klawiatury syntezatora na dwie części, z których każda odpowiada za własną barwę dźwięku. W ten sposób na jednej klawiaturze można w czasie rzeczywistym grać jednocześnie na dwóch „instrumentach” – np. akompaniować solowej partii skrzypiec z akordami orkiestry smyczkowej. Jednocześnie, w przeciwieństwie do akompaniamentu automatycznego (patrz wyżej), muzyk sam wykonuje wszystkie nuty, nie polegając na automatycznych ustawieniach zaleconych w programie.

Z reguły w pamięci syntezatora jest wstępnie zarejestrowanych kilka kombinacji „podziału klawiatury”, ale niektóre modele pozwalają na osobny wybór tonu dla każdej połówki, według uznania muzyka.

Obecność kontrolera modulacji w konstrukcji syntezatora.

Funkcja ta pozwala nadać dźwiękowi efekt wibracji, „drżenia” - gdy nuta brzmi nie ze stałą głośnością, ale nierównomiernie, z naprzemiennymi szczytami i spadkami głośności. Efekt ten ożywia dźwięk, sprawia, że wygląda on jak granie na prawdziwym instrumencie, a także jest często wykorzystywany jako technika artystyczna.