Porównanie Smart Watch Smart Q100 vs Smart Watch Smart Q80

Typ karty SIM, dla której przeznaczony jest gadżet. Karty SIM są wymagane do mobilnych modułów komunikacyjnych, które znajdują się głównie w smartwatchach z funkcją telefonu i smartwatchach dla dzieci z GPS (patrz „Rodzaj”). Ich typy mogą być następujące:

- Micro-SIM. Mniejsza i ulepszona, w porównaniu z przestarzałą mini-SIM, odmiana kart SIM: wymiary zostały zmniejszone do 15x12 mm, podczas gdy pojemność pamięci wbudowanej i ogólna funkcjonalność chipa nieco się rozszerzyły.

- Nano-SIM. Najnowsza i najmniejsza odmiana wymiennych kart SIM: ma wymiary tylko 12x9 mm.

Warto zauważyć, że obecnie większość operatorów komórkowych sprzedaje karty SIM, które są kompatybilne ze wszystkimi trzema typami slotów jednocześnie: sam chip ma format nano-SIM, a taką kartę można zainstalować w slot micro-SIM lub mini-SIM za pomocą ramki adaptera. Warto więc zwrócić uwagę przede wszystkim na typ karty SIM, jeśli ma się już kartę SIM o ściśle określonym formacie i nie chce się jej zmieniać.

Osobny rodzaj to e-SIM (Embedded SIM) - niewymienne moduły, które trzeba zaprogramować dla konkretnego operatora komórkowego. Z jednej strony stwarza to pewne niedogodności: zmiana numeru karty SIM jest łatwiejsza niż zmiana konfiguracji e-SIM. Z drugiej strony e-SIM są bardziej kompaktowe i lepiej nadają się do gadżetów na rękę, a...przy zmianie numerów nie trzeba wydawać pieniędzy na zakup nowej karty. Osobno należy wyjaśnić kompatybilność takiego modułu z siecią danego operatora.

Przekątna wyświetlacza zainstalowanego w gadżecie; w przypadku ekranów okrągłych jest wskazywana średnica.

Większy ekran z jednej strony okazuje się wygodniejszy w użytkowaniu, z drugiej znacząco wpływa na wymiary całego urządzenia, co jest szczególnie istotne w przypadku gadżetów na nadgarstek. Dlatego producenci wybierają rozmiar wyświetlacza zgodnie z przeznaczeniem i funkcjonalnością każdego konkretnego modelu - tak, aby na ekranie było wystarczająco dużo miejsca, a samo urządzenie nie było zbyt nieporęczne.

Warto też wspomnieć, że ekrany o podobnej przekątnej mogą mieć różne proporcje. Na przykład tradycyjne smartwatche są zwykle wyposażone w kwadratowe lub okrągłe matryce, podczas gdy w smartbandach (bransoletkach fitness) ekrany są często wydłużane.

Sposób ładowania akumulatora, dostępny w gadżecie.

— MicroUSB. Ładowanie poprzez standardowy port microUSB. Główną zaletą tego sposobu jest możliwość ładowania z dowolnego kabla microUSB lub ładowarki z takim złączem, niekoniecznie autorskim. Z drugiej strony samo złącze, jak na standardy urządzeń naręcznych, jest dość dużych rozmiarów i może znacząco wpłynąć na zwiększenie wymiarów gadżetu.

— USB typu C Kompaktowa odmiana interfejsu USB o dwustronnej konstrukcji, co umożliwia wkładanie wtyczki dowolną stroną. Specyfikacja USB typu C zapewnia szereg zaawansowanych opcji zasilania – w szczególności specjalnie dla tego złącza opracowano rozmaite technologie szybkiego ładowania.

— Markowe złącze. Ładowanie za pomocą kabla, który łączy się z zegarkiem za pomocą oryginalnego, autorskiego interfejsu. Drugi koniec kabla z reguły ma standardowy interfejs — najczęściej USB, co pozwala na wykorzystanie do ładowania dowolnego portu komputera lub karty sieciowej z takim złączem. Markowe złącza mogą być mniejsze niż microUSB oraz lepiej pasować konstrukcyjnie do zegarka. Jednakże do ładowania z reguły należy używać wyłącznie oryginalnych akcesoriów, w tym autorskich stacji dokujących, które przeznaczone są głównie do ciągłego przebywania w jednym miejscu.

— Bezprzewodowe. Główną zaletą technologii ładowania bezp...rzewodowego jest brak jakichkolwiek złączy – co jest istotne, biorąc pod uwagę miniaturowe rozmiary gadżetów naręcznych. Sposób ten zajmuje więcej czasu i znacząco wpływa na koszt urządzenia. Należy pamiętać, że ładowanie bezprzewodowe nie jest bezdotykowe: odpowiednie ładowarki mogą mieć kształt podstawki lub platformy, na której trzeba umieścić zegarek, bądź magnesu przymocowanego do tylnej obudowy gadżetu itp.

— Magnetyczne. Ładowanie za pomocą kabla z wypukłymi metalowymi stykami, które są namagnesowane do złącza na tylnej pokrywie obudowy gadżetu naręcznego. Styki te nie posiadają żadnych odstępów, co poprawia odporność smartwatcha na kurz i wilgoć, a sama wtyczka ładująca przyciąga się do złącza magnetycznego, dzięki czemu nie musisz szukać właściwej pozycji do podłączenia kabla.

— Złącze USB A. Obecność wbudowanego złącza umożliwia podłączenie gadżetu bezpośrednio do ładowarki, laptopa lub powerbanku bez użycia dodatkowych kabli.

Pojemność akumulatora normalnie zainstalowanego w gadżecie.

Teoretycznie im większa pojemność, tym dłuższy czas pracy może zapewnić bateria bez doładowania. Jednak w praktyce autonomia gadżetu zależy również od jego poboru mocy, a determinuje go specyfikacja wyświetlacza i „wypełnienie”. Dlatego pod względem pojemności baterii można porównywać tylko modele tego samego rodzaju o bardzo podobnych właściwościach; a dla dokładnej oceny autonomii lepiej skupić się na bezpośrednio deklarowanym czasie pracy w takim czy innym trybie (patrz poniżej).

Należy również powiedzieć, że baterie o dużej pojemności są nieuchronnie dość ciężkie i nieporęczne. Tak więc pojemność baterii instalowanych w gadżetach na rękę jest również mocno ograniczona wymiarami i wagą.

Czas, w ciągu którego gadżet jest w stanie pracować na jednym ładowaniu akumulatora (lub baterii AAA z zestawu) w aktywnym trybie użytkowania.

W przypadku smartwatchy z funkcją telefonu (patrz „Rodzaj”) oznacza to zwykle tryb rozmowy, dla innych gadżetów — tryb intensywnej pracy, kiedy wykorzystywanych jest wiele funkcji i czujników oraz następuje ciągła wymiana danych ze smartfonem/tabletem. Jednak konkretne znaczenie „trybu aktywnego” może się różnić w zależności od producenta: niektórzy wskazują czas przy maksymalnym obciążeniu (czyli w rzeczywistości gwarantowany czas pracy na baterii), inni — coś w rodzaju „trybu uśrednionego”. W każdym razie jest to raczej opisowy parametr, który dobrze opisuje autonomię danego modelu (i jest znacznie bliższy realnym wskaźnikom niż wspomniany powyżej czas w trybie normalnym).

Należy pamiętać, że w przypadku modeli z czujnikiem GPS (patrz „Nawigacja”) w charakterystyce może dodatkowo się określać czas aktywnej pracy z użyciem takiego czujnika. Aby uzyskać szczegółowe informacje, patrz „Czas pracy (GPS)”

- Skóra. Skórzane paski są typowe dla stylu biznesowego, wyglądają bogato i poważnie, są jednak dość drogie. Od strony praktycznej materiał ten charakteryzuje się wytrzymałością, niezawodnością i odpornością na wilgoć; jednocześnie jest on dość wymagający i jeśli nie przestrzega się odpowiednich zasad, na pasku mogą pojawić się pęknięcia.

- Guma / silikon. Dość popularny materiał używany nie tylko do produkcji bransoletek fitness, ale także do tradycyjnych zegarków. Gumowe paski nie wyglądają tak bogato jak skórzane, ale też całkiem przyzwoicie, a jednocześnie są wystarczająco mocne, wytrzymałe, odporne na wilgoć i przyjemnie „siedzą” na ręce. Podobne właściwości ma też silikon, który z wyglądu jest praktycznie nie do odróżnienia od gumy. Ale na jej tle silikon jest miększy, nie ściska ręki i jest przyjemniejszy w dotyku.

- Metal. Metalowe paski (bransoletki) są w większości wykonane ze stali nierdzewnej, ale są też inne opcje. W każdym razie bransoletki są bardzo trwałe i mogą być zarówno lekkie, jak i masywne, w zależności od składu metalu. Warto również wspomnieć o wysokiej przewodności cieplnej tego materiału. Taka bransoletka przyjemnie chłodzi rękę w ciepłym sezonie, ale powoduje odwrotny efekt w zimnych porach roku.

- Bransoletka mediolańska. Bransoletki metalowe wykonane z ogniw o bardzo drobnym sploci...e (wielkości około 1 mm lub nawet mniej). Materiał takiej bransoletki może być różny; najczęściej jest to stal, ale są też droższe metale. W każdym razie taka bransoletka ma oryginalny wygląd, a także zapewnia dobry dostęp powietrza, pozwalając skórze oddychać. Jedną z wad bransoletki mediolańskiej jest to, że ogniwa mogą "przygryzać" włosy na ręce, powodując dyskomfort.

- Tkanina. Z reguły paski wykonane są z mocnej, gęstej tkaniny (jak „Cordura” na bazie nylonu), która jest odporna na wilgoć, promieniowanie ultrafioletowe i inne niekorzystne czynniki. Dla niektórych użytkowników ten materiał jest przyjemniejszy niż inne opcje; jednakże z wielu powodów technicznych paski z tkaniny nie są szeroko stosowane.

Wiele modeli gadżetów na rękę jest dostępnych z kilkoma opcjami paska do wyboru przez kupującego.

Rodzaj zapięcia stosowany w pasku lub bransoletce gadżetu.

Do najczęstszych rodzajów zapięcia dzisiaj należą: klasyczna klamra, zapięcie rozkładane, zapięcie zatrzaskowe, magnetyczne, zapięcie z zaciskiem oraz rzep. Jeśli w specyfikacji wskazanych jest kilka wariantów jednocześnie, oznacza to, że gadżet jest dostarczany lub może być dostarczany z różnymi wariantami pasków z różnymi rodzajami zapięć. A oto szczegółowy opis każdego rodzaju zapięcia:

- Klasyczne (z klamrą). Zapięcie przypominające sprzączkę paska; było pierwotnie używane w tradycyjnych zegarkach na rękę, ale obecnie stało się powszechne w „inteligentnych” gadżetach. Na jednej połowie takiego zapięcia znajduje się ramka w kształcie litery U lub podobna ze specjalną szpilą, na drugiej - rząd oczek. Podczas zapinania druga połowa jest przewlekana przez ramę, a szpila jest mocowana w jednym z oczek. Jednocześnie wybierając konkretne oczko, można dopasować rozmiar paska. Dodatkowe atuty „klasyki” to niezawodność, schludny wygląd i kompatybilność z wieloma materiałami paska (z wyjątkiem bransolet metalowych).

- Klips (rozkładane). Opcja typowa dla metalowych bransoletek. Najbardziej rozpowszechnione jest zapięcie rozkładane, składające się z dwóch zakrzywionych płyt połączonych osią. Po odpięciu otwierają się jak książ...ka, zwiększając całkowitą długość bransoletki i pozwalając w łatwy sposób zdjąć zegarek z ręki, a po zapięciu składają się blisko siebie, jednocześnie mocując bransoletkę na nadgarstku. Inną, mniej popularną odmianą jest zapięcie motylkowe, które ma dwa zawory, unoszące się po otwarciu jak skrzydła. Ogólnie rzecz biorąc, zapięcia rozkładane są bardzo łatwe w użyciu, ale trudne do skonfigurowania. Zapinane i odpinane są jednym kliknięciem, ale nie da się zmienić rozmiaru bransoletki z zapięciem rozkładanym „w locie” - trzeba odpiąć i ponownie podłączyć specjalne zaciski, co wymaga dodatkowego narzędzia i pewnych umiejętności.

- Magnetyczne. Zapięcie, w którym silny magnes trwały działa jak zatrzask. Urządzenia takie są proste i wygodne zarówno w użytkowaniu, jak i w regulacji: do zapięcia i odpięcia wystarczy „przykleić” lub „odpiąć” magnes, a dopasowanie do rozmiaru odbywa się bezpośrednio podczas zapinania - poprzez dociągnięcie paska do pożądanej długości. Główną wadą takiego zapięcia jest to, że można go używać tylko z bransoletkami metalowymi wykonanymi ze stopów magnetycznych - na przykład stali.

- Z zaciskiem. Zapięcie podobne do opisanej powyżej sprzączki, ale o nieco innej zasadzie działania. Z jednej strony paska z takim zapięciem znajduje się szpila zacisku, z drugiej - pętla w kształcie litery D lub innym, a także szereg oczek. Podczas zapinania strona ze szpilą jest przewlekana przez pętlę, a następnie mocowana w jednym z oczek; wybierając jedno lub drugie oczko, można regulować długość paska. Ta konstrukcja jest szczególnie wygodna w przypadku pasków gumowych, jest prostsza i jednocześnie bardziej niezawodna niż sprzączka, której można również używać z takimi paskami.

- Rzep. Klasyczne zapięcie na rzep, używane wyłącznie z paskami z tkaniny. Podobnie jak magnetyczne (patrz wyżej), takie zapięcia umożliwiają bardzo precyzyjną regulację długości paska już podczas procesu zapinania. Wśród wad rzepów, oprócz ograniczeń dotyczących materiałów paska, warto zwrócić uwagę na tendencję do zmniejszania się niezawodności w miarę jego zużywania się. Dlatego w naszych czasach ten rodzaj zapięcia jest dość rzadki i prawie nigdy nie jest używany jako jedyny dostępny - zwykle rzep jest uzupełniany inną opcją, na przykład z zaciskiem.

- Zamek składany. Zapięcie w postaci odpinanego zamka, którego połówki znajdują się na różnych połówkach bransoletki. Stosowany jest do drobno tkanych metalowych bransolet, tzw. „mediolańskich”; w tym przypadku jedna połowa jest nieruchoma, a druga może przesuwać się wzdłuż swojej części bransoletki - w ten sposób dopasowuje się długość. Do regulacji może być potrzebne narzędzie, ale sama procedura jest prosta - znacznie łatwiejsza niż w przypadku zapięć rozkładanych. Niska częstość składanych zamków wynika głównie z faktu, że bransoletki mediolańskie są rzadko spotykane w „inteligentnych” gadżetach na rękę.

Stopień ochrony przed wodą zgodnie ze standardem WR, któremu odpowiada koperta gadżetu.

WR (Water Resistant) to dość specyficzny standard pierwotnie używany w tradycyjnych zegarkach na rękę. Opisuje statyczne ciśnienie wody, które może wytrzymać urządzenie bez konsekwencji: na przykład WR30M odpowiada ciśnieniu na głębokości 30 m (tj. 3 bary). Jednak fizyczne cechy takich pomiarów są takie, że liczba ta bardzo słabo odpowiada rzeczywistej dopuszczalnej głębokości zanurzenia. Przykładowo wspomniany poziom WR30M zapewnia jedynie ochronę przed przypadkowymi zachlapaniami, natomiast WR50M pozwala znieść maksymalne narażenie na deszcz lub bieżącą wodę podczas mycia rąk. Najniższy poziom umożliwiający pełne zanurzenie pod wodą to WR100M, ale tylko na minimalną głębokość i bez „ekstremów”, takich jak surfing czy skakanie z wieży. A przy bardziej poważnych zajęciach, takich jak sporty wodne czy nurkowanie, warto zwrócić uwagę na gadżety z wodoszczelnością na poziomie WR200M, a nawet WR300M.

W większości przypadków waga samego zegarka jest wskazywana jako waga modelu, ponieważ pasek jest zdejmowany i można go wymienić na inny. Istnieją jednak również modele, w których waga prezentowana jest z paskiem z zestawu. W każdym razie, jeśli producent określa konkretną metodę pomiaru wagi (z paskiem lub bez), dodatkowo to określamy.